แสนชัง 2

แ ส น ชั ง | 6 0 2 เทยี บกนั แลว้ เขากบั พระมารดายอ่ มไมม่ ที างเปิดเผยแผน ออกไปแน่ ดงั นนั จงึ เหลอื แค่เจาฉุนเซวยี น คนสนิทของ เขาทอี าจจะหลดุ ปากออกไป เพอื ระบายโทสะในอก อู่เหวนิ ซวนสงั ใหโ้ บยเจาฉุนเซวยี นอยา่ งหนกั จนปางตาย แมไ้ มม่ หี ลกั ฐานว่าเหมนิ เค่อผนู้ ี แพรง่ พรายแผนการออกไป แต่หากจะมสี กั คนทตี อ้ ง รบั ผดิ ชอบกต็ อ้ งเป็นคนทตี าํ ต้อยทสี ดุ อยแู่ ลว้ อนั อ๋องมองเจาฉุนเซวยี นขอความเมตตาดว้ ยสายตาเยน็ ชา เขาดูคนสนทิ ถกู โบยจนเนือแตกกอ่ นจะผุดความคดิ หนงึ ในใจขนึ มา หรอื หลวิ จา้ วเวย่ จะรเู้ รอื งนี? แตส่ ายตายามทนี างมองดูงวิ แลว้ ไมค่ ลา้ ยรตู้ วั วา่ แผนการ เหลา่ นนั เกยี วขอ้ งกบั ตน เพยี งมองเหน็ เป็นเรอื ง สนุกสนานเทา่ นนั อกี อยา่ งสตรโี งเ่ ขลาชนั ตําผหู้ นึงจะยนื มอื มาสอดสอ่ งถงึ ใน ตําหนกั อ๋องไดเ้ ชน่ ไร เรอื งนีตอ้ งเป็นฝีมอื ของศตั รขู องเขา มากกว่า ไมแ่ น่อาจจะเป็นพวกองคช์ ายดว้ ยกนั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 0 3 พนี ้องของเขาคนใดคนหนึงทจี งใจเลน่ งานใหเ้ ขาไขวเ้ ขว เวลานีใกลจ้ ะเปิดศกึ ชงิ ตาํ แหน่งรชั ทายาทอยา่ งเป็น ทางการแลว้ องคช์ ายแต่ละองคล์ ว้ นเตรยี มมดี เพอื แทง ฝ่ายตรงขา้ ม อ่เู หวนิ ซวนดวงตาดาํ มดื ขนึ เรอื ยๆ แววตาทะมนึ ราวกบั มี เมฆสดี าํ สนทิ ปกคลุม เขาถอดความคดิ ทลี ะชนั เพอื หาว่า พนี ้องคนใดของตนทสี อดมอื มายงุ่ เกยี วกบั เรอื งนี องคช์ ายใหญซ่ ่งซอื อ๋องออ่ นแอและไรค้ วามสามารถ ที พอจะมอี าํ นาจและกาํ ลงั คงเป็นองคช์ ายสอี ูเ่ หวนิ เจา หรอื ตอ่ ใหน้ ้องสขี องเขาผนู้ ไี มใ่ ชค่ นลงมอื กอ็ าจเป็นฮองเฮาที ลงมอื เพอื องคช์ ายสี อนั อ๋องกาํ ดาบในมอื แน่น ความเคยี ดแคน้ วาดผา่ นดวงตา วบู หนึง เขาลกุ หนีออกไปจากลานลงโทษโดยไมส่ นใจ เสยี งรอ้ งอยา่ งทกุ ขท์ รมานของเจาฉุนเซวยี น เหมนิ เคอ่ คนสนิทเจา้ แผนการผนู้ หี ลงั จากถกู อนั อ๋องตจี น ปางตายตอ่ มารกั ษาตวั จนรอดชวี ติ แตข่ าขวาไมอ่ าจใช้ การไดอ้ กี * ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 0 4 ยงิ ใกลว้ นั สอบคดั เลอื กหลวิ หว่านอยี งิ หวาดระแวง ถงึ ขนั ทนี างไมย่ อมกนิ อาหารจากครวั ของจวน ต้องใหบ้ า่ วซอื แยกมาจากดา้ นนอก ทงั ยงั เพยี รมาหาหลวิ จา้ วเว่ยทเี รอื น จวิ ฮวาเกอื บตลอดเวลา คนื ก่อนวนั คดั เลอื กตวั ฝนตกหนกั อยคู่ อ่ นคนื หลวิ หว่านอี ทงั ตนื เตน้ ทงั กลวั เรอื งผดิ พลาด ไมม่ มี ารดาคอยปกป้อง แลว้ เหลอื เพยี งบา่ วไพรใ่ นเรอื นทาํ ใหน้ างเจบ็ ใจยงิ นกั หญงิ สาวสาบานกบั ตวั เองว่าอยา่ งไรกจ็ ะเอาชนะหลวิ จา้ วอวใี หไ้ ด้ วนั หน้ามารดาของนางจะไมต่ อ้ งเดนิ ตามคาํ สงั ของใครอกี * หลวิ จา้ วเว่ยวางชุดผา้ มจั ฉาไวบ้ นโตะ๊ นางลบู ไปตามรอย ตะเขบ็ ทเี ยบ็ ปักอยา่ งพถิ พี ถิ นั อยา่ งชนื ชม ทา่ มกลางเสยี ง ฝนและเปลวไฟทไี หวเอน โฉมสะคราญยงั นังอยใู่ นความ เงยี บ คนื นีเป็นคนื สาํ คญั พรุง่ นีจะมกี ารตดั สนิ กนั แลว้ ว่าใครจะไดข้ นึ ราํ งาน บวงสรวง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 0 5 ตาํ แหน่งทปี ระดุจเทพธดิ าทจี าํ แลงแบ่งภาคลงมาเดนิ ดนิ เช่นนี ทกุ ๆ ปีมหี ญงิ สาวแยง่ ชงิ กนั อยา่ งดเุ ดอื ด ปีนีเองก็ คงไมต่ า่ งกนั \"คุณหนูขอรบั \" ปานเกอ๋ หวั ทาํ ลายความเงยี บ เขาปีนเขา้ มาทางหน้าตา่ งกอ่ นจะเดนิ มาหยดุ ตรงหน้านาง \"รายงานมาส\"ิ หญงิ สาวไมไ่ ดเ้ งยหน้าขนึ มองเขา ยงั คง จบั จอ้ งผา้ เนือดใี นมอื อยอู่ ยา่ งนนั \"ทเี รอื นคณุ หนูหา้ คนทงั บนลา่ งลว้ นถกู รมยาขอรบั \" \"รมยา?\" หลวิ จา้ วเว่ยเลกิ ควิ \"น่าแปลกจรงิ ๆ คนดมี ี เมตตาอยา่ งเจนิ ฮุย่ เหมยลงมอื หนกั หน่วงถงึ เพยี งนี ทาํ ให้ ขา้ ไดเ้ ปิดหเู ปิดตาแลว้ \" \"พวกบ่าวในเรอื นสลบไมไ่ ดส้ ติ สว่ นคุณหนูหา้ ถกู คนอุม้ ออกไป... นางถกู ขงั ไวใ้ นหอ้ งเกบ็ ฟืนดา้ นหลงั ครวั เลก็ ตอนนียงั ไมฟ่ ืน\" \"....\" \"คุณหนูจะชว่ ยนางหรอื ไมข่ อรบั ?\" \"ชว่ ยร?ึ \" หลวิ จา้ วเวย่ ทวนคาํ แลว้ คลยี มิ \"ช่วยออกมาแลว้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 0 6 จะไดอ้ ะไร พวกนนั คงไมโ่ งข่ นาดขงั นางเอาไวเ้ ฉยๆ เพอื เปิดโอกาสใหน้ างหนีไปรว่ มแขง่ ไดก้ ระมงั \" \"...เมอื ครมู่ คี นของฮูหยนิ ยกถว้ ยยาไปทนี นั \" \"คนเป็นแมล่ ว้ นทาํ ทุกอยา่ งไดเ้ พอื ลกู ทงั นนั \" ดวงตาของ หญงิ สาววาววบั แสดงความอาํ มหติ ขนึ มาวบู หนึง \"เจา้ ไป พกั ผอ่ นเสยี เถอะ คนื นคี งไมม่ อี ะไรแลว้ \" แมไ้ ดย้ นิ นายสาวสงั เชน่ นนั แตป่ านเกอ๋ หวั กย็ งั ลงั เลใจ เหน็ อยวู่ า่ หลวิ จา้ วเว่ยพยายามผลกั ดนั และปกป้องหลวิ หวา่ นอมี าตลอด แต่ยามนีกลบั ปลอ่ ยใหน้ างเผชญิ หน้ากบั หายนะเพยี งลําพงั ดไู มเ่ ขา้ กบั ทุกอยา่ งทที าํ มา เขารงั ฝีเทา้ เอาไวเ้ ผอื หลวิ จา้ วเว่ยจะเปลยี นใจ แตจ่ นเขา ออกไปจากหอ้ งเขากไ็ มไ่ ดย้ นิ หลวิ จา้ วเว่ยสงั ใหก้ ลบั ไป ชว่ ยคณุ หนูหา้ ไมม่ แี มแ้ ตค่ รงึ คาํ ... * ฟ้าสวา่ ง คนในจวนวนั นีต่างพากนั ตนื เตน้ คกึ คกั เพราะการคดั เลอื ก รอบสุดทา้ ย หากมคี ณุ หนูในจวนไดร้ าํ บชู าฟ้าดนิ พวกนาง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 0 7 กจ็ ะพลอยมหี น้ามตี าไปดว้ ย หลวิ จา้ วอวถี ูกจบั แตง่ ตวั งดงามกว่าปกติ ใบหน้าน่ารกั ของนางถกู ประทนิ โฉมจนหนาเตอะ วนั นนี างสวมชดุ สี เขยี วออ่ น มรี อยยมิ ของความตนื เตน้ ประดบั บนใบหน้า ตลอดทางเดนิ ตงั แต่หน้าเรอื นนางมเี จนิ ฮุ่ยเหมยคอย ประคบั ประคองอยา่ งทะนุถนอม ทุกคนในจวนมองไปไมเ่ หน็ หลวิ หว่านอกี ไ็ มม่ ใี ครถามถงึ คลา้ ยรแู้ กใ่ จกนั อยแู่ ลว้ วา่ ต้องเป็นเชน่ นี ไมม่ ใี ครคดิ จะ เรยี กรอ้ งความยตุ ธิ รรมอะไรใหน้ าง เพยี งแตช่ ว่ ยกนั เอย่ ชนื ชมหลวิ จา้ วอวไี มห่ ยดุ เพอื เอาหน้า อยา่ งไรยามนีเจนิ ฮยุ่ เหมยกเ็ ป็นฮหู ยนิ เอก หลวิ หว่านอี เป็นแคบ่ ตุ รอี นุ หากคดิ จะออกหน้าใหน้ างกต็ อ้ งนึกถงึ วนั คนื ในจวนสกุลหลวิ หลงั จากนีดว้ ย หากเจนิ ฮยุ่ เหมยไม่ พอใจตนขนึ มายงั จะไดอ้ ยดู่ มี สี ขุ อกี หรอื แมแ้ ตห่ ลวิ ฟางเหยาทเี ป็นน้องสาวรว่ มอุทรของหลวิ หวา่ น อี เมอื เหน็ ว่าประตูจวนไรเ้ งาพสี าวนางกต็ ระหนักไดแ้ ลว้ วา่ คงเกดิ เรอื งขนึ แตไ่ มค่ ดิ จะกา้ วออกมาถามไถ่หรอื ชว่ ยเหลอื ตรงกนั ขา้ มนางเลอื กจะหนีกลบั ไปซุกตวั ใน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 0 8 เรอื นตนราวกบั หนูขขี ลาด หลวิ จา้ วเวย่ มองคนในจวนหอ้ มลอ้ มชนื ชมหลวิ จา้ วอวี ดว้ ยสหี น้าสงบนิง เป็นพวกบา่ วของนางเสยี อกี ทกี ม้ หน้า เกบ็ อาการชงิ ชงั กนั เอาไวไ้ มไ่ หว เชา้ นใี ครมตี ากค็ งรวู้ า่ คนพวกนนั เลน่ งานคณุ หนูหา้ แน่ แต่ ยงั ทาํ ตวั สงู สง่ กนั อยไู่ ดอ้ กี ชา่ งทําใหค้ นอยากอาเจยี นกนั จรงิ ๆ หลวิ จา้ วเว่ยมองทุกอยา่ งอยคู่ รูห่ นึงกผ็ นิ กายไปยงั ศาล บรรพชน ไมส่ นใจสงิ ทพี วกนางจะทาํ กนั อกี ตอ่ ไป แตค่ นในจวนสกลุ หลวิ ไมใ่ ชท่ ุกคนทนี ิงเฉยกบั การหายไป ของหลวิ หวา่ นอี ยงั มคี นทชี อบชมดหู ายนะของพนี ้อง อยา่ งหลวิ อนั หลนิ ทตี ระเวนตามหาหลวิ หวา่ นอไี ปทวั ทงั จวน ยามนีในจวนมพี ใี หญท่ ชี อื เสยี งเลอื งลอื อยคู่ นหนึงแลว้ น้องๆ ในจวนตา่ งถกู กดเอาไวใ้ ตค้ วามโฉมสะคราญของ หลวิ จา้ วเวย่ หลงั จากนีไมว่ า่ หลวิ หวา่ นอหี รอื หลวิ จา้ วอวี หากพวกนาง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 0 9 คนใดคนหนึงไดข้ นึ ราํ กไ็ มส่ ง่ ผลดตี อ่ นางทงั นนั แตใ่ น ฐานะลกู อนุ หากหลวิ จา้ วอวชี นะนางกลบั ไมค่ ดิ วา่ มสี งิ ใด ไมเ่ หมาะ แต่หากหลวิ หวา่ นอชี นะตา่ งหากทตี า่ ง ฐานะของนางกบั หลวิ หว่านอเี สมอกนั หากหลวิ หวา่ นอที ี เป็นบุตรอี นุเหมอื นกนั สามารถกอบโกยชอื เสยี งเกยี รตยิ ศ มาได้ แมแ้ ตห่ ลวิ ฟางเหยาน้องสาวของนางกค็ งมสี ทิ ธขิ นึ ไปเหยยี บหวั หลวิ อนั หลนิ ใจนางไมม่ ที างยนิ ยอมกบั เรอื งเชน่ นีแน่ หลวิ อนั หลนิ ปลกี ตวั จากฝงู ชนเพอื ออกไปตามหาหลวิ หวา่ นอี นางคดิ วา่ ฮหู ยนิ คงขงั อกี ฝ่ายไวท้ ไี หนสกั แหง่ เพอื ไมใ่ หอ้ อกไปคดั เลอื กไดเ้ ทา่ นนั คงไมล่ งมอื หนกั หน่วงถงึ ขนั ฆา่ กนั เพราะอยา่ งไรไป๋ อเี หนียงกม็ าจากสกุลทมี งั คงั แมไ้ มใ่ ชส่ กลุ ขนุ นางแตก่ เ็ ป็นสกุลพอ่ คา้ ใหญ่ เสน้ สายของ สกุลไป๋ ชว่ ยเกอื หนุนบดิ าในกรมอากรไมน่ ้อย ดงั นนั ฮหู ยิ นคงไมก่ ลา้ ลงมอื รนุ แรงนัก บา่ วในเรอื นของหลวิ หวา่ นอลี ว้ นถูกจบั ไปดว้ ยเชน่ กนั แต่ พวกมนั คงมชี ะตากรรมแยก่ ว่าผเู้ ป็นนายมาก หลวิ อนั หลนิ ลดั เลาะไปตามเรอื นต่างๆ เพอื หาคน จน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 1 0 สุดทา้ ยนางไดย้ นิ เสยี งกรดี รอ้ งโวยวายแวว่ มา ใจนางเตน้ กระหนําอยา่ งตนื เตน้ นางรบี ยกกระโปรงแลว้ รบี วงิ ไป ทางหอ้ งเกบ็ ฟืนเกา่ ทนี ีเป็นสว่ นของครวั เลก็ ตอนทจี วนสกุลหลวิ ยงั มคี นไม่ มากนนั ลว้ นใชค้ รวั นปี รงุ อาหาร แตพ่ อทา่ นป่ขู นึ เป็นมหา เสนาบดจี วนกป็ รบั ปรงุ ขนานใหญ่ทงั ยา้ ยครวั ไปสรา้ งใหม่ ทนี ีจงึ ถูกปิดรา้ ง ทกุ วนั นีจงึ กลายเป็นหอ้ งเกบ็ ของทคี นไม่ คอ่ ยมาเหยยี บ หลวิ อนั หลนิ มองโซ่ทคี ลอ้ งปิดประตไู วอ้ ยา่ งแน่นหนา พรอ้ มกบั เสยี งเขยา่ ประตูและกรดี รอ้ งอยา่ งบา้ คลงั ของคน ดา้ นใน เทา่ นีนางกแ็ น่ใจแลว้ วา่ เป็นหลวิ หวา่ นอที ถี ูกขงั อยู่ \"น้องหา้ ... น้องหา้ นนั ใชเ่ จา้ หรอื ไม?่ \" หลวิ อนั หลนิ แสรง้ กระซบิ เรยี ก \"นนั ใคร.. นนั ใคร ช่วยขา้ ดว้ ย ปลอ่ ยขา้ ออกไป\" หลวิ หวา่ นอไี ดย้ นิ เสยี งคนกร็ บี ออ้ นวอน เชา้ วนั นจี ๆู่ นางกต็ นื ขนึ มาบนพนื ทเี ยน็ เฉยี บอบั ชนื ดา้ นในนนั มดื มาก มแี สง ลอดเขา้ ไปเพยี งเลก็ น้อยเทา่ นนั นางไมร่ วู้ า่ ตนอยมู่ ใี ด แต่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 1 1 มนั ใจว่านีเป็นแผนชวั ของสองแมล่ ูกนนั แน่ \"น้องหา้ เจา้ ถกู ขงั หรอื ?\" \"พสี หี รอื ... พสี ที า่ นชว่ ยพาขา้ ออกไปท\"ี นางจาํ เสยี งหลวิ อนั หลนิ ไดจ้ งึ พยายามขอรอ้ ง \"วนั นีขา้ ตอ้ งไปรว่ มคดั เลอื ก พสี ที า่ นไดโ้ ปรดปลอ่ ยขา้ เถอะ\" \"เจา้ ไปยามนคี งไมท่ นั แลว้ ฮูหยนิ พาพรี องออกไปนาน แลว้ \" \"อะไรนะ\" \"ประตนู ีคลอ้ งโซ่แน่นหนา ขา้ ตวั คนเดยี วคงปลดมนั ออก ไมไ่ ด\"้ \"พสี ไี ดโ้ ปรดเมตตาขา้ สกั ครงั เถอะ... พสี อี ยา่ งน้อยทา่ นไป แจง้ พใี หญ่ใหข้ า้ นางตอ้ งมาชว่ ยขา้ แน่\" หลวิ หวา่ นอี พยายามหาหนทาง การขนึ ราํ เป็นฝันของนาง นางไมอ่ าจ ทนรบั ความพา่ ยแพต้ งั แต่ยงั ไมไ่ ดล้ งแขง่ เชน่ นี หลวิ อนั หลนิ เบป้ ากทําหน้าเยย้ คนดา้ นในทยี งั คดิ จะ ฝันเฝือง \"นอ้ งหา้ ต่อใหไ้ ปบอกพใี หญ่ยามนนี างกค็ งชว่ ย เจา้ ไมไ่ ด้ ...เมอื เชา้ ฮหู ยนิ เพงิ สงั ใหพ้ ใี หญ่ไปสวดมนตต์ อ่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 1 2 หน้าป้ายบรรพชน จนกวา่ จะคนื นีคงไมไ่ ดอ้ อกมาแน่\" \"นงั พวกสารเลว!\" หลวิ หวา่ นอกี รดี รอ้ งพรอ้ มเขยา่ ประตู อยา่ งรนุ แรง \"ป่านนที สี าํ นกั สงั คตี น่าจะเรมิ คดั เลอื กตวั แลว้ พรี องคงได้ เป็นเทพธดิ าของปีนีแน่ๆ ...สว่ นเจา้ \" \"นงั พวกสารเลว\" หลวิ หวา่ นอพี มึ พาํ แตค่ าํ นนั ไมห่ ยุด ดวงตาของนางแดงกาํ ดว้ ยความอดั อนั ฟังคาํ พดู ของหลวิ อนั หลนิ นางกย็ งิ แคน้ พวกมนั ชว่ งชงิ ทกุ อยา่ งไปจากนาง ปิดตายทางรอดทุก ทางของนาง แมแ้ ตห่ ลวิ จา้ วเว่ยกถ็ กู กนั ตวั เอาไวเ้ พอื ไมใ่ หม้ าชว่ ยนาง นงั จา้ วอว.ี .. หญงิ สาวกดั ฟันกรอด นําตารว่ งลงจากหวั ตาเป็นเมด็ ๆ สงั เวยใหก้ บั ความคบั แคน้ และความฝันทแี หลกสลาย นางสาบานว่าหากออกไปได้ นางจะเอาคนื พวกมนั เป็น รอ้ ยเป็นพนั เทา่ \"น้องหา้ ตรงนีมชี อ่ งอยู่ ขา้ จะลองเปิดดู อยา่ งน้อยถา้ เปิด ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 1 3 ไดค้ งส่งนํากบั อาหารใหเ้ จา้ ได\"้ หลวิ อนั หลนิ หาชอ่ งลม เจอกพ็ ยายามเปิดออก แทจ้ รงิ แลว้ นางอยากเหน็ สหี น้า สนิ หวงั และเจบ็ ปวดของหลวิ หว่านอจี นแทบทนไมไ่ หว หลวิ หวา่ นอไี ดย้ นิ เชน่ นนั กล็ กุ ขนึ เชด็ คราบนําตา นางขยบั ไปหาชอ่ งทหี ลวิ อนั หลนิ พยายามเปิด ไมน่ านชอ่ ง สเี หลยี มเลก็ ๆ พอใหเ้ อาแขนลอดไดก้ เ็ ปิดออก หลวิ อนั หลนิ สอดสายตาเขา้ ไป พรอ้ มกบั ๆ ทหี ลวิ หว่านอที ี ตอ้ งการแสงอาทติ ยเ์ ขา้ มาใกล้ \"กรดี !!!!! ผ!ี !!!!! ผ!ี !!!!!!\" หลวิ อนั หลนิ ผงะหงายหลงั ทนั ทที ี ไดเ้ หน็ หน้าหลวิ หวา่ นอี นางลกุ หนีดนิ ลนลานไมม่ สี ตจิ น สดุ ทา้ ยวงิ หนีหายไป หลวิ หว่านองี นุ งงอยคู่ รหู่ นึง กอ่ นจะลบู ใบหน้าของตน ชา้ ๆ อกี ครงั ผวิ หน้าของนางแปลกออกไปแถมยงั มขี อง เหนียวๆ ตดิ มอื มา นางเอามนั ไปสอ่ งกบั แสง ไมน่ านในหอ้ งเกบ็ ฟืนเก่ากม็ เี สยี งกรดี รอ้ งโหยหวน ออกมา * ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 1 4 ต่อหน้าป้ายบรรพชน หญงิ สาวนงั อยดู่ ว้ ยทา่ ทางทไี ม่ สาํ รวมนกั อาเจนิ ขยบั เขา้ ไปใกลน้ าง แลว้ ถามอยา่ งเป็น กงั วล \"คณุ หนูทา่ นเจบ็ เขา่ หรอื ไม\"่ อาเจนิ มสี หี น้าไมด่ ี นาง สงสารคณุ หนูของนางจบั ใจ \"เจา้ ไมต่ อ้ งเป็นหว่ ง ความลาํ บากเพยี งเทา่ นี ขา้ ยอมรบั ได\"้ หลวิ จา้ วเวย่ ยมิ จาง เมอื คดิ จะใชแ้ ผนทรมาน ตนเองแลว้ กต็ อ้ งทําใหแ้ นบเนียน เชา้ วนั นีเจนิ ฮุย่ เหมยตอ้ งการกนั นางออกจากหลวิ หวา่ นอี ไมใ่ หน้ างไปช่วยน้องหา้ ได้ จงึ อา้ งเรอื งการบชู าบรรพชน สงั ใหน้ างมาคุกเขา่ สวดมนตท์ นี ตี ลอดวนั อยา่ งไรเสยี เจนิ ฮยุ่ เหมยกม็ ศี กั ดเิ ป็นมารดา ทงั ยงั เป็นฮหู ยนิ เอกของจวน คาํ สงั นีจงึ ไมน่ ับวา่ เกนิ เลย ยงิ ไปกว่านนั นีเป็นสงิ ทจี า้ ว เว่ยรออยพู่ อดี \"คณุ หนูเจา้ ขาคณุ หนู ขา้ งนอกมขี า่ วแลว้ เจา้ คะ่ \" มฝี ่วู งิ หน้าตนื เขา้ มาพรอ้ มกบั อาหนิง รบี ละลาํ ละลกั รายงาน \"ผลการคดั เลอื กออกมาแลว้ เจา้ คะ่ คณุ หนูรองจะไดเ้ ป็น ผนู้ ําราํ บวงสรวงในปีนี ยามนีขา่ วกระจายไปทวั แลว้ วา่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 1 5 สกลุ หลวิ มเี ทพธดิ าประจาํ ปี ฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ ถงึ ขนั ออกไปยนื รอรบั นางกลบั จวนทเี ดยี ว ทงั ยงั ใหพ้ วกมามาเอาขนม มงคลออกไปแจกชาวบา้ นทผี า่ นหน้าจวน” กอ่ นหน้านี จวนสกุลหลวิ มขี า่ วไมด่ จี นถงึ กบั ต้องเรยี กหลวิ จา้ วเว่ยก ลบั มาเพอื กชู้ อื ยามนมี เี รอื งมงคลเกดิ ขนึ ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ยอ่ ม ยนิ ดยี งิ กวา่ ใคร หลวิ จา้ วเวย่ รบั ฟังโดยทหี น้าไมเ่ ปลยี นสี ในขณะทบี รรดา สาวใชร้ อ้ นใจอยไู่ มน่ ้อย “คณุ หนูเป็นเชน่ นแี ลว้ ทา่ นจะยงั ขนึ ราํ ไดห้ รอื เจา้ คะ” อา เจนิ กดเสยี งเบาหววิ ถามนาง “จะกงั วลไปไย สงครามยงั ไมจ่ บอยา่ เพงิ รบี นบั ศพทหาร ขา้ มหี นทางของตวั เองอยแู่ ลว้ ” เหน็ คณุ หนูตอบอยา่ ง มนั ใจเหล่าสาวใชก้ ค็ ลายกงั วลลง “ยามนีใหพ้ วกนางเป็น สุขจนตวั ลอยไปกอ่ น เพราะตอนทถี ูกกระชากลงมาจาก สงิ ทคี ดิ วา่ ตนสามารถควา้ ไวใ้ นมอื แลว้ ตา่ งหากคอื ทุกข์ อยา่ งแสนสาหสั ” หญงิ สาวผลยิ มิ งดงามแต่ถอ้ ยคาํ กลบั เหยี มจนชวนขนลุก “ในหอ้ งนีหนาวนกั คณุ หนูหากทนไมไ่ หวกอ็ ยา่ ทนเลยเจา้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 1 6 คะ่ พวกนางไดต้ าํ แหน่งเทพธดิ าไปแลว้ คงไมส่ นแลว้ วา่ คุณหนูจะสวดมนตห์ รอื ไม่ อยา่ ใหต้ นเองป่วยนะเจา้ คะ” อาเจนิ วา่ “จะใหร้ บี ออกไปไย วนั หน้าหากน้องหา้ ถามขา้ จะไดต้ อบ อยา่ งชดั เจนเสยี หน่อยวา่ ถกู ขงั เอาไวจ้ นดกึ ดงั นันจงึ ไม่ อาจไปชว่ ยนางได.้ .. ถงึ เวลานนั นางยอ่ มไมม่ สี ทิ ธมิ าแคน้ อะไรกบั ขา้ ” “พดู ถงึ คณุ หนูหา้ ฮูหยนิ ใหญช่ า่ งรา้ ยกาจนกั ประกาศ บอกคนอนื วา่ คุณหนูหา้ เป็นอสี กุ อไี สจงึ ตอ้ งกนั ตวั นางไว้ เพอื ไมใ่ หต้ ดิ คนอนื ในจวน ดงั นนั นางจงึ ไปรว่ มคดั เลอื ก ไมไ่ ด้ ชาวบา้ นพากนั เวทนานาง บอกวา่ นางไรว้ าสนาจะ ไดโ้ ผบนิ ขนึ ทสี งู ” “นางยอ่ มตอ้ งมที างลงใหต้ วั เอง เพอื ไมใ่ หค้ นครหาว่ากลนั แกลง้ ลกู เลยี งในจวน” เจนิ ฮยุ่ เหมยเตรยี มการเอาไว้ หมดแลว้ ทงั ไล่พวกอเี หนยี ง จดั การกบั บา่ วไพร่ หรอื แมแ้ ต่สงั ใหห้ ลวิ จา้ วเวย่ คกุ เขา่ หน้าป้ายบรรพชน ในจวน ยามนีนางพดู คาํ ไหนกเ็ ป็นคาํ นนั บอกวา่ อสี กุ อไี สกเ็ ป็นอี สกุ อไี ส แตห่ ากใหจ้ า้ วเวย่ เดา นางคาดวา่ ยาทหี วา่ นอถี ูก กรอกเขา้ ไปคงเป็นยาปลกู ฝีหนองมากกว่า ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 1 7 นบั วา่ อาการคลา้ ยคลงึ กบั อสี กุ อไี ส เพยี งแปดชวั ยามก็ ปรากฏอาการใหเ้ หน็ ตุ่มจะโตไปทวั รา่ ง ไมน่ านกพ็ พุ อง กอ่ นจะแตกออกเป็นหนอง คนทวั ไปรจู้ กั อสี กุ อไี ส รวู้ า่ เป็นโรคทไี มถ่ งึ ตายและหายไดแ้ ต่เป็นโรคทนี ่ารงั เกยี จ หากคนในบา้ นเป็นจะตอ้ งถูกจบั ขงั แยกจากผอู้ นื จนกวา่ จะหายสนทิ เพราะมนั สามารถตดิ ตอ่ ราวกบั โรคระบาด แต่การปลูกฝีหนองโดยใชย้ าพษิ นีอาการจะรุนแรงอยา่ ง รวดเรว็ ในขณะเดยี วกนั กห็ ายไปเรว็ เชน่ กนั แคส่ องสาม วนั ขอแคห่ นองแตกออกหมดกจ็ ะหายทนั ที ทเี หลอื แค่ เพยี งรกั ษาผวิ กายใหด้ หี น่อยกจ็ ะไมท่ งิ รอยแผลเป็นเอาไว้ แมจ้ ะไมแ่ นบเนียนตรงทอี าการหายหายไวและไมม่ พี ษิ ลม เยน็ จนตอ้ งลม้ หมอนนอนเสอื แต่นบั วา่ เพยี งพอแลว้ สาํ หรบั การขวางไมใ่ หห้ ลวิ หว่านอไี ปรว่ มคดั เลอื ก อกี ทงั ยงั เหลอื ทางถอย รอไป๋ อเี หนียงกลบั มากใ็ หน้ างเป็นคน บาํ รงุ บุตรใี หเ้ ตม็ ทหี ากเหลอื แผลเป็นกไ็ มอ่ าจโทษว่าเป็น ความผดิ เจนิ ฮยุ่ เหมย หากจะโทษกต็ อ้ งโทษพวกนางเอง ดแู ลไมด่ ี นอกจากนีแลว้ ต่อใหห้ นองแตกอาการหาย แต่เพราะแผล ไมอ่ าจหายวบั ไดใ้ นวนั สองวนั หลวิ หว่านอยี อ่ มไมม่ สี ทิ ธิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 1 8 ออกจากจวนไปอกี พกั ใหญ่ \"หากไป๋ อเี หนียงกลบั มา นางจะขอความยตุ ธิ รรมให้ คณุ หนูหา้ หรอื ไม?่ \" อาหนงิ สงสยั \"ตอ่ ใหใ้ จนางอยากทาํ นางกท็ าํ ไมไ่ ด.้ .. ยามนีหลวิ จา้ วอวี ไดต้ าํ แหน่งแลว้ หากไป๋ อเี หนียงฟ้องเรอื งนางสองแมล่ ูก หากหลุดรอดออกไปจวนสกุลหลวิ คงมชี อื เสยี งฉาวโฉ่ ฮู หยนิ ผเู้ ฒา่ ไมม่ ที างชอบใจแน่ แตเ่ ดมิ ฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ กเ็ ลอื ก เจนิ ฮุ่ยเหมยเป็นฮหู ยนิ ใหญ่กเ็ พราะสกุลเจนิ อยแู่ ลว้ นาง จงึ เอนเอยี งทางเจนิ ฮยุ่ เหมยอยหู่ ลายสว่ น เรอื งนีมแี ต่ เดนิ หน้าไมม่ ที างถอยหลงั หากไป๋ อเี หนียงดนั ทุรงั จะเอา เรอื งสองแมล่ กู นนั คงโดนฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ เลน่ งานแน่\" ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ รกั ชอื เสยี งของจวนเป็นทสี ดุ ยามนีนางหน้า บานไดเ้ พราะจวนสกลุ หลวิ มสี ตรคี รองตําแหน่งเทพธดิ าผู้ สงู สง่ แตห่ ากกลายเป็นวา่ ตาํ แหน่งนนั ไดม้ าเพราะการ เล่นงานญาตพิ นี อ้ ง ชอื เสยี งจะเหมน็ เน่าสกั แคไ่ หน การ จะเอาเรอื งทหี ลวิ หว่านอถี ูกกระทาํ นนั หาใชก่ ารโจมตสี อง แมล่ กู นนั แต่เป็นการโจมตสี กุลหลวิ ดว้ ย คนในสกุลหลวิ ไมม่ ใี ครไรฝ้ ีมอื ไป๋ อเี หนียงยอ่ มมองออกว่า ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 1 9 อะไรเป็นอะไร ต่อใหน้ างแคน้ จนแทบกระอกั กต็ อ้ งอดทน เอาไวก้ ่อนเพอื หาโอกาสตอบโตใ้ นวนั หน้า ไมอ่ าจบุม่ บาม ไปรอ้ งขอความเป็นธรรมในชว่ งนี อนุในจวนสกลุ หลวิ ทงั หลายหลวิ เฉยี นรบั เขา้ มาเพราะ ผลประโยชน์ทงั สนิ ไมว่ า่ จะสานสมั พนั ธพ์ วกตระกลู ใหญ่ๆ เครอื ขา่ ยตระกลู พอ่ คา้ ต่างๆ เขาไมใ่ ชค่ นที หมกหมนุ่ กบั กามาจนลมื หน้าที พวกอนุในจวนจะ ปรนนิบตั กิ นั โดยผลดั เปลยี นไปเรอื ยๆ ตามทเี จนิ ฮ่ยุ เหมย เป็นคนกาํ หนดให้ ทุกอยา่ งทหี ลวิ เฉยี นทาํ ลว้ นอยบู่ นความถกู ตอ้ งเหมาะสม แมม้ ชี ว่ งทโี ปรดปรานอนุบางคนมากหน่อย กไ็ มไ่ ดไ้ ปหา นางมากกว่าผอู้ นื นบั ว่าเป็นบุรษุ ทมี คี วามอดทนเป็นเลศิ จากทงั หมดนนั ยากมากทเี ขาจะเขา้ ขา้ งอนุ ชว่ ยเอาเรอื ง ภรรยาเอก ยงิ ในยามทหี ลวิ จา้ วอวสี รา้ งชอื ใหจ้ วนเชน่ นี เขาคงยงิ มองขา้ มเรอื งในเรอื นหลงั นบั วา่ เจนิ ฮยุ่ เหมยคดิ การรอบคอบ นางรงั แกคนอนื แต่คน อนื กลบั ไมอ่ าจเอาเรอื งนางได้ ชา่ งเลอื ดเยน็ จรงิ ๆ * ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 2 0 ใกลว้ นั งานครบรอบกอ่ ตงั ราชวงศ์ คณะทตู ทไี ดร้ บั แตง่ ตงั จากแควน้ พนั ธมติ รลว้ นหลงั ไหลเขา้ สถู่ งเยยี น ขนุ นาง น้อยใหญ่หรอื ชาวตา้ ถงทนี ิยมงานรนื เรงิ กม็ งุ่ หน้าสูเ่ มอื ง หลวง จนเมอื งทงั เมอื งคกึ คกั ขนึ มาในพรบิ ตา โรงละคร คณะงวิ หรอื คณะละครเร่ ลว้ นมรี ายไดเ้ พมิ ขนึ เป็นกอบเป็นกาํ ปีนีพวกเขาเล่นจว้ งหยวนอปั ลกั ษณ์กนั ทกุ วนั เพอื ใหเ้ ขา้ กบั บรรยากาศรนื เรงิ จงึ เลยี งไมเ่ ล่นพวก ทมี เี นือหาชวนโศกเศรา้ งวิ เรอื งใหมจ่ งึ ยงิ เป็นทนี ยิ มขนึ อกี หวงั เซยี วยน่ จมกู ไมค่ อ่ ยพอใจนัก เจา้ นายเขาเป็นจว้ ง หยวนคนลา่ สดุ แลว้ ดงู วิ ทกี าํ ลงั โดง่ ดงั ในยามนี ดูอยา่ งไร กไ็ มเ่ ป็นมงคลกบั ผเู้ ป็นนาย \"คณุ ชาย... หรอื มคี นคดิ จะกลนั แกลง้ ทา่ น ทาํ ใหท้ า่ นเสยี ชอื \" พวกเขานงั อยชู่ นั บนของเหลาอาหารชอื ดงั ดา้ นลา่ งงวิ กาํ ลงั แสดง คนดหู วั เราะครนื เป็นระลอก เนียเถยี นชงิ ปรายตามองหวงั เซยี วทที าํ ปากยนื ดว้ ยท่าที ไมย่ หี ระ เขายงั ยกจอกเหลา้ ขนึ ดมื อยา่ งสบายอารมณ์ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 2 1 \"ทาํ ไมตอ้ งเป็นจว้ งหยวนดว้ ยนะ หลายวนั มานีมใิ ชม่ ที ตู จากแควน้ อนื อยากเหน็ หน้าท่านเพราะงวิ บา้ ๆ นีหรอื ?