แสนชัง 2

แ ส น ชั ง | 7 0 2 ถงึ ไดร้ วู้ า่ น้องหา้ ของนางตดิ ตอ่ กบั หลานไฉ่ซนิ จนไดย้ า พษิ ขนานหนึงมา ยานนั เป็นยาขบั เลอื ด ใชป้ รมิ าณน้อย สาํ หรบั สตรที รี ะดมู าไมป่ กติ และใชม้ ากสาํ หรบั การลา้ ง ทอ้ งทําแทง้ หลวิ หว่านอนี บั วา่ มฝี ีมอื อยไู่ มน่ ้อย แมใ้ นจวนสกุลหลวิ คลา้ ยวา่ นางไมม่ สี ทิ ธมิ เี สยี งอะไร แตอ่ ยา่ งทหี ลวิ จา้ วเว่ย เคยชมเชย น้องหา้ ของนางผนู้ เี ป็นสตรที ฉี ลาดทสี ุดในหมู่ พนี ้อง ในยามทคี ลนื ลมในจวนเงยี บสงบ นางกลบั จดั วาง บ่าวของตนแทรกซมึ ไปทกุ เรอื นแลว้ เรยี กวา่ ออกเดนิ หมากกอ่ นพนี ้องคนอนื หลายกา้ ว จะแพก้ แ็ ต่กาํ ลงั และ อํานาจไมอ่ าจสไู้ ดเ้ ทา่ นนั หลวิ หว่านอเี ลน่ ตุกตกิ กบั ยาทหี ลวิ จา้ วอวตี อ้ งดมื เพอื เลอื นระดู โดยหวงั ว่าหลวิ จา้ วอวจี ะปวดทอ้ งและตกเลอื ด จนไมอ่ าจขนึ ราํ ได้ แต่นนั มนั ยงั ไมอ่ าํ มหติ พอ และไมแ่ น่ว่าจะไดผ้ ลสมใจหลวิ จา้ วเว่ย นางไดใ้ หเ้ ถาเฝิงชงิ ชว่ ยจดั การหาขนั ทที ไี วใ้ จได้ เป็นคนสง่ ของใหต้ น นางวางแผนนีมาตงั แตล่ มื ตาตนื ขนึ มาในภพนี ลานเวที ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 0 3 สาํ หรบั ราํ บูชาฟ้าดนิ ไมม่ ที างทนี งั น้องแพศยาหน้าไหนจะ ไดก้ า้ วขนึ ไป หลวิ จา้ วเว่ยไดใ้ ชค้ วามระเรงิ ในรกั ของหลวิ จา้ วอวกี บั อนั อ๋อง ป้อนยาพษิ ถงึ ปากอกี ฝ่าย ยาทหี ลานไฉ่ซนิ สง่ มาใหห้ ลวิ หว่านอนี นั เหน็ ผลแน่ แตไ่ ม่ อาจกะเกณฑเ์ วลาได้ แตพ่ ษิ ทผี สมในแป้งชาดทนี างสง่ ให้ หลวิ จา้ วอวนี นั กลบั เป็นยาทมี ผี ลต่อพษิ ทุกชนิด เป็นยา เรง่ ฤทธขิ องพษิ ในตวั หากในรา่ งกายของคนผนู้ นั มพี ษิ อยู่ หากใชย้ านีสาํ ทบั มนั จะเรง่ ใหเ้ กดิ อาการไวกวา่ ปกตถิ งึ รอ้ ยเทา่ ต่อใหห้ ลวิ จา้ วอวไี มต่ กเลอื ดกต็ อ้ งเจบ็ ปวดปางตายเพราะ ปวดทอ้ ง อยา่ งไรกไ็ มม่ ที างขนึ ราํ ได้ แตท่ เี หนือไปกวา่ นนั คอื หลวิ จา้ วเว่ยไมต่ อ้ งการเป็นคน เสนอตนชว่ ยเหลอื พวกเขาเอง แตค่ นพวกนนั จะตอ้ ง ประเคนตาํ แหน่งผนู้ ําราํ บวงสรวงมาใหน้ าง พรอ้ มคาํ ขอรอ้ งออ้ นวอน... หลมุ พรางนไี มไ่ ดข้ ดุ ไวเ้ พอื น้องสาวยอดดวงใจของนาง เท่านนั แต่ยงั ขดุ ไวเ้ พอื หลวิ เฉยี นบดิ าของนางดว้ ย ...นางอยากเหน็ สหี น้ากระสบั กระสา่ ยดนิ รนของเขา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 0 4 อยากเหน็ เขาทาํ ทกุ วถิ ที างเพอื รกั ษาชอื เสยี งเกยี รตยิ ศ ของตน อยากเหน็ ว่าเขาจะผลกั หลวิ จา้ วอวเี หมอื นทเี คย ผลกั นางหรอื ไม่ * หญงิ สาวยนื ดว้ ยอาการสาํ รวม ควิ ขมวดนิดๆ เมอื เหน็ สภาพของนอ้ งสาวทกี าํ ลงั กุมทอ้ งรอ้ งโอ๊ยๆ ไมห่ ยดุ \"คุณหนูหลวิ ขา้ เคยถามวา่ เจา้ ราํ บชู าฟ้าเป็นหรอื ไมเ่ จา้ ตอบขา้ วา่ เป็น ยงั ยนื ยนั เชน่ นนั หรอื ไม?่ \" อาจารยเ์ ซยี เป็น คนเปิดปากถามนาง \"...ขา้ ราํ เป็นจรงิ ทา่ นอาจารย์ แต.่ ..\" นางทาํ สหี น้าลงั เล คลา้ ยวติ กกงั วลกบั สภาพของหลวิ จา้ วอวี \"เจา้ ไปเฝ้าน้องสาวทุกวนั คดิ ว่าจดจาํ ทา่ ทางไดท้ งั หมด หรอื ไม?่ \" \"ไมใ่ ชแ่ คจ่ ดจาํ ได้ ขา้ ยงั เคยชแี นะน้องหา้ ของขา้ ดว้ ย\" \"เช่นนนั กด็ \"ี \"นีมนั อะไรกนั เจา้ คะ...\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 0 5 \"เจา้ กเ็ หน็ สภาพน้องสาวเจา้ แลว้ นางเป็นเชน่ นีจะใหข้ นึ ราํ ไดอ้ ยา่ งไร\" หลวิ เฉยี นวา่ \"เจา้ เป็นพที งั เป็นคนสกลุ หลวิ ยามนีถงึ เวลาช่วยเหลอื วงศต์ ระกลู กส็ มควรเอา ความสามารถออกมาใช\"้ \"บดิ า... เรอื งนีไมไ่ ด\"้ หญงิ สาวตกใจหน้าถอดสี \"ขา้ ไมไ่ ด้ เขา้ รว่ มคดั เลอื กจะขนึ ไปราํ ไดอ้ ยา่ งไร\" \"ยามนีไมม่ ที างอนื แลว้ เจา้ เหมาะสมทสี ุด ใครจะวา่ อะไร เจา้ ได.้ .. หรอื เจา้ จะยอมทนเหน็ ฝ่าบาทสงั ลงโทษคนสกุล หลวิ ไดล้ งคอ\" หลวิ เฉยี นพูดเสยี งออ่ นลง พยายามเกลยี กลอ่ มบุตรสาวอยา่ งใจเยน็ \"ถอื ว่าเป็นการแสดงความ กตญั ตู ่อบรรพบรุ ุษ ขอเพยี งเจา้ ช่วยรกั ษาชอื เสยี งวงศ์ ตระกลู ใหผ้ า่ นพน้ วนั นไี ปได้ กน็ บั วา่ สกุลหลวิ ตดิ คา้ งเจา้ แลว้ \" \"บดิ าอยา่ ไดก้ ลา่ วหนกั เชน่ นนั เลยเจา้ คะ่ \" หญงิ สาวกลอก ตาพรอ้ มสหี น้าหนักใจ \"...