แสนชัง 2

แ ส น ชั ง | 1 0 2 กบั หนงั สอื สญั ญารา้ นคา้ และทดี นิ ทพี อจะประคบั ประคอง นางใหไ้ มข่ ดั สน ดงั นนั สงิ แรกทนี างอยากทาํ คอื ชว่ ยเหลอื คนในอารามใหท้ อ้ งอมิ ไมต่ อ้ งอยกู่ นั อยา่ งอตั คตั ทงั ทมี ี จติ ใจบรสิ ทุ ธสิ งู สงู อกี \"บา่ วน่าจะหาคนไปสง่ ใหไ้ ดเ้ จา้ คะ่ แต่ทําไมคณุ หนูไมใ่ ห้ คนของจวนไปเลา่ เจา้ คะ?\" \"ไม่ เรอื งนีจะตอ้ งไมเ่ กยี วขอ้ งกบั จวนสกุลเถา และตอ้ งไม่ เอ่ยชอื ขา้ ขา้ ตอ้ งการบรจิ าคโดยไมอ่ อกนาม เจา้ ไปหาคน ขา้ งนอกทรี คู้ วาม หากทาํ งานคล่องและซอื สตั ยข์ า้ จะตอบ แทนเขาเป็นอยา่ งดแี น่\" \"เช่นนนั พรงุ่ นบี า่ วจะลองไปถามลกู พลี กู น้องของบ่าวดนู ะ เจา้ คะ เขาเคยเดนิ ทางไปทวั ตงั แต่ยงั เดก็ น่าจะเคยชนิ กบั เสน้ ทางไปเจงิ หู ทงั ยงั เป็นคนซอื สตั ยไ์ วใ้ จได\"้ อาหนิง เสนอขนึ \"ไดเ้ ชน่ นนั กด็ \"ี คดิ ถงึ ตรงนีแลว้ จา้ วเวย่ กย็ มิ เศรา้ ดูเป็น รอยยมิ ทจี รงิ ใจไรก้ ารปันแตง่ ทสี ุด แมแ้ ตอ่ าหนิงยงั รสู้ กึ ได้ ถงึ ความอาลยั อาวรณ์และความเจบ็ ปวดในรอยยมิ นัน ...ไมร่ วู้ ่าทอี ารามนันมอี ะไร เหตใุ ดคุณหนูถงึ ทําสหี น้า ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 0 3 ชวนใหค้ นหมน่ หมองเชน่ นี หญงิ งามกย็ งั เป็นหญงิ งาม ยามทดี ว้ ยตามแี ววไหวระรกิ คลา้ ยจะกลนั นําตาออกมาเป็นหยดกย็ งั งดงามสะเทอื นใจ คนมอง อาหนิงจบั อารมณ์สลดใจของหลวิ จา้ วเวย่ ไดอ้ ยา่ ง แจม่ ชดั แมจ้ ะนึกสงสยั แต่กไ็ มก่ ลา้ เอย่ ปากขดั นายสาวที คลา้ ยกาํ ลงั จมลกึ อยใู่ นหว้ งความทรงจาํ เกา่ กอ่ น นานทเี ดยี วกวา่ จา้ วเวย่ จะดงึ อารมณ์ตวั เองกลบั มา นาง เปลยี นสหี น้ามาเป็นเรยี บเฉยดงั เดมิ แลว้ เอย่ ปากสงั อกี เรอื ง \"นอกจากเรอื งนี พรุง่ นเี จา้ ไปตามชา่ งเยบ็ ผา้ ทฝี ีมอื ดที สี ดุ ของเมอื งมาใหข้ า้ ท\"ี ผา้ มจั ฉาสชี าดทนี างไดม้ าจากฮ่องเต้ ไมอ่ าจทงิ ขวา้ งเอาไวใ้ หไ้ รป้ ระโยชน์ ชดุ ทนี างตอ้ งการตอ้ งใชฝ้ ีมอื ในการตดั เยบ็ สงู มากและใช้ เวลานานเป็นเดอื น นางควรรบี จดั การไวเ้ สยี ตงั แต่เนนิ ๆ \"คุณหนูจะตดั ชดุ ใหมห่ รอื เจา้ คะ?\" \"ใช่ ชดุ ใหม\"่ หลวิ จา้ วเวย่ ยมิ รบั ในใจขานคาํ ต่อไปชดั เจน แต่ไมไ่ ดอ้ อกเสยี ง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 0 4 ...ชดุ สาํ หรบั การรา่ ยราํ ครงั สาํ คญั * เชา้ วนั ตอ่ มาเกดิ เรอื งฮอื ฮาไปทงั เมอื งจนิ หยาง ขา่ วแพร่ ไปทวั วา่ มที หารชวั เผาคกุ เพอื จะพานกั โทษหลบหนี ทาํ ให้ ทหารเมอื งต้องวุน่ วายดบั ไฟกนั อยคู่ อ่ นคนื ผตู้ รวจการเมอื งเดอื ดดาลยงิ นกั สงั โบยทหารรกั ษาเมอื ง ทมี ใี จคดิ คดผนู้ นั หนึงรอ้ ยทแี ลว้ จบั โยนเขา้ คกุ ไปรอรบั โทษ สว่ นตวั นกั โทษทใี จกลา้ ตดิ สนิ บนนดั แนะวางแผน แหกคุก เขาสงั ใหโ้ บยไปหา้ สบิ ทแี ลว้ สงั ใหข้ งั เดยี วในคุก มดื รอวนั พจิ ารณาคดตี อ่ ไป หลวิ จา้ วเว่ยรเู้ รอื งนีตอนไปทานขา้ วกบั ทา่ นตา นางไมไ่ ด้ ยนิ ดยี นิ รา้ ยกบั ขา่ วทเี พงิ ฟังเพยี งแต่เอ่ยปากออกมาไมก่ ี คาํ \"เพยี งแคพ่ วกหมารบั ใชป้ ลายแถวเท่านนั \" นางไมไ่ ด้ คดิ จะเอาชวี ติ พวกเขา... เพยี งแต่จะกระชากทกุ อยา่ งทมี นั มเี ทา่ นนั ยศตําแหน่งหรอื เงนิ ทองหรอื เมอื เลอื กแลว้ ทจี ะทาํ รา้ ย นาง เชน่ นนั กต็ อ้ งชดใชใ้ หส้ าสม อยา่ ไดห้ วงั จะมอี นาคต ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 0 5 เจรญิ กา้ วหน้าอกี เลย เงนิ ทองทไี ดม้ าจากสกลุ เจนิ กใ็ ห้ พวกมนั รสู้ กึ รอ้ นดงั โดนลวกมอื ทกุ ครงั ทจี บั ใช้ กลา้ รวมหวั กนั ใสค่ วามผอู้ นื แลว้ เคยคดิ ถงึ จดุ จบของ ตวั เองไวห้ รอื ไมเ่ ลา่ ... เถาเต๋อชวนไดย้ นิ กห็ วั เราะตาํ ๆ ในลาํ คอ ชายชราเหลอื บ มองหลานสาวทกี นิ ขา้ วอยา่ งไวม้ ารยาทอยดู่ า้ นขา้ งกใ็ ห้ รสู้ กึ พอใจอยลู่ กึ ๆ แมน้ างจะเปลยี นไปราวกบั หน้ามอื เป็นหลงั มอื จากคนไม่ สนใจคดิ อ่านใหล้ กึ ซงึ กลบั มคี วามคดิ แยบยลซบั ซอ้ น และ น่ากลวั วา่ จะเป็นภยั ยงิ นกั สาํ หรบั ศตั รู แตส่ าํ หรบั ชายที เคยทงั ขนึ ทสี งู และตกตํามาแลว้ อยา่ งเขา การทใี นตระกลู มคี นฉลาดคดิ รคู้ วามสกั คนยอ่ มเป็นเรอื งดี ยงิ ถา้ วนั หนา้ นางสามารถเกอื หนุนเถาเฝิงชงิ บตุ รชายเขา ใหข้ นึ สงู ไดอ้ กี ไมแ่ น่หลานสาวผนู้ อี าจจะเป็นยงิ กวา่ หยก หายากทพี นั หลจี ะมสี กั คน ชายชรามองนางแลว้ ตดั สนิ ใจอยเู่ งยี บๆ หากนางสามารถหาทางกลบั ถงเยยี นไดก้ อ่ นถูกเรยี กตวั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 0 6 ไปอภเิ ษกตามราชโองการหมนั จรงิ กน็ บั วา่ เป็นคนมฝี ีมอื โดยแท้ เชน่ นนั เขากจ็ ะลองอุม้ ชดู ูสกั ครงั ไมน่ บั ว่าเสยี หาย อะไร * พรบิ ตาเดยี วเวลากผ็ า่ นไปสองเดอื น หลวิ จา้ วเว่ยทกี ลบั มาอยจู่ วนสกลุ เถากว็ นเวยี นใชช้ วี ติ ไมต่ า่ งจากก่อนไปวงั หลงิ ซาน เพยี งแตป่ รบั เปลยี นเลก็ น้อย นางฝึกซอ้ มรา่ ยราํ ทุกวนั ยงั คงคดั อกั ษรทุกวนั แต่แบ่งเวลาไปสอนหนงั สอื พวกบา่ วคนสนทิ และเรมิ คดั เลอื กบ่าวระดบั ลา่ งทไี มม่ ี พนั ธะและซอื สตั ยเ์ พอื จะใหต้ ามกลบั ไปจวนสกุลหลวิ หญงิ สาวใชช้ วี ติ ในจวนเถาอยา่ งสบายใจ ไมไ่ ดร้ บี รอ้ น ทุกหา้ วนั กย็ งั ออกไปไหวพ้ ระ บรจิ าคทาน เป็นทชี นื ชม สงสารของผคู้ นยงิ นกั จนกระทงั ปลายเดอื นขา่ วหนึงกม็ าถงึ จวนสกลุ เถา... * เหลยี วฮองเฮานังจบิ ชาอยใู่ นอุทยานดอกทอ้ ตรงหน้านาง เป็นเวทใี หญส่ าํ หรบั แสดงอุปรากร วนั นีนางเรยี กสนมที ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 0 7 อยฝู่ ังตวั เองมาชมิ ชาและชมงวิ เพอื ฆา่ เวลาน่าเบอื หน่าย ในวงั หลงั ตงั แต่ตอ้ งกลบั วงั หลวงอยา่ งรบี รอ้ น ทกุ คนกต็ อ้ งเฝ้า แสดงความกตญั ตู อ่ หยางไทเฮา แมแ้ ต่ฝ่าบาทกย็ งั วนเวยี นไปเยยี มหยางไทเฮาทุกวนั แตห่ ากคดิ วา่ ฮอ่ งเตม้ ใี จรกั ใครมารดาเลยี งขนึ มาละกผ็ ดิ แลว้ ฝ่าบาทเสดจ็ ไปเวลาเดยี วกค็ อื เวลาทโี จวอ๋องไปเขา้ เฝ้าหยางไทเฮาเทา่ นนั เหน็ ไดช้ ดั วา่ ไมต่ อ้ งการใหส้ องแม่ ลกู พดู คยุ กนั ตามลําพงั กอ่ นหน้านีพระอาการของหยางไทเฮาดขี นึ ฮอ่ งเตจ้ งึ มี ดาํ รสั จะสง่ โจวอ๋องกลบั หยางโจวเสยี ที แต่ไทเฮากลบั ทรุด ลงอกี กะทนั หนั พอพบหน้าฝ่าบาทกร็ บี ขอความเมตตา พราํ บอกว่าตนคงอยไู่ ดอ้ กี ไมน่ านจงึ อยากใหล้ กู ชายอยู่ พรอ้ มหน้าสง่ ตนขนึ สวรรค์ ดงั นนั โจวอ๋องจงึ ไดร้ งั อยใู่ น เมอื งหลวงสมใจ แตน่ นั กลบั ทําใหฝ้ ่าบาทเป็นกงั วลอยา่ งเหน็ ไดช้ ดั เหลวี ฮองเฮาในฐานะฮองเฮานางตอ้ งแสดงความกตญั แู ละ คอยดแู ลไทเฮาตามหน้าที ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 0 8 แตใ่ นใจนางเบอื หน่ายเพยี งใดใครจะรู้ ไรไ้ ทเฮาสกั คนวงั หลงั กจ็ ะอยใู่ นกาํ มอื นาง ไทเฮายงิ ป่วยสยิ งิ ดตี ่อนาง แต่ ฉากหน้ากต็ อ้ งทาํ เป็นรกั ใครห่ ว่ งใย เพราะลกี ยุ้ เฟยเองก็ แทบไมห่ า่ งจากตาํ หนกั ไทเฮา ผา่ นมาเป็นเดอื นอาการหยางไทเฮาทรงๆ ทรุดๆ แต่ เหลยี วฮองเฮากระจา่ งใจดี หากทรงหายขนึ มาพระโอรสก็ ตอ้ งถกู ตะเพดิ ไปไกลเป็นพนั หลี ดงั นนั จงึ 'ตอ้ ง' ประชวร ตอ่ ไปเพอื ใหล้ ูกอยใู่ นถงเยยี น บรรยากาศในวงั หลวงไมด่ นี กั ทงั ทใี กลส้ อบต่อหน้าพระที นงั แลว้ กลบั ไมค่ กึ คกั ดงั เชน่ ทคี วร ฮองเฮามดี าํ รใิ หป้ ัดเป่า ความหมน่ หมองในวงั จงึ สงั ใหจ้ ดั การแสดงขนึ หวั หน้าคณะอุปรากรหลวงคอ้ มกายถวายบงั คมแลว้ กราบ ทลู ฮองเฮาว่ามงี วิ เรอื งใหมจ่ ะมานําเสนอพอดี ถอื วา่ ได้ แสดงถวายใหฮ้ องเฮากบั เหลา่ พระสนมไดช้ มกอ่ นใคร ตอ้ งกลา่ วกอ่ นวา่ งวิ ทแี สดงในวงั หลวงนนั วนเวยี นอยไู่ ม่ ถงึ สบิ เรอื ง สว่ นใหญจ่ ะเป็นโศกนาฎกรรมดงั ๆ ทแี สดงซาํ แลว้ ซําอกี ไมต่ า่ งจากเดมิ เรยี กว่าดูกนั มาแลว้ ทกุ เรอื งแต่ กต็ อ้ งดูซําต่อไป เพยี งแตส่ ลบั ตอนบา้ งวนเวยี นอยเู่ ชน่ นี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 0 9 มาวนั นีไดย้ นิ หวั หน้าคณะทลู วา่ เป็นเรอื งใหม่ เหลยี ว ฮองเฮากร็ สู้ กึ แปลกใจไมน่ ้อย \"เรอื งใหมร่ ?