\" คณะทตู ตา่ งแควน้ หลายคณะ ไดร้ บั การรบั รองในเหลา อาหารและไดช้ มงวิ เรอื งนี ตา่ งคนต่างกอ็ ยากรอู้ ยากเหน็ อยากรวู้ า่ จว้ งหยวนจรงิ ๆ อปั ลกั ษณ์อยา่ งในละครงวิ หรอื ไม่ เนียเถยี นชงิ ไมเ่ ดอื ดรอ้ นทคี นอยากเหน็ หน้าเขา แตเ่ ป็น หวงั เซยี วทรี าํ คาญใจแทนผเู้ ป็นนาย เขารสู้ กึ ว่าคณุ ชาย ของเขากลายเป็นตวั ตลกเพราะงวิ บา้ นี \"เจา้ ดหู น้าขา้ ส\"ิ เนียเถยี นชงิ ชหี น้าตวั เอง \"เจา้ ว่าใบหน้า เช่นนีอปั ลกั ษณ์หรอื ไมเ่ ลา่ \" \"คณุ ชายรปู งามทสี ุดแลว้ ขอรบั \" \"ใชไ่ หมละ่ ใครมตี ากต็ อ้ งดอู อก แลว้ เจา้ จะสนใจไปทาํ ไม\" \".....\" หวงั เซยี วถงึ กบั พูดไมอ่ อกเมอื ผเู้ ป็นนายชมตวั เอง เชน่ นนั \"ใชจ้ ว้ งหยวนดที สี ุด เจา้ ไมเ่ หน็ ดว้ ยหรอื ?\" เนียเถยี นชงิ ยมิ บางๆ กอ่ นจะคบี อาหารเขา้ ปากตามดว้ ยเหลา้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 2 2 \"ชาวบา้ นธรรมดาหากเขาจะฝันถงึ ยศฐาบรรดาศกั ดเิ ขาจะ ฝันไปถงึ ตาํ แหน่งใดได้ สงู ทสี ุดทปี ุถุชนจะปีนขนึ มาถงึ มใิ ชจ่ ว้ งหยวนหรอื ดงั นนั ใชต้ ําแหน่งจว้ งหยวนมาเลน่ งวิ นีนบั วา่ คนแตง่ ฉลาด เพราะเขา้ ถงึ คนไดม้ าก และเป็นที นิยมกนั มานานแลว้ \" ไดย้ นิ เชน่ นนั สหี น้าหวงั เซยี วกไ็ มไ่ ดด้ ขี นึ ยงั รสู้ กึ ไมช่ อบ ใจอยนู่ นั เอง เนียเถยี นชงิ ลดเสยี งเบาลงแลว้ กลา่ วต่อ \"เบอื งหลงั ใครจะ รู้ แทจ้ รงิ คนแต่งอาจจะอยากแตง่ เรอื งฮอ่ งเตอ้ ปั ลกั ษณ์ องคช์ ายอปั ลกั ษณ์ ออ๋ งอปั ลกั ษณ์กไ็ ด้ แต่หากแต่งสาม อยา่ งนใี หเ้ ป็นตวั ตลก คงจะเป็นการลว่ งเกนิ เชอื พระวงศ์ ศกั ดแิ หง่ ราชวงศส์ งู สง่ เพยี งใด คนธรรมดาเอามาลอ้ เลน่ ไดห้ รอื ...เพอื ใหร้ อดจากการจาบจว้ งเบอื งสงู ผแู้ ตง่ ยอ่ ม ตอ้ งบดิ เบอื นไปบา้ ง\" \"คุณชายท่านจะบอกวา่ เป้าหมายทงี วิ เรอื งนจี ะเลน่ งาน แทจ้ รงิ แลว้ เป็นพวก...\" \"ใครจะรเู้ ลา่ คนแตง่ อาจจะแค่นกึ สนุกอยากแต่งขนึ มา หรอื ไมก่ อ็ าจจะอยากใชโ้ จมตใี ครสกั คน โดยทผี อู้ นื ดไู ม่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 2 3 ออกกไ็ ด\"้ หวงั เซยี วครนุ่ คดิ พลางเหลยี วไปมองงวิ ทเี ลน่ อยขู่ า้ งล่าง กอ่ นจะเอย่ ออกไปไดเ้ พยี ง \"ฉลาดยงิ นัก\" \"....\" \"ผแู้ ต่งคนนีนบั วา่ มฝี ีมอื ซบั ซอ้ นสงู สง่ วางหมากซอ้ น หมากไดอ้ ยา่ งถถี ว้ นและเจา้ เลห่ ์ หวั สมองเชน่ นนี บั วา่ เป็น ยอดอจั ฉรยิ ะทเี ดยี ว\" เนียเถยี นชงิ ยมิ จางไมไ่ ดต้ อบอะไร เขายกเหลา้ ขนึ ดมื แลว้ มองจว้ งหยวนอปั ลกั ษณ์ทกี าํ ลงั แสดงอยู่ \"หาใชอ่ จั ฉรยิ ะ... เพยี งแต่มแี คน้ ลาํ ลกึ เท่านนั \" ยามทคี นหตู าสวา่ งขนึ ไมม่ ใี ครไมฉ่ ลาดขนึ สตรนี างนนั แตเ่ ดมิ กม็ ใิ ชค่ นโงเ่ ขลา เพยี งแคข่ าดความ ระมดั ระวงั ตวั และเกยี จครา้ นไปบา้ ง เมอื ถกู ทาํ รา้ ยถงึ ทสี ุด นางไมม่ ที างอยเู่ ฉย ดว้ ยหวั ใจเดด็ ขาดและหนกั แน่น ดวงนนั นางยอ่ มยนิ ดสี ละทกุ อยา่ งเพอื สรา้ งหายนะให้ ศตั รู สละทกุ อยา่ ง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 2 4 แมแ้ ตร่ า่ งกาย... ชวี ติ ... หรอื จติ วญิ ญาณ... เพลง้ ! \"คุณชาย!\" หวงั เซยี วสะดุง้ เฮอื กเมอื จๆู่ จอกเหลา้ ในมอื เนียเถยี นชงิ กแ็ ตกเป็นเสยี งๆ \"คุณชายทา่ น...\" \"เรยี กเสยี วเอ้อรม์ าเปลยี นจอกเถอะ\" เนียเถยี นชงิ หลดุ จากภวงั ค์ เขาไมใ่ สใ่ จวา่ มอื จะรสู้ กึ เจบ็ หรอื ไมเ่ พยี งสงั ให้ หวงั เซยี วจดั การเทา่ นนั ไมน่ านจอกทแี ตกเป็นเสยี งกถ็ กู เกบ็ กวาดและมจี อกใหม่ เขา้ มาวางแทนที ดา้ นลา่ งของรา้ นมลี กู คา้ เขา้ มาเพมิ คนพวกนแี ตง่ ตวั ตา่ ง จากชาวตา้ ถง ดกู ร็ วู้ า่ เป็นพวกชนเผา่ \"นนั เป็นคนในคณะฑตู ของซอื ฟัง\" เหน็ เนยี เถยี นชงิ จอ้ ง มองหวงั เซยี วกเ็ อย่ อธบิ ายทนั ที แมเ้ บอื งหลงั ตา้ ถงกบั ซอื ฟังยามนีแทบจะเปิดฉากรบอยู่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 2 5 รอมรอ่ แต่ฉากหน้ายงั คงยดึ ถอื พนั ธะสญั ญาสงบศกึ เป็น พนั ธมติ รทยี นื ยาวต่อกนั ชาวบา้ นไมค่ ดิ ระแวงซอื ฟัง แมแ้ ต่น้อย เพราะทงั สองแควน้ สงบศกึ กนั มานานแลว้ การตอ้ นรบั ขบั สจู้ งึ เตม็ ไปดว้ ยความชนื มนื \"ดเู หมอื นองคช์ ายใหญข่ องซอื ฟังจะใจรอ้ นจนทนไมไ่ หว แลว้ \" เนียเถยี นชงิ เอย่ ขนึ หวงั เซยี วไดย้ นิ กห็ วั เราะในลาํ คอ \"ไมใ่ จรอ้ นไดห้ รอื นับ วนั ฮเู จยี เลอ่ ยงิ มอี าํ นาจมากขนึ เรอื ยๆ หากเขารอต่อไป โอกาสทจี ะไดค้ รองบลั ลงั กค์ งไมเ่ หลอื แลว้ \" เนียเถยี นชงิ ยกเหลา้ ขนึ จรดรมิ ฝีปากจบิ บางๆ \"ใจรอ้ น และโงเ่ ขลา... งานบวงสรวงนีผคู้ นมากหน้าหลายตาเวร ยามหละหลวมกจ็ รงิ แต่อู่เหอตไี มใ่ ชห่ ญา้ ทพี วกเขาจะ เคยี วไดง้ า่ ยๆ แค่นกั ฆา่ ไมก่ คี นคดิ จะพลกิ ฟ้าพลกิ แผน่ ดนิ ชา่ งไมเ่ จยี มตวั \" \"กม็ ใิ ชค่ นโงก่ บั คนโงร่ ว่ มมอื กนั หรอกหรอื ถงึ ไดค้ ดิ แผน เชน่ นี\" เชอื พระวงศส์ กลุ อเู่ องกเ็ ขลายงิ นกั จะรว่ มมอื กบั ใครกไ็ มเ่ บกิ ตาใหก้ วา้ งขนึ ไมด่ สู ถานการณ์ของตา้ ถงใหถ้ ี ถว้ นกค็ ดิ จะฉวยโอกาส ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 2 6 ตา้ ถงยามนีฉากหน้ายงั ดสู ขุ สงบไรเ้ ภทภยั แตค่ วามจรงิ แลว้ หายนะรอบดา้ นกาํ ลงั คบื คลานเขา้ มา ฮอ่ งเต้อู่เหอตี ใชส้ มองคดิ แทบตายเพอื เลยี งการจดุ ชนวนสงคราม แต่ คนในราชวงศก์ ลบั คดิ จะกอ่ สงครามเสยี อยา่ งนัน โงแ่ ลว้ ยงั ผยอง เนียเถยี นชงิ สา่ ยหน้าเบาๆ เขาไมส่ นใจแผนลอบสงั หาร เหลา่ นี ทเี ขาสนใจคอื ในวนั งานจะตอ้ งไมม่ คี นของเขาเจบ็ ตวั \"สง่ คนไปคุม้ กนั จา้ วเว่ยเพมิ \" หวงั เซยี วแอบยมิ คุณชายหว่ งนางในดวงใจถงึ เพยี งนี อกี ไมน่ านคงไดข้ า่ วดแี น่ \"ขอรบั คุณชาย\" * \"เจา้ โบยเจาฉุนเซวยี นงนั หรอื ?\" ลกี ยุ้ เฟยแทบจะตวาด ถามเมอื เหน็ อนั อ๋องกา้ วเขา้ มาในตาํ หนกั หยงเยว่ \"ขา่ วในจวนของลูกรวั ไหลยอ่ มตอ้ งมคี นรบั ผดิ ชอบ\" อนั อ๋องเองยงั หงุดหงดิ เพราะแผนการลม่ ไมเ่ ป็นทา่ จงึ ไมค่ ดิ จะประนีประนอมดว้ ยเรอื งนี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 2 7 \"ขา่ วรวั กต็ อ้ งสบื สวนใหถ้ ถี ว้ น เจา้ รหู้ รอื ไมว่ า่ ขา้ ตอ้ งลง แรงแค่ไหนเพอื ซอื ใจพวกเหมนิ เคอ่ ทมี สี มองมาเป็นขมุ กาํ ลงั ใหเ้ จา้ อกี แรง เจา้ ทาํ เชน่ นีพวกเขาจะภกั ดกี บั เจา้ ได้ อกี หรอื \" \"แคส่ ุนขั รบั ใชท้ เี ลยี งไวเ้ หตุใดเสดจ็ แมต่ อ้ งเดอื ดรอ้ นดว้ ย ต่อใหล้ กู ตมี นั จนตายมนั มสี ทิ ธจิ ะมาแคน้ ลกู ไดห้ รอื \" \"ซู่หลาง!