แมจ้ ะเป็นคําขอของบดิ า แต่ ตําแหน่งนีเป็นของน้องรอง หากลกู ออกไปราํ ผคู้ นอาจจะ ครหาว่าลกู ชว่ งชงิ เลน่ เลห่ ก์ บั น้องรอง จะกลายเป็นเรอื ง คาวหไู มน่ ่าฟัง เรอื งนนี บั วา่ กระทบชอื เสยี งของลกู ... สตรี มรี ปู ลกั ษณ์ จรรยา และชอื เสยี งทตี อ้ งรกั ษา อกี ทงั หลาย ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 0 6 วนั มานีลกี ยุ้ เฟยมกั จะยาํ ใหล้ กู เตรยี มตวั สาํ หรบั การ อภเิ ษก ลกู ไมอ่ าจเอาชอื เสยี งมาเสยี งได\"้ \"เรอื งนีไมย่ าก เพยี งแต่ใหค้ ุณหนูรองยนิ ยอมเสยี ใครจะ วา่ อะไรได\"้ อาจารยเ์ ซยี วา่ หลวิ จา้ วเว่ยยมิ จางหนั ไปมอง ใบหน้าซดี เซยี วของหลวิ จา้ วอวี \"เพราะเหน็ แกบ่ ดิ า ขา้ คงตอ้ งถามเจา้ หากเจา้ ไมย่ นิ ดใี ห้ ขา้ ขนึ ราํ แทนขา้ กจ็ ะไมท่ าํ การชว่ งชงิ สงิ ทเี ป็นของผอู้ นื ไมใ่ ชน่ สิ ยั ของขา้ น้องรองเจา้ พูดมาเถอะ\" หญงิ สาวเอย่ เสยี งหวานแสดงความหว่ งหาอาทรตอ่ น้องสาวออกมา อยา่ งชดั เจน แตห่ ลวิ จา้ วอวมี หี รอื จะดูไมอ่ อก นงั แพศยา! คดิ จะช่วงชงิ ตาํ แหน่งขา้ แลว้ ยงั จะใหข้ า้ เป็น คนกม้ หวั ขอรอ้ งอ้อนวอนใหม้ นั ขนึ ราํ แทน นงั สารเลว! ความเจบ็ ปวดทาํ ใหห้ ลวิ จา้ วอวไี มอ่ าจกรดี รอ้ งเสยี ง บรภิ าษออกไป นางทาํ ไดแ้ คข่ ยาํ ชายกระโปรงแน่น ดวงตาแดงกาํ ชอ้ นมองพสี าวเขมง็ สหี น้าไมย่ นิ ยอม สะทอ้ นชดั แมไ้ มเ่ อย่ เป็นคําพดู ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 0 7 \"น้องรองหากเจา้ ไมย่ นิ ยอมเช่นนี...\" \"นงั ลกู โง!่ \" หลวิ เฉยี นทใี จแขวนอยบู่ นเสน้ ดา้ ยสุดจะทน กบั การเล่นแงข่ องหลวิ จา้ วอวี เขาปราดเขา้ ไปกระชาก บุตรสาวคนรองลงจากตงั กอ่ นจะโยนไปแทบเทา้ หลวิ จา้ ว เวย่ \"ทา่ นพ!ี \" เจนิ ฮยุ่ เหมยรอ้ งพรอ้ มนําตานองหน้ารบี โผเขา้ ไปประคองบุตรสาว หลวิ เฉยี นชา่ งไรห้ วั ใจ ยามนีหลวิ จา้ วอวเี จบ็ ปวดเจยี น ตายเขากย็ งั รกั หน้าตาวงศต์ ระกลู ไมย่ อมเรยี กหมอ ปล่อย ใหล้ ูกอดทนทรมานไมพ่ อยงั เคยี วเขญ็ นางอกี \"หากยงั อยากมชี วี ติ อยกู่ ร็ บี ตอบพสี าวเจา้ ตอ่ หน้าทุกคน ว่าเจา้ ตอ้ งการใหน้ างขนึ ราํ แทน!\" หลวิ เฉยี นตะคอก \"เรอื ง นีเกดิ ขนึ เพราะเจา้ อยา่ ไดเ้ อาความทฐิ มิ าทาํ ใหส้ กลุ หลวิ พงั พนิ าศ\" เขาดอู อกวา่ หลวิ จา้ วอวไี มถ่ กู กบั หลวิ จา้ วเว่ย ดงั นนั ใจนางคงไมม่ ที างยนิ ดแี น่ แต่ยามนีสงิ ทสี าํ คญั ทสี ดุ คอื สกลุ หลวิ และหมวกขนุ นางของเขา หลวิ เฉยี นไมส่ นใจ วา่ บุตรจี ะรูส้ กึ เชน่ ไร เขาตอ้ งการใหท้ ุกอยา่ งเป็นไปตาม แผนเทา่ นนั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 0 8 หลวิ จา้ วอวนี ําตาตก ดวงตานางแดงกาํ ราวกบั จะหยดเป็น เลอื ด นางกดั ฟันมอื สนั เทา กม้ หน้ามองเหน็ เทา้ ของหลวิ จา้ วเวย่ จงึ เงยหน้ามองนางอยา่ งเคยี ดแคน้ ดวงตาสะทอ้ นความชงิ ชงั ลาํ ลกึ แต่คาํ พดู กลบั ตอ้ งทาํ สวน ทาง นางยงั ตอ้ งการมชี วี ติ อยู่ ความรกั ตวั กลวั ตายทําให้ นางตอ้ งยอมแมไ้ มอ่ ยากยอม \"...พสี าวทา่ นขนึ ราํ แทนขา้ เถอะ ...วนั หน้าหากใครถามกใ็ หบ้ อกว่าขา้ เป็นคนขอรอ้ ง ใหท้ า่ นขนึ ราํ แทน ไมม่ ใี ครชว่ งชงิ ของใครทงั นนั \" หลวิ จา้ วอวกี ลนื เลอื ดลงคอ พดู จบกก็ ม้ หน้าลงหลงั นําตาของ ความแคน้ ใจ หลวิ จา้ วเว่ยมองน้องสาวตา่ งมารดาทดี คู ลา้ ยนกปีกหกั นอนอยแู่ ทบเทา้ ตนดวงดวงตาวาวโรจน์ วนั คนื เกา่ ๆ หมุนวนมาในความทรงจาํ ยามทนี างคุกเขา่ ออ้ นวอน ขอรอ้ งใหห้ ลวิ จา้ วอวไี วช้ วี ติ คน ยามนนั นางยงั ดจู รงิ ใจ กวา่ นีหลายพนั เทา่ โฉมสะคราญเหยยี ดยมิ เหยี ม หนั ไปสบตากบั น้าชาย แลกเปลยี นความหมายทรี กู้ นั ... * ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 0 9 การราํ บวงสรวงฟ้าดนิ นนั จะแสดงในยามทฟี ้าโพลเ้ พล้ พระอาทติ ยเ์ ตรยี มลบั ทวิ เขา พระจนั ทรเ์ ตรยี มขนึ พน้ หมู เมฆ ฟ้ากลายเป็นสที องสว่างอําไพ กลองสสี บิ แปดใบกระหนําตโี หมโรง เสยี งกกึ กอ้ งสะทอ้ น ไปทวั ลานตําหนกั เป่าเหอ เสยี งดงั สนนั เป็นสญั ญาณให้ คนนอกวงั กร็ บั รวู้ า่ การราํ บวงสรวงไดเ้ รมิ ขนึ แลว้ หญงิ สาวในชดุ ผา้ มจั ฉาสวรรคส์ แี ดงตลอดทงั รา่ งยนื อยู่ หน้าประตู นางกม้ หน้าลงตํา บนใบหน้ามผี า้ โปรง่ ปิดหน้า ครงึ ลา่ งเอาไว้ สรอ้ ยขอ้ มอื และสรอ้ ยขอ้ เทา้ แยง่ กนั สง่ เสยี งยามทนี างขยบั เดนิ สรอ้ ยสงั วาลยพ์ ราวระยบั สะทอ้ น แสงวบิ วบั โดยเปิดเผยเอวกลมคอดกวิ และผวิ ขาวนวล เนียน ดวงตาของนางถกู แตม้ แตง่ จนคมเฉยี วราวกบั พญาปักษา ยามกวาดมองไปทใี ดคลา้ ยจะเชอื ดเฉอื นคนเหลา่ นนั ดว้ ย สายตาคมกรบิ เยา้ ยวน รปู รา่ งของนางสะโอดสะองค์ สว่ นเวา้ สว่ นโคง้ นูนเด่น เหน็ ชดั แมแ้ คย่ นื เฉยๆ ปรายตามองผคู้ นกย็ งั ชวนใหล้ ม หายใจสะดุด ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 1 0 เสยี งกลองกระหมึ ตามมาดว้ ยแตรปีและพณิ กงั วาล นางรําทงั หลายกา้ วเขา้ สลู่ านพธิ ี แตบ่ นแทน่ สงู ยกพนื นนั มเี พยี งสตรนี างเดยี วทมี สี ทิ ธเิ หยยี บยา่ ง สตรที เี ป็นตวั แทนของเทพธดิ าผจู้ ตุ ลิ งมายงั ผนื พภิ พ ...