ึ \" \"พ่ะยะ่ คะ่ กระหมอ่ มไดร้ บั บทงวิ ใหมม่ าจากทา่ นเจา้ กรม พธิ กี าร อา่ นดแู ลว้ เรอื งราวแปลกใหมน่ ่าสนใจมาก จงึ นํามาซอ้ มหวงั ว่าจะไดแ้ สดงถวาย\" \"อมื ดเี หมอื นกนั มอี ะไรใหมๆ่ ใหด้ เู สยี บา้ ง หากเล่นดขี า้ จะตกรางวลั ให\"้ เหลยี วฮองเฮาโบกมอื ใหเ้ ขาลุกขนึ ไป เตรยี มตวั หวั หน้าคณะยมิ ร่ารบี ถวายคาํ นบั แลว้ กลบั ไปหลงั เวที เมอื ตน้ เดอื นเขาไดร้ บั บทละครงวิ จากทา่ นเจา้ กรมพธิ กี ารมา ตอนอ่านจบคดิ ไวว้ า่ ตนเพงิ ไดส้ มบตั ชิ นิ ใหมช่ ดั ๆ คาํ รอ้ ง ไพเราะละเมยี ดละไม เนือเรอื งชงิ รกั หกั สวาททงั ยงั ชวน เรยี กนําตา อา่ นเชน่ ไรกร็ วู้ ่าคนทชี มชอบดงู วิ ตอ้ งตนื ตา ตนื ใจแน่ เขาลอบมองไปทางฮองเฮาและเหลา่ สนมแลว้ สดู หายใจ ลกึ ถา้ ใหง้ วิ เรอื งนีเป็นทโี ปรดปรานขนึ มา คณะอปุ รากร ของเขากเ็ หมอื นไดต้ ดิ ปีกแลว้ อกี ทงั เจา้ กรมพธิ กี ารทคี ง ไดม้ คี วามดคี วามชอบเพมิ อกี เรอื งนีดกี บั ทกุ ฝ่าย! ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 1 0 * เพยี งหนึงเดอื นนิยายประโลมโลกเรอื ง 'ตาํ นานเซยี นบปุ ผา' กโ็ ดง่ ดงั ขนึ ในหมสู่ ตรชี นชนั สงู ในถงเยยี น เหลา่ คุณหนูทอี า่ นออกเขยี นไดต้ า่ งมหี นงั สอื เลม่ นีกนั หมด เรยี กว่าเป็นกระแสปากต่อปาก เฉพาะยอดขายเท่านนั ก็ ทาํ ใหเ้ ถา้ แกร่ า้ นหนงั สอื พอใจมากแลว้ แต่ใครจะคดิ วา่ ทวั ทงั เมอื งกลบั มงี วิ เรอื งตํานานเซยี นบุ ปผาออกแสดง ทุกโรงนําชา ทกุ เวทลี ะครเร่ ตา่ งพากนั แสดงเรอื งนี จากทเี ป็นแคน่ ิยายประโลมโลกทโี ดง่ ดงั ใน หมสู่ าวรุน่ พองวิ พากนั แสดงไปทวั ทงั ยงั มขี า่ ววา่ คนใน วงั ชนื ชอบงวิ เรอื งนีกนั มาก นิยายทชี อื เดยี วกนั นกี ย็ งิ โด่ง ดงั ราวกบั พลแุ ตก ว่ากนั วา่ เบอื งบนเป็นเชน่ ไร เบอื งลา่ งกเ็ ป็นเชน่ นนั ฮองเฮาโปรดงวิ เรอื งนมี ากจนตกรางวลั ขนานใหญใ่ หค้ ณะ งวิ หลวง ทงั ยงั พระราชทานขา้ วของใหเ้ จา้ กรมพธิ กี ารที เป็นคนมอบบทละครงวิ อกี ทอดหนึง เรยี กว่าเป็นทโี ปรด ปรานกนั ทวั หน้า ดงั นนั พอฮองเฮาชอบเหลา่ ฮูหยนิ ตระกลู ขนุ นางทงั หลาย ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 1 1 กร็ บี ขวนขวายหาดูกนั จา้ ละหวนั กลายเป็นกระแสนิยม ใหมท่ โี ดง่ ดงั พรวดพราดขนึ มา ซงึ เหลา่ ฮหู ยนิ ทงั หลายพอ ไดร้ บั ชมแลว้ กพ็ ลนั เขา้ ใจวา่ เหตุใดฮองเฮาถงึ โปรดปราน อุปรากรเรอื งนี นอกจากดงู วิ แลว้ ผคู้ นทงั หลายยงั แหไ่ ป ซอื หนังสอื นิยายมาอา่ นเพมิ เตมิ แมแ้ ตน่ กั เหลา่ นิทานใน โรงนําชายงั ทนกระแสความนยิ มนีไมไ่ หวจนตอ้ งไปแอบ ซอื นิยายมาอา่ นแลว้ ดดั แปลงเอาไวเ้ ลา่ เพอื หากนิ ดงั นนั ไมใ่ ชแ่ คโ่ ดง่ ดงั ในระดบั ชนชนั สงู ชาวบา้ นทวั ไปก็ พลอยไดด้ ไู ดฟ้ ังเรอื งนี ตา่ งพากนั ชนื ชอบกนั ทวั ยามนี คณะงวิ ใดแสดงเรอื งตํานานเซยี นบุปผาลว้ นไดร้ บั ความ สนใจทงั สนิ รา้ นนําชาทนี กั เลา่ นิทานเลา่ เรอื งนีกแ็ น่น เอยี ดทุกวนั เป็นปรากฎการณ์ยงิ นกั ตํานานเซยี นบปุ ผานี แมช้ อื เรอื งจะเป็นเรอื งของเซยี นบุป ผา แต่เนือหาทไี ดร้ บั ความสนใจมากทสี ุดกลบั ไมใ่ ชต่ วั เซยี นบุปผา เนือความโดยยอ่ ของนิยายเรอื งนีนนั เกดิ ขนึ จากบณั ฑติ ยากจนผหู้ นงึ เขาแต่งภรรยาคทู่ กุ ขค์ ยู่ ากชอื นางเซยี ตวั นางเซยี นีเป็นชาวบา้ นธรรมดาไมไ่ ดม้ วี ชิ า ความรอู้ ะไร มเี พยี งฝีมอื การปักผา้ แต่แมจ้ ะไมไ่ ดค้ วามรู้ สงู สง่ แต่ใจนางนนั หาไดย้ อ่ ทอ้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 1 2 นางเซยี เหน็ สามตี งั ใจอา่ นตาํ ราทุกวนั และใฝ่ฝันอยากจะ เป็นขนุ นางรบั ใชร้ าชสาํ นกั ตวั นางจงึ คดิ สนบั สนุน พยายามหาทนุ รอนสง่ สามไี ปสอบอยหู่ ลายคราว แม้ จะตอ้ งปักผา้ ในตอนกลางคนื จนสายตาเสยี กไ็ มบ่ น่ สกั คํา สามเี พยี รพยายามสอบอยหู่ ลายครงั ดว้ ยแรงสนับสนุน จากภรรยาและกาํ ลงั ใจจากบุตรสาวตวั น้อย ในทสี ดุ เขาก็ สอบได้ ปีนนั เขาไดร้ บั ตาํ แหน่งเป็นนายอาํ เภอกอ็ พยพครอบครวั ไปยงั จวนใหม่ ชวี ติ ใหมเ่ รมิ ขนึ ในจวนบา่ วลอ้ มหน้าลอ้ ม หลงั มเี งนิ ทองซอื ของกนิ ดๆี เสอื ผา้ ดๆี สวม แตต่ วั นายอําเภอกลบั เรมิ ไมพ่ อใจภรรยาคู่ทกุ ขค์ ยู่ าก เพราะ ตรากตราํ อยนู่ านจนสดุ ทา้ ยสายตาของนางเรมิ ฝ้าฟาง ความงามกโ็ รยราเพราะทาํ งานหนกั มอื ไมท้ งั สองขา้ ง ลว้ นดา้ นไมน่ ุ่มนวล ตวั นายอาํ เภอนนั นบั ว่ามหี น้ามตี า เขาตอ้ งรบั แขกทงั บน ลา่ งอยบู่ ่อยครงั แตภ่ รรยากลบั ไมอ่ าจช่วยเขาได้ ทงั เมอื นางออกมาเจอแขกเขากลบั ยงิ รสู้ กึ อบั อายขายหน้าเพราะ นางดูแกก่ วา่ เขาหลายปี ทงั เนือตวั หยาบกรา้ นไรค้ วาม งามราวกบั เป็นบ่าวชนั ตํา ยงิ นานวนั นายอําเภอยงิ สะสม ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 1 3 ความขนุ่ ขอ้ งใจในตวั ภรรยาเอาไวม้ ากขนึ ๆ ในปีหนึงมปี ีศาจจงิ จอกถกู นกั พรตทาํ รา้ ยจนบาดเจบ็ หนี ตายมาทอี าํ เภอของเขา นายอําเภอพบกบั สตรผี นู้ ีเขา้ โดย บงั เอญิ ขณะนงั รถมา้ กลบั จวน เขาจงึ ชว่ ยพานางกลบั ไป รกั ษาบาดแผล เมอื อาการดขี นึ เขาจงึ พบวา่ สตรที ตี นพากลบั มานนั งดงาม ยวั ยวนใจยงิ นัก สตรที งั ใตห้ ลา้ ทเี คยพบไมเ่ คยมใี ครงาม เกนิ ไปกวา่ นาง ทงั นางยงั มกี รยิ ามารยาทราวกบั คณุ หนู ผดู้ ี ฟังประวตั นิ างกล่าววา่ บดิ าเป็นพอ่ คา้ ทางใต้ กาํ ลงั จะ เดนิ ทางไกลแตถ่ กู พวกโจรปลน้ ฆา่ กนั ทงั บา้ น ตวั นางถูก มารดาโยนลงเนนิ สงู เพอื ใหม้ โี อกาสรอด หญงิ สาวจงึ โซ ซดั โซเซทงั ทบี าดเจบ็ หนตี ายมาพบเขาเขา้ นางราํ ไหข้ ณะเล่าเรอื งไดน้ ่าสงสารยงิ นกั ทงั ยงั ใหม้ นต์ คาถาของจงิ จอกหลอกลอ่ ทาํ ใหน้ ายอาํ เภอยงิ สงสารเหน็ ใจอยากชว่ ยเหลอื แตห่ ญงิ สาวไรท้ ไี ปสุดทา้ ยจงึ ยอมใหอ้ ยู่ ทจี วนดว้ ยกนั กอ่ น อยดู่ ว้ ยกนั พบหน้าทกุ วนั ในใจ นายอําเภอกน็ ึกเปรยี บเทยี บสตรที งี ดงามราวบุปผากบั ภรรยาเอกทไี มน่ ่ามองแมแ้ ตน่ ้อย เขาชงั ใจอยนู่ าน ปีศาจ จงิ จอกเองกห็ าทางยวั ยวนใจบุรษุ เพราะตอ้ งการเป็นใหญ่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 1 4 ในถนิ มนุษยเ์ พอื หาทางสบู พลงั ชวี ติ ต่อไป คราวหนึงนายอาํ เภอจดั งานเลยี ง นางจงิ จอกไดอ้ อกหน้า มาชว่ ยรบั แขก ไดค้ ําชมจากแขกเหรอื อยา่ งท่วมทน้ เป็น หน้าเป็นตาใหน้ ายอําเภอยงิ นกั เหน็ เช่นนนั แลว้ นายอําเภอยงิ ปักใจรกั นางจนยากจะถอน พอนางทําทจี ะ ไปจากจวนกร็ บี รงั ไว้ รบั เอานางเป็นอนุ ทงั รกั ใครล่ มุ่ หลง นางเป็นอยา่ งมาก ตวั นางเซยี ทรี กั ใครซ่ อื สตั ยก์ บั สามเี สมอมา ทนลาํ บาก ตรากตราํ เพอื เขาจนรา่ งกายทรุดโทรมเมอื ทราบว่าสามี รบั อนุโฉมงามเขา้ มาพะเน้าพะนอกนั อยใู่ นจวนกใ็ หช้ าํ ใจ หนกั รอ้ งไหอ้ ยทู่ กุ วนั คนื จนสดุ ทา้ ยตาบอดสนิททงั สอง ขา้ ง นายอําเภอเหน็ เชน่ นันกย็ งิ นึกรงั เกยี จ เทยี บกนั แลว้ อนุ ของตนดกี วา่ ภรรยาเอกทกุ อยา่ ง ทงั นางยงั เป็นหนา้ เป็น ตาใหส้ กลุ ได้ จงึ ใหร้ สู้ กึ ชงิ ชงั นางเซยี ทเี อาแต่รอ้ งไหไ้ ม่ อาจชว่ ยเหลอื งานการของเขา นายอาํ เภอสงั หา้ มนางเซยี ออกจากจวนเพราะอบั อายหากมคี นพบเหน็ สว่ นตวั เขาก็ อุม้ ชอู นุขนึ เหนอื ภรรยาเอก ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 1 5 ปีศาจจงิ จอกไมย่ อมหยุดเพยี งเทา่ นนั นางตอ้ งการกาํ จดั ขวากหนามในจวน จงึ ทาํ ทใี สค่ วามนางเซยี วา่ ใหบ้ ่าวไพร่ มารงั แกตนจนเป็นแผล ทาํ ใหน้ ายอําเภอโกรธเกลยี ดนาง เซยี เพมิ ขนึ อกี นางเซยี กบั บุตรสาวอยใู่ นจวนลําบากขนึ ทุกวนั ถกู บา่ วไพรท่ เี อนเอยี งตามแรงลมรงั แกอยเู่ สมอ นายอาํ เภอเสน่หาปีศาจจงิ จอกยงิ นกั นางกลา่ วสงิ ใดลว้ น เชอื ถอื มที รพั ยส์ นิ อะไรกย็ กใหน้ างดแู ลหมดสนิ แมแ้ ต่ ของทเี ขาเคยมอบใหบ้ ตุ รสาว เมอื อนุเหน็ แลว้ ชอบใจเขาก็ ไปชงิ มาจากลกู เอามาใหภ้ รรยาใหม่ นางเซยี รเู้ รอื งนีกก็ อดลูกรอ้ งไหน้ ําตานองหน้า กลา่ วถงึ ชวี ติ แสนอาภพั ของตนกบั ลกู อยา่ งระทมใจ ซงึ ตอนนีเป็น ตอนทคี ณะละครงวิ มกั ใชแ้ สดงเอาไวเ้ รยี กนําตาคนดู ใคร เหน็ สองแมล่ กู กอดกนั รอ้ งไหอ้ ยา่ งอบั จนกใ็ หอ้ ดสนู ําตา ซมึ กนั ทงั สนิ นายอาํ เภอถกู ปีศาจจงิ จอกเป่าหอู ยทู่ กุ วนั กค็ ดิ หาวธิ ี กาํ จดั นางเซยี เพอื ยกอนุขนึ เป็นภรรยาเอก เขาลมุ่ หลงใน ตวั อนุจนไมส่ นผดิ ชอบชวั ดจี นสุดทา้ ยผลงั มอื ผลกั นางเซยี ตกบ่อนําตาย ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 1 6 คราแรกเขารูส้ กึ ผดิ อยใู่ นใจบา้ ง แต่เมอื อนุคนโปรด ปลอบโยนกนั ยาวนานสามราตรตี ดิ กเ็ ลกิ สนใจนางเซยี รบี ยกอนุขนึ เป็นภรรยาเอกอยา่ งออกหน้าออกตา ผา่ นไปหลายปีบุตรสาวทเี กดิ จากนางเซยี เตบิ โตเป็นสาว สะพรงั นางงดงามบรสิ ทุ ธแิ ละดสู งู สง่ ดงั เทพธดิ า เป็นที เลอื งลอื ไปทงั อาํ เภอ นางปีศาจไดย้ นิ คนชมความงามของ ลกู เลยี งแลว้ ไมพ่ อใจ นางนนั แมจ้ ะงามแต่อยใู่ นโลกมนุษย์ นางกต็ อ้ งจาํ แลงกายใหด้ ูเป็นไปตามวยั แต่ตอ่ ใหน้ างใช้ รา่ งจรงิ มาสกู้ ไ็ มแ่ น่วา่ จะงามแขง่ กบั ลกู เลยี งได้ สนั ดานปีศาจจงิ จอกนนั มคี วามอจิ ฉารษิ ยาอยแู่ ลว้ นาง เหน็ วา่ ไมด่ แี น่หากลูกเลยี งยงั อยใู่ นจวน จงึ เลน่ ละครเพอื ทาํ ลายชอื เสยี งนาง ใหผ้ คู้ นก่นดา่ วา่ นางไมเ่ คารพมารดา กดขม่ ภรรยาใหมข่ องบดิ า เป็นเดก็ อกตญั ู ทงั ยงั คอย เป่าหนู ายอาํ เภอ สดุ ทา้ ยเขาจงึ สง่ บุตรสาวไปอยอู่ าราม เพอื เอาใจปีศาจจงิ จอก นางปีศาจไดค้ รองจวนสมใจทงั ยงั ไมม่ ใี ครเป็นคแู่ ขง่ เรอื ง ความงามอกี กย็ งิ กาํ เรบิ เสบิ สาน คนในอําเภอตายปรศิ นา มากขนึ เรอื ยๆ โดยไรส้ าเหตุ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 1 7 ในขณะทนี ายอาํ เภอปิดหปู ิดตา ลุม่ หลงภรรยาจนละเลย หน้าที ภรรยาเสนอสงิ ใดกท็ าํ สงิ นนั โดยไมใ่ ตรต่ รองแมแ้ ต่ น้อย นีนบั เป็นจุดเรมิ ตน้ ของตํานานเซยี นบุปผา ซงึ เนือหา ตอ่ ไปจะกลา่ วถงึ ชวี ติ อนั แสนรดั ทนของนางเอกทตี อ้ งต่อสู้ กบั ภตู ผิ ใี นอาราม เอาความดเี ขา้ กลอ่ มเหลา่ วญิ ญาณและ สะสมบุญบารมี ทงั ยงั ไดพ้ บองคช์ ายผสู้ งู ศกั ดทิ รี กั นาง หมดใจ แต่นางกลบั หกั ใจไมร่ บั รกั เขาเพอื เขา้ สวู่ ถิ แี หง่ การบําเพญ็ เพยี ร หวงั จะสง่ ผลบุญใหม้ ารดาไปชวั ชวี ติ นยิ ายเรอื งนีมหี ลายบทหลายตอน แต่ทเี ป็นทนี ยิ มมาก ทสี ดุ กค็ อื ตอนตน้ ทกี ลา่ วมา และตอนทนี างเอกไดร้ บั พร จากสวรรคส์ าํ เรจ็ เป็นเซยี นบปุ ผาแลว้ กลบั ไปปราบปีศาจ จงิ จอกในบา้ นเดมิ เป็นทสี ะใจของคนดยู งิ นกั ทไี ดเ้ หน็ สุด จบของนายอําเภอและปีศาจจงิ จอก หรอื ถา้ ใครชมชอบความรกั โศกนาฎกรรมของหนุ่มสาวก็ จะชนื ชอบฉากยามทอี งคช์ ายพบนางเอกและพยายาม เกยี วพาราสี จนสุดทา้ ยแมใ้ จรกั กพ็ ากนั หกั สายใย ยนิ ยอมสง่ นางสวู่ ถิ เี ซยี น นบั เป็นความรกั ทตี ราตรงึ ใจยงิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 1 8 แตถ่ ามวา่ เหลยี วฮองเฮาชนื ชอบสงิ ใดในงวิ เรอื งนีงนั หรอื ...กช็ นื ชอบในมมุ มองของภรรยาเอกอยา่ งไรเลา่ คนเป็น ภรรยาเอกทงั ใตห้ ลา้ ไดด้ งู วิ เรอื งนีแลว้ รสู้ กึ ไมต่ ่างกนั ต่าง กใ็ หล้ อบยมิ มมุ ปาก มหี ลายบทหลายตอนในเรอื งทจี กิ กดั เหลา่ อนุจนไมเ่ หลอื ชนิ ดที าํ ใหใ้ จฮูหยนิ เอกทงั หลายตา่ ง สะใจกนั ทงั สนิ สว่ นเหล่าอนุเมอื ชมงวิ เรอื งนีแลว้ ในใจกลบั มเี ลอื ดออก ซบิ ๆ บา้ นไหนจวนไหนทอี นุเป็นใหญ่ หรอื อนุไดอ้ อกหน้า ออกตามากต่างพากนั ปิดปากเงยี บกรบิ พวกอนุทปี ีนป่าย มาเป็นใหญใ่ นจวนต่างพากนั เกบ็ หางเพอื ไมใ่ หเ้ ป็นที นินทาของผคู้ น ในใจฮหู ยนิ เอกคนใดเลา่ ทจี ะไมม่ แี คน้ ใตห้ ลา้ นีมสี ตรใี ด ยนิ ดใี ชส้ ามรี ว่ มกบั ผอู้ นื กนั เพยี งแตก่ ฎขอ้ หา้ มสตรหี า้ ม หงึ หวง พวกนางจงึ ตอ้ งจาํ กลาํ กลนื ความทุกขเ์ อาไวใ้ นใจ แต่ยามชมงวิ เรอื งนีกลบั รสู้ กึ ไดป้ ลดปลอ่ ย คลา้ ยมคี นมา ชว่ ยชหี น้าดา่ ทออนุทบี า้ นใหโ้ ดยไมต่ อ้ งลงแรง จงึ ยงิ ชนื ชอบยงิ นกั ตวั เหลยี วฮองเฮาไมเ่ พยี งมองในแงข่ องภรรยาเอกทผี กู แคน้ กบั อนุภรรยา แต่นางกลบั เหน็ ตวั เองกบั ลกี ยุ้ เฟยอยู่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 1 9 ในงวิ เรอื งนนั นางเซยี คอื ตวั นาง ลกี ยุ้ เฟยคอื นังจงิ จอก ตวั นางถูกรดิ รอนอํานาจทกุ ทาง ถกู สามผี ลกั ตกบอ่ นํามา นานแลว้ สว่ นนงั จงิ จอกถกู อุม้ ชูขนึ สงู เป็นทโี ปรดปราน เหนือฝ่ ายใน เหน็ งวิ ทรี ะบายแคน้ ใหต้ นเชน่ นีนางจะไมโ่ ปรดไดห้ รอื เหลยี วฮองเฮาหวั เราะอยา่ งสะใจ สงั ใหเ้ ล่นงวิ เรอื งนี ตดิ กนั ไปอกี สามวนั กลา่ ววา่ ใหพ้ วกสนมทงั หมดมาชมดู ความงดงามสงู สง่ ของเซยี นบปุ ผาไดอ้ ยา่ งถว้ นทวั แต่ แทจ้ รงิ แลว้ ไมต่ า่ งจากใหม้ าดูนางประนามดา่ ลกี ุย้ เฟย ในขณะทเี หลยี วฮองเฮาเป็นสขุ ใจยงิ นกั ลกี ุย้ เฟยกลบั เดอื ดดาลจนปาถว้ ยชามแตกไปหลายใบ มหี รอื ทนี างจะดู เจตนาเหลยี วฮองเฮาไมอ่ อก แตย่ ามนีตาํ นานเซยี นบปุ ผา ดงั ไปทวั เมอื ง ทกุ คนตา่ งวจิ ารณ์และจบั จอ้ ง พวกอนุขา้ ง นอกตอ้ งเกบ็ มอื เกบ็ เทา้ กนั ตวั นางเองกต็ อ้ งเกบ็ กรงเลบ็ เอาไวใ้ หด้ ี หากเผลอไผลทําสงิ ใดผดิ หผู ดิ ตาในยามนี ราษฎรคงวจิ ารณ์กนั เซง็ แซ่ เทา่ นีกม็ คี นผกู โยงนางกบั ปีศาจจงิ จอกมากพออยแู่ ลว้ ลกี ุย้ เฟยรสู้ กึ วา่ ตนนงั อยเู่ ฉยๆ กถ็ ูกรดิ รอนอํานาจเพยี ง เพราะมงี วิ เรอื งหนึงโด่งดงั ขนึ มา ชา่ งน่าเจบ็ ใจนกั ! ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 2 0 * ไมใ่ ชแ่ ค่คนในวงั ทไี ดร้ บั ผลกระทบเรอื งนี ความนยิ มของ ตํานานเซยี นบุปผาทาํ ใหค้ นพูดถงึ ไมข่ าดปาก นานเขา้ คนกเ็ รมิ มองหาว่าบา้ นใดทมี คี นอยา่ งนายอาํ เภอ บา้ นใด มนี างเซยี บา้ นใดมนี างจงิ จอก กลา่ วกนั อยไู่ มน่ านกม็ คี นพดู ถงึ จวนสกุลหลวิ ภรรยาเอก เดมิ สนิ กย็ กอนุขนึ เป็นใหญ่ ทงั ยงั ผกู โยงกบั ขา่ วลอื เกา่ ๆ ทวี า่ บุตรขี องภรรยาเกา่ กดขม่ ภรรยาใหม่ จนเจา้ กรม อากรไลบ่ ุตรสาวไปอยบู่ า้ นเดมิ ของมารดา ตา่ งคนตา่ งพูด บา้ งเรมิ แกต้ า่ งใหห้ ลวิ จา้ วเวย่ บอกใหล้ อง เทยี บดูว่ายามนนั นางอายเุ ทา่ ไหรก่ นั เบอื งบนไมม่ มี ารดา คอยปกป้องทงั ในจวนกอ็ ยใู่ นมอื เจนิ ซอื นางจะเอา เรยี วแรงทไี หนไปกดขม่ ภรรยาใหมข่ องบดิ า ฟังแลว้ ไม่ สมเหตุสมผลเลย บา้ งกลา่ วถงึ กองทพั เอยี นเหอ ชอื ของหลวิ จา้ วเวย่ เป็นถงึ เทพธดิ าของกองทพั เอยี นเหอ ทงั คนทเี คยอยใู่ นจนิ หยาง กไ็ ลเ่ รยี งถงึ นิสยั ใจคอธรรมะธรรมโม ใจบุญสุนทานของ นาง ไมค่ ลา้ ยจะเป็นสตรที มี นี ิสยั โหดเหยี มอกตั อู ยา่ งที ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 2 1 เคยลอื กนั กอ่ นนางออกจากถงเยยี น นานเขา้ กผ็ กู โยงถงึ ปัญหาในบา้ น หลายจวนไมใ่ ชไ่ มม่ ที ี แมเ่ ลยี งพยายามกําจดั ลกู เลยี งเพอื กรุยทางใหบ้ ุตรสาว ของตน พูดมาถงึ ตรงนีผคู้ นตา่ งพยกั ราวกบั เขา้ ใจประเดน็ ปัญหาอยา่ งถอ่ งแท้ ต่างพากนั เวทนาสงสารหลวิ จา้ วเว่ย ทตี อ้ งไปลาํ บากอยไู่ กลทงั ทไี มค่ วามผดิ คนหนึงพดู อกี คนฟังแลว้ ไปพดู ต่อ หลงั จากนันยามทงี วิ เรอื งนีแสดง ทุกทลี ว้ นมคี นดซู บุ ซบิ กลา่ วว่าในถงเยยี นกม็ ี เรอื งเช่นนี ใหห้ ลวิ ตามองพวกสกุลหลวิ จนโจษจนั ไปทวั เจนิ ฮยุ่ เหมยใหร้ สู้ กึ คบั อกคบั ใจยงิ นัก เวลาออกไปขา้ ง นอกผคู้ นต่างลอบมองนางแลว้ นนิ ทากนั สนุกปาก จนนาง ไมร่ จู้ ะทาํ เชน่ ไรกบั เรอื งนี หลวิ จา้ วอวเี องกร็ อ้ นใจดงั ไฟลวก ยามนางไปร่วมงาน เลยี งกบั พวกคณุ หนู ตา่ งมคี นพดู ถงึ ตํานานเซยี นบุปผา แลว้ กลา่ ววาจากระทบกระทงั คนสกลุ หลวิ บางคนมอง นางอยา่ งเหยยี ดหยนั คลา้ ยนางถกู ผลกั กลบั ไปเป็นบุตร อนุกไ็ มป่ าน ตวั หลวิ เฉยี นนนั รชู้ า้ ทสี ุด เขารูส้ กึ วา่ ตนกลายเป็นเป้า ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 2 2 สายตาของขนุ นางในราชสาํ นกั อยกู่ ลายวนั บางคนมอง เขาแลว้ หวั เราะ บางคนมองเขาแลว้ กนั ไปกลา่ ววาจากบั คนใกลช้ ดิ แตเ่ ขาไมร่ สู้ าเหตุ เพราะเหลา่ ขนุ นางสว่ นใหญ่ จะสงบปากสงบคาํ ไมม่ ใี ครมาวจิ ารณ์เรอื งในจวนอกี ฝ่าย กนั ซงึ ๆ หน้า จนเขาตอ้ งไปถามขนุ นางทมี สี มั พนั ธอ์ นั ดี กนั อยบู่ า้ ง อกี ฝ่ายทาํ สหี น้าบําบากใจก่อนไลเ่ รยี งเรอื ง ตํานานเซยี นบปุ ผาและความเกยี วขอ้ งกบั สกลุ หลวิ ใหเ้ ขา ฟัง พอไดย้ นิ แลว้ นยั น์ตาหลวิ เฉยี นกพ็ ลนั ดํามดื นึกไปถงึ หลวิ จา้ วเว่ยทมี าลาตนตอนอยวู่ งั หลงิ ซาน ครงั นนั ทงั ทอี ยใู่ น วงั เหมอื นกนั เป็นเดอื นแต่เขากลบั ไมเ่ คยรวู้ า่ บุตรสาวอยทู่ ี นนั จนตอ้ งตําหนเิ จนิ ฮุยเหมยไปหลายคํา ครงั นีพอนึก เปรยี บเทยี บตามคาํ ชแี นะของสหายกค็ ดิ โทษเจนิ ฮยุ่ เหมย อกี ทเี ป็นสาเหตุใหช้ อื เสยี งสกลุ หลวิ มวั หมอง อกี อยา่ งมคี นเทยี บเขากบั นายอาํ เภอทลี ุม่ หลงอนุละเลย หน้าทกี ารงาน ทงั ยงั ฆา่ ภรรยาคู่ทกุ ขค์ ยู่ าก นานวนั เขา้ ก็ พูดราวกบั เขาเป็นเชน่ นันจรงิ ทาํ ใหห้ ลวิ เฉยี นโกรธจน ควนั ออกหู แต่คนทอี อกคาํ สง้ รวดเรว็ กว่าใครคอื ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ หลวิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 2 3 เพยี งไดย้ นิ ขา่ วลอื จากขา้ งนอกนางกแ็ ทบกระอกั เลอื ด สามนี างเคยเป็นถงึ อคั รเสนาบดี ชวั ชวี ติ ชอื สกุลหลวิ ไม่ เคยแปดเปือนจนเป็นทตี ลกขบขนั ของคนทงั ถงเยยี น เชน่ นี นางโกรธจนเรยี กลกู สะใภแ้ ละอนุในจวนมาตําหนิยกใหญ่ ทงั สงั หา้ มไมใ่ หค้ นในจวนนําตํานานเซยี นบุปผาเขา้ มา รวมถงึ ลงโทษบา่ วไพรป่ ากมากทกี ลา่ วถงึ เรอื งนีดว้ ย ...และสดุ ทา้ ยฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ หลวิ สงั ใหค้ นไปรบั หลวิ จา้ วเว่ ยกลบั มาจวนสกลุ หลวิ เพอื สยบขา่ วลอื ! * เถาเฝิงชงิ ทอดสายตามมองของกาํ นลั ทคี นของเจา้ กรม พธิ กี ารนํามาสง่ ใหเ้ ขาแลว้ แคน่ ขาํ ในลําคอ นกึ ไปถงึ คาํ พดู ของหลวิ จา้ วเว่ยยามยนื สมดุ สองเล่มนนั ใหเ้ ขา นางบอก ว่าเขาจะไดร้ บั ความดคี วามชอบ ซงึ ผลกเ็ หน็ จะเป็นตาม คาํ พดู ของเดก็ สาวไมม่ ผี ดิ หลงั กลบั พระราชวงั ฤดรู อ้ น เขาไดอ้ ่านนิยายประโลมโลก ทหี ลวิ จา้ วเวย่ เขยี นแลว้ พอจะคาดเดาเจตนานางได้ จงึ ใหบ้ า่ วทไี วใ้ จนําตน้ ฉบบั ไปขายใหร้ า้ นหนงั สอื อยา่ งลบั ๆ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 2 4 อกี ทางหนึงกม็ อบไดม้ อบบทรอ้ งงวิ ใหเ้ จา้ กรมพธิ กี าร เจา้ กรมพธิ กี ารผเู้ ป็นเจา้ นายเขาผนู้ นี บั ว่าเป็นคนซอื สตั ย์ และออ่ นน้อม สกลุ ของเขาเป็นญาตกิ บั อานซู่โหวซงึ เป็น น้าของฮ่องเตจ้ งึ ไมจ่ ําเป็นตอ้ งเกรงกลวั วา่ จะลว่ งเกนิ อาํ นาจฝ่ายไหน เพยี งแคเ่ ขาชอบใจ เหน็ ชอบวา่ ดกี ก็ ลา้ ทาํ ไปหมดโดยเฉพาะเรอื งศลิ ปะ ครนั เหน็ วา่ เจา้ กรมพธิ กี ารสง่ ตอ่ บทรอ้ งงวิ ใหห้ วั หน้าคณะ อุปรากรหลวงแลว้ เขากเ็ รมิ ใชเ้ สน้ สายตดิ ต่อพวกคณะ แสดงละครดา้ นนอกวงั สง่ บทรอ้ งงวิ เรอื งตํานานเซยี นบุ ปผาออกไปให้ แจง้ วา่ อกี ไมน่ านบทละครนีจะเป็นทนี ิยม ขนึ มาควรซอ้ มไวเ้ สยี แต่อยา่ เพงิ รบี แสดงเพราะตอ้ งรอ คนในวงั กอ่ น คนในคณะต่างๆ เชอื ครงึ ไมเ่ ชอื ครงึ แต่ระยะนีน้อยนักที จะมเี รอื งแปลกใหมใ่ นวงการแสดง อกี ทงั คนแจง้ ยงั เป็นถงึ รองเจา้ กรมพธิ กี ารทพี วกตนควรเพยี รผกู สาํ พนั ธเ์ อาไว้ ตามคณะละครต่างๆ จงึ ลองแบ่งฉากแบง่ องกท์ จี ดจาํ ได้ งา่ ยและโดดเดน่ ซอ้ มเอาไวเ้ ผอื ตามปกตนิ นั ละครงวิ จะแสดงจากเรอื งเลา่ ตาํ นานชอื ดงั ที ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 2 5 เล่าสบื ต่อกนั มา หากดดั แปลงจากนิยายกจ็ ะเป็นนยิ ายชนั ครเู กา่ แก่ หวั หน้าคณะจะตอ้ งมาแตง่ ลาํ ดบั การแสดงและ คาํ รอ้ งเองอกี หลายทอดจงึ ตอ้ งใชเ้ วลาเป็นอยา่ งมาก ทํา ใหใ้ นคณะงวิ ไมน่ ยิ มเปลยี นเรอื งแสดงบ่อยนัก แต่คราวนี มคี าํ รอ้ งงวิ มาถงึ มอื เสรจ็ สรรพ ไมต่ อ้ งแต่งคาํ รอ้ งเองทํา ใหย้ น่ เวลาเตรยี มตวั ไปมากโข สว่ นการแตง่ ตวั นนั นบั ว่าตาํ นานเทพเซยี นบปุ ผาเป็น ละครทแี ต่งตวั พนื ๆ ทงั สนิ เพราะไมใ่ ชเ่ รอื งราวในวงั แม้ จะพดู ถงึ เซยี น แต่นันกเ็ ป็นบททา้ ยๆ แลว้ ดงั นนั นกั แสดง แทบทงั เรอื งจะสวมชุดปกตทิ งี ดงามสกั หน่อย ซงึ ตาม คณะละครยอ่ มมอี ยแู่ ลว้ หากจะมแี ปลกกค็ งเป็นชดุ ปีศาจ จงิ จอก แตป่ ีศาจชนิดนีเป็นทนี ิยมมากในหลายตํานาน นิทานทวั หลา้ ดงั นนั ชดุ จงึ เตรยี มไมย่ าก แอบซอ้ มกนั เงยี บๆ อยเู่ ป็นเดอื นกไ็ ดข้ า่ วจากในวงั วา่ ฮองเฮาโปรดปรานงวิ เรอื งใหมน่ ียงิ นกั ทงั นิยายชอื เรอื ง เดยี วกนั นีกเ็ ป็นทนี ยิ มในหมหู่ นุ่มสาว รา้ นหนงั สอื ตอ้ งจา้ ง พวกบณั ฑติ ไปช่วยคดั ลอกมอื เป็นประวงิ จงึ จะขายทนั ในสว่ นของนยิ ายประโลมโลกนนั ตามปกตผิ แู้ ตง่ จะเป็น พวกบณั ฑติ หางแถว พวกซวิ ไฉ่ทตี อ้ งหาลําไพ่พเิ ศษ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 2 6 ภาษาจงึ ไมไ่ ดเ้ ลศิ เลอสาํ บดั สาํ นวนแบบพวกบทกวี เพยี งแต่อา่ นใหร้ ทู้ ไี ปทมี า เขา้ ใจงา่ ย เขา้ ถงึ อารมณ์ตวั ละครกเ็ ป็นพอ เพราะลกู คา้ สว่ นใหญ่กเ็ ป็นพวกบณั ฑติ ที วา่ งงานหรอื พวกคุณหนูในหอ้ งหอ และพวกชาวบา้ นที พอจะมเี งนิ ดงั นนั จงึ ไมจ่ าํ เป็นตอ้ งใชค้ าํ ระดบั สงู ใหล้ กึ ซงึ ตคี วามยาก และความอ่านงา่ ยเขา้ ใจงา่ ย ทงั ยงั จบั จุดรวมความนยิ ม ของตาํ นานแสนรนั ทดปีศาจเทพเซยี นมารวมไวด้ ว้ ยกนั จงึ ทาํ ใหน้ ยิ ายเรอื งนียงิ ขายงา่ ยขนึ ไปอกี เมอื ในวงั รอ้ ง เถาเฝิงชงิ กเ็ ตรยี มรบั เขาสง่ สญั ญาณให้ คณะงวิ ต่างๆ ทเี คยตดิ ต่อไวก้ ่อนหน้านีเปิดแสดงตํานาน เซยี นบปุ ผาแทบจะพรอ้ มๆ กนั ดงั นนั ต่อใหไ้ มอ่ ยากรจู้ กั คนกต็ อ้ งรจู้ กั กนั บา้ งแลว้ ชาวบา้ นในถงเยยี นนนั เป็นพวกชอบเลยี นแบบชนชนั สงู แมไ้ มไ่ ดม้ คี วามรกู้ พ็ ยายามวางตนแตง่ กายใหด้ ภู ูมฐิ าน แมไ้ มไ่ ดม้ ที รพั ยส์ นิ กย็ งั หมนั หาความสขุ ผอ่ นคลายตวั เอง คณะมหรสพจากทุกสารทศิ ถงึ ไดแ้ หม่ ากอบโกยเงนิ จาก ทนี ี เพราะคนถงเยยี นชอื ชอบชมการแสดงยงิ กว่าใคร ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 2 7 เถาเฝิงชงิ ทําตามสงิ ทหี ลานสาวขอโดยเขาเองกส็ นใจ อยากเหน็ ผลลพั ธ์ ซงึ ผลของมนั กไ็ ดพ้ สิ จู น์คาํ พดู ของหลวิ จา้ วเว่ย กอ่ นหน้านีเขาไดเ้ ลอื นตาํ แหน่งแบบกา้ วกระโดด ทาํ ให้ พวกทมี ตี ําแหน่งสงู ในกรมไมค่ อ่ ยวางใจเขาเท่าไหรน่ กั เจา้ กรมพธิ กี ารเองแมจ้ ะไมพ่ ูดแตก่ แ็ สดงออกใหเ้ หน็ อยู่ หลายครงั พวกเขาไมค่ อ่ ยรบั ฟังความเหน็ ของเถาเฝิงชงิ และไมค่ อ่ ยยอมใหเ้ ขาหยบิ จบั งานสาํ คญั ๆ รวมถงึ พวก งานทจี ะสามารถหากําไรไดบ้ า้ งกไ็ มเ่ คยตกมาถงึ มอื แต่พอเขาเชอื หลวิ จา้ วเวย่ นําบทละครงวิ นนั มอบให้ เจา้ กรมพธิ กี ารใหเ้ ขาเอาไปใหห้ วั หน้าคณะอปุ รากรหลวง จนเป็นทโี ปรดปรานของฮองเฮา ไดร้ บั พระเสาวนีย์ ชมเชยไมข่ าด พรอ้ มของพระราชทานมากมายจนแทบจะ ลอยจากพนื ทา่ ทขี องเจา้ กรมพธิ กี ารตอ่ เขากเ็ ปลยี น เจา้ กรมพธิ กี ารกลา่ วขอบคุณเขาซําแลว้ ซําเลา่ ทา่ ทที มี ี ต่อเขาเปลยี นไปอยา่ งสนิ เชงิ ความเหน็ ของเขาไดร้ บั การ ยอมรบั มากขนึ ไดร้ บั ผดิ ชอบงานใหญม่ ากขนึ อกี ทงั พวก งานเลก็ ๆ น้อยๆ ทพี อหากาํ ไรได้ เจา้ กรมพธิ กี ารก็ มอบหมายใหเ้ ขามาอกี เหน็ ไดว้ า่ เขามตี วั ตนในสายตา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 2 8 ของคนในกรมขนึ มาแลว้ นอกจากนีเจา้ กรมพธิ กี ารยงั มอบของกาํ นลั กองพะเนินมาใหถ้ งึ จวน เถาเฝิงชงิ ขาํ ไมไ่ ดร้ อ้ งไหไ้ มอ่ อก เขาเคาะนิวไปพลางมอง ของกาํ นลั ไปพลางแลว้ ถอนหายใจยาวเหยยี ด ดทู า่ เขาจะพบกบั เทพแหง่ โชคลาภเขา้ แลว้ จรงิ ๆ... หลานสาวผนู้ ผี กู มติ รไวย้ อ่ มเป็นประโยชน์แน่ * \"ฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ เป็นหว่ งวา่ ในปีหน้าคณุ หนูจะตอ้ งออกเรอื น แลว้ แตจ่ นป่านนียงั ไมไ่ ดเ้ ตรยี มตวั เรยี นรกู้ ารจดั การเรอื ง ตา่ งๆ ในจวน จงึ ใหบ้ า่ วมารบั คุณหนูกลบั จวนสกลุ หลวิ เจา้ คะ่ \" ป๋ ายมามาบา่ วคนสนทิ ของฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ หลวิ เอ่ย ปากแจง้ เมอื ผา่ นการตอ้ นรบั ขบั สจู้ ากสกุลเถาจนไดม้ เี วลา พบกบั หลวิ จา้ วเวย่ ตามลาํ พงั \"งนั หรอื ?\" หญงิ สาวหมนุ ดา้ นพดั ในมอื ทา่ ทไี มไ่ ดย้ นิ ดยี นิ รา้ ยกบั ขา่ วทไี ดร้ บั แมแ้ ตน่ ้อย \"ฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ ยงั กาํ ชบั อกี ว่าอยากใหค้ ณุ หนูรบี เดนิ ทาง เพราะกลวั วา่ พายุฝนจะผา่ นมาในเรว็ วนั นี คณุ หนูจะ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 2 9 เดนิ ทางลาํ บากเอาได\"้ ป๋ ายมามายมิ แลว้ เอย่ อยา่ งเอาอก เอาใจ หลวิ จา้ วเวย่ มใี บหน้าเรยี บเฉยแตใ่ นใจกลบั หวั เราะจน แทบหงายหลงั พวกคนสกลุ หลวิ ... หน้าไมอ่ าย \"หากทา่ นยา่ วา่ เชน่ นนั กย็ อ่ มต้องทาํ ตาม แตว่ นั นี ฉุกละหกุ เกนิ ไป ขา้ มขี า้ วของหลายอยา่ งทตี อ้ งเกบ็ คง ตอ้ งรบกวนมามากบั คนทมี าจากสกลุ หลวิ คา้ งคนื ทจี วนนี กอ่ น เกบ็ ขา้ วของเสรจ็ แลว้ คอ่ ยเดนิ ทางกนั ดหี รอื ไม\"่ \"แน่นอนเจา้ คะ่ หากคนไมพ่ อคุณหนูใหค้ นทบี า่ วพามา ชว่ ยเกบ็ ดว้ ยกไ็ ด\"้ ใจจรงิ ป๋ ายมามาอยากอมุ้ หลวิ จา้ วเวย่ ขนึ รถมา้ ไปก่อน สว่ นขา้ วของคอ่ ยสง่ ตามไป แต่ทจี นิ ห ยางนีขา่ วคราวเรอื งตาํ นานเซยี นบุปผายงั มาไมถ่ งึ หาก นางเรง่ รดั หลวิ จา้ วเว่ยเกนิ ไปอาจทาํ ใหค้ ณุ หนูผรู้ กั สนั โดษ ผนู้ ีระแคะระคาย เกดิ ใจกลา้ ไมย่ อมกลบั ขนึ มาจะ กลายเป็นปัญหาได้ \"ไมล่ ะ่ ขา้ มคี นของขา้ อยแู่ ลว้ ขอบคณุ มามาทมี นี ําใจ\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 3 0 \"มไิ ดเ้ จา้ คะ่ \" \"เชน่ นนั ป๋ ายมามากพ็ าคนไปพกั เถอะ\" นางวา่ แลว้ กเ็ รยี ก อาเจนิ มาใหน้ ําทางป๋ ายมามากบั บา่ วสกลุ หลวิ ใหไ้ ปพกั ที เรอื นรบั รองทไี กลออกไป พอคลอ้ ยหลงั คนสนทิ ของฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ แววตาราบเรยี บนงิ สงบของหลวิ จา้ วเว่ยกแ็ ปรเปลยี นเป็นเยาะหยนั ทนั ที นาง ยงั นงั อยทู่ เี ดมิ ไมม่ ที างทเี รง่ รบี จะเกบ็ ขา้ วของกลบั บา้ น แมแ้ ตน่ ้อย พออาเจนิ กลบั มากน็ ําพวกบา่ วของจา้ วเวย่ เขา้ มาในหอ้ ง \"พวกเจา้ กไ็ ดย้ นิ แลว้ พวกเรากําลงั จะตอ้ งไปสกลุ หลวิ หลายเดอื นทผี า่ นมาขา้ ใหอ้ าเจนิ ช่วยสงั สอนเรอื งกรยิ า มารยาทของพวกเจา้ อยา่ งเขม้ งวดกเ็ พราะอนาคตจากนี ทจี วนสกลุ หลวิ พวกเจา้ ไมอ่ าจพลาดไดแ้ มแ้ ต่น้อย\" จา้ วเว่ ยกวาดสายตามองไปทวั \"หากพลาดนนั อาจหมายถงึ ความตาย ขา้ ไมข่ อปิดบงั ขา้ กบั คนในจวนหลวิ หาไดร้ กั ใครป่ รองดอง พวกเจา้ กเ็ หน็ แลว้ ว่าขา้ ถูกไลม่ าอยไู่ กล ถงึ จนิ หยางเพยี งเพราะเป็นขวากหนามชนิ ใหญ่ในจวน ดงั นนั การกลบั ไปครงั นีของขา้ ยอ่ มทาํ ใหห้ ลายคนไมพ่ อใจ แน่\" บ่าวทเี ป็นคนสกุลเถานนั สว่ นใหญเ่ คยไดย้ นิ เรอื ง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 3 1 ความรกั ความแคน้ ระหว่างจวนสกุลหลวิ กบั จวนสกลุ เถา มากอ่ นแลว้ จงึ ไมแ่ ปลกใจ ทงั ยงั นึกชงิ ชงั พวกคนสกลุ หลวิ เสยี ดว้ ยซํา โฉมสะคราญกลา่ วเรอื งขมขนื เชน่ นนั ดว้ ยใบหน้ายมิ แยม้ ชา่ งดูขดั กนั เหลอื เกนิ \"นบั จากนีหากใครภกั ดตี อ่ ขา้ ตาม ขา้ กลบั สกลุ หลวิ กน็ บั ว่าไดล้ งเรอื ลาํ เดยี วกนั แลว้ ให้ นบั วา่ ขา้ สขุ เจา้ สขุ ขา้ ทกุ ขเ์ จา้ ทกุ ข์ เจา้ ปกป้องขา้ ขา้ ยอ่ ม ปกป้องเจา้ ... ดงั นนั ในหนึงชวั ยามนีกใ็ หต้ ดั สนิ ใจเสยี หากยนิ ดจี ะตดิ ตามขา้ กใ็ หแ้ จง้ แกอ่ าเจนิ \" บ่าวในหอ้ งนนั พลนั มสี หี น้าอดึ อดั เครง่ เครยี ดกนั ขนึ มา บางคนเกดิ และโตทจี นิ หยาง แมใ้ จอยากตดิ ตาหลวิ จา้ ว เวย่ ไปสเู่ มอื งใหญ่ แตก่ ไ็ มก่ ลา้ ตดั ใจออกจากบา้ นเกดิ เมอื งนอน ต่างคนต่างคดิ กนั อยา่ งถถี ว้ นจรงิ จงั จา้ วเว่ยมองภาพนนั แลว้ หนั มาทางมฝี ่ ู \"แลว้ เจา้ เลา่ จะทาํ อยา่ งไร จะรอคหู่ มนั อยทู่ สี กลุ เถานหี รอื ไม่ จะอยทู่ นี ีกไ็ ด้ ขา้ จะแจง้ พอ่ บา้ น เรอื งเจา้ เอาไว\"้ มฝี ่คู ดิ หนกั ผา่ นมาหลายเดอื นไมม่ วี แี วววา่ คหู่ มนั ของ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 3 2 นางจะกลบั มาจนิ หยาง ทงั จดหมายลา่ สดุ ยงั แจง้ ว่ากาํ ลงั จะตามคณะไปแสดงในถงเยยี นเชน่ กนั \"หากขา้ ขอตามคุณหนูไปถงเยยี นดว้ ยไดห้ รอื ไม?่ \" นาง กลนั ใจถามออกไป หลวิ จา้ วเว่ยมองใบหน้าใบหมดจดของมฝี ่แู ลว้ สา่ ยหน้า \"ขา้ ไมค่ ดิ เอาคนแปลกหน้าตามเขา้ สกุลหลวิ หากไมใ่ ช่ บ่าวของขา้ ขา้ กไ็ มพ่ ากลบั ไป\" \"แต.่ ..\" มฝี ่นู ึกอยากจะคา้ น รจู้ กั กนั มาหลายเดอื นนางยงั เป็นคนแปลกหน้าอกี หรอื \"ไมใ่ ชข่ า้ ไมไ่ วใ้ จเจา้ แต่ถงเยยี นเป็นสถานทกี ลนื กนิ ผคู้ น บา่ วบางคนเหน็ หน้ามาตงั แตเ่ ลก็ ยนั โตยงั กลา้ ทรยศนาย ไดอ้ ยา่ งงา่ ยดาย กบั เจา้ ทมี เี พยี งคาํ พดู ผกู มดั ขา้ ไมม่ วี นั วางใจได้ แมว้ นั นีเจา้ มนั ใจวา่ ไมม่ ที างทรยศแต่เมอื ไปถงึ ที นนั แลว้ อาจมคี นหาทางบบี บงั คบั เจา้ จนได้ ...ขา้ ไมค่ ดิ จะ วางคนแปลกหนา้ ไวข้ า้ งตวั \" \"เช่นนนั ขา้ ควรทาํ อยา่ งไรด?ี \" \"หากคดิ จะไปสกุลหลวิ กบั ขา้ กม็ ที างเดยี วคอื เจา้ ตอ้ งลง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 3 3 นามขายตวั ใหข้ า้ \" หลวิ จา้ วเว่ยกลา่ วเสยี งเรยี บ \"แตว่ ่า...\" \"บา่ วของขา้ ขอเพยี งจงรกั ภกั ดี ซอื สตั ย์ ทมุ่ เททาํ งานรบั ใชข้ า้ หากคดิ จะมคี รอบครวั หรอื ออกจากจวนในภายหลงั ขา้ ยอ่ มมเี มตตาใหไ้ ถถ่ อนตวั เองไดอ้ ยา่ งยุตธิ รรม\" หลวิ จา้ วเวย่ ถอื โอกาสกลา่ วต่อทกุ คนในหอ้ งนนั \"แตห่ ากเป็น พวกตลบตะแลง เหน็ แกผ่ ลประโยชน์ ยอมขายนายเพอื อนาคต กใ็ หจ้ าํ ไวว้ า่ ขา้ หลวิ จา้ วเวย่ บุญคณุ เพยี งหยดนํา ทดแทนเทา่ มหาสมทุ ร ความแคน้ เพยี งเสน้ ผม จะตอบ แทนเทา่ แผน่ ฟ้า ต่อใหต้ วั ตายขา้ กจ็ ะไมล่ ะเวน้ จาํ ไวใ้ ห้ ด!ี \" นางประกาศดว้ ยนําเสยี งหนกั แน่นชดั เจน โดยมี เจตนาขม่ ขวญั เพราะไมต่ อ้ งการพาพวกใจเสาะคดิ คด กลบั ถงเยยี นไปดว้ ย นางกวาดสายตามองบา่ วทุกคนแลว้ หนั กลบั มามองมฝี ่ ู \"เจา้ กต็ รองดู หากจะไปกบั ขา้ กข็ ายตวั เองเป็นบา่ วของขา้ นบั ตงั แต่นี ตอนลงนามขา้ จะใหเ้ งนิ คา่ หวั เจา้ ยสี บิ ตาํ ลงึ แตห่ ากไมอ่ ยากขายตวั กอ็ ยทู่ นี ีรอวนั แต่งงานเถอะ\" มฝี ่กู ดั รมิ ฝีปากแน่น พยายามชงั ใจ หลายเดอื นมานีนาง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 3 4 สนทิ สนมกบั อาเจนิ และอาหนิงไมน่ ้อย อกี อยา่ งจะใหน้ าง อยจู่ วนเถาโดยไมม่ คี ณุ หนูทเี ป็นคนรบั นางมาไดอ้ ยา่ งไร แตจ่ ะออกจากจวนยามนีในจนิ หยางกไ็ มป่ ลอดภยั สาํ หรบั นางแลว้ ลงุ ของนางถกู ทางการโบยตไี ปยกหนึงยงิ โกรธ แคน้ เคยมาระรานทจี วนเถาแตด่ ที บี า่ วคุม้ กนั จวนกนั เขา ไวไ้ ด้ มฝี ่มู สี หี น้าเครง่ เครยี ดจนสุดทา้ ยกพ็ ยกั หน้ารบั นางไร้ หนทางจะไป หากตามหลวิ จา้ วเวย่ ไปถงเยยี นกอ็ าจไดพ้ บ กบั คหู่ มนั หลงั จากนนั คอ่ ยไถ่ถอนตวั กย็ งั ไมส่ าย อาเจนิ กบั อาหนิงเหน็ มฝี ่ตู กลงกย็ นิ ดปี รดี า พวกนาง นบั เป็นสหายกนั แลว้ จงึ ไมอ่ ยากทงิ ใครไวข้ า้ งหลงั หลวิ จา้ วเว่ยโบกพดั มองบ่าวในเรอื นอยคู่ รใู่ หญ่กล็ ุกขนึ สงั ใหพ้ วกทรี บั ใชใ้ นจวนเรมิ เกบ็ ขา้ วของของนางลงหบี สว่ นตวั นางนนั สงั ใหบ้ า่ วเตรยี มรถมา้ \"คณุ หนูจะไปไหนหรอื เจา้ คะ?\" อาหนงิ ถามขนึ หลวิ จา้ วเว่ยเหยยี ดยมิ เอย่ ขณะกา้ วออกจากประตู \"ขา้ ร?ึ ขา้ จะไปหาของฝากเสยี หน่อย\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 3 5 * หลวิ จา้ วเว่ยแมไ้ มไ่ ดอ้ ยถู่ งเยยี นนาน แต่ชอื ของนางกลบั โด่งดงั ขนึ มาครงั แลว้ ครงั เลา่ ทาํ ใหผ้ คู้ นลาํ ลอื ไปไกลถงึ รปู โฉมโนมพรรณของนาง อกี ทงั เมอื ตาํ นานเซยี นบุปผาโดง่ ดงั ผคู้ นในถงเยยี นยงิ สนใจนางมากขนึ ไปอกี พอมขี า่ ววา่ หญงิ สาวจะกลบั จวนหลวิ จงึ มคี นวา่ งงานไปออ อยทู่ ถี นนหน้าจวนเพอื จะชมโฉมของหญงิ สาวทงี ามเป็น อนั ดบั หนึงของถงเยยี น คนมากถงึ ขนั ทพี วกพ่อคา้ เรย่ ก หาบขนมมาขายไดไ้ ปหลายตําลงึ ภายนอกจวนวนุ่ วายสง่ เสยี งเอะอะราวกบั รอชมดลู ะคร ภายในจวนยามนีหลวิ จา้ วอวกี แ็ ทบจะกรดี รอ้ งดว้ ย ความแคน้ ใจ \"ไปรบั มนั กลบั มาร!ึ ? จะใหอ้ อกไปตอ้ นรบั มนั ร!ึ ? โงง่ มกนั ไปหมดแลว้ หรอื ไร!?\" นางทมุ่ แจกนั ลงพนื จนบ่าวในเรอื น ตอ้ งกระโดดหนีกนั หวั หด ดวงตาของหลวิ จา้ วอวแี ดงกาํ ดว้ ยความโกรธเกรยี ว \"นงั สารเลวดวงแขง็ นกั นะ\" แค่แผนของทา่ นยายทมี นั สามารถรอดพน้ ไปไดก้ ท็ าํ ใหจ้ า้ วอวแี คน้ จนคบั อกแลว้ นี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 3 6 ทา่ นยา่ ยงั ใหค้ นไปรบั มนั กลบั จวน แทบจะจดั ขบวน ประหนึงเป็นองคห์ ญงิ เทนิ มนั ไวบ้ นหวั พาเขา้ ถงเยยี น \"ใครวา่ มนั เป็นเทพเซยี นกนั \" หลวิ จา้ วอวกี าํ หมดแน่น \"นงั จา้ วเวย่ นีแหละจงิ จอกตวั เป็นๆ!\" \"คุณหนูเจา้ คะ ฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ เรยี กใหไ้ ปรวมตวั กนั ทเี รอื น หน้าแลว้ นะเจา้ คะ\" เสยี วชงิ กลนั ใจยนื คอขนึ รายงานเตอื น คณุ หนู หลวิ จา้ วอวตี วดั สายตามองบา่ วแลว้ อยากจะกรดี อกี รอบ จวนนเี ป็นบา้ กนั ไปหมดแลว้ ทาํ ไมต้องใหค้ นทงั จวนแห่ แหนไปตอ้ นรบั นังลกู กาํ พรา้ นนั แคค่ นเดยี วดว้ ย! แต่อยา่ งไรหลวิ จา้ วอวกี ไ็ มก่ ลา้ ขดั คาํ สงั ทา่ นยา่ ฮูหยนิ ผู้ เฒา่ หลวิ ไมเ่ หมอื นฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ เจนิ ทรี กั ใครต่ ามใจนาง บดิ านางเยน็ ชาตอ่ นางเชน่ ไรฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ หลวิ กแ็ ทบไม่ ตา่ งกนั ทงั ยงั เขม้ งวดตอ่ นางเสยี ยงิ กว่า หลวิ จา้ วอวพี ยายามสดู หายใจลกึ เพอื สงบสตอิ ารมณ์ นาน ครใู่ หญ่จงึ ลุกขนึ กา้ วนําบา่ วในเรอื นออกไปรวมกบั สตรใี น จวนทเี รอื นหน้า ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 3 7 * การตอ้ นรบั หลวิ จา้ วเวย่ นีฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ หลวิ ไมไ่ ดม้ า ตอ้ นรบั เอง แต่สงั ใหพ้ วกสตรใี นจวนมาต้อนรบั ให้ ครบถว้ น ดงั นนั ตงั แตภ่ รรยาเอกอยา่ งเจนิ ฮยุ่ เหมยและอนุ ของหลวิ เฉยี นลว้ นอยกู่ นั ครบ พวกพนี ้องหญงิ ของหลวิ จา้ วเวย่ เองกม็ า ตา่ งคนตา่ งสี หน้า หลากหลายเสยี จนดูตลกยามทยี นื เรยี งกนั รอกนั อยนู่ านครใู่ หญ่กไ็ มเ่ หน็ วแี ววจะมรี ถมา้ มาถงึ จวน ทงั ทสี ง่ บา่ วไปชะเงอ้ ดหู ลายรอบกย็ งั ไมเ่ หน็ แมแ้ ต่เงา \"นนี างคดิ วา่ ตวั เองเป็นเทพเซยี นจรงิ ๆ แลว้ หรอื ไรถงึ กลา้ ใหค้ นอนื เขารอกนั เชน่ น\"ี หลวิ อนั หลนิ หรอื คณุ หนูสแี หง่ จวนหลวิ สะบดั พดั ในมอื แลว้ บน่ ออกมาอยา่ งหงุดหงดิ เมงิ ซวิ องิ อนุผเู้ ป็นมารดาของหลวิ อนั หลนิ รบี ลบู ไหล่ ปลอบลกู ไมใ่ หพ้ ลงั ปากพูดอะไรไมด่ อี อกไป เพราะเรอื ง ครงั นีฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ จบั ตาอยู่ การรบั หลวิ จา้ วเวย่ กลบั มาก็ เพอื กหู้ น้าสกลุ หลวิ ทงั ฐานะอนุของนางกค็ ลอนแคลน เหลอื เกนิ หลงั ตาํ นานเซยี นบุปผาโดง่ ดงั หากหลวิ อนั หลนิ พลงั ปากสงิ ใดตอ่ หน้าผคู้ นในวนั นีคงกลายเป็นหายนะแน่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 3 8 แลว้ \"พสี ชี า่ งไมร่ อู้ ะไร อยา่ งไรเสยี ยามนีพใี หญ่กเ็ ป็นถงึ เทพธดิ าของกองทพั เอยี นเหอ นางจะมาชา้ สกั หน่อยจะ เป็นไรไป\" หลวิ หว่านอหี รอื คุณหนูหา้ ปรายตามองพสี าว ต่างมารดาแลว้ เอ่ยวาจาเนบิ นาบแต่แฝงความหมาย \"อกี อยา่ งพใี หญก่ ลบั จวนมา เราพนี ้องกค็ วรยนิ ดตี อ้ นรบั ถงึ จะ ถูก จะไดอ้ บอุ่นสมคั รสมานสมเป็นครอบครวั เดยี วกนั เหตุใดตอ้ งทาํ ราวกบั วา่ นางมาแลว้ จะมคี นอยไู่ มเ่ ป็นสขุ เชน่ นี\" เดก็ สาวเอย่ เสยี งหวานจ๋อยแต่ฟังดกู ร็ ไู้ ดว้ ่านาง กลา่ วกระทบเจนิ ฮุย่ เหมยกบั หลวิ จา้ วอวี โดยเฉพาะหลวิ จา้ วอวที สี หี น้าแววตาหาความยนิ ดไี มพ่ บ แมแ้ ต่น้อย ในหมพู่ นี ้องมใี ครดไู มอ่ อกบา้ งวา่ หลวิ จา้ วอวี ชงิ ชงั หลวิ จา้ วเวย่ ทสี ุด พอหลวิ จา้ วเวย่ ออกจากจวนหลวิ จา้ วอวกี แ็ ทบจะเบง่ ตวั คบั จวน ไดก้ ลายเป็นบุตรฮี หู ยิ นเอกแต่เพยี งผเู้ ดยี วคงเป็นยงิ กวา่ ฝัน แต่ยามนีหลวิ จา้ ว เวย่ จะกลบั มาแลว้ ฝันของนางจงึ สลาย ทงั กลบั มาครงั นียงั มชี อื เสยี งลอื ลนั ปทู างรอเป็นพรมดอกไมอ้ ยู่ หลวิ จา้ วอวี จะไมก่ ระเดน็ ไดห้ รอื หลวิ หว่านอเี อย่ วาจากระทบกระทงั หลวิ จา้ วอวจี บกเ็ อา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 3 9 พดั ปิดปากหวั เราะ แมถ้ กู หลวิ จา้ วอวถี ลงึ ตาใสน่ างกห็ าได้ หวนั เกรง มารดาของนางแมจ้ ะเป็นอนุแตก่ เ็ ป็นบุตรสาว ของตระกลู ไป๋ ทสี ุดแสนมงั คงั แมไ้ มไ่ ดเ้ ดนิ เสน้ ทางสายขนุ นางแต่สกุลไป๋ นบั เป็นพอ่ คา้ ทที รงอทิ ธพิ ลทสี ดุ ในแถบ ทางเหนือลงมาจนถงึ ถงเยยี น อํานาจของพวกเขาไมด่ อ้ ย กวา่ เสนาบดอี ยา่ งสกลุ เจนิ เลยแมแ้ ต่น้อย ดงั นนั หลวิ หวา่ นอจี งึ ไมเ่ คยเกรงกลวั จะปะกบั พนี ้องคนไหน กลบั กนั หลวิ ฟางเหยาหรอื คณุ หนูแปดน้องสาวรว่ มอุทรของนาง กลบั เป็นพวกขขี ลาดตาขาว เพยี งเหน็ นางกลา่ ววาจากก ระทบกระทงั หลวิ จา้ วอวกี ร็ บี กระถดตวั ไปหลบหลงั มารดา ทนั ที แตก่ อ่ นทหี ลวิ จา้ วอวจี ะไดต้ อบอะไรกลบั มากไ็ ดย้ นิ เสยี ง ตะโกนว่ามรี ถมา้ เขา้ มาแลว้ พวกสตรใี นจวนจงึ พากนั ลกุ จากทนี งั รบี ตรงหรไี ปตอ้ นรบั กนั ทหี ลงั ประตู ไมใ่ ชแ่ คค่ นในจวนหลวิ ทรี บี ลกุ ขนึ พวกชาวบา้ นทมี าชมดู ความคกึ ครนื กพ็ ลนั ฮอื ฮารบี ลุกขนึ ชะเงอ้ มองขบวนรถมา้ ทเี ขา้ มาจอดหน้าประตสู กุลหลวิ เสยี งเล่าลอื วา่ แมน่ างหลวิ จา้ วเวย่ งดงามเป็นหนึงในถง เยยี น ผวิ กายขาวกระจา่ งราวกบั หยกขาวบรสิ ทุ ธไิ รต้ าํ หนิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 4 0 กรอบใบหน้าดงั ภาพวาดของเทพอปั สร ไมว่ า่ จะควิ จมกู คาง ลว้ นงดงามเป็นเลศิ ยงิ ดวงตายงิ คลา้ ยทอ้ งฟ้ายาม ราตรที ดี าวพราวพรา่ ง กลบี ปากดงั สขี องกุหลาบแดงฉาน ฟังคําเชน่ นีแลว้ คนทงั หลายต่างตนื เตน้ ยอื แยง่ อยากจะ เหน็ โฉมสะคราญดว้ ยตาตนเองจนเอะอะกนั อกึ ทกึ ยามเหน็ เทา้ ขา้ งหนึงกา้ วลงจากรถมากพ็ ากนั ฮอื ฮา พอ เหน็ อกี ขา้ งกเ็ รมิ ผลกั กนั เพอื มองดู แต่พอเหน็ ใบหน้าของ คนทกี า้ วลงมาตา่ งโหร่ อ้ งอยา่ งผดิ หวงั นีน่ะรหึ ญงิ งามอนั ดบั หนึงแหง่ ถงเยยี น!? ทุกคนต่างองึ คา้ งไป สตรที ลี งมาจากรถมา้ นนั ใบหน้า ไมไ่ ดอ้ ปั ลกั ษณ์แต่กลบั ดดู าษเดอื นสามญั ธรรมดา ไม่ คลา้ ยสตรที งี ดงามเป็นหนึงอยา่ งทเี คยไดย้ นิ ไมใ่ ชแ่ ค่พวกชาวบา้ นทที าํ หน้าผดิ หวงั พวกสตรใี นจวน หลวิ กต็ ่างนิงองึ ลาํ คอของพวกนางแขง็ ทอื ยามทอี กี ฝ่าย กา้ วเขา้ มาประสานมอื คาํ นบั แลว้ แจง้ ขา่ ว \"คาํ นบั นายหญงิ และคณุ หนูทุกทา่ น ขา้ น้อยอาเจนิ เจา้ คะ่ \" นางเอ่ยปากเสยี งดงั ฟังชดั เพราะรวู้ า่ พวกชาวบา้ นกาํ ลงั เงยี หฟู ังอยู่ \"หบี เหลา่ นีคอื ขา้ วของของคุณหนูใหญ่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 4 1 คุณหนูมคี าํ สงั ใหข้ า้ นําสมั ภาระทงั หลายตรงกลบั มาทจี วน กอ่ นเจา้ คะ่ \" นางผายมอื ไปทางขบวนหบี ขา้ วของมากมาย ทเี รยี งแถวกนั มา \"แลว้ คณุ หนูของเจา้ เลา่ ?\" เจนิ ฮยุ่ เหมยถามเสยี ง ตะกุกตะกกั อดรสู้ กึ เสยี หน้าไมไ่ ดท้ พี วกตนแหม่ ารอรบั สาวใชผ้ หู้ นึง \"คุณหนูหลวิ จา้ วเว่ยกล่าววา่ ยามออกจากถงเยยี นไป ฉุกละหกุ ไมไ่ ดล้ าพระทอี ารามหยง่ เหอ กลบั มาครงั นีจงึ อยากไปบอกกลา่ วพระทนี นั กอ่ นจะเขา้ จวนจงึ แยกไป กอ่ นเจา้ คะ่ \" นางกลา่ วแลว้ กไ็ ดย้ นิ เสยี งฮอื ฮาของพวก ชาวบา้ นทรี อดอู ยู่ ตา่ งคนต่างโลง่ ใจเมอื รวู้ า่ นางไมใ่ ช่ คุณหนู ยงิ พอรวู้ า่ คุณหนูขอไปไหวพ้ ระกอ่ นเขา้ จวนกใ็ ห้ พยกั หน้าดว้ ยทา่ ทางชนื ชมกนั ใหญ่ สตรใี นจวนหลวิ ตา่ งพากนั หน้าเจอื น รูส้ กึ กลนื ไมเ่ ขา้ คาย ไมอ่ อกกบั สถานการณ์เชน่ นี โดยเฉพาะหลวิ จา้ วอวที กี าํ ดา้ มพดั ในมอื แน่นจนแทบจะหกั เป็นสองท่อน เจนิ ฮยุ่ เหมยรบี สงั ใหบ้ ่าวยกขา้ วของของหลวิ จา้ วเวย่ ไป รอทเี รอื นของนาง แลว้ สงั ใหป้ ิดประตูจวนไปก่อนรอหลวิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 4 2 จา้ วเว่ยกลบั มาค่อนเปิดรบั อกี ที อาเจนิ ทเี ป็นทพั หน้ามาเหยยี บจวนสกลุ หลวิ เป็นคนแรก แทบจะกลนั ขาํ ไมอ่ ยยู่ ามเหน็ สหี น้าเขยี วคลาํ ของพวกสตรี สกุลหลวิ สมควรแลว้ สมควรแลว้ .. ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 4 3 แสนชงั # 24. จวนสกลุ หลิว หลวิ จา้ วเวย่ กราบพระดว้ ยทา่ ทสี งบ แมใ้ จนางไมม่ พี ระ โพธสิ ตั วอ์ งคไ์ หนสถติ อยใู่ นนนั แต่นางไดเ้ รยี นรแู้ ลว้ ว่า การเขา้ วดั ทาํ ทานถอื เป็นการสรา้ งภาพทมี พี ลงั มากอยา่ ง หนงึ เช่นนนั จงึ กราบพระไดโ้ ดยไมต่ ะขดิ ตะขวงใจ ผคู้ นโดยรอบตา่ งลอบมองนางเป็นระยะไมต่ า่ งจากทจี นิ ห ยาง หลวิ จา้ วเวย่ ไหวพ้ ระเสรจ็ กก็ า้ วออกจากอารามดว้ ย ทา่ ทางสาํ รวม นางปลอ่ ยใหอ้ าหนิงพยงุ ไปขนึ รถมา้ เรยี บรอ้ ยจงึ สงั ใหค้ นทงั หมดกลบั จวนหลวิ ...ไกลออกไปบนกาํ แพงอาราม ดวงตาสนี ิลกาฬลําลกึ เลอื นตามขบวนรถมา้ ของสกลุ หลวิ ไปจนสุดสายตา ชาย หนุ่มจบั จอ้ งถนนทวี า่ งเปลา่ นนั อยนู่ านแตก่ ไ็ มข่ ยบั เขยอื น ในใจของเขาเตน้ กระหนําราวกบั จะหลดุ ออกจากอกทงั ที บนใบหน้ายงั เรยี บเฉย \"คณุ ชายนนั เป็นแมน่ างทที า่ นตามไปช่วยในป่ามใิ ชห่ รอื ?\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 4 4 บ่าวคนสนทิ ของเขามองตามสายตาผูเ้ ป็นนายแลว้ ถามขนึ แต่ชายหนุ่มไมต่ อบคาํ แมแ้ ตน่ ้อย \"ทา่ นถงึ กบั สละเวลาถกปรญั ชากบั เหลา่ บณั ฑติ เพอื ลอบ มาดนู างเช่นนี... คณุ ชาย หากทา่ นตอ้ งใจใยไมไ่ ปแสดง ตวั ใหน้ างเหน็ เสยี เล่า ทา่ นหล่อเหลาถงึ เพยี งนี นางตอ้ ง ชอบทา่ นแน่\" ใจบ่าวอยากจะบอกใหเ้ ขาไปสขู่ อนางเลย ดว้ ยซํา สกุลของคณุ ชายไรท้ ายาทมานานแลว้ หาก คุณชายมลี กู บรรพบุรษุ คงลุกจากหลุมขนึ มาอวยพรแน่ 'คุณชาย' ปรายตามองบ่าวขา้ งกายทคี ยุ จอ้ ไมห่ ยดุ \"นางมี คหู่ มนั แลว้ \" \"เอ?๋ \" คนเป็นบา่ วทาํ ทา่ แปลกใจกอ่ นจะสา่ ยหน้า \"แต่นัน เป็นปัญหาดว้ ยหรอื ขอรบั ทา่ นกแ็ คฆ่ า่ คหู่ มนั ของนางเสยี แลว้ กช็ งิ นางมา\" กแ็ คฆ่ า่ คนทงิ ชงิ ตวั เจา้ สาวนบั วา่ ยาก ตรงไหนสาํ หรบั คณุ ชายของเขา ตาคมปรายมองบ่าวขา้ ง กายแลว้ ถอนหายใจยาว \"ขา้ จะกลบั สาํ นักศกึ ษาหลวง อกี ไมก่ วี นั จะสอบแลว้ เจา้ ไมต่ อ้ งตามมา\" ผเู้ ป็นนายไมต่ อบรบั แลว้ ยงั หนีกระโดดลง จากกําแพงหายไปดอื ๆ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 4 5 \"เอ๋ คณุ ชาย!?\" ชายรา่ งผอมรอ้ งลนั แต่ไมท่ นั ควา้ ไวแ้ มแ้ ต่ เงาของเจา้ นาย เขาหนั กลบั ไปมองถนนทโี ฉมสะคราญ เพงิ ผา่ นอกี ครงั พรอ้ มลบู ปลายคาง \"ถงึ ขนั นแี ลว้ ยงั จะมา หว่ งเรอื งคหู่ มนั อะไรอกี คุณชายนะคณุ ชาย\" * หลวิ จา้ วเว่ยเดนิ ทางกลบั จวนหลวิ อยา่ งไมร่ บี รอ้ น ตลอด เสน้ ทางทผี า่ นเมอื งนางกเ็ ลกิ มา่ นรถมา้ เปิดดคู วาม เจรญิ รุง่ เรอื งของเมอื งหลวง ตามอายใุ นชาตนิ นี างเพงิ จากทนี ีไปสองปีเทา่ นนั แตห่ าก นบั ดว้ ยจติ วญิ ญาณนางรสู้ กึ ราวกบั ผา่ นไปนบั รอ้ ยปีแลว้ ถงึ ไดก้ ลบั มาทนี ีอกี ครงั ครานันยามทถี กู ขบั ไลอ่ อกไป รถมา้ ของนางถกู หนิ ขวา้ ง ปาจนเป็นรู มเี สยี งคนตะโกนกน่ ดา่ สาปแชง่ จนถงึ ประตู เมอื ง แตย่ ามนีกลบั ต่างออกไปลบิ ลบั แต่สงิ เดยี วในถง เยยี นทเี หมอื นเดมิ ไมเ่ คยเปลยี นกค็ อื ผคู้ น เชอื งา่ ย หเู บา ชอบขา่ วลอื ชอบขา่ วคาวๆ และมกั ยกตวั ใหส้ งู สง่ ดว้ ยการซําเตมิ คนตกตํา นางเรยี นรเู้ รอื งพวกนีมา ดว้ ยชวี ติ ตวั เอง จงึ มนั ใจมากวา่ งวิ ของนางจะเป็นทนี ยิ ม ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 4 6 และชอื เสยี งของนางจะยงิ ขจรขจาย ยามทรี ถมา้ ของหลวิ จา้ วเว่ยจอดเทยี บทหี น้าจวนหลวิ นาง กไ็ ดย้ นิ เสยี งออื องึ ของฝงู ชน หญงิ สาวรไู้ ดท้ นั ทวี า่ ยามนีมี คนมารอเพอื ดนู างเป็นจาํ นวนมาก หลวิ จา้ วเว่ยในยามนนี อกจากเป็นเทพธดิ าของ กองทพั เอยี นเหอแลว้ ยงั เป็นเซยี นบุปผาเดนิ ดนิ อกี ชอื ของนางโดง่ ดงั เสยี ยงิ กวา่ พานอนั ผูท้ รี ปู งามเป็นหนึงใน อดตี ถงเยยี นแมจ้ ะมผี คู้ นอาศยั อยมู่ ากแตไ่ มใ่ ช่เมอื งใหญ่ เวลา มขี า่ วอะไรจงึ แพรก่ ระจายไปอยา่ งรวดเรว็ ดงั นนั ชอื เสยี ง ของนางจงึ โดง่ ดงั ไดอ้ ยา่ งวอ่ งไวดว้ ยเชน่ กนั มมุ ปากของนางกดตาํ อยา่ งเหยยี ดหยนั เมอื ไดย้ นิ เสยี งคน ตะโกนเรยี กราวกบั ชนื ชมนางมานาน มอื เรยี วเออื ม ออกไปเปิดประตูรถมา้ กอ่ นจะวางฝ่ามอื ไวบ้ นแขนของอา หนิงทยี นื มาพยงุ นาง สตรสี กลุ หลวิ ทรี อรบั หลวิ จา้ วเว่ยมาครงึ คอ่ นวนั ในทสี ดุ ก็ ไดร้ บั รายงานวา่ รถมา้ ของหลวิ จา้ วเวย่ มาถงึ แลว้ หลงั จาก เบอื หน่ายมานานคราวนีจงึ พากนั ออกไปเปิดประตรู บั กนั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 4 7 อยา่ งครบถว้ น ซงึ พอประตเู ปิดออกกไ็ ดเ้ หน็ ฝงู ชนมา ชุมนุมกนั มากกวา่ คราวแรกทอี อกมารบั เสยี อกี จากสหี น้า ไมส่ ดู้ จี งึ จาํ ตอ้ งปันยมิ เพอื ไมใ่ หเ้ ป็นทคี รหา สายตาของผคู้ นตา่ งจบั จอ้ งมอื ขาวกระจา่ งทยี นื ออกมา จากประตรู ถ ชาวบา้ นโดยรอบแทบจะกลนั หายใจรอชม โฉมสตรที เี ป็นหนึงในถงเยยี น พวกเขากม้ ตามยามทเี ทา้ ของนางกา้ วลงมาจากบนั ใด กอ่ นจะเงยหน้ามองตวั นางที กม้ ลอดออกมาจากประตู เสยี งถอนหายใจยาวเหยยี ดของผคู้ นดงั ขนึ แทบจะพรอ้ ม กนั โฉมสะคราญในชดุ สมี ว่ งออ่ นทปี ักลายปบุ ผาตระการ นนั ชวนใหค้ นมองทอดถอนใจทไี มอ่ าจเชยชมนางยงิ นัก ฝงู ชนเงยี บเสยี งลงโดยไมไ่ ดน้ ดั หมายแมห้ ลวิ จา้ วเว่ยจะ กา้ วลงเหยยี บบนพนื ดนิ แลว้ แต่ทกุ คนกย็ งั เงยี บราวกบั ถูก สะกด มอื ขาวหยกขา้ งหนึงของหญงิ สาวถอื ผา้ เชด็ หน้าสี ขาวทแี ทบจะกลนื ไปกบั ผวิ นาง บนหวั นางมปี ินดอกไมส้ ี เดยี วกบั ชุด แมจ้ ะทาํ ผมไมซ่ บั ซอ้ นแตน่ บั ว่างดงามนกั กวาดตามองขนึ ลงสามรอบกแ็ ทบจะหาขอ้ ตบิ นตวั หลวิ จา้ วเวย่ ไมเ่ จอ การแตง่ กายทุกอยา่ งลว้ นถูกตอ้ งเหมาะสม ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 4 8 นางงดงามเสยี ยงิ กว่าทรี าํ ลอื กนั เสยี ดว้ ยซาํ ในใจผคู้ นผดุ ความคดิ เหน็ ขนึ มากมาย ...งามถงึ เพยี งนีอยา่ เรยี กวา่ งาม อนั ดบั หนึงของถงเยยี นเลย ใหเ้ รยี กว่างามอนั ดบั หนึง ของตา้ ถงกย็ งั ไมผ่ ดิ อดึ ใจหนึงกเ็ หมอื นระเบดิ ลงพรอ้ มกนั ๆ ผคู้ นหนั ไปพูดกนั อยา่ งคกึ คกั จนเสยี งดงั ไปทงั ถนน หลวิ จา้ วเวย่ กวาดสายตามองคนมากมายดว้ ยสหี น้าแปลก ใจ ตงั แต่ลงจากรถมานางมสี หี น้าเรยี บเฉยๆ ไมม่ กี ระทงั รอยยมิ แต่วบู เดยี วทนี างหนั ไปมองคนสกลุ หลวิ ทยี นื รอ รบั อยแู่ ลว้ เผยอยมิ หวานหยดออกมากท็ าํ ใหช้ าวบา้ นเงยี บ ลงไปอกี \"หลวิ จา้ วเวย่ คาราวะมารดาและอเี หนียงทุกคน\" นางยอบ กายเอ่ยทกั ทายเสยี งใส พวกคนมุงต่างหยกิ กนั ใหเ้ งยี บ เสยี งลงอกี เพราะหวงั จะไดย้ นิ สาวงามพดู \"น้องสาวคาราวะพใี หญ\"่ ทกุ อยา่ งเป็นไปตามระบบอาวุโส นางยอ่ มไมต่ อ้ งคํานบั ทกั ทายเดก็ ๆ ในจวนเพราะในรนุ่ นางนบั วา่ เป็นคนโตสดุ อกี ทงั ยงั มฐี านะเป็นบุตรภี รรยา เอก มแี ต่น้องๆ ตอ้ งคาํ นบั นาง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 4 9 \"สวสั ดนี ้องสาวทุกคน\" หลวิ จา้ วเว่ยกวาดสายตามองเดก็ สาวทงั หลายทยี นื เรยี งกนั อยู่ บนใบหน้านางเปือนยมิ แต่ ในใจนนั ใครจะรู้ ตากลมกวาดไปมองหลวิ จา้ วอวที ยี มิ อยา่ งสดุ ฝืน \"พใี หญเ่ หตุใดทา่ นจงึ ปลอ่ ยใหม้ ารดารอครงึ คอ่ นวนั ขนาด นีเลา่ กวา่ จะมาถงึ ได\"้ หลวิ จา้ วเว่ยหนั ไปมองคนพดู ก็ พบวา่ เป็นหลวิ อนั หลนิ น้องสาวคนนีตดิ สนิสยั ปากไวและ อารมณ์รอ้ น แตไ่ หนแต่ไรหากใครทําใหน้ างไมพ่ อใจกจ็ ะ ดา่ ทอทนั ที แตม่ าครงั นีนางรจู้ กั ดงึ เอามารดามาอา้ งเสยี แลว้ นบั วา่ มคี วามกา้ วหน้าไมน่ ้อย \"เป็นความผดิ ของพสี าวเอง ขา้ เพยี งแต่คดิ วา่ ขา้ กลบั บา้ น ของขา้ เองเทา่ นัน จงึ ไมน่ กึ วา่ จะมคี นมารอรบั เอกิ เกรกิ ราวกบั เป็นแขกเชน่ นี\" คาํ พดู นขี องหลวิ จา้ วเว่ยราวกบั ตบ หน้าคนสกลุ หลวิ ตามหลกั แลว้ เป็นสตรอี อกนอกจวนหาก ไมใ่ ชอ่ าวโุ สสงู อยา่ งฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ปกตจิ ะไมม่ คี นมารอรบั คอ่ นจวนเชน่ นีแน่ มแี ตเ่ วลารบั แขกหรอื รบั ลกู หลานชาย ทเี ป็นทหารหรอื ขนุ นางไปทาํ งานตา่ งถนิ กลบั มาเท่านนั จงึ จะไดร้ บั การตอ้ นรบั เตม็ รปู แบบ คาํ พดู ของนางชใี หเ้ หน็ ว่าคนสกลุ หลวิ ไมไ่ ดค้ ดิ วา่ หลวิ จา้ ว ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 5 0 เว่ยเป็นคนในบา้ น อกี ทงั การแหก่ นั มารบั เชน่ นีกเ็ พยี ง เพอื ตอ้ งการกหู้ น้าสกลุ หลวิ เท่านนั เจนิ ฮยุ่ เหมยแมจ้ ะไมถ่ นดั สรู้ บปรบมอื กบั ใครแต่มใิ ชค่ น เขลา นางฟังคาํ พูดหลวิ จา้ วเวย่ แลว้ ไมส่ บายใจนักจงึ เอย่ ปากแก้ \"แขกอะไรกนั เพราะเหน็ วา่ เจา้ จากจวนไปนาน กลวั จะไปตกระกาํ ลําบาก พวกน้องๆ ของเจา้ รสู้ กึ เป็น หว่ งยงิ นกั จงึ ไดอ้ ยากรบี พบไวๆ\" \"อยา่ งไรกข็ ออภยั มารดากบั อเี หนียงทงั หลาย ขา้ ไมค่ ดิ ว่า มคี นรออยจู่ งึ แวะไปกราบพระกอ่ นเขา้ จวน ชา่ งไมร่ ู้ ประสาทําใหท้ ุกคนเสยี เวลาแลว้ \" หลวิ จา้ วเว่ยประสานมอื คาํ นบั อยา่ งนอบน้อม \"เอาเถอะๆ มาถงึ กด็ แี ลว้ \" เจนิ ฮุย่ เหมยพยายามตดั บท แต่หลวิ จา้ วอวที เี งยี บมานานกลบั เอย่ แทรกขนึ \"พใี หญบ่ า่ วมากมายดา้ นหลงั ทา่ นนนั มนั อะไรกนั ...นีทา่ น ขนบา่ วมามากขนาดนกี ลวั ทจี วนสกลุ หลวิ ไมม่ คี นใหใ้ ช้ สอยหรอื ไร จวนเราออกจะใหญ่ คนกม็ าก ท่านพไี มต่ อ้ ง กงั วลหรอกนะเจา้ คะ\" หลวิ จา้ วอวจี งใจจกิ กดั หลวิ จา้ วเว่ย ทไี มร่ มู้ ารยาท เวลาปกตหิ ากจะรบั บา่ วเขา้ จวนจะตอ้ ง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 1 5 1 ไดร้ บั อนุญาตจากเจนิ ฮยุ่ เหมยหรอื พอ่ บา้ นกอ่ น จูๆ่ พา มาเชน่ นนี บั วา่ ผดิ ธรรมเนยี ม หลวิ จา้ วเว่ยฟังแลว้ สหี น้ากไ็ มไ่ ดเ้ ปลยี นทงั ยงั ยมิ กวา้ ง กวา่ เดมิ \"ตอนออกจากจวนหลวิ ขา้ มเี พยี งอาเจนิ ไปอยู่ ดว้ ยเพยี งคนเดยี ว บ่าวเหลา่ นีทา่ นตาของขา้ เป็นผมู้ อบให้ ยามอยทู่ จี วนเถา หลายปีมานีขา้ ใชง้ านพวกเขาจนเคยชนิ เสยี แลว้ จงึ พากลบั มาดว้ ย คดิ อยวู่ า่ จะแจง้ จดชอื กบั มารดา ทหี ลงั แต่เมอื น้องรองพูดเชน่ นีขา้ กน็ กึ ไดว้ ่าจวนหลวิ กม็ ี ภาระมากอยแู่ ลว้ บ่าวเหล่านีหากไมอ่ าจซอื ไวไ้ ด้ กใ็ หอ้ ยู่ ทเี รอื นขา้ เถอะ ขา้ จะเป็นคนจา่ ยเงนิ เดอื นใหพ้ วกเขาเอง\" กล่าวเชน่ นีแลว้ คนทรี อ้ นใจทสี ดุ กค็ อื เจนิ ฮยุ่ เหมย ใบหน้า ของนางซดี ลงเมอื เหน็ ว่าหลวิ จา้ วอวยี งั ทําทา่ จะตอ่ ปาก ต่อคาํ สงิ ทหี ลวิ จา้ วอวกี ล่าวนนั ไมผ่ ดิ แตผ่ ดิ ทเี วลา ยามนี คนทงั ถงเยยี นยนื ขา้ งฝ่ายหลวิ จา้ วเวย่ พอมาไดย้ นิ วา่ ยาม ออกจากจวนสกุลหลวิ ใหบ้ า่ วตดิ ตามนางแคค่ นเดยี วเช่นนี จะไมย่ งิ เป็นทคี รหาหรอื ซูรวั อนุทอี ายนุ ้อยทสี ุดของหลวิ เฉยี นแทบจะกลนั หวั เราะ เอาไวไ้ มอ่ ยู่ นางชอบเหน็ หายนะของสตรเี หลา่ นียงิ นกั คุณหนูใหญ่กลบั มาคราวนนี บั วา่ พลกิ ฟ้าพลกิ แผน่ ดนิ สกลุ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น