\" อนั อ๋องมองท่าทางเดอื ดดาลของพระมารดาแลว้ ถอน หายใจยาว เอย่ ดว้ ยนําเสยี งออ่ นลง \"เสดจ็ แมอ่ ยา่ กงั วลไป เลย พวกมนั ลงเรอื เรามาแลว้ ไมอ่ าจกลบั ขนึ ไปไดง้ า่ ยๆ แน่ หากจะไปกต็ อ้ งทงิ ลมหายใจไว้ พวกมนั ไมก่ ลา้ ทรยศ เราหรอก\" \"นบั วนั ยงิ เหลวไหล\" ลกี ยุ้ เฟยหงดุ หงดิ \"อกี ไมก่ วี นั จะถงึ พธิ บี วงสรวงแลว้ ชว่ งนีเจา้ สงบเสงยี มหน่อย ฝ่าบาทไม่ ชอบใหม้ เี รอื งมรี าวในวนั งานสาํ คญั \" \"ครบรอบก่อตงั ราชวงศ์ ลกู กเ็ ป็นคนสกุลอู่ยอ่ มเขา้ ใจเรอื ง นีดี เสดจ็ แมไ่ มต่ อ้ งเป็นหว่ ง\" ต่อใหท้ อ้ งพระคลงั แรง้ แคน้ แค่ไหน แตพ่ ธิ นี กี ย็ งั คงต้องจดั อยา่ งยงิ ใหญอ่ ลงั การ เป็น ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 2 8 การป่าวประกาศความน่าเกรงขามของราชวงศส์ กุลอู่ และ เป็นการยกระดบั พวกเขาใหห้ า่ งชนั จากราษฎรทวั ๆไป เป็นหนทางทจี ะกดขม่ ผคู้ นเอาไวใ้ ตฝ้ ่าเทา้ ไมใ่ หค้ นกลา้ เงยหน้าขนึ มาจดจอ้ ง เทยี บเคยี ง ทาํ ใหต้ ําแหน่งโอรสสวรรคย์ งิ ศกั ดสิ ทิ ธแิ ละใกลเ้ คยี งกบั เทพเซยี นยงิ ขนึ ราชวงศจ์ ดั งานนีทุกปีเพอื ไมใ่ หผ้ คู้ นลมื เลอื นความน่าเกรงขามของพวกเขา และเป็นการปลกุ ความเคารพศรทั ธากลบั มา ตอ่ ใหม้ คี รอบครวั สกุลอนื ทาํ คุณูปการตอ่ บา้ นเมอื งโดดเดน่ เป็นเลศิ แคไ่ หนในระหวา่ ง ปี แต่งานนีจะเป็นการยาํ เตอื นความต่างชนั ของราชวงศ์ กบั ครอบครวั ทวั ไป ในหมรู่ าษฎรคอื ความน่าเกรงขาม ในหมเู่ ชอื พระวงศค์ อื ความเครง่ ครดั ในชว่ งใกลว้ นั งานเหลา่ เชอื พระวงศไ์ มว่ า่ จะเป็นพวกเสเพล เอาแตใ่ จ ทารณุ หรอื เลวรา้ ยแคไ่ หน ไมว่ า่ ใครกต็ อ้ งเกบ็ หางซ่อนความชวั ของตนเอาไวใ้ หด้ ี เพราะในชว่ งเวลานเี ป็นช่วงทรี าชวงศต์ อ้ ง 'บรสิ ุทธแิ ละ สงู สง่ ' ทสี ุดตามทฝี ่าบาทตอ้ งการ \"ไดย้ นิ วา่ องคช์ ายสเี ป็นผอู้ าสาราํ เดด็ สุรยิ าถวาย\" ลกี ยุ้ เฟยเหยยี ดมมุ ปากเอ่ยอยา่ งเยย้ หยนั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 2 9 ราํ เดด็ สุรยิ าเป็นการรา่ ยราํ ทจี าํ ลองฉากรบตดั หวั แควน้ ศตั รู แสดงความหา้ วหาญของกองทพั ตา้ ถง เป็นการรา่ ย ราํ ทใี ชบ้ ุรษุ ทงั หมดในการแสดง \"น้องสขี องขา้ ผนู้ ีแต่ไรมากช็ อบการเอาหน้า คงคดิ จะฉวย โอกาสนีใหเ้ สดจ็ พอ่ โปรด\" อู่เหวนิ ซวนมนั ใจอยกู่ ่อนแลว้ วา่ เรอื งจว้ งหยวนอปั ลกั ษณ์นนั เกยี วกบั องคช์ ายสแี น่ ยงิ เหน็ อกี ฝ่ายคดิ จะเอาหน้าตอ่ หนา้ ฝ่าบาทเชน่ นยี งิ ไมส่ บ อารมณ์ \"สนิ ปีนีองคช์ ายสจี ะไดอ้ อกจากวงั แลว้ ยามนนั ไมร่ ฝู้ ่า บาทจะใหศ้ กั ดนิ าเขาอยา่ งไร\" เหลา่ องคช์ ายเมอื อายสุ บิ แปดถงึ ยสี บิ ปี จะไดร้ บั ราชโองการพระราชทานจวนนอก วงั และโดยมากจะไดร้ บั การแต่งตงั เป็นอ๋อง \"อยา่ งไรพระมารดาของเขากเ็ ป็นถงึ ฮองเฮา เสดจ็ พอ่ คง ไมใ่ หน้ ้อยไปกว่าขา้ แน่\" \"ทา่ นตาของเจา้ อยากเรง่ รดั ฝ่าบาทใหต้ งั รชั ทายาทกอ่ น องคช์ ายสจี ะไดเ้ ป็นออ๋ ง เพราะหากรอองคช์ ายสอี อกจาก วงั แลว้ การต่อสคู้ งหนกั หน่วงกว่าน.ี .. เหลยี วเจากวั แคน้ แมม่ าตลอด นางรอวนั ทจี ะไดเ้ ป็นไทเฮาใจจะขาด ยอ่ มไม่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 3 0 มที างปลอ่ ยใหเ้ จา้ ไดเ้ ป็นรชั ทายาทงา่ ยๆ\" หากสนมชนั ลา่ งทอ้ งในวงั ทฝี ่าบาทปลอ่ ยปละนนั ไมน่ บั วา่ มคี วามสาํ คญั อะไร แตส่ นมชนั สงู ทอ้ งกลบั กลายเป็นภยั อยา่ งยงิ ยามนนั ในวงั มสี นมน้อยกวา่ นีมากเพราะฝ่าบาท เพงิ ครองราชย์ และวุน่ วายอยกู่ บั การจดั ระบบระเบยี บขนุ นางใหม่ ฮองเฮาเคยตงั ครรภแ์ ละคลอดองคห์ ญงิ ใหญไ่ ปกอ่ นแลว้ ซงึ หลงั จากนนั ทอ้ งของนางกไ็ มม่ คี วามเคลอื นไหวอกี ฮองเฮาในตอนนนั คลา้ ยพยายามทกุ วถิ ที างเพอื ใหไ้ ดล้ กู ชายมาแต่กไ็ รว้ แี วว กลายเป็นหยซู นิ ซนิ ทยี ามนนั เป็นเจา อตี งั ครรภข์ นึ นางนับเป็นสนมทยี ศสงู ทสี ดุ แลว้ ในขณะนนั เมอื ตงั ครรภ์ ฝ่าบาทกเ็ ลอื นขนั นางขนึ เป็นเตอ๋ เฟย พอคลอดองคช์ าย รองออกมาฐานะของนางกย็ งิ สงู กลบั กนั ฐานะของเหลยี ว เจากวั ยงิ ถกู สนั คลอน การต่อสกู้ นั อยา่ งลบั ๆ ในวงั หลงั ยดื ยาวมานาน ฮองเฮา เหน็ นางเป็นหอกขา้ งแครม่ าทงั ชวี ติ ความแคน้ ชงิ ชงั ระหวา่ งกนั ฝังลกึ จนแทบสบื สาวตน้ สายปลายเหตุไมพ่ บ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 3 1 เพราะต่างคนตา่ งกเ็ ลน่ งานกนั ทุกวถิ ที าง หากสนิ ฝ่าบาทแลว้ ลกู ของใครสกั คนไดค้ รองราชย์ ฝ่าย ตรงขา้ มคงไดต้ ายอยา่ งไรท้ ฝี ังแน่ ดงั นนั ต่างคนตา่ งกต็ อ้ ง ผลกั ดนั บุตรชายของตนใหค้ รองตาํ แหน่งรชั ทายาทใหไ้ ด้ \"ลกู ไมป่ ลอ่ ยใหค้ นอนื ไดใ้ นสงิ ทตี อ้ งเป็นของลกู แน่ เสดจ็ แมโ่ ปรดวางใจ\" ไมน่ บั องคช์ ายใหญท่ ชี าตกิ าํ เนดิ ตําตอ้ ย ตวั เขาเป็น พระโอรสทเี หมาะสมทสี ุด นบั ตงั แตเ่ ลก็ มารดากก็ รอกหู เขาอยเู่ สมอเรอื งการครอบครองบลั ลงั ก์ และการแยง่ ชงิ ราชสมบตั ิ อู่เหวนิ ซวนแทบจะรสู้ กึ วา่ มนั อยใู่ นมอื เขาอยแู่ ลว้ ดว้ ยซํา เทยี บกนั แมฐ้ านะชาตกิ าํ เนิดองคช์ ายสจี ะสงู กวา่ เขาขนั หนงึ แตต่ ระกลู ทหี นุนหลงั ตระกลู เหลยี วไมม่ อี ะไรเทยี บ ตระกลู หยไู ดเ้ ลย หากคดิ จะสกู้ นั อยา่ งไรเขากจ็ ะตอ้ งชนะ แน่ * ดา้ นนอกจวนคกึ คกั ดา้ นในจวนกไ็ มต่ ่าง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 3 2 บา่ วไพรใ่ นจวนสกลุ หลวิ ตา่ งพากนั ประจบเอาใจเจนิ ฮุย่ เหมยกบั หลวิ จา้ วอวสี องแมล่ ูก ทําราวกบั พวกนาง กลายเป็นเทพเซยี นไปแลว้ ทุกวนั ทหี นึงกบั สบิ หา้ ของเดอื นพวกเดก็ รุน่ หลานในจวน จะตอ้ งไปคาํ นับเชา้ ทเี รอื นฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ โดยในวนั ปกตนิ นั จะมแี คฮ่ หู ยนิ เอกและเหลา่ อเี หนียงทตี อ้ งไปคาํ นบั ทกุ ๆ สามวนั ฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ หลวิ ไมช่ อบความวนุ่ วายของสตรใี นจวน อกี ทงั ชราไปมากจงึ ไมช่ อบตนื เชา้ มารบั การคาํ นบั ทุกวนั จงึ ออกกฎใหพ้ วกฮหู ยนิ และอเี หนียงมาทกุ สามวนั เพอื รายงานขา่ วคราวในจวน สว่ นพวกหลานๆ นนั ในสว่ น ของหลานชายอยใู่ นกาํ มอื นางอยแู่ ลว้ พวกหลานสาวนาง เองกไ็ มไ่ ดใ้ สใ่ จจงึ ใหม้ าคาํ นับแค่สองครงั ต่อเดอื น ดงั นนั ทกุ วนั ทหี นงึ กบั สบิ หา้ เรอื นของฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ จงึ แน่น ขนดั ไปดว้ ยลกู หลาน วนั นีกเ็ ชน่ กนั หลวิ จา้ วเว่ยไปถงึ เรอื นฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ในเวลา ทไี มเ่ รว็ หรอื สายเกนิ ไป ทนี นั มเี จนิ ฮยุ่ เหมย หลวิ จา้ วอวี หลวิ อนั หลนิ หลวิ หาน และหลวิ หมงิ นงั รออยกู่ อ่ นแลว้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 3 3 หญงิ สาวเขา้ ไปคาํ นบั ผูเ้ ป็นยา่ เสรจ็ สรรพกข็ ยบั ไปนงั ใน ตาํ แหน่งของตวั เอง รอจนหลานคนอนื ๆ มากนั ครบฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ กใ็ หโ้ อวาทสงั สอนและเนน้ ยาํ เรอื งกฎตระกลู ต่างๆ จนสมควรแกเ่ วลากแ็ ยกยา้ ย หลวิ หว่านอนี นั ถกู ปลอ่ ยออกจากหอ้ งขงั แลว้ เจนิ ฮยุ่ เหมย ใหน้ างกลบั ไปอยทู่ เี รอื นตวั เอง แต่หา้ มนางออกจากเรอื น จนกว่าแผลจะหายสนทิ หากไมห่ ายหา้ มกา้ วออกจาก เรอื นแมแ้ ต่ครงึ กา้ ว ทงั ยงั ใหบ้ า่ วแรงดไี ปคอยเฝ้าเอาไว้ ตลอดเวลา ดงั นนั การคาํ นบั เชา้ นีจงึ ไมเ่ หน็ เงานาง \"พวกเจา้ ไปกนั ไดแ้ ลว้ สะใภใ้ หญ่ อวเี อ๋อร์ เวย่ เออ๋ ร์ อยู่ กอ่ น\" พอฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ เอ่ยปากไล่ทกุ คนกแ็ ยกยา้ ย หลวิ ฟางเหยาดจู ะวงิ ไวกว่าใครราวกบั กลวั วา่ ถา้ ชา้ อกี นิดนาง จะถกู แลเ่ นือเถอื หนงั หลวิ หานหนั มามองพสี าวทถี ูกรงั ตวั ไวเ้ ลก็ น้อยกอ่ นจะ กา้ วออกจากประตูไปเงยี บๆ หลวิ จา้ วอวยี ามนีดทู า่ ทางหยงิ ผยองยงิ นกั ราวกบั วา่ นาง กลายเป็นเทพธดิ ามพี ลงั อทิ ธฤิ ทธไิ ปแลว้ เดนิ ไปทางไหน กแ็ ทบไมเ่ หน็ ผอู้ นื ในสายตา ใบหน้าน่ารกั สดใสของนางดู ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 3 4 จะงามขนึ อกี หลายสว่ นเพราะความสุขในอกทไี ดก้ ุม ตาํ แหน่งสาํ คญั และชอื เสยี งทหี ลงั ไหลเขา้ หาไมข่ าด ยามนีนอกจวนมขี า่ วลอื เรอื งดงี ามของหลวิ จา้ วอวสี ะพดั ไปทวั แตล่ ะเรอื งไดเ้ ตมิ แต่งอภนิ ิหารเขา้ ไปจนนางจะ กลายเป็นเทพเซยี น บา้ งวา่ ตอนทคี ุณหนูหลวิ ผนู้ เี กดิ มี นิมติ ฟ้าสวา่ งยามกลางคนื หงสบ์ นิ รอ่ น นางเป็นผบู้ ูชาฟ้า ทสี วรรคเ์ ลอื ก เป็นเทพธดิ าทแี บ่งภาคลงมาเดนิ ดนิ เพอื ชว่ ยเหลอื ปถุ ชุ น แต่ละเรอื งหลวิ จา้ วเว่ยไดย้ นิ แลว้ กไ็ ดแ้ ตน่ ิวหน้า พอมา เหน็ หลวิ จา้ วอวที กี าํ ลงั ลําพองไปกบั เรอื งราวเลศิ เลอ เหลา่ นนั กไ็ มร่ จู้ ะสรรหาคาํ ไหนมาบรรยาย ชา่ ง... \"เวย่ เอ๋อร์ ยา่ ไดย้ นิ ว่าเจา้ มผี า้ มจั ฉาอยจู่ รงิ หรอื ไม?่ \" เป็นเรอื งนี... หลวิ จา้ วเวย่ ซ่อนสหี น้าเหยยี ดหยนั ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ เอาไวก้ อ่ น จะขานรบั เสยี งเบา \"จรงิ เจา้ คะ่ เป็นของเดมิ ของสกุลเถา ทา่ นตายกใหห้ ลานเพราะเหน็ วา่ เหมาะกบั หลาน ก่อน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 3 5 หน้านีหลานคดิ จะมอบใหน้ ้องหา้ เพอื ใหน้ างใสข่ นึ ราํ ...\" พดู ถงึ ตรงนีกช็ าํ เลอื งมองสองแมล่ กู ทนี งั อยตู่ รงขา้ มนาง หลวิ จา้ วอวยี ามนีมแี ตค่ วามสะใจ นางคดิ วา่ ในใจหลวิ จา้ ว เว่ยตอ้ งรษิ ยานางจนแทบคลงั อยู่ จงึ ไดเ้ ผยสหี น้าหยนั อกี ฝ่ายออกมาอยา่ งไมเ่ กรงกลวั เวลานีตอ่ ใหห้ ลวิ จา้ วอวลี ุก ขนึ ตบพสี าวตวั เองคนในจวนกต็ อ้ งชว่ ยกนั ปกปิดใหน้ าง ดงั นนั นางจงึ ไมต่ อ้ งเกรงใจหลวิ จา้ วเว่ยอกี แมแ้ ตน่ ้อย ฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ ไดย้ นิ กเ็ ผยนําเสยี งลาํ บากใจ \"งนั ร.ึ .. แต่ ตอนนนี ้องหา้ ของเจา้ ไมอ่ าจขนึ ราํ ไดแ้ ลว้ กลบั กนั น้องรอง ของเจา้ ครองตาํ แหน่งเทพธดิ าแลว้ เจา้ เองกเ็ ป็นคนสกุล หลวิ คงรอู้ ยแู่ ลว้ ว่าต้องสนบั สนุนจวนเพอื สรา้ งชอื ใหด้ ี ... ยา่ ว่าเจา้ ยกผา้ ผนื นันใหน้ ้องรองเจา้ สวมขนึ ราํ เถอะ ผา้ มจั ฉามคี า่ ควรเมอื ง ยอ่ มเหมาะสมทสี ดุ ทจี ะใชร้ าํ บวงสรวง\" \"....\" \"ไมใ่ ชว่ า่ ยา่ อยากบงั คบั ชว่ งชงิ ผา้ จากบา้ นเดมิ มารดาเจา้ แต่เพราะเหน็ ว่าเหตนุ ีเหมาะสมตอ้ งใช้ หากมที างอนื ยา่ ก็ จะใหส้ ะใภใ้ หญไ่ ปซอื หามาแลว้ แตผ่ า้ เชน่ นไี มม่ ขี ายตาม ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 3 6 ทอ้ งตลาด ถงึ ไดม้ าถามกบั เจา้ \" หลวิ จา้ วเวย่ ไมต่ อบในทนั ทแี ละทาํ สหี น้ากระอกั กระอว่ น ใจ เจนิ ฮยุ่ เหมยจงึ กลา่ วสาํ ทบั เสยี งออ่ นโยน \"จา้ วเว่ยอยา่ ไดห้ ว่ ง มารดาจะใหจ้ า้ วอวดี แู ลผา้ เป็นอยา่ งดี จะไมใ่ ห้ ขาดตกเสยี หายแมแ้ ต่น้อย หากเสรจ็ งานแลว้ จะสง่ คนื เจา้ ใหเ้ รยี บรอ้ ยเหมอื นเดมิ แน่\" \"พสี าวทา่ นเหน็ ใจขา้ เถอะ ตําแหน่งเทพธดิ านีสงู สง่ ยงิ นกั หากแต่งกายไมเ่ หมาะสมอาจจะเป็นการหมนิ เกยี รตเิ ชอื พระวงศ์ อกี ทงั คนจะดแู คลนสกุลหลวิ ของเราได\"้ หลวิ จา้ วอวรี บี สอดปาก คาํ พดู นีมใิ ชก่ ารรอ้ งขอความเหน็ ใจแต่ เป็นการโออ้ วดซงึ ๆ หน้าต่างหาก \"เว่ยเออ๋ รย์ อ่ มเขา้ ใจเรอื งพวกนีดอี ยแู่ ลว้ อกี อยา่ งเกยี รติ ของสกลุ หลวิ เป็นหน้าทๆี ลกู หลานตอ้ งรกั ษาไว้ การที จวนเรามคี นไดข้ นึ ราํ บวงสรวงนบั เป็นหน้าเป็นตาทจี ะ กลา่ วขานถงึ ไปไดอ้ กี รอ้ ยปี การสรา้ งชอื ใหจ้ วนยอ่ มเป็น การแสดงความกตญั สู งู สดุ \" คาํ พดู นฟี ังผวิ เผนิ คลา้ ยการระลกึ ถงึ คุณงามความดแี ละ หน้าทขี องลกู หลาน แต่ใหต้ คี วามอยา่ งตรงไปตรงมา คอื ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 3 7 การบอกหลวิ จา้ วเว่ยวา่ ถา้ เจา้ ไมย่ อมใหผ้ า้ กน็ บั เป็นคน อกตญั ู นนั เอง หลวิ จา้ วเวย่ มองคนทงั สามทกี าํ ลงั พลา่ มพดู สรรเสรญิ บรรพบุรษุ จวนสกุลหลวิ คนละคาํ สองคําเพอื กดดนั นาง แลว้ ลอบยมิ ในใจ แต่ไมค่ ดิ จะเอย่ คาํ พดู อะไรออกมา ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ พลา่ มจนนําลายแตกฟองกไ็ มเ่ หน็ หลวิ จา้ วเว่ ยกระโดดออกมารบั คําแสดงความกตญั กู ร็ าํ คาญใจยงิ นกั นางไมอ่ ยากไดช้ อื ว่าชว่ งชงิ ของผอู้ นื แตห่ ลวิ จา้ วเว่ย เป็นหลานสาวของนาง นับเป็นผนู้ อ้ ยในจวน ผนู้ ้อยไมร่ ู้ ความเชน่ นที าํ ใหผ้ อู้ าวโุ สทสี งั คาํ ไหนเป็นคาํ นันมาทงั ชวี ติ อยา่ งนางทนไมไ่ ด้ ฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ กวาดตามองสหี น้าซดี ขาวของหลวิ จา้ วเวย่ แลว้ เอ่ยตดั บท \"เอาเป็นวา่ ตกลงตามนีเถอะ เจา้ สง่ ผา้ ให้ จา้ วอวเี สยี วนั หน้าจวนสกลุ หลวิ ยอ่ มตอบแทนเจา้ อยา่ งด\"ี เอย่ จบกบ็ อกวา่ ลา้ แลว้ และไล่คนในนนั ออกจากเรอื น เจนิ ฮยุ่ เหมยกร็ บี พยงุ ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ เขา้ ไปพกั สง่ หลวิ จา้ วเว่ย กบั หลวิ จา้ วอวแี ยกกนั ออกไปจากเรอื น หลวิ จา้ วเวย่ มสี หี น้าไมย่ นิ ยอมพรอ้ มใจแต่อดกลนั ไว้ นาง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 3 8 ออกมาจนถงึ หน้าเรอื นกถ็ ูกหลวิ จา้ วอวรี อ้ งเรยี ก \"พสี าว คนดี ขา้ จะรอรบั ผา้ อยทู่ เี รอื นนะเจา้ คะ... อยา่ งไรกส็ ง่ มา ไวหน่อย ขา้ จะไดแ้ กช้ ดุ ทนั \" พดู แลว้ กห็ วั เราะรวน จา้ วอวี เหน็ สหี น้ากลนิ ไมเ่ ขา้ คายไมอ่ อกของหลวิ จา้ วเวย่ กส็ ะใจ เป็นเทา่ ทวี นางยงิ หวั เราะดงั ขนึ ขณะเดนิ นําบ่าวที ตามหลงั เป็นขบวนจากไป หลวิ จา้ วเว่ยมองตามแผน่ หลงั ของน้องสาวทยี นื อยา่ งยโส แลว้ กระตุกปากยมิ บา่ วรบั ใชข้ องนางแตล่ ะคนมสี หี น้าไม่ ยนิ ดที งั สนิ จนกระทงั เขา้ มาในเรอื นจวิ ฮวากไ็ ดย้ นิ เสยี งมี ฝ่บู ่น \"ฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ กก็ ระไร บงั คบั ช่วงชงิ ของของคณุ หนูไปให้ ผอู้ นื ไมถ่ ามใจคณุ หนูสกั คํา\" นางไมไ่ ดเ้ ตบิ โตในสกลุ ใหญ่ ดงั นนั จงึ ไมเ่ ครง่ ครดั เกรงกลวั เรอื งผอู้ าวุโส เมอื ไมพ่ อใจ จงึ เอย่ ระบายออกมาทนั ที อาเจนิ กบั อาหนิงเหน็ ว่ามคี น เรมิ แลว้ กผ็ อ่ นลมหายใจกลา่ วบา้ ง \"ชา่ งลําเอยี งยงิ นกั รทู้ งั รวู้ ่าคณุ หนูไมถ่ ูกกบั สองแมล่ กู นนั กจ็ ะใหค้ ุณหนูยกของใหพ้ วกนนั ใหไ้ ด\"้ \"คุณหนูเจา้ ขาท่านจะยกผา้ ใหค้ ณุ หนูรองจรงิ ๆ หรอื เจา้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 3 9 คะ ผา้ นีคุณหนูยงั ไมเ่ คยไดใ้ ชเ้ ลยดว้ ยซํา พวกนางเป็น ใคร...\" ตา่ งคนตา่ งพน่ ความในใจกนั เพอื ระบายโทสะ กลบั กนั คนทคี วรเดอื ดรอ้ นทสี ุดอยา่ งหลวิ จา้ วเว่ยกลบั รนิ ชาฟังสาวใชบ้ น่ อยา่ งเงยี บๆ \"คุณหนู...