สตรที เี ป็นตวั แทนของสตรนี ําโชค เทา้ ขาวหยกเปลอื ยเปลา่ กา้ วเหยยี บขนึ ไปบนแทน่ เวที ทนั ทที ยี า่ งกายไปถงึ นางกส็ มั ผสั ไดถ้ งึ หยาดฝนพราํ ที โปรยปรายเบาบางลงมากระทบผวิ กายของนางใหเ้ ยน็ ยะ เยอื ก เทา้ เปลอื ยเปลา่ ของนางกา้ วออกไป โฉมสะคราญหยุดยนื กลางเวที เป็นจดุ เดน่ ทดี งึ ดดู ทุกสายตา ลานทงั ลานเปิดโลง่ เสยี งดนตรกี ระหมึ หญงิ สาวโยกกาย เรมิ รา่ ยราํ ไกลออกไปดา้ นหลงั ของนางมสี ายฟ้ากะพรบิ ฟาดเปรยี งปรา้ งเป็นฉากหลงั แต่ไมว่ า่ ใครกไ็ มอ่ าจละสายตาไปจากโฉมสะคราญบน ลานพธิ ี เชน่ เดยี วกบั ทนี างยงั คงมองสบตากบั บรุ ุษบนบลั ลงั กท์ อง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 1 1 ------------- [1] พระหมนื ปี = ฮอ่ งเต้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 1 2 แสนชงั # 35. บวงสรวงฟ้าดิน นกั พรตทดี ฤู กษส์ าํ หรบั จดั งานบวงสรวงในปีนีนบั ว่ามี ฝีมอื อยา่ งแทจ้ รงิ เชา้ ตรฟู่ ้าสวา่ งสดใส กลางวนั แดดแผด เผาเจดิ จา้ พอบ่ายคลอ้ ยแดดกร็ ม่ ลง นบั วา่ เป็นวนั ที เหมาะสมสาํ หรบั การจดั พธิ ใี นทโี ล่งอยา่ งมาก หลงั จากพธิ บี วงสรวงตอนเทยี ง เนียเถยี นชงิ เขา้ รว่ มงาน เลยี งทตี ําหนกั เป่าเหออกี ครงั ในตอนเยน็ เขามาถงึ ใน เวลาทไี มน่ บั ว่าเรว็ หรอื ชา้ จนเกนิ ไป ชายหนุ่มถกู ขนั ทนี ําไปนงั ทางฝังของบุรษุ ทนี งั ใกลก้ นั อยู่ โดยมากเป็นขนุ นางฝ่ายบ๋นุ ทยี งั ไมแ่ ตง่ งาน หรอื ไมม่ ี ครอบครวั ตามมารว่ มงานเชน่ เดยี วกบั เขา ชายหนุ่มยกเหลา้ ทนี างกํานลั รนิ ใหข้ นึ มาจบิ บางๆ เสรจ็ แลว้ จงึ คลงึ มนั ไวใ้ นมอื ขณะทกี วาดสายตามองผคู้ น มากมายทกี าํ ลงั เขา้ มานงั ลอ้ มลานพธิ ี ครอบครวั ขนุ นาง ชนั สงู หลายคนมาถงึ แลว้ เพอื ใหเ้ กยี รตริ าชวงศพ์ วกเขา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 1 3 แทบจะอมุ้ เดก็ ทยี งั ไมท่ นั ตงั ไขม่ าดว้ ยเพอื ประจบประแจง สว่ นบางจวนทเี ครง่ ครดั ธรรมเนียมกจ็ ะมแี ต่พวกเดก็ ทโี ต พน้ วยั ปักปินหรอื รคู้ วามแลว้ เนียเถยี นชงิ หมนุ จอกเหลา้ ไปเรอื ย ทนี งั ดา้ นซา้ ยของเขา เป็นทนั ฮวาทสี อบไดใ้ นปีนี นบั วา่ เป็นคนคนุ้ หน้าคนุ้ ตากนั ครอบครวั อกี ฝ่ายอยตู่ า่ งเมอื งดงั นนั จงึ ไมม่ คี นมารว่ มงาน ดว้ ย ขนั ทถี งึ จดั ใหพ้ วกเขานังขา้ งกนั สว่ นดา้ นขวาของเขาเป็นขนุ นางฝ่ายโยธาผหู้ นึงจากสกลุ หวงั เนียเถยี นชงิ มคี วามสมั พนั ธอ์ นั ดกี บั ฝ่ายทนั ฮวา มากกวา่ ดงั นนั เมอื อกี ฝ่ายออกอาการตนื เตน้ และชวนคยุ เขาจงึ ตอบรบั ตอ่ บทสนทนาไปเรอื ยขณะทมี องผคู้ น สองมหาเสนาบดมี าถงึ แลว้ ราชเลขาธกิ ารกม็ าถงึ แลว้ เสนาบดอี กี สคี นกก็ าํ ลงั ทยอยเขา้ มาดา้ นใน ชายหนุ่มมอง เจนิ ไหก่ งั ทใี หบ้ ตุ รชายประคองเดนิ เขา้ มาในงานดว้ ย ทา่ ทางวางมาดเครง่ ขรมึ ดว้ ยสายตาวาววบั เขายกจอกสรุ าขนึ ดมื เพอื ปิดบงั แววตาของตน ไมก่ วี นั ทผี า่ นมานีการงานของเนียเถยี นชงิ มคี วามตดิ ขดั เลก็ น้อยตดิ ๆ กนั แมไ้ มใ่ ชค่ วามผดิ พลาดรา้ ยแรงแบบที ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 1 4 ฝ่าบาทจะทรงลงอาญาเขา แต่กว็ นุ่ วายจนผบู้ งั คบั บญั ชา เพ่งเลง็ และเรยี กเขาไปต่อวา่ สาํ นกั ราชเลขาธกิ ารนบั เป็นกองงานทใี กลช้ ดิ โอรสสวรรค์ มากทสี ุด และมอี าํ นาจมากทสี ุดดว้ ยเชน่ กนั แต่กาํ ลงั คน ภายในนนั สวนทางกบั อาํ นาจ เพราะฮ่องเตม้ กั แต่งตงั คน ทไี วใ้ จอยา่ งแทจ้ รงิ มาอยทู่ นี ี สว่ นตําแหน่งทตี าํ ลงไปกจ็ ะ เป็นคนทที รงไวใ้ จแนะนําฝากเขา้ มาทาํ งาน ไมจ่ าํ เป็นตอ้ งใหส้ ายของเขารายงาน ชายหนุ่มกร็ วู้ า่ มคี น คดิ จะเล่นงานเขา เสน้ ทางการเป็นจว้ งหยวนทถี กู วาง ตาํ แหน่งในสาํ นกั ราชเลขาอยา่ งทนั ทที นั ใดนดี จู ะทาํ ใหค้ น ไมพ่ อใจอยไู่ มน่ ้อยทเี ดยี ว บางคนดนิ รนมาครงึ ชวี ติ ยงั ไมอ่ าจไขว่ควา้ อนาคตที รงุ่ โรจน์เอาไวไ้ ด้ แตเ่ นียเถยี นชงิ เหมอื นคนทผี ดุ ออกมา จากบอ่ โคลน ไรท้ มี าทไี ป ไรร้ ากฐานแตท่ นั ทที ตี งั ตวั ได้ กลบั ตงั ตระหงา่ นสวยงามเกนิ หน้าผอู้ นื ยามนีเขารบั ใช้ ใกลช้ ดิ เป็นคนโปรดของฝ่าบาท แมย้ งั ไมใ่ ชร่ าช เลขาธกิ าร แต่ท่านราชเลขาอายุมากแลว้ อกี ไมก่ ปี ีกค็ ง เกษยี ณ ดงั นนั หากจะใหค้ นคาดเดาวา่ ใครจะมารบั ตาํ แหน่งแทน สายตากอ็ ดจบั จอ้ งมาทางจว้ งหยวนผเู้ ลอ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 