แสนชัง 2

แ ส น ชั ง | 7 5 2 แตช่ ดั เจนทสี ดุ คอื ความงามทรี าวกบั ไมม่ อี ยจู่ รงิ นนั ดู สงู สง่ เฉดิ ฉนั ทเ์ กนิ กวา่ ทใี ครจะจบั ตอ้ งมนั ได้ กลองตกี ระหนําอกี ครงั นางรําทแี รงดคี นหนงึ กา้ วมาซอ้ น ดา้ นหลงั หลงั หลวิ จา้ วเวย่ เพอื พยงุ เอวของนางไวก้ อ่ นจะ สง่ นางใหก้ า้ วเหยยี บหลงั นางราํ ทเี ป็นฐาน ตอ่ ไปกเ็ ป็นเขา่ ของนางราํ สองคนทนี งั หนั หน้าเขา้ หากนั จากนนั กเ็ ป็นมอื ทปี ระสานรบั ฝ่าเทา้ สงู ขนึ ไปเป็นแขนและไหล่ หญงิ สาวตอ้ งงอเขา่ วางเอาไวบ้ นไหลข่ องนางราํ สองคนที ยนื ซอ้ นกนั ขาอกี ขา้ งเหยยี บบนมอื ของคนดา้ นหลงั กรดี มอื ไมโ้ ปรยไขม่ กุ ทกี อ่ นหน้านีเหน็บซ่อนเอาไวท้ เี อว ทา่ มกลางเหลา่ นางอปั สรทงั หลายทรี า่ ยราํ รายลอ้ มนางจน เตม็ เวท.ี .. กลายเป็นเทพธดิ าผสู้ งู สง่ อยา่ งแทจ้ รงิ ดนตรที อ่ นสดุ ทา้ ยจบลง เหลา่ สตรบี นเวทคี า้ งทา่ ไวค้ รู่ หนงึ หวงั ว่าไดย้ นิ เสยี งปรบมอื แลว้ จะไดล้ ุกขนึ เพอื ถวาย บงั คม แตล่ านทงั ลานกลบั เงยี บกรบิ ทกุ คนนิงคา้ งราวกบั ลมื หายใจกนั ไปแลว้ ผชู้ มต่างตกอยใู่ นภวงั ค์ แสงของ ขอบเมฆทที อสที องอรา่ ม สาดรบั ยามทไี ขม่ ุกเหลา่ นนั ตก กระทบพนื ทาํ เอาหวั ใจของพวกเขาจมดงิ เคลบิ เคลมิ และ หลดุ ลอยอยา่ งไมร่ ตู้ วั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 5 3 นางราํ ทเี ป็นของกองสงั คตี ผหู้ นึงมสี ตกิ ว่าใครจงึ สง่ สญั ญาณใหป้ ระคองหลวิ จา้ วเวย่ ลงมาบนพนื กอ่ น แมใ้ น ใจนางกลวั ว่าอาจจะเกดิ เรอื งผดิ พลาดขนึ จงึ ทาํ ใหท้ งั งาน เลยี งเงยี บสนิทเช่นนีแตก่ ส็ งั ใหท้ ุกคนขยบั หญงิ สาว ทงั หลายรบี ต่อแถวกนั อยา่ งเป็นระเบยี บโดยมหี ลวิ จา้ ว เวย่ ยนื อยดู่ า้ นหน้าสุด โฉมสะคราญลงั เลเลก็ น้อย ความเงยี บหลายอดึ ใจทาํ ให้ รสู้ กึ อดึ อดั นางตดั สนิ ใจจะนํานางราํ ทงั หมดถวายบงั คม เป็นอยา่ งแรก แต่จๆู่ เสยี งปรบมอื กด็ งั ขนึ ฮ่องเตอ้ เู่ หอตปี รบมอื ประทานเป็นคนแรกกอ่ นทคี น โดยรอบจะปรบมอื เชน่ กนั เสยี งดงั เป็นทอดๆ ไปจงึ ถงึ แมแ้ ตพ่ วกขนุ นางชนั ปลายแถวทนี งั อยไู่ กลทสี ุดยงั พากนั ปรบมอื