\" \"ใหค้ นเอาผา้ ไปใหน้ างเถอะ\" \"แตค่ ณุ หนู!\" มฝี ่เู สยี ดายกว่าใคร นางเป็นนางราํ มากอ่ น ยอ่ มรคู้ ณุ คา่ ของผา้ พวกนีดี พอเหน็ ว่าคุณหนูถกู บบี บงั คบั ชงิ ของซงึ ๆ หนา้ เชน่ นีกใ็ หอ้ ดึ อดั ใจนกั \"เอาผา้ ไปใหน้ างเถอะ\" หลวิ จา้ วเวย่ จบิ ชาแลว้ กม้ มองสาว ใชท้ พี ากนั ตาแดงกาํ เพราะทงั โกรธทงั สงสารทตี นตอ้ ง ยอม \"อยา่ ไดก้ งั วลกนั ไปกอ่ นเลย คนอยา่ งขา้ หลวิ จา้ วเวย่ เคยยอมทําสงิ ทเี สยี เปรยี บเมอื ไหรก่ นั \" \"คณุ หนูทา่ นมวี ธิ แี ลว้ หรอื ?\" \"...พวกเจา้ ลองเดาเอาสิ ชาตนิ ีทงั ชาตนิ ้องรองของขา้ จะมี วาสนาไดใ้ ชผ้ า้ มจั ฉาหรอื ไม?่ \" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 4 0 แสนชงั # 34. หลิวจ้าวอวี เหลา่ อนุของหลวิ เฉยี นกลบั มาจากอารามแลว้ แตท่ หี ลาย คนหวงั จะไดไ้ ป๋ อเี หนียงอาละวาดกอ่ เรอื งใหเ้ รอื นหลงั คกึ ครนึ อกี หน่อยกต็ อ้ งผดิ หวงั เพราะไป๋ อเี หนียงสงบ เสงยี มมากแมจ้ ะเหน็ สภาพบุตรสาวทมี รี อ่ งรอยแผลทงั ตวั นางไมว่ งิ พลา่ นไปรอ้ งหาความยตุ ธิ รรมจากฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ หรอื แมแ้ ตโ่ ตเ้ ถยี งกบั เจนิ ฮุย่ เหมย สงิ เดยี วทนี างทาํ คอื ทมุ่ เงนิ มากมายเพอื เชญิ หมอชอื ดงั มา ตรวจดอู าการหลวิ หว่านอี ทาํ ใหพ้ วกทเี ฝ้ารอดหู ายนะ ของผอู้ นื ตอ้ งผดิ หวงั ไปตามๆ กนั หลวิ จา้ วเว่ยสง่ ผา้ มจั ฉาใหห้ ลวิ จา้ วอวตี ามคําสงั ฮหู ยนิ ผู้ เฒา่ แต่ผา้ นนั ถกู ตดั เป็นชดุ ไวก้ ่อนตงั แต่นางอยจู่ นิ หยาง แลว้ ดงั นนั หลวิ จา้ วอวรี บั ไปกท็ าํ ไดเ้ พยี งปรบั ขนาดเลก็ ๆ น้อยๆ เทา่ นนั อยา่ งไรเสยี กเ็ ป็นของจากสกุลเถา ทงั ยงั ไมใ่ ชส่ นิ เดมิ ของเถาหนีฮวาทแี ต่งเขา้ สกลุ หลวิ ดงั นนั พวก ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 4 1 นางจงึ ไมอ่ าจลงมอื รนุ แรงกบั ผา้ เรอื งสนิ เดมิ ของฮหู ยนิ คนเกา่ คนใหมน่ นั แต่แรกกเ็ ป็นเรอื ง ทคี นจบั ตามอง และจอ้ งจะครหาอยแู่ ลว้ หากตกหลน่ ไป สกั ชนิ ฮหู ยนิ คนใหมก่ อ็ าจตอ้ งเสยี ชอื ยงิ กบั จวนสกลุ หลวิ ทมี หี ลวิ เฉยี นเป็นเจา้ กรมอากร ซงึ ในฐานะนแี ทบจะ ประทบั ตราไดถ้ งึ ความมงั คงั ดงั นนั ยอ่ มไมม่ เี หตุการณ์จาํ เป็นประเภทตอ้ งเอาสนิ เดมิ ของภรรยามาขายชว่ ยจนุ เจอื ของครอบครวั สามี ดงั นนั เจนิ ฮ่ยุ เหมยตอ้ งระวงั มากเกยี วกบั สนิ เดมิ ของเถาหนีฮวา เพอื ไมใ่ หต้ นเองถกู เลน่ งานได้ กบั สนิ เดมิ ของฮหู ยนิ คนเก่ายงั ตอ้ งระแวดระวงั ถงึ เพยี ง นนั แตผ่ า้ มจั ฉาสวรรคน์ ีไมม่ ใี นรายการสนิ เดมิ ของเถาห นีฮวา แต่หลวิ จา้ วเว่ยไดม้ าจากสกุลเถาโดยตรง แมจ้ ะใช้ ฐานะบบี ใหห้ ลวิ จา้ วเวย่ สง่ ผา้ ใหห้ ลวิ จา้ วอวไี ด้ แต่ความ ระมดั ระวงั ตอ้ งเพมิ ขนึ อกี หลายเท่า เพราะหากเกดิ ปัญหา กอ็ าจจะตอ้ งปะทะกบั คนสกุลเถาโดยตรง สกลุ เถายามนีพลกิ ฟืนขนึ มาแลว้ เถาเฝิงชงิ ขยบั ขนึ มา เป็นรองเจา้ กรมพธิ กี าร ไมใ่ ชข่ นุ นางทไี รส้ ทิ ธไิ รเ้ สยี งอกี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 4 2 ตอ่ ใหส้ สู้ กุลเจนิ ไมไ่ ดก้ ส็ ามารถสรา้ งแผลเหวอะหวะใหเ้ จนิ ฮยุ่ เหมยไดแ้ น่ ดงั นนั ตอ่ ใหห้ ลวิ จา้ วอวอี ยากจะแกแ้ บบชุด อยา่ งไร กท็ าํ ไดเ้ พยี งอดใจลูบคลาํ ไหมสที องวาววบั บนผนื ผา้ สแี ดงดว้ ยหวั ใจทพี องโต นางทาบชุดลงบนรา่ งตวั เอง บนใบหน้ามคี วามยนิ ดแี ละ ลาํ พอง ผา้ ทมี คี า่ ควรเมอื งกเ็ หมาะสมแลว้ สาํ หรบั เทพธดิ า ตวั จรงิ เชน่ นาง ยามนีในจวนสกลุ หลวิ ไมม่ ใี ครสงู สง่ เทา่ กบั นางอกี ต่อใหห้ ลวิ จา้ วเว่ยเป็นคหู่ มนั ของอนั อ๋องก็ ยงั ไมม่ คี นพะเน้าพะนอเอาใจไดเ้ ทา่ กบั นางในยามนี ตวั นางตอนนีไมว่ า่ จะเดนิ ไปทางไหนกม็ บี า่ วไพรล่ อ้ มหน้า ลอ้ มหลงั ฮหู ยนิ ผูเ้ ฒา่ ประคบประหงมนางราวกบั ไขใ่ นหนิ แมแ้ ตบ่ ดิ าทเี ฉอื ยชาต่อสตรใี นจวนยงั ใหช้ า่ งทาํ เครอื งประดบั มามอบใหน้ างเพอื เป็นรางวลั หลวิ จา้ วอวเี หยยี ดยมิ มองใบหน้าสดใสของตนเองใน กระจก นางเหน็ ภาพตวั เองยา่ งเทา้ ขนึ ไปกลางลานพธิ ี ยนื เดน่ บนเวทที ถี ูกยกเหนือจากพนื ท่ามกลางสายตานบั รอ้ ยนับพนั ตงั แต่ฮอ่ งเต้ ฮองเฮา เหล่าสนม เชอื พระวงศ์ ทงั หลาย ไปจนถงึ ชนชนั สงู ทกุ สายตาจบั จอ้ งมาทนี าง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 4 3 ทุกทว่ งทา่ ของนางถูกผคู้ นบนั ทกึ เอาไวใ้ นใจ หลงั จากการ แสดงจบนางจะถอนสายบวั เพอื รอรบั คาํ ชมจากฝ่าบาท กอ่ นจะยดื หลงั ใหต้ รง เปิดเผยความงามและสงา่ ของตน ต่อหน้าคนทงั ถงเยยี น หลงั จากเวลานนั แลว้ ... นางจะตอ้ งกลายเป็นทโี จษจนั ดว้ ยความสามารถของนางจะเหยยี บหลวิ จา้ วเวย่ หรอื สตรี หน้าไหนกต็ ามลงใตฝ้ ่าเทา้ นางจะเป็นสตรที คี คู่ วร... ยามทตี อ้ งแต่งเขา้ ตาํ หนกั อ๋อง จะไมม่ ผี ใู้ ดกงั ขา ขอเพยี งนางเป็นเทพธดิ าในงานบวงสรวงแลว้ ลกี ยุ้ เฟย จะตอ้ งยอมรบั นางแน่ หลวิ จา้ วอวกี อดชดุ ผา้ มจั ฉาแลว้ เต้นราํ กบั ตวั เองใน หอ้ งนอนอยา่ งอารมณ์ดี * หลวิ จา้ วเว่ยมสี หี น้าคอ่ นขา้ งซดี ยามทอี าเจนิ พยงุ นางไป เยยี มหลวิ หวา่ นอถี งึ เรอื นของน้องสาว ทุกคนลว้ นเหน็ ถงึ ความทุกขข์ องนาง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 4 4 เรอื งทนี างไมถ่ กู กบั หลวิ จา้ วอวใี นจวนสกลุ หลวิ ไมน่ บั วา่ เป็นความลบั ยามนีผหู้ นึงโผบนิ ขนึ ทสี งู ได้ อกี คนยอ่ มไม่ มที างยนิ ดไี ปดว้ ยแน่ ดงั นนั ทา่ ทางคบั ขอ้ งใจของหลวิ จา้ ว เวย่ จงึ ไมใ่ ชเ่ รอื งแปลก ยามทนี างมาถงึ เรอื นของหลวิ หวา่ นอี สาวใชย้ งั คงเป็นคน หน้าเดมิ ๆ ซงึ นบั วา่ เจนิ ฮยุ่ เหมยยงั ออมมอื ใชข้ อ้ อา้ งวา่ ขงั พวกนางเพราะกลวั ตดิ โรคจากหลวิ หว่านอแี ลว้ จะแพร่ ใหค้ นในจวน พอเหน็ วา่ ไมม่ ใี ครป่วยถงึ ไดย้ อมปล่อย ออกมา หลวิ หว่านอนี งั อยใู่ นหอ้ งนาง นางมผี า้ คลุมอยทู่ งั ตวั แม้ บาดแผลจะแหง้ หมดแลว้ แต่เพราะรอ่ งรอยแผลทาํ ใหน้ าง อบั อายจนไมอ่ าจทนมองตวั เองในกระจกได้ ดงั นนั จงึ ไม่ กลา้ ใหใ้ ครพบเหน็ เชน่ กนั หญงิ สาวอยากจะอาละวาดและ สบั นงั สองแมล่ กู นนั เป็นชนิ ๆ แต่เมอื คดิ ทบทวนดแู ลว้ กไ็ ด้ แตอ่ ดทนบาํ รงุ ตวั เองใหแ้ ผลหายใหไ้ วทสี ุด นางสาบานในใจเป็นพนั ครงั ยามเหน็ บาดแผลบนรา่ งกาย ตน นางจะแกแ้ คน้ นงั สองแมล่ กู นนั ใหแ้ สบสนั จนพวกมนั กระอกั เลอื ดทเี ดยี ว ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 4 5 \"พสี าว\" พอเหน็ หลวิ จา้ วเว่ยเดนิ เขา้ มาในหอ้ งหลวิ หวา่ นอี กร็ บี ดงึ ผา้ ขนึ มาปิดหน้า \"น้องหา้ ... เจา้ หายดแี ลว้ ใชห่ รอื ไม\"่ จา้ วเว่ยแสรง้ ทอดสายตาอาทร ทาํ ทชี ะงกั เมอื เหน็ สภาพอกี ฝ่ายแลว้ เอย่ ราวกบั เป็นหว่ ง \"แผลลว้ นหายดแี ลว้ เจา้ ค่ะ เหลอิ กแ็ ตร่ อยแผล\" \"ขา้ ตอ้ งขอโทษเจา้ ทไี มอ่ าจชว่ ยเหลอื ไดท้ นั การณ์ พวก นาง...