1 5 โฉมคนนีไมไ่ ด้ เนียเถยี นชงิ ไมแ่ สดงออกทางสหี น้า แต่สายตากาํ ลงั ลอบ พจิ ารณาพวกสกลุ เจนิ เจนิ ไหก่ งั เดนิ เขา้ มาพรอ้ มบตุ รชายคนโต ตามมาดว้ ยฮู หยนิ ผเู้ ฒา่ และฮูหยนิ ของบุตรชายคนโตทดี อู ายุน้อยกว่า เขาหลายปี ดา้ นหลงั เป็นบตุ รชายคนรอง และคนทสี าม กบั ฮหู ยนิ ของพวกเขา เจนิ ไหก่ งั ไมม่ บี ุตรสาวกบั ฮหู ยนิ เอก ดงั นนั บุตรสาวของ เขาทงั หมดจงึ เกดิ จากอนุ ซงึ ในเวลานีกแ็ ต่งออกไปอยทู่ ี จวนอนื หมดแลว้ ในจวนของพวกเขานอกจากสตรที เี ป็น สะใภแ้ ละรนุ่ หลานทยี งั เป็นเดก็ เลก็ กม็ สี ตรนี ้อยมาก เนียเถยี นชงิ มองท่าทางวางอาํ นาจของเสนาบดเี กษตรผนู้ ี แลว้ เหยยี ดยมิ เยน็ เขาวาดสายตาไล่มองคนสกุลเจนิ ทงั บนล่างแลว้ เกบ็ สายตากลบั มาเงยี บๆ ผคู้ นเขา้ มาในตําหนักเป่าเหอกนั จนหนาตาแลว้ บางคน เดนิ คารวะสุราพวกขนุ นางชนั สงู และมติ รสหายไประหวา่ ง รอ เนียเถยี นชงิ กร็ บั สรุ าคารวะไปหลายจอก บรรยากาศดู ครกึ ครนื ขนึ ทกุ เมอื กระทงั เสยี งขนั ทขี านดงั ขนึ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 1 6 \"โจวอ๋องมาถงึ แลว้ \" บรรยากาศครนื เครงดจู ะถูกทาํ ลาย ไปในชวั อดึ ใจ ผคู้ นในตําหนกั เป่าเหอแสดงความนอบ น้อมตอ่ เขาแต่กแ็ สดงออกชดั เจนถงึ การเวน้ ระยะหา่ ง ใครไมร่ บู้ า้ งว่าฮ่องเตไ้ มช่ อบพระอนุชาผนู้ ี ชว่ งทผี า่ น มาโจวอ๋องหาเรอื งรงั อยใู่ นถงเยยี นใหไ้ ดไ้ มย่ อมกลบั ไปยงั ดนิ แดนของตนอยา่ งทกุ ทยี งิ ทาํ ใหค้ ลนื ใต้นํารุนแรงขนึ ปีนีเป็นปีแรกทเี ขาไดร้ ว่ มฉลองวนั ครบรอบกอ่ ตงั ราชวงศ์ นบั ตงั แต่ทไี ดร้ บั บรรดาศกั ดแิ ลว้ ถกู ฮอ่ งเตต้ ะเพดิ ไปไกล เป็นพนั หลี บรรยากาศกระอกั กระอ่วนขนึ ครหู่ นึง คนในลานพากนั เงยี บมองชายหนุ่มทา่ ทางสุภาพออ่ นโยนทกี า้ วไปยงั ทนี งั ดว้ ยรอยยมิ เกลอื นใบหน้าราวกบั ไมร่ บั รวู้ า่ ตนไมเ่ ป็นที ตอ้ นรบั แตอ่ ยา่ งไรเหลา่ ชนชนั สงู ลว้ นรูก้ าลเทศะ ต่อใหใ้ นใจรสู้ กึ เหมอื นมไี ฟสุม ญาตทิ บี า้ นเสยี บุพการปี ่วย ของรกั หาย วนั นีพวกเขากต็ อ้ งยมิ และหวั เราะราวกบั คน้ พบภเู ขา ทองคาํ กไ็ มป่ าน ดงั นนั พอโจวอ๋องไปนังทแี ลว้ เหลา่ ขนุ นางทตี อ้ งคารวะเหลา้ ชากท็ าํ เรอื งของตวั เองตอ่ ไป ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 1 7 ถดั จากโจวอ๋องกเ็ ป็นเชอื พระวงศอ์ กี หลายคนทยอยกนั เขา้ มา บา้ งมากบั พระชายา บา้ งมากบั ราชบตุ รเขย งานนี มอี งคช์ ายหลายพระองคม์ ารว่ มดว้ ย แตไ่ มใ่ ชท่ กุ พระองค์ ทไี ดร้ บั เชญิ เท่าทเี หน็ ๆ กนั อยมู่ พี ระโอรสของฝ่าบาทแค่ หา้ พระองคเ์ ทา่ นนั ทมี ที นี งั ในงาน หยางไทเฮาพระราชทานอาหารมงคลเพอื เลยี งแขกมา แทน เพราะยงั ตอ้ งคงขอ้ อา้ งเรอื งป่วยหนกั เพอื รงั ตวั โจว อ๋องเอาไว้ ดงั นนั นางยอ่ มไมอ่ าจมารว่ มงานเลยี งใดๆ ได้ แน่ เยน็ ยาํ มากขนึ ทุกทคี ราวนีเหลา่ สนมฝ่ายในชนั สงู กเ็ สดจ็ มาถงึ พวกนางแตล่ ะคนแมอ้ ายุแตกต่าง รปู ร่างหน้าตาไม่ เหมอื นกนั แต่ไมม่ สี กั คนทไี มจ่ ดั เป็นสตรผี เู้ ลอโฉม ฮ่องเตช้ า่ งรจู้ กั เสพสขุ รอบกายรายลอ้ มดว้ ยหญงิ งามที ชวนเจรญิ หเู จรญิ ตาถงึ เพยี งนี ราวกบั สวนดอกไมม้ ชี วี ติ ในวงั หลงั บางดอกดเู ผด็ รอ้ นจดั จา้ น บางดอกดหู วานลาํ ดงั นําทพิ ย์ ไมว่ ่าดอกไหนๆ กช็ วนใหบ้ ุรุษทวั หลา้ อจิ ฉา เนียเถยี นชงิ มองผคู้ นในลานแลว้ ยมิ เงยี บๆ เขาจบิ สรุ าไป เรอื ยๆ กอ่ นทจี ะยา้ ยสายตาและความคดิ คาํ นึงไปทางที ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 1 8 นงั ของคนสกุลหลวิ ทนี นั ไรเ้ งาของคนทเี ขาตอ้ งการพบ แต่ทเี หน็ คอื หลวิ เฉยี นทลี อบเขา้ มาในลานเงยี บๆ เขากระวกี ระวาดพุ่งไป นงั ทอี ยา่ งรวดเรว็ พลางปาดเหงอื ทไี หลซมึ เตม็ ใบหนา้ สี หน้าของเขาแมจ้ ะเกบ็ มดิ ชดิ แตอ่ าการทางกายแสดงออก ถงึ ความวติ กกงั วลอยา่ งยงิ ฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ เองกย็ งั ทาํ นิง แสรง้ เอ่ยทกั ทายสตรจี ากจวน ทนี งั ตดิ กนั แต่นางลอบสงั เกตทา่ ทบี ุตรชาย เมอื เหน็ ว่า เขานงั ไดส้ นิทและหายใจสมาํ เสมอแลว้ จงึ กระซบิ ถาม บางอยา่ ง ทนี งั ตรงนันมเี พยี งฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ หลวิ เฉยี น หลวิ หานและ หลวิ อนั หลนิ แมแ้ ตฮ่ ูหยนิ เอกของหลวิ เฉยี นกไ็ มอ่ ยทู่ นี ี นบั วา่ ประหลาดมาก เนียเถยี นชงิ ยกมมุ ปากขนึ เลก็ น้อย เขาดอู อกว่าสกุลหลวิ กาํ ลงั เผชญิ ปัญหาบางอยา่ ง แต่ไมก่ งั วลแมแ้ ตน่ ้อยเพราะ เขามนั ใจวา่ เรอื งนีคงไมพ่ น้ เป็นฝีมอื ของใครบางคน ...