ใหพ้ วกนาง เพลงหยดุ ฝนกห็ ยดุ จู่ๆ เมฆฝนกเ็ คลอื นหายไป ฟ้าเปิด โลง่ ขนึ มาอยา่ งน่าอศั จรรยใ์ จ เมอื เหน็ เชน่ นนั เหลา่ หญงิ สาวบนเวทกี ร็ สู้ กึ ราวกบั พน้ โทษตาย ต่างคนตา่ งสง่ ยมิ ใหก้ นั \"ถวายพระพรฝ่าบาทและฮองเฮา\" หญงิ สาวบนเวทยี อ่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 5 4 ถวายคาํ นบั อยา่ งพรอ้ มเพรยี ง พวกขนุ นางทเี พงิ หลดุ จากภวงั คท์ งั หลายในหวั ลว้ นแลน่ อยา่ งรวดเรว็ พวกเขาลอบมองสพี ระพกั ตรฮ์ อ่ งเต้เพอื หา ความโปรดปรานทมี ตี อ่ หลวิ จา้ วเวย่ สตรที งี ดงามล่ม แผน่ ดนิ เช่นนี หากฝ่าบาททรงโปรดคงไมแ่ ปลกแมแ้ ต่ น้อย ทวา่ น่าเสยี ดาย แมใ้ นพระทยั ฮอ่ งเตอ้ เู่ หอตจี ะอยาก ฉกี ทงึ เสอื ผา้ นางและครอบครองอยา่ งไมม่ ที สี นิ สดุ แตเ่ ขา นบั เป็นคนทสี วมหนา้ กากไดด้ ที สี ดุ ผหู้ นึง สหี น้าจงึ นิงสงบ มาก หลวิ จา้ วเวย่ ราํ เสรจ็ แลว้ แต่นางยงั ตอ้ งเลน่ งวิ ต่อ เมอื ถวาย พระพรเสรจ็ ตวั นางกเ็ ผยความไมม่ นั ใจออกมา นาง ประสานมอื กุมไวข้ า้ งหน้า กม้ ตํา ไมก่ ลา้ จะเงยขนึ สบตา คนบนบลั ลงั ก์ ทุกอยา่ งลว้ นเหมาะสมสาํ หรบั สตรที เี พงิ รตู้ วั วา่ ตนเคยลว่ งเกนิ โอรสสวรรค์ ทา่ ทางหวาดหวนั นนั กลบั ทาํ ใหฮ้ อ่ งเตอ้ ูเ่ หอตที งั ฉวิ ทงั ขนั นางดนู ่ารกั น่าใครข่ นึ อกี หลายสว่ น \"เป็นการราํ บวงสรวงทงี ดงามมาก ในหลายปีมานีหมอ่ ม ฉนั วา่ ของปีนีงดงามมพี ลงั ทสี ุดแลว้ ฝ่าบาทเหน็ ดว้ ย ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 5 5 หรอื ไมเ่ พคะ?\" ฮองเฮารบั สงั ขนึ กอ่ นเพอื ทาํ ลายความ เงยี บอกี ครงั \"ใช่ นบั วา่ ดที สี ดุ ในรอบหลายปี เราพอใจมาก\" เสยี งเขม้ ประกาศ อาจารยเ์ ซยี และเถาเฝิงชงิ ทยี นื อยใู่ นมมุ ไดย้ นิ เชน่ นนั หวั ใจทหี นักองึ กโ็ ลง่ ขนึ มาทนั ที \"เชน่ นนั ฝ่าบาทกค็ งตอ้ งพระราชทานรางวลั ใหพ้ วกนาง หน่อยแลว้ \" ฮองเฮาเอย่ อยา่ งใจกวา้ ง ในขณะทเี หลา่ สนม ต่างสาปแช่งฮองเฮาไมเ่ หลอื ชนิ ดี หากฮอ่ งเตพ้ ระราชทานรางวลั ดว้ ยการรบั เอานงั แพศยานี เขา้ วงั หลงั พวกนางจะไมต่ อ้ งเดอื ดรอ้ นกนั หมดหรอก หรอื \"ถกู ของพสี าว ฝ่าบาทตอ้ งพระราชทานรางวลั ใหพ้ วกนาง มากๆ โดยเฉพาะผนู้ ําราํ ในปีนคี งตอ้ งรบกวนพระองค์ เมตตานางใหม้ ากสกั หน่อยแลว้ \" สนมคนอนื กาํ ลงั ขบคดิ หวั แทบแตกกไ็ ดย้ นิ ลกี ุย้ เฟยเอ่ยเชน่ นนั ทาํ ใหพ้ ากนั ชะงกั ไปหมด ลกี ยุ้ เฟยเองกแ็ ปลกใจวา่ ทําไมหลวิ จา้ วเว่ยถงึ เป็นคนขนึ ราํ แตเ่ มอื เป็นไปแลว้ จะใหน้ างอยเู่ ฉยกค็ งไมเ่ หมาะ ยงิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 5 6 ชว่ งนีนางเรยี กอกี ฝ่ายเขา้ วงั บ่อยๆ นบั ว่ามคี วามสนิท สนมในสายตาผอู้ นื หากไมอ่ อกหน้าให้ วนั หน้าคงซอื ใจ หลวิ จา้ วเวย่ ไดย้ าก ลกี ยุ้ เฟยกลา่ วเชน่ นีกเ็ หมอื นประกาศวา่ หลวิ จา้ วเวย่ เป็น คนของนาง ...เหลา่ สนมไมร่ จู้ กั หญงิ สาว แวบหนึงพลนั คดิ วา่ หรอื ลกี ยุ้ เฟยจะจงใจใหส้ ตรผี นู้ ีเขา้ วงั มาเป็นพวกอกี แรง \"เหตุใดตอ้ งเมตตาใหม้ ากดว้ ยเล่า น้องสาวเจา้ รจู้ กั นาง หรอื หรอื เป็นลกู หลานสกุลหยขู องเจา้ \" ฮองเฮารแู้ ลว้ ว่า หลวิ จา้ วเว่ยเป็นใครเพราะมามาคนสนิทรายงานใหท้ ราบ แตน่ างตรสั ถามเพอื เปิดชอ่ งสนทนาเทา่ นนั ลกี ุย้ เฟยหวั เราะเสยี งสงู กอ่ นจะเอ่ยอยา่ งเอาหน้า \"ไมใ่ ช่ ลกู หลานสกุลหยแู ต่อยา่ งใดเพคะ เพยี งแตค่ ณุ หนูผนู้ เี ป็น วา่ ทลี กู สะใภข้ องหมอ่ มฉนั เอง\" แมฮ้ อ่ งเตไ้ มไ่ ดส้ อดปากแต่กฟ็ ังอยทู่ กุ คาํ เมอื ไดย้ นิ คาํ พูด นนั ของลกี ยุ้ เฟย ควิ เขากข็ มวดฉบั วูบหนึง มอื ทถี อื จอก เหลา้ ยงั ชะงกั และบบี แน่นจนจอกมรี อยรา้ วถงึ ไดค้ ลาย ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 5 7 ออก ความสขุ ของการไดพ้ บหน้าอนั ตธานหายวบั ไปกบั ตา เขา หนั ไปมองนางใหช้ ดั เจนอกี ครงั กพ็ บวา่ นางยงิ กม้ ตํา กว่าเดมิ จรงิ ส.ิ .. คราวทพี ระราชวงั ฤดรู อ้ นนางเคยพดู ถงึ การจบั คหู่ มนั หมายทผี ใู้ หญจ่ ดั การให้ ไมน่ ึกวา่ ... \"ทแี ทเ้ ป็นพระคหู่ มนั ของอนั อ๋องนเี อง ไมแ่ ปลกเลยทมี ี ความสามารถเพยี บพรอ้ มถงึ เพยี งนี\" เสยี นเฟยอารมณ์ดี ขนึ ทนั ทที ไี ดย้ นิ กอ่ นนีนางยงั กงั วลวา่ หลวิ จา้ วเว่ยจะถกู รบั เขา้ วงั แต่ในเมอื เป็นพระคหู่ มนั แลว้ ฝ่าบาทคงไมท่ าํ ตวั ผดิ บาปใหค้ นครหาแน่ คนทงั หลายในลานไดย้ นิ แลว้ กม็ หี ลากหลายความรสู้ กึ แต่สายตาพงุ่ ไปทางอนั อ๋องกนั ไมน่ ้อย บางคนอจิ ฉาเขาที จะไดค้ รอบครองหญงิ งาม บางคนกลบั นึกสงสารเขา เพราะความงามเกนิ ไปลว้ นไมใ่ ชเ่ รอื งดี \"เจา้ แนะนําตวั ส\"ิ ฮ่องเตก้ ดั กรามแน่กอ่ นจะเอ่ยรอดไรฟัน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 5 8 ออกมา หลวิ จา้ วเวย่ ตวั สนั นางลงั เลใจกอ่ นจะกา้ วไปดา้ นหน้าอกี กา้ วเพอื ยอ่ คาํ นบั \"ถวายพระพรฝ่าบาทและฮองเฮา หมอ่ มฉนั หลวิ จา้ วเวย่ เพคะ\" \"หลวิ จา้ วเวย่ \" ฮ่องเตต้ รสั ทวน \"สกุลหลวิ งนั หรอื ... บุตรี หลวิ เฉยี นสนิ ะ\" \"ทลู ฝ่าบาท นางเป็นบตุ รสาวคนโตของกระหมอ่ มเองพะ่ ยะ่ คะ่ \" หลวิ เฉยี นไดย้ นิ ฮอ่ งเตต้ รสั ถงึ กล็ ุกขนึ ประสานมอื ตอบ เขาจาํ ได.้ .. หลายปีกอ่ นเขาตอ้ งจาํ กดั ความทะเยอทะยาน ของสกุลหยู จงึ เลอื กหลานสาวคนโตของมหาเสนาบดี หลวิ ใหเ้ ป็นพระคหู่ มนั ของอนั อ๋อง... ไมน่ กึ เลย ไมน่ กึ เลย จรงิ ๆ \"ทา่ นเจา้ กรมเลยี งลกู ไดด้ ี ทงั งดงามทงั มากความสามารถ โดดเดน่ เป็นหนึงยงิ นกั ฝ่าบาทกท็ รงมพี ระเนตรพระ กรรณกวา้ งไกลถงึ ไดพ้ ระราชทานสมรสใหน้ างกบั อนั อ๋อง ชา่ งเป็นคนหนุ่มสาวเหมาะสมกนั ยงิ ขา้ ชกั จะอจิ ฉา น้องสาวแลว้ ทไี ดล้ กู สะใภด้ งี ามถงึ เพยี งน\"ี ฮองเฮาจบี ปาก ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 5 9 จบี คอชมตงั แตห่ ลวิ เฉยี น ฮ่องเต้ ไปจนถงึ ลกี ุย้ เฟยอยา่ ง นกึ สนุก คนอนื อาจมองไมอ่ อกแตน่ างทอี ยกู่ บั ฮอ่ งเตม้ าครงึ ชวี ติ มี หรอื จะมองไมอ่ อกว่าเขาพงึ ใจในตวั สตรที ยี นื อยดู่ า้ นลา่ ง แตน่ านๆ ทจี ะไดเ้ หน็ ของทโี อรสสวรรคอ์ ยากไดแ้ ตไ่ มอ่ าจ แตะตอ้ งเพราะประเคนใสม่ อื คนอนื ไปเอง นางรูส้ กึ สาํ ราญ ใจจนอยากยาํ แผลเขาหลายๆ ที ฮ่องเตฝ้ ืนยมิ ใหส้ ตรที เี อ่ยปากชมอยขู่ า้ งกาย แต่ในใจรสู้ กึ เหมอื นกาํ ลงั หลงั เลอื ด \"คงตอ้ งยนิ ดกี บั น้องรองทไี ดค้ ู่หมนั เพรยี บพรอ้ มถงึ เพยี ง นี บรุ ุษในถงเยยี นคงอจิ ฉาเจา้ กนั ทงั เมอื งแลว้ \" ซ่งซอื อ๋อง ทนี งั อยใู่ กลอ้ นั อ๋องทสี ดุ หนั ไปพดู กบั เขา อนั อ๋องกดั ฟันยมิ รบั คาํ ชมจากพระเชษฐา แต่ในใจกาํ ลงั รอ้ นรุม่ หลวิ จา้ วอวหี ายไป ไมร่ สู้ ตรมี ากเล่หผ์ นู้ ใี ชอ้ ุบาย อะไรเพอื ชว่ งชงิ ตําแหน่งคนรกั ของเขา และยงิ นางปรากฎ กายสรา้ งผลงานตราตรงึ ใจคนไปทวั เชน่ นีแลว้ ในใจของ อนั อ๋องยงิ อดึ อดั และเป็นทุกข์ พระสนมหลายคนตอนแรกยงั คดิ จะเอ่ยปากหาเรอื งดู ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 6 0 ความคกึ ครนื เพราะคนสว่ นใหญต่ า่ งรวู้ ่าคนทไี ดร้ บั คดั เลอื กคอื หลวิ จา้ วอวี แต่เวลาราํ จรงิ หลวิ จา้ วเวย่ กลบั มา ราํ แทนนาง ความผดิ ปกตเิ ชน่ นีศตั รขู องสกุลหลวิ ลว้ นจบั จอ้ ง แตเ่ มอื เหน็ เหลา่ เชอื พระวงศเ์ ปิดปากถงึ สถานะอกี อยา่ งของหลวิ จา้ วเวย่ กถ็ งึ ไดต้ ระหนกั ว่าไมค่ วร ต่างคนตา่ งคดิ ว่านางในฐานะพระคหู่ มนั กลายเป็นพรรค พวกของลกี ยุ้ เฟยกบั อนั ออ๋ งแลว้ การทาํ ใหน้ างขายหน้า อาจจะกลายเป็นการผกู แคน้ กบั คนในวงั ดงั นนั จงึ ไมม่ ใี คร ทกั เรอื งความผดิ ปกตนิ ขี นึ มา \"คุณหนูหลวิ เจา้ มคี วามสามารถมาก วนั นีรา่ ยราํ ทาํ ใหเ้ รา กบั ฮองเฮาไดเ้ ปิดหเู ปิดตาแลว้ เรามอบผา้ ไหมสามสบิ พบั เครอื งประดบั สามหบี และมอบแจกนั หยกคใู่ หเ้ ป็นรางวลั ... สว่ นนางราํ อนื ๆ พวกเจา้ เองกถ็ อื วา่ ทาํ งานหนกั แลว้ มอบผา้ ไหมคนละสบิ พบั กาํ ไลคแู่ ละตวั เงนิ คนละหนึงรอ้ ย ตาํ ลงึ \" สนิ เสยี งเหลา่ นางราํ กแ็ ทบจะคุกเขา่ ลงไปโขกหวั ชาวบา้ นทวั ไปตรากตรําทํางานทงั ปียงั เกบ็ เงนิ ไดไ้ มถ่ งึ ยสี บิ ตําลงึ ดว้ ยซํา นางราํ ทเี คยขนึ ราํ บชู าฟ้าดนิ เมอื ปี กอ่ นๆ กไ็ ดอ้ ยา่ งมากแคค่ นละสบิ หา้ ตําลงึ แตค่ ราวนีพวก นางไดท้ งั ของไดท้ งั เงนิ อกี รอ้ ยตําลงึ นบั วา่ ฟ้าดนิ เหน็ ใจกนั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 6 1 แลว้ เหลา่ นางราํ ต่างคดิ ไปต่างๆ นานา บางคนดใี จทตี นไดร้ าํ กบั หลวิ จา้ วเวย่ เพราะหากราํ กบั หลวิ จา้ วอวจี รงิ ไมแ่ น่ฝ่า บาทกบั ฮองเฮาอาจไมโ่ ปรดถงึ เพยี งนี อกี ทงั รสู้ กึ โชคดี เพราะปีนีงานบวงสรวงจดั ยงิ ใหญ่ทสี ุดในรอบสามปีดงั นนั ฮ่องเตถ้ งึ ไดพ้ ระราชทานของอยา่ งมอื เตบิ เพอื ใหส้ มฐานะ \"ขอบพระทยั ฝ่าบาท เป็นพระกรุณาฯ\" พวกนางถวาย คาํ นบั พรอ้ มกนั \"ฝ่าบาทโปรดแลว้ ขา้ กค็ งตอ้ งมอบบา้ ง แต่ขา้ วของสงิ ใด ฝ่าบาทกพ็ ระราชทานใหห้ มดแลว้ เชน่ นนั ขา้ จะมอบ สมนุ ไพรบํารุงความงามใหพ้ วกเจา้ เป็นรางวลั แลว้ กนั หลงั จบงานจะใหม้ ามาไปพบพวกเจา้ \" \"ขอบพระทยั ฮองเฮาฯ\" \"การราํ บูชาฟ้าดนิ เป็นเรอื งสาํ คญั พวกเจา้ ทงั หมดมฝี ีมอื ปีนีจงึ นบั ไดว้ า่ เป็นการบชู าทสี มบูรณ์ยงิ ตา้ ถงของเรา ตอ้ งโชคดแี น่... เมอื มฝี ีมอื แลว้ กลบั ไปกห็ มนั ฝึกฝนกนั ให้ มาก เราจะรอดปู ีตอ่ ๆ ไป พวกเจา้ กไ็ ปพกั เถอะ\" ฝ่าบาท สงั สอนสนั ๆ กโ็ บกมอื ไล่ ดงั นนั พวกนางจงึ รบี เดนิ เรยี ง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 6 2 แถวออกไป กอ่ นจะพน้ ประตพู ระตาํ หนกั เป่าเหอ หลวิ จา้ วเวย่ แสรง้ หนั กลบั ไปมองคนบนบลั ลงั กอ์ กี วูบหนึง กค็ ดิ วา่ ตนเดาถกู ฮอ่ งเตอ้ ู่เหอตยี งั มองนางอยจู่ รงิ ๆ นางจงึ รบี หลบออกไป การแสดงต่อไปเรมิ ตน้ แลว้ เสยี งดนตรแี ละความครนื เครง กลบั มาอกี ครงั แต่เฉนิ หรเู หยยี นกลบั รสู้ กึ กระสบั กระสา่ ย ในใจ \"ทา่ นพอ่ ทา่ นเอาแต่จอ้ งสาวงามไมห่ ยุด กลบั จวนไปขา้ จะ ฟ้องมารดา\" \"เจา้ ลูกโง\"่ ทา่ นราชครตู หี วั เฉนิ ซุ่ยไปทหี นึงอยา่ งราํ คาญ ใจ แต่เขากย็ งั เหลยี วตามหลวิ จา้ วเว่ยทอี อกจากเขต ตาํ หนกั ไปแลว้ \"ทา่ นตขี า้ ทําไม กท็ า่ นมองไมว่ างตาจรงิ ๆ นี\" เฉนิ ซุย่ ลบู หวั ตวั เองป้อยๆ \"พูดมากไรส้ าระ เจา้ รบี กนิ เขา้ ไปจะไดโ้ ตไวๆ\" เฉนิ หรเู ห ยยี นสงั ลกู พลางคดิ ทบทวน เขาจาํ ใบหน้านนั ได้ นางคงเป็นตน้ แบบของหน้ากาก ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 6 3 มนุษยท์ หี ลานชายเขาสง่ ไปซอื ฟังเมอื อาทติ ยก์ อ่ น แต่ ตอนทเี หน็ หนา้ กากนนั เขากลบั นึกไมอ่ อก จนกระทงั เหน็ นางรา่ ยราํ ในวนั นีเขาถงึ ไดต้ ระหนกั ชดั ขนึ มา เขาเคยเหน็ นาง... เคยเหน็ มากอ่ นหนา้ นนั นานแลว้ จรงิ ๆ * หลวิ จา้ วเว่ยกลบั มาถงึ หอ้ งแตง่ ตวั กพ็ บวา่ หลวิ จา้ วอวี หายไปแลว้ เจนิ ฮยุ่ เหมยคงใหค้ นมาพานางออกไป พวก นางรําคนอนื ยนิ ดกี นั มาก พอเสรจ็ หน้าทกี พ็ ากนั กนิ ดมื ฉลอง มขี องทหี อ้ งเครอื งแบง่ มาใหพ้ วกนางไมน่ ้อย รวมถงึ เหลา้ แรงทใี ชใ้ นการทาํ พธิ ี พวกนางราํ คนอนื เหน็ จา้ วเวย่ อยใู่ นหอ้ งตามลาํ พงั ไมอ่ อกมาฉลองดว้ ยกแ็ บง่ ขนมกบั เหลา้ มาใหน้ างมากมายจนเตม็ ถาด หญงิ สาวกลา่ วขอบคณุ พวกนางแต่ปฎเิ สธจะออกไปรว่ ม วงดมื กนิ พอเหลอื เพยี งนางลําพงั โฉมสะคราญกเ็ รมิ เดนิ วนเวยี น อยใู่ นหอ้ ง คลา้ ยมเี รอื งใหร้ อ้ นรน คดิ ไมต่ ก สหี น้าอดึ อดั คบั ขอ้ งใจ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 6 4 ภายนอกแสดงออกเช่นนนั แตใ่ นใจนางกาํ ลงั นบั กา้ วที ตวั เองเดนิ นบั อยา่ งอดทนและเฝ้ารอ เพราะนางแน่ใจว่าเขาจะมา... บรุ ษุ ผนู้ นั ไมเ่ คยพลาด โอกาสทจี ะไดพ้ บนาง ดงั นนั นางไมค่ ดิ วา่ เขาจะตดั ใจ เพยี งเพราะไดย้ นิ วา่ นางเป็นคหู่ มนั ของอนั ออ๋ ง อยา่ งน้อย เขาตอ้ งมาเพอื พดู คยุ กนั ใหก้ ระจา่ งแน่ หลวิ จา้ วเว่ยเดนิ วนเป็นหนูตดิ จนั อยใู่ นหอ้ ง กระทงั นาง นบั ถงึ สองรอ้ ยสบิ แปดหน้าตา่ งของหอ้ งพกั กถ็ ูกกระชาก เปิด บรุ ษุ ทกี ระโดดเขา้ มาอยใู่ นชดุ คลมุ สที องอรา่ มทงั ตวั โฉมสะคราญเบกิ ตาโพลง วบู หนึงแววตานางมคี วามยนิ ดี แต่แคพ่ รบิ ตากค็ วามตระหนกตนื กลวั เขา้ มาแทนที \"ใต-้ --- ฝ่าบาท\" เสยี งของนางแทบจะกระซบิ เมอื เขาเดนิ มาหยดุ ตรงหน้า ชายหนุ่มมสี หี น้าเรยี บเฉย นางเกอื บจะ ขานเรยี กใตเ้ ทา้ ทเี คยชนิ แต่กร็ บี กลบั คํา เขาหยดุ ยนื ตรงหน้านางแลว้ ตรสั \"วา่ อยา่ งไร เจา้ คา้ งคาว น้อย\" ทรงเออื มพระหตั ถ์ออกมาคลา้ ยจะแตะปลายคาง นาง แต่หญงิ สาวทงิ รา่ งทรดุ ฮวบลงไปคุกเขา่ กบั พนื พรอ้ ม กบั โขกศรี ษะรอ้ งทงั นําตาดว้ ยความตนื ตระหนกเสยี กอ่ น ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 6 5 \"ฝ่าบาทโปรดไวช้ วี ติ ดว้ ย ฝ่าบาทหมอ่ มฉนั ผดิ ไปแลว้ โปรดทรงมพี ระเมตตา ไวช้ วี ติ หมอ่ มฉนั ดว้ ย\" !!!!!!! ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น