\" \"พสี าวขา้ รเู้ รอื งแลว้ ... วนั นนั ทา่ นเองกต็ อ้ งลาํ บาก\" หลงั จากถกู ปลอ่ ยนางกส็ อบถามเรอื งราวใหช้ ดั เจนแลว้ ถงึ ไดร้ วู้ า่ เจนิ ฮุย่ เหมยหาขอ้ อา้ งสงั ใหห้ ลวิ จา้ วเวย่ ไป คุกเขา่ สวดมนตห์ น้าป้ายบรรพชนจนมดื คาํ ถงึ ยอมปล่อย ตวั \"คนพวกนนั ชา่ งไมไ่ วห้ น้ากนั แมแ้ ตน่ ้อย ลงมอื หนกั หน่วง ถงึ เพยี งนี ทงั ทรี วู้ ่ารปู โฉมคอื ชวี ติ ของสตรี อกี ทงั ในตา้ ถง รอยแผลเป็นนบั เป็นเรอื งใหญ่ นีไมใ่ ช่แคจ่ ะกนั เจา้ ไมใ่ ห้ รว่ มคดั เลอื กเท่านัน นแี ทบจะพงั ชวี ติ เจา้ ทงั ชวี ติ ทเี ดยี ว\" หลวิ จา้ วเว่ยยกมอื ทาบอกทาํ ทา่ สะทกสะทอ้ นใจกบั สภาพ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 4 6 ของน้องสาว หลวิ หวา่ นอยี ามนีมคี วามแคน้ สุมอกอยแู่ ลว้ ยงิ ไดย้ นิ หลวิ จา้ วเว่ยเอย่ ปากตอกยาํ ถงึ ความชวั รา้ ยของสองแมล่ ูกนนั มอื ทจี บั ผา้ อยกู่ ย็ งิ กาํ แน่น \"น่าชงั ยงิ นกั \" หลวิ จา้ วเวย่ ถอนหายใจยาว หลวิ หว่านอแี คน่ เสยี งหยนั \"ขา้ อยากจะสบั พวกมนั เป็น หมนื ๆ ชนิ ... ดนู ังจา้ วอวสี ิ ทกุ วนั นีแทบจะลอยแทนเดนิ อยแู่ ลว้ คนเรยี กนางวา่ เทพธดิ าแลว้ นางกค็ ดิ ว่าตวั เอง เป็นเทพธดิ าจรงิ ๆ เสยี แลว้ กระมงั \" ในแววตาของหลวิ ห หว่านอมี แี ตค่ วามอาฆาตและชงิ ชงั แมเ้ จนิ ฮยุ่ เหมยจะลงมอื แบบเวน้ ทางถอย แตป่ ฎเิ สธไมไ่ ด้ ว่ารปู โฉมคอื ชวี ติ ของสตรี การทาํ ลายรปู โฉมกไ็ มต่ า่ งจาก ฆา่ นาง เมอื ผอู้ นื ตงั ใจฆา่ แลว้ จะใหน้ างยมิ รบั ไดห้ รอื ... \"วนั นีเจา้ ยงั คดิ ว่านางเป็นเทพธดิ าแลว้ เจา้ คอยดหู ลงั จาก เสรจ็ พธิ มี ะรนื นีเถดิ แมแ้ ตฮ่ หู ยนิ ผเู้ ฒา่ กค็ งตอ้ งยอมลงให้ นางอกี หลายส่วน\" หลวิ จา้ วเว่ยหงายจอกชาสะอาดแลว้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 4 7 รนิ ชาใหต้ วั เองพลางกลา่ วทอดถอนใจ หว่านอกี ม้ หน้าลงครนุ่ คดิ แลว้ กน็ ึกเหน็ ดว้ ย หากถงึ พน้ วนั งานไปแลว้ ชอื เสยี งชนิดไหนทหี ลวิ จา้ วอวจี ะจบั ไวไ้ มไ่ ด้ อกี และหลงั จากนนั คงมคี นสง่ เทยี บสขู่ อนางจนลน้ หลาม แน่ วาสนาเหลา่ นนั ควรเป็นของนาง... แต่ถกู พวกมนั ชว่ งชงิ ไปซงึ ๆ หน้า แลว้ ยงั ไมอ่ าจปรปิ ากทวงถามได้ ทกุ อยา่ ง ชา่ งกดทบั ทาํ ใหใ้ นอกของหลวิ หว่านอหี ลงั เลอื ด ยงิ เหน็ ความผยองของหลวิ จา้ วอวนี างเจบ็ ใจนกั หลวิ จา้ วเวย่ ลอบมองสหี น้าไมย่ นิ ยอมของหลวิ หวา่ นอี แลว้ กย็ มิ บางๆ เอ่ยปากคลา้ ยไมต่ งั ใจ \"แมแ้ ตบ่ ดิ าเองยงั เมตตานาง ขา้ ไดย้ นิ วา่ บดิ าเพงิ ใหช้ า่ งทาํ เครอื งประดบั ใหมเ่ พอื ใหน้ างใชใ้ นวนั พธิ ี ชา่ งตอ้ งเรง่ ทาํ กนั ทงั วนั ทงั คนื ทเี ดยี ว\" \"แพศยา\" หลวิ หว่านอกี าํ หมดั แน่น นางขบกรามจนขนึ เป็นสนั นูนชดั เจน นัยน์ตาของนางวาวโรจน์ \"พวกมนั ทาํ กบั ขา้ เชน่ นีแลว้ ยงั มสี ทิ ธอิ ะไรเสวยสขุ กนั อยไู่ ด\"้ \"ขา้ เหน็ ใจเจา้ แตเ่ วลาเช่นนีจะทาํ สงิ ใดลว้ นไมท่ นั การแลว้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 4 8 เราเป็นคนสกุลหลวิ หากลงมอื กบั นาง จะกลายเป็นทาํ ลาย ชอื เสยี งวงศต์ ระกลู ไปดว้ ย ขา้ ถงึ ไดย้ อมอดทน เจา้ เองก็ กลนั ใจทนเสยี เถอะ\" หลวิ หว่านอเี องกร็ ขู้ อ้ นี เพราะนีเป็นเหตุผลทแี มแ้ ต่มารดา นางกย็ งั กม้ หน้ายอมจาํ นน แต่ในใจนางไมอ่ าจทนได้ จรงิ ๆ \"ขา้ ไมย่ นิ ยอมพใี หญ่ ใจขา้ ไมอ่ าจยอมรบั ได\"้ \"ตอ่ ใหเ้ จา้ ไมย่ อมรบั กไ็ มอ่ าจแกไ้ ขสงิ ใดไดแ้ ลว้ \" หลวิ จา้ ว เว่ยเอ่ยอยา่ งปลงตกแลว้ ยกนําชาขนึ จบิ พลางราํ พนั \"จะ ว่าไปมารดามที า่ ทางใจบุญและสงบเสงยี มมาตลอดไมน่ ึก วา่ นางจะมฝี ีมอื เพยี งนี ทงั จดั การหลานไฉ่ซนิ ทงั จดั การ เจา้ นับว่าขา้ ไดเ้ ปิดหเู ปิดตาแลว้ \" \".....\" หลวิ หวา่ นอกี ดสายตาลงตาํ พอจา้ วเว่ยเอย่ เช่นนี นางกน็ ึกบางอยา่ งขนึ ได้ \"น้องหา้ เพงิ จะหายป่วยควรพกั ผอ่ นใหม้ าก อยา่ งไรขา้ จะ ใหค้ นสง่ ของบํารงุ มาใหเ้ จา้ \" หลวิ จา้ วเวย่ เหน็ สหี น้า ครนุ่ คดิ ของนอ้ งสาวกท็ าํ ทกี ลา่ วลา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 4 9 \"ขอบคุณพใี หญ่มากเจา้ คะ่ \" \"เจา้ บาํ รงุ ตวั เองใหด้ เี ถอะ ขา้ ตอ้ งกลบั เรอื นกอ่ น ไมต่ อ้ ง สง่ \" นางเอ่ยแลว้ เดนิ ออกไปดว้ ยทา่ ทสี บายๆ หลวิ หวา่ นอมี องตามแผน่ หลงั ของหลวิ จา้ วเวย่ ก่อนจะเบน สายตาทอดไกลออกไปนอกหน้าต่าง ...นางเป็นคนสกุลหลวิ หากทาํ ลายหลวิ จา้ วอวยี ามนีก็ นบั วา่ ทาํ ลายชอื เสยี งวงศต์ ระกลู ตวั เอง พวกผอู้ าวุโสใน จวนคงไมม่ ที างใหอ้ ภยั นางแน่ แตจ่ ะรอใหพ้ น้ พธิ ไี ปในใจของหลวิ หวา่ นอกี ร็ สู้ กึ คลา้ ยถูก ใบมดี กรดี เป็นรอ้ ยๆ แผล ...ในเมอื นางไมไ่ ดร้ าํ มนั กต็ อ้ ง ไมไ่ ด!้ นางไมย่ อมใหห้ ลวิ จา้ วอวไี ดข้ นึ ราํ ไมย่ อมใหพ้ วกมนั เหยยี บนางเป็นฐานรองแลว้ ปีนป่ายขนึ ทสี งู ไดอ้ ยา่ งไม่ รสู้ กึ อะไรเชน่ นี! นางมวั แตโ่ กรธเคอื งจนลมื คดิ คนทแี คน้ พวกมนั จนกระอกั อกี คนคงหนไี มพ่ น้ หลานไฉ่ ซนิ แน่ เรอื งองคห์ ญงิ เหมยเจยี วกบั รถมา้ ของหลานไฉ่ซนิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 5 0 ลว้ นเป็นฝีมอื ของพวกมนั สองแมล่ ูก ตอนนนั เป็นนางเอง ทใี หค้ นแพรข่ า่ วความลบั ของหลานไฉ่ซนิ ใหถ้ งึ หหู ลวิ จา้ วอวี ดงั นนั นางเป็นคนทชี ดั เจนทสี ดุ ว่าใครกนั ทลี งมอื สง่ ตอ่ ขา่ วใหอ้ งคห์ ญงิ ทราบ นสิ ยั อยา่ งหลานไฉ่ซนิ เผด็ รอ้ นราวกบั เพลงิ กลั ป์ นางกลา้ สาดนําใสห่ ลวิ จา้ วอวหี น้าจวนอ๋อง ถา้ ไดร้ วู้ ่าทตี นถกู ตดั โอกาสสาํ คญั เป็นฝีมอื พวกมนั นางไมม่ ที างทนมองอยู่ เฉยๆ หลวิ หวา่ นอคี ลา้ ยกบั จดุ ประกายความหวงั ขนึ มาในใจ นางเผยรอยยมิ เป็นครงั แรกในรอบหลายวนั และเป็น รอยยมิ ทเี ยอื กเยน็ ชวนขนลุกทสี ุดเมอื อยบู่ นใบหน้าทปี ไุ ป ดว้ ยรอยตุม่ หนอง นางไมอ่ าจลงมอื ทาํ ลายชอื เสยี งวงศต์ ระกลู ตวั เองได.้ .. เช่นนนั กใ็ หผ้ อู้ นื ลงมอื เถดิ หลวิ หว่านอเี รยี กบา่ วทไี วใ้ จเขา้ มาสงั การ ไมน่ านบา่ วคน ดงั กลา่ วกล็ อบออกจากจวนไปทางประตูหลงั อยา่ งเงยี บ เชยี บไรร้ อ่ งรอย * ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 5 1 ยงิ ใกลว้ นั งานถงเยยี นกย็ งิ คกึ ครนึ มกี ารจดั งาน เปิดรา้ น ขายของ ประดบั โคมไฟ ถนนทกุ สายทที อดสอู่ ารามหยง่ เหอถูกประดบั ดว้ ยโคมไฟหลากหลายรปู แบบและธงตาม ธรรมเนยี มดงั เดมิ การละเลน่ ละครเร่ กายกรรม หรอื งวิ ต่างจบั จองทุกหวั มมุ ถนน เปิดการแสดงประชนั กนั สรา้ งสสี นั ต์และหา รายไดอ้ ยา่ งสุดฝีมอื กอ่ นวนั งานหนึงวนั ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ สกุลหลวิ ทกี าํ ลงั อารมณ์ดี เพราะจะมหี ลานเป็นเทพธดิ าประจาํ ปี กไ็ ดอ้ นุญาตให้ เหลา่ สตรแี ละเดก็ ๆ ในจวนสามารถออกไปเทยี วชมงาน และไหวพ้ ระทอี ารามหยง่ เหอได้ เหลา่ อเี หนียงทงั หลายจงึ พาลกู ตวั เองออกไปกนั จะเหลอื กแ็ ตห่ ลวิ หวา่ นอที ยี งั ไมก่ ลา้ ออกจากจวนไปไหน กบั หลวิ จา้ วอวที ตี อ้ งเกบ็ ตวั เพอื ประทนิ ผวิ เจนิ ฮยุ่ เหมยจา่ ยเงนิ ใหม้ ามาชนั สงู ทเี คยรบั ใชส้ นมในวงั มาชว่ ยบาํ รงุ หลวิ จา้ วอวี ทงั ยงั ระมดั ระวงั การกนิ อยขู่ อง นางเป็นอยา่ งยงิ ดงั นนั ไมม่ ที างเลยทจี ะยอมปลอ่ ยนาง ออกไปพบผคู้ นพลกุ พล่านบนถนน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น