วนั นีคงมงี วิ โรงใหญใ่ หเ้ ขาไดช้ ม ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 1 9 * จางกวั สยา เป็นบตุ รคี นรองของซุยเจงิ โหว นางอายสุ บิ เจด็ ปีแลว้ หญงิ สาวมรี ปู โฉมไมธ่ รรมดา ทงั ยงั เพยี บพรอ้ ม ความสามารถ ไมก่ เี ดอื นมานีบดิ ากบั พชี ายจงึ ไดพ้ ดู ถงึ การแตง่ งานของนางบอ่ ยครงั สกุลจางเป็นหนึงในเจด็ สกุลเกา่ แกข่ องตา้ ถง เป็นหนึงใน สกุลผกู้ อ่ ตงั แควน้ และเคยเป็นตระกลู ฝ่ายบทู๊ เี รอื งอาํ นาจ ไมต่ า่ งจากสกุลเฉนิ และสกุลโม่ แตห่ ลายปีมานีสกลุ จาง นบั วา่ ตกตํามาก อํานาจในมอื ถูกรดิ รอนและหายไป เรอื ยๆ มเี พยี งบรรดาศกั ดแิ ละชอื เสยี งของบรรพบุรุษที โอบอุม้ ความวา่ งกลวงของตระกลู ไว้ เนืองจากสกลุ จางเป็นสกลุ ฝ่ายบู๊ ดงั นนั ตวั เลอื กเจา้ บ่าว ของนางจงึ มไี มม่ าก ในแผน่ ดนิ ตา้ ถงนีเป็นทรี กู้ บั ว่าพวก ขนุ นางฝ่ายบนุ๋ พยายามเลยี งการเกยี วดองกบั ฝ่ายบู๊ ดงั นนั จงึ มไี มก่ ตี ระกลู ทนี างจะแตง่ เขา้ ได้ หาไมก่ ต็ อ้ งแตง่ กบั เชอื พระวงศแ์ ต่นนั กจ็ ะเป็นความเสยี งอยา่ งถงึ ทสี ุด บดิ าของนางไมต่ อ้ งการใหน้ างแต่งกบั เชอื พระวงศแ์ ละไม่ ตอ้ งการใหน้ างแตง่ ไปเป็นฮหู ยนิ ในจวนพอ่ คา้ หรอื เศรษฐี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 2 0 ใหม่ ดงั นนั จงึ พยายามปรกึ ษากบั พชี ายอยหู่ ลายคราวจน มคี วามเหน็ วา่ อยากใหน้ างแตง่ กบั เฉนิ หรงปัว จางกวั สยาเกดิ ในสกลุ ทหาร แมอ้ าํ นาจของสกลุ จางจะไม่ เหมอื นวนั วาน แตน่ างนบั วา่ เคยชนิ นิสยั ของพวกทหารดี ดงั นนั ตอนทไี ดย้ นิ บดิ าพดู นางจงึ ไมแ่ ปลกใจนกั แตก่ ็ ไมไ่ ดย้ นิ ดหี รอื เสยี ใจ ยามนีอาํ นาจทางทหารไปอยใู่ นมอื สกลุ เฉนิ โม่ และอู่ หากบดิ าตอ้ งการกอบกอู้ ํานาจทางทหาร การใหน้ างแต่ง กบั เฉนิ หรงปัวทนี บั เป็นผนู้ ําสกลุ เฉนิ ในปัจจบุ นั กน็ บั เป็น ทางเลอื กทถี กู แลว้ สาํ หรบั สกุลจาง ไมต่ อ้ งพดู ถงึ เรอื งรกั ๆ ใครๆ่ สตรมี หี น้าทเี ชอื ฟังคาํ สงั ของบดิ า หากแต่งออกกต็ อ้ งเชอื ฟังสามี ยงิ เป็นสตรใี น สกลุ ทหารทถี กู ปลกู ฝังเรอื งการสละชพี เพอื แผน่ ดนิ การ ตายในสนามรบคอื เกยี รตยิ ศอนั ยงิ ใหญ่ ดงั นนั ชวี ติ แต่งงานของนางไมน่ บั วา่ มคี า่ อะไรเลยในสายตาของคน ในสกุล เหมอื นเป็นเรอื งถกู ตอ้ งแลว้ ทจี ะสละนางเพอื ความรงุ่ โรจน์ในวนั หนา้ ของสกลุ จาง จางกวั สยาไมไ่ ดอ้ อกความเหน็ อะไร เพยี งแตร่ บั ฟังคาํ พดู ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 2 1 ของบดิ าและพชี ายเทา่ นนั หากตอ้ งแตง่ นางกค็ งไมอ่ าจ เลยี ง แตค่ นอยา่ งเฉนิ หรงปัวแค่บดิ านางเอย่ ปากวา่ อยาก ใหแ้ ต่งเขาจะยอมแต่งหรอื บรุ ุษทรี บอยแู่ นวหน้ามาตงั แตส่ บิ หก กลายเป็นผนู้ ําสกุล ทหารทอี ายนุ ้อยทสี ุด ทงั ยงั เป็นแมท่ พั ใหญท่ มี อี ํานาจมาก ทสี ดุ ผหู้ นึงในตา้ ถง คนเชน่ นีจะปล่อยใหใ้ ครมาชนี ิวกาํ กบั การแตง่ งานของตนไดเ้ ชน่ ไร จางกวั สยาไมส่ นใจจะใชม้ ารยาหญงิ ลอ่ ลวงเฉนิ หรงปัว หากบดิ าตอ้ งการใหน้ างแต่งกบั เขาบดิ ากต็ อ้ งจดั การหา วธิ เี อาเอง สว่ นตวั นางนนั พอไดย้ นิ คาํ พูดบดิ ากเ็ พยี งแต่ อยากรอู้ ยากเหน็ เทา่ นนั ว่าเฉนิ หรงปัวเป็นคนเชน่ ไร ดงั นนั ยามทเี หน็ เขากา้ วเขา้ มาในลานพธิ พี รอ้ มราชครูเฉนิ หรเู หยยี นและเฉนิ ซุ่ยหลานชาย จางกวั สยาจงึ อดมองเขา หลายทไี มไ่ ด้ เขายงั ดหู นุ่มกวา่ ทนี างคดิ ทงั ยงั มรี ปู โฉมไมธ่ รรมดา แม้ ไรหนวดจะรกครมึ แตเ่ ครอื งหน้าโดยรวมถอื ว่าโดดเดน่ รปู รา่ งสงู ใหญ่องอาจ รอบกายดรู ายลอ้ มไปดว้ ยกลนิ อาย ของความตายทถี กู หลอ่ หลอมมาจากสนามรบ มเี พยี งคน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 2 2 ทเี คยผา่ นความตายมาเป็นรอ้ ยครงั เทา่ นนั จะมรี งั สแี บบนี ยามทพี วกสกลุ เฉนิ เดนิ เขา้ มา บรรยากาศไมต่ า่ งจากตอน โจวอ๋องเสดจ็ หากบอกว่าฮ่องเตไ้ มช่ อบพระอนุชาผนู้ นั กบั ผนู้ ําสกลุ เฉนิ คนนีคงเรยี กไดว้ ่าชงิ ชงั ทเี ดยี ว ปีนนี บั เป็นปีทแี ปลกประหลาด ทงั โจวอ๋องและเฉนิ เฟยฉี คนทมี สี ทิ ธเิ ขยา่ บลั ลงั กข์ องโอรสสวรรคต์ ่างมารว่ มงาน ในถงเยยี นกนั หมด ทงั ทปี กตแิ ลว้ คนหนึงตอ้ งอยเู่ อยี นเหอ อกี คนตอ้ งอยทู่ หี ยางโจว เฉนิ เฟยฉมี ตี ราพยคั ฆด์ งั นนั เขาไมจ่ าํ เป็นตอ้ งปลดอาวุธ กอ่ นเขา้ มาในวงั ทกุ คนจงึ ไดเ้ หน็ เขาเดนิ กุมดา้ มดาบกา้ ว เขา้ มายงั ทนี งั ฝ่ายขนุ นางบู๊ ในฐานะทเี ป็นแมท่ พั ใหญแ่ ละเป็นตระกลู กอ่ ตงั แควน้ ทนี งั ของสกลุ เฉนิ จงึ อยรู่ องจากเชอื พระวงศเ์ ท่านนั ชายหนุ่ม คาํ นบั โตว้ อ๋องกบั ซง่ ซอื อ๋องพอเป็นพธิ กี ่อนจะนงั ลงดว้ ย ทา่ ทางขงึ ขงั จรงิ จงั ใบหน้าเรยี บเฉยดุดนั นันชว่ ยกนั ไมใ่ ห้ คนเขา้ มาคารวะเหลา้ เขาไดด้ ที เี ดยี ว จางกวั สยามองเขาดว้ ยความอยากรอู้ ยากเหน็ นางเตบิ โต มาในสกุลทหาร เคยชนิ กบั ทหารกจ็ รงิ แต่นอกจากบดิ า ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 2 3 นางแลว้ กแ็ ทบไมเ่ หน็ คนไหนทใี หค้ วามรสู้ กึ กดดนั ผคู้ นได้ เช่นนีอกี เทยี บกนั แลว้ เฉนิ หรงปัวอายนุ ้อยกว่าบดิ านาง มาก แตก่ ลบั ฝึกฝนและกราํ ศกึ มาถงึ ขนั นีแลว้ นับวา่ เป็น คนน่าเลอื มใส จางกวั สยาอยใู่ นภวงั คข์ ณะทลี อบมองเขา ทาํ ใหพ้ สี าว ของนางจบั สงั เกตได้ พสี าวรเู้ รอื งทบี ดิ าพยายามจบั คนู่ าง กบั เฉนิ หรงปัวบา้ งแลว้ พอเหน็ นางมองเขาอยนู่ านสอง นานกก็ ระซบิ แซวหน้าแดงเพอื หยอกเยา้ นาง คงคดิ ว่า นางตอ้ งพงึ ใจเขาแน่ หญงิ สาวแสรง้ เขนิ อายเพอื ใหอ้ กี ฝ่ายหยดุ พูด กอ่ นจะยก ชาขนึ จบิ พลางถอนหายใจยาว เชอื พระวงศม์ ากนั ครบแลว้ สกลุ ใหญ่ ขนุ นางชนั สงู สกุล บรรดาศกั ดิ ลว้ นมากนั พรอ้ มหน้า ในทสี ุดกถ็ งึ ฤกษ์งาน ยามดี ขนั ทหี น้าประตตู าํ หนกั ประกาศเสยี งดงั เป็นทอดๆ จงึ ดงั กอ้ งไปทวั ทงั ลานวา่ \"ฮอ่ งเตก้ บั ฮองเฮาเสดจ็ \" คนทงั หมดลกุ ขนึ จากทนี งั กอ่ นจะคกุ เขา่ ลงไปกบั พนื พอ เหน็ ชายชดุ สที องแวบผา่ นดวงตากร็ บี กม้ ตําโขกหวั รอ้ ง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 2 4 ถวายพระพรดงั กระหมึ วนั นีทงั ฝ่าบาทและฮองเฮาตา่ งสวมฉลองพระองคส์ ที อง อรา่ ม ความวาววบั ของชุดทาํ เอาพวกขนุ นางทมี องดตู า พรา่ ไปชวั ขณะ ชายชดุ ยาวลากไปกบั พนื ผา่ นกลมุ่ ขนุ นาง ทคี กุ เขา่ อยไู่ ปเรอื ยๆ ฮอ่ งเตจ้ บั พระหตั ถ์ฮองเฮา ประคองมอื กนั อยา่ งถนอมรกั ใคร่ ดแู ลว้ เป็นคทู่ เี หมาะสมยงิ กว่าสามภี รรยาคใู่ ดในใต้ หลา้ บนใบหน้างดงามของเหลยี วฮองเฮามรี อยยมิ ละมุนละไมสายหนึงแตม้ อยตู่ ลอด สว่ นพระพกั ตรห์ ลอ่ เหลาเป็นหนึงของฝ่าบาทนนั มแี ต่ความสงบนิง จวบจนทงั สองประคองกนั ขนึ ไปนังบนบลั ลงั กท์ องแลว้ ฝ่า บาทคอ่ ยโบกพระหตั ถ์ใหเ้ หลา่ ขนุ นางลกุ ขนึ ได้ ยาม นนั เองทที ุกคนไดช้ มสงิ ทเี รยี กว่าบารมเี ตม็ สองตา ฉลองพระองคล์ ายมงั กรสที องทงั หนาและหนกั แต่กลบั ขบั สง่ ใหโ้ อรสสวรรคด์ ทู รงอํานาจ สงู สง่ แตกต่างจากปถุ ุชน คลา้ ยวา่ เขาเป็นเทพเซยี นทยี งั เดนิ เหนิ อยใู่ นภพมนุษย์ ชา่ งทาํ ใหค้ นตวั สนั งนั งกเพยี งเพราะกลวั อํานาจบารมขี อง เขา แคใ่ ชห้ างตาเหลอื บมองยงั รสู้ กึ วา่ อาจลว่ งเกนิ พระ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 2 5 ราชอํานาจ ซุนกงกงขยบั ออกมาคลพี ระราชโองการ ประกาศต่อผคู้ น ทงั สงู ตําถงึ ฤกษ์ฟ้าดนิ และความเป็นมาของพระราชพธิ ี กอ่ นจะเป็นการเปิดงานอยา่ งเป็นทางการ เสยี งดนตรดี งั สนนั เหลา้ ถกู รนิ และมรี บั สงั ใหท้ กุ คนดมื เหลา้ รว่ มกบั ฮอ่ งเต้ ไมว่ า่ ใครกไ็ มก่ ลา้ ขดั ขอ้ ง ฮองเฮาใชป้ ลอกเลบ็ ยาวลบู ไปบนชดุ คลุมสที องของตน ชา้ ๆ ขณะทฟี ังขนั ทอี า่ นพระราชโองการตกรางวลั ใหข้ นุ นางทที าํ ความชอบ นางกย็ งั คงรกั ษารอยยมิ อบอนุ่ เอาไว้ หรอื แมแ้ ตต่ อนทฮี ่องเตก้ ระซบิ สงั ใหย้ กเหลา้ ชนั ดไี ปให้ ลกี ุย้ เฟย หรอื ยกหมอี ายยุ นื ไปใหเ้ สยี นเฟย นางกย็ งั คง ยมิ ละไมไมเ่ ปลยี น นางเป็นฮองเฮามาตงั แตอ่ ายุสบิ หา้ ผา่ นความรสู้ กึ เรา่ รอ้ นรุนแรงมาจนกระทงั ดา้ นชา ชุดคลมุ สที องและทนี งั ขา้ งโอรสสวรรคน์ ี หากจะสอนอะไรนางบา้ งกค็ งสอนให้ นางสวมหน้ากากใหเ้ ป็น ตอ่ ใหใ้ นใจไรค้ วามรสู้ กึ แคไ่ หน นางกต็ อ้ งเคน้ ภาพลกั ษณ์เมตตาปรานอี อกมา ทงั ยงั ตอ้ ง เคน้ ความรกั ทชี ดื ชาไปนานแลว้ ออกมาสง่ ใหบ้ รุ ุษขา้ งๆ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 2 6 เป็นระยะ สาํ หรบั เหลยี วฮองเฮาค่อนชวี ติ ในวงั หลวงแหง่ นีทาํ ใหน้ าง เปลยี นความคดิ ครงั แลว้ ครงั เลา่ ในวยั เดก็ นางคดิ วา่ ความ รกั สาํ คญั วางทกุ อยา่ งเอาไวบ้ นความรกั แต่พอเวลาผา่ น ไป นางเฝ้ามองคนทตี นรกั รกั ผูห้ ญงิ อนื นบั ครงั ไมถ่ ว้ น โปรดแลว้ กเ็ บอื โปรดแลว้ กย็ กใหส้ งู หรอื สง่ เขา้ ตําหนกั เยน็ ไปคนแลว้ คนเลา่ หวั ใจทมี รี กั นันทุกขท์ รมานเกนิ ไป คนเป็นฮองเฮาไมค่ วรเป็นสตรที วี างทุกอยา่ งไวก้ บั ความ รกั สดุ ทา้ ยนางกต็ ระหนักและวางมนั ลง ยามนีสงิ ทสี าํ คญั ทสี ุดสาํ หรบั นางคอื ชดุ คลุมสที องทสี วม อยแู่ ละลกู ของนาง นางสละวยั สาวและครงึ ชวี ติ ไปกบั วงั หลวงทเี ป็นสถานที กนิ คน สละหวั ใจตวั เองใหก้ บั บุรษุ ทโี หดเหยี มไรเ้ มตตา ทสี ดุ ดงั นนั นางตอ้ งไดส้ งิ ใดตอบแทนคนื มาบา้ ง หากไมไ่ ดร้ กั นางกต็ อ้ งไดอ้ าํ นาจ หากไมไ่ ดเ้ มตตานางก็ ยงั ตอ้ งการความมนั คงใหพ้ ระโอรส ยสี บิ ปีไมม่ สี ตรหี น้าไหนกา้ วขา้ มนางได้ วนั ขา้ งหน้ากจ็ ะ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 2 7 ไมม่ โี อรสคนไหนกา้ วขา้ มโอรสของนางไดเ้ ช่นกนั เหลยี วฮองเฮาคลยี มิ งดงาม หนั ไปพยกั หน้าขอบคณุ ฮ่องเตอ้ เู่ หอตที ที รงคบี เนือปูมาวางในถว้ ยของนางอยา่ ง ใสพ่ ระทยั ใครเหน็ ภาพนีกค็ งรสู้ กึ ว่าความรกั ทฮี ่องเตม้ ตี ่อ ฮองเฮานนั ยงั คงหนกั แน่นและยงั ไมเ่ สอื มคลายลงเลย เหลยี วฮองเฮารมิ ฝีปากยมิ แตด่ วงตากลบั กระดา้ ง ในใจ รสู้ กึ เพยี งแต่วา่ ชา่ งเป็นพระกรุณา... * หนงึ ชวั ยามก่อนงานเลยี งจะเรมิ นางกํานลั นับสบิ ถกู เรยี ก ใหม้ ารุมหลวิ จา้ วเว่ย แตล่ ะคนมอื ไมไ้ มว่ า่ งแมแ้ ต่น้อย ทว่าผใู้ ดสบั สนหน้าที นบั วา่ พวกนางรทู้ ที างของตนเองดี พวกทขี ยบั ขนาดชดุ เลาะขอบสนดา้ ยหรอื ปรบั ใหพ้ อดกี ็ จดั การอยา่ งรวดเรว็ แตป่ ระณีต พวกทที าํ ผมกแ็ ทบจะเนรมติ ทุกอยา่ งไดใ้ นพรบิ ตา ปิน และหวปี ระดบั เป็นสบิ ๆ ชนิ ถกู ประโคมไวบ้ นหวั หลวิ จา้ ว เว่ย ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 2 8 พวกทตี อ้ งชว่ ยแตง่ หน้ากจ็ ดั การกนั อยา่ งเรง่ รบี ไมอ่ อมมอื แมแ้ ต่น้อย หญงิ สาวยนื เป็นหนุ่ ใหน้ างกาํ นัลทงั หมดจดั การกบั ตวั เอง จนพอใจ จนผา่ นไปครงึ ชวั ยาม ใบหน้าและผมของนางก็ เรยี บรอ้ ย เครอื งประดบั ขอ้ มอื แขน เอว เทา้ ลว้ นถกู ใช้ จนครบ เหลอื แต่ชดุ ผา้ มจั ฉาทตี อ้ งปรบั อกี เลก็ น้อยเทา่ นัน จา้ วเว่ยนึกทงึ ในฝีมอื ของนางกาํ นลั เหล่านี จนไดย้ นิ ว่า พวกนางชว่ ยงานเลยี งในวงั มานานแลว้ นางระบาํ สว่ น ใหญก่ เ็ คยผา่ นมอื พวกนางทงั สนิ การปรบั แกช้ ดุ การ เปลยี นเครอื งประดบั การแกป้ ัญหาเฉพาะหน้าชนิดใดที ไมเ่ คยเจอเมอื อยฝู่ ่ายนี ดงั นนั พวกนางจงึ สงบและมสี ติ มาก หลวิ จา้ วเว่ยถูกปล่อยตวั ใหพ้ กั เพอื รอสวมชดุ นางจงึ หนั ไป หากระจกเพอื มองใบหน้าตวั เอง หญงิ สาวพบว่าคนในกระจกนนั เหมอื นนางทไี มใ่ ชน่ าง ความงามทวคี ณู ไปไมร่ กู้ เี ท่า ขณะเดยี วกนั ยงั ดดู ดุ นั อนั ตราย ดวงตาหงสโ์ ฉบเฉยี ว รมิ ฝีปากอวบอมิ สแี ดงสด เหนือสงิ อนื ใดคอื เสน่หเ์ ยา้ ยวนทดี รู า้ ยกาจ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 2 9 ใบหน้าของนางถูกพอกดว้ ยแป้งทหี นาและหนกั กว่าปกติ ทกุ อณูแน่นเอยี ดเสยี จนหญงิ สาวไมก่ ลา้ ขมวดควิ นานๆ เพราะกลวั วา่ จะเกดิ รอยแป้งแตกเป็นผง \"งานเลยี งจาํ เป็นตอ้ งแต่งหนกั สกั หน่อยไมเ่ ช่นนนั เมอื ขนึ ราํ เจา้ จะดจู ดื ชดื ไรช้ วี ติ ชวี า\" อาจารยเ์ ซยี ทเี ขา้ มาตรวจดู อกี ครงั กล่าวเมอื เหน็ หลวิ จา้ วเว่ยจอ้ งกระจกอยา่ งสงสยั \"อกี อยา่ งงานนีไมว่ า่ ใครกห็ วงั ใหฝ้ นตก หากใชแ้ ป้ง ธรรมดาเกดิ เจา้ เปียกฝนขนึ มาเครอื งสาํ อางเหล่านนั คง ไหลเยมิ ไมน่ ่ามอง ดงั นนั จงึ ตอ้ งใชข้ องทพี เิ ศษสกั หน่อย เพอื ใหต้ ดิ ทนมากขนึ เมอื เจา้ กลบั จวนไปแลว้ กใ็ หใ้ ช้ นํามนั มะพรา้ วชว่ ยลา้ งออก\" \"ขอบคุณทา่ นอาจารยท์ ชี แี นะ\" \"เหลอื อกี ครงึ ชวั ยาม เจา้ ลองซอ้ มใหข้ า้ ดูสกั รอบเถอะ เผอื มปี ัญหาทจี ุดใดจะไดแ้ กไ้ ขกนั ทนั ... ไปทหี อ้ งขา้ งนแี ลว้ กนั \" อาจารยเ์ ซยี รูส้ กึ ว่ายงั มโี ชคอยบู่ า้ งทไี มต่ อ้ งแกป้ ัญหา ดว้ ยเวลากระชนั ชดิ มากนกั หนงึ ชวั ยามมากพอจะใหพ้ วก นางเตรยี มตวั ไดห้ ลายอยา่ ง หลวิ จา้ วเวย่ ไมอ่ ดิ ออดนางเดนิ ตามอาจารยเ์ ซยี ไปทนั ที ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 3 0 หอ้ งขา้ งเป็นหอ้ งเกบ็ ชดุ ทคี อ่ นขา้ งโลง่ ทนี นั ไมม่ คี นอนื เมอื เขา้ ไปแลว้ อาจารยเ์ ซยี กป็ ิดประตกู อ่ นจะเปลยี นสหี น้า \"คุณหนูหลวิ เจา้ แน่ใจนะว่าซอ้ มมาดแี ลว้ \" \"อาจารยเ์ ซยี ไมต่ อ้ งหว่ ง บา่ วขา้ งกายขา้ มารดาของนาง เคยเป็นนางราํ ในกองสงั คตี วชิ าทุกอยา่ งลว้ นถกู ตอ้ งตาม แบบแผนราชสาํ นกั \" \"ถงึ อยา่ งนันกเ็ ถอะ อยา่ ใหเ้ ดอื ดรอ้ นมาถงึ ขา้ กพ็ อ\" อาจารยเ์ ซยี ยน่ หน้า หากไมเ่ ขา้ ตาจนนางคงไมย่ อม รว่ มมอื กบั แผนการของสตรผี นู้ ี พน้ งานบวงสรวงนีไปหวั หน้าสาํ นักสงั คตี จะเกษยี ณ ปัญหาคอื คนทจี ะมารบั ตาํ แหน่งต่อจากเขานนั นบั วา่ เป็น ศตั รเู ก่าแกข่ องอาจารยเ์ ซยี ทเี ดยี ว ตามจรงิ ตวั เขาเป็นอาจารยพ์ ณิ ทมี อื ชอื เสยี งโดง่ ดงั ทสี ดุ ของถงเยยี น ไมน่ บั วา่ ทบั สายงานกบั นาง แตฮ่ ูหยนิ ของ เขาสมยั สาวๆ เคยเป็นนางราํ เชน่ กนั และมนั แขง่ ขนั กบั นางไมห่ ยุดหยอ่ น นานวนั กต็ งั ตวั เป็นศตั รกู นั แถมยงั หา วธิ เี ล่นงานกนั มาตลอด ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 3 1 ยามนีสามขี องอกี ฝ่ายจะไดข้ นึ ไปเป็นหวั หน้าสาํ นกั สงั คตี มอี าํ นาจปรบั เปลยี นกองงานต่างๆ ในสาํ นกั ไดต้ าม อาํ เภอใจ พวกเขารกั ใครผ่ กู พนั ธก์ นั ปานจะกลนื บรุ ุษผนู้ ี ยงั ชว่ ยเล่นงานนางอยหู่ ลายคราว ถงึ เวลานนั แลว้ มหี รอื ที จะปล่อยศตั รอู ยา่ งนางเอาไวข้ วางหขู วางตา แต่ในบา้ นหลายปีมานอี าจารยเ์ ซยี นับเป็นเสาหลกั สามี คทู่ กุ ขค์ ู่ยากเมอื แก่ตวั กป็ ่วยออดๆ แอดๆ ไมอ่ าจทาํ งาน ใดไดอ้ กี เงนิ ทองกถ็ กู นําออกมาใชเ้ พอื รกั ษาเขาไปจน หมดแลว้ ดงั นนั จงึ มแี คง่ านในสาํ นกั สงั คตี นที ยี งั พยงุ ให้ พวกเขามชี วี ติ รอดอยไู่ ดไ้ มข่ ดั สน อาจารยเ์ ซยี รูช้ ะตากรรมตวั เองวา่ ตนคงโดนเลน่ งานแน่ เมอื หวั หน้าสาํ นักคนใหมเ่ ขา้ มา แต่นางยงั ไมอ่ าจปล่อย มอื จากงานนีไดเ้ พราะถอื เป็นฟางเสน้ สุดทา้ ยทชี ว่ ยพยงุ ชวี ติ ของนางกบั สามแี ละเป็นความภาคภมู ใิ จเดยี วของ นาง เมอื ทา่ นรองเจา้ กรมตดิ ตอ่ นางมาใหช้ ว่ ยเหลอื แผนการสลบั ซบั ซอ้ นใหเ้ ป็นรปู เป็นรา่ งนางจงึ ตอบตกลง เมอื พจิ ารณาขอ้ ดขี อ้ เสยี ครบถ้วนแลว้ แต่ไหนแต่ไรมาทุกปีพวกขนุ นางทอี ยากผลกั ดนั บุตรสาว ตวั เองกม็ กั จะตดิ สนิ บนพวกอาจารยใ์ นกองสงั คตี เพอื ให้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 3 2 ไดต้ ามปรารถนาอยแู่ ลว้ เพยี งแตค่ ราวนสี งิ ทนี างไดร้ บั ไม่ เพยี งแต่เงนิ ทองแต่เป็นแรงสนบั สนุนจากทา่ นรองเจา้ กรม พธิ กี าร นอกจากเขาจะรบั รองทที างของนางในกองสงั คตี แลว้ ยงั จะชว่ ยผลกั ดนั นางใหเ้ ป็นหวั หน้ากองระบําอกี ถอื เป็น ความกา้ วหน้าทลี อ่ ตาล่อใจอยา่ งยงิ ยวด มากไปกวา่ นนั เมอื รว่ มมอื กนั ทาํ เรอื งสกปรกแลว้ หลงั จากนนี างกน็ บั วา่ มวี าสนากบั สกลุ เถา หากมเี รอื งราวใดกอ็ าจขอความ ชว่ ยเหลอื กนั ได้ อาจารยเ์ ซยี แปลกใจอยบู่ า้ งทหี ลวิ จา้ วเว่ยไมย่ อมลงแขง่ แต่คดิ จะปาดหน้าทุกคนในวนั งานเชน่ นี หากนางลงแขง่ แลว้ ตดิ สนิ บนเพอื โกงยงั งา่ ยกว่าการทาํ เรอื งใหซ้ บั ซอ้ น วนุ่ วายเชน่ นีมาก แต่สตรสี กลุ หลวิ แตล่ ะคนดแู ลว้ ไมใ่ ชน่ ําคา้ งใสสะอาด ตงั แตท่ หี ลานไฉ่ซนิ เกดิ มา้ พยศ มาถงึ คุณหนูหา้ ป่วยจน ไมอ่ าจร่วมคดั เลอื ก ดแู ลว้ จวนนีอาจจะเป็นถาํ เสอื บงึ มงั กร กอ่ นนอี าจารยเ์ ซยี จาํ ใจตดั สนิ ใหห้ ลวิ จา้ วอวชี นะเพราะไม่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 3 3 มใี ครเหมาะสมกว่านาง แต่ในใจอาจารสเ์ ซยี ไมช่ อบใจนกั เพราะหลวิ จา้ วอวแี มจ้ ะร่ายราํ ไดต้ ามมาตรฐานแตพ่ ลงั ของนางไมถ่ งึ และอารมณ์ไมล่ กึ ซงึ พอ เมอื เปลยี นเป็นหลวิ จา้ วเวย่ ทที า่ นรองเจา้ กรมยนื ยนั เรอื ง ฝีมอื การร่ายราํ ของนางมาเป็นอยา่ งดแี ลว้ อาจารยเ์ ซยี กลบั รสู้ กึ โลง่ ใจอยา่ งประหลาดแมย้ งั ไมเ่ คยเหน็ อกี ฝ่าย รา่ ยราํ เลยสกั ครงั \"เรมิ เลยเถอะ เจา้ ตอ้ งจาํ ไวว้ า่ มอื เทา้ ของเจา้ ไมอ่ าจชไี ม่ ทางฝ่าบาทกบั ฮองเฮาได้ บนลานอาจจะลนื เจา้ ทรี าํ เทา้ เปล่าต้องระวงั ใหด้ ี ยงิ ถา้ ฝนตกเจา้ จะตอ้ งยงิ ระวงั จะ พลาดลม้ ไมไ่ ดเ้ ดด็ ขาด... เมอื จบองกท์ สี องผา้ ปิดหน้านีให้ เจา้ ถอดและโยนทงิ ลงมา ...จาํ ไวว้ า่ หลงั องคท์ สี องเท่านนั จะไดส้ อดคลอ้ งกบั ทาํ นองชว่ งทเี ปลยี นไปสกู่ ารสรู้ บ\" \"ขา้ เขา้ ใจแลว้ \" \"มาเถอะ ราํ ใหข้ า้ ดู ยงั ไมต่ อ้ งออกแรงมากแคใ่ หข้ า้ ดวู า่ เจา้ จาํ ทกุ อยา่ งไดจ้ รงิ หรอื ไม\"่ \"ไดเ้ จา้ ค่ะ\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 3 4 * เสยี งดนตรปี ระโคมงานเลยี งเรมิ แลว้ เสยี งดงั กระหมึ ออื องึ มาจนถงึ ตาํ หนักขา้ ง เสยี งกลองทกี ระหนําเป็นจงั หวะทาํ ใหใ้ จของหลวิ จา้ วอวเี ตน้ ไมเ่ ป็นสาํ ตวั นางสนั ดว้ ยความ หวนั ใจ หญงิ สาวปวดทอ้ งราวกบั ไสจ้ ะขาด แต่กลบั ไมอ่ าจไปไหน ไดเ้ พราะประตูวงั ปิดแลว้ อกี ทงั บดิ าไมต่ อ้ งการใหค้ นอนื ลว่ งรูถ้ งึ อาการของนางกอ่ นงานจะเลกิ ดงั นนั จงึ ขงั นาง เอาไวห้ ลงั ฉากกนั ในหอ้ งแต่งตวั นนั เอง นางถกู มดั ปาก เอาไวไ้ มก่ รดี รอ้ ง เหงอื กาฬแตกพลกั นางเจบ็ ปวดเหมอื น จะตาย แต่ไมม่ ที งั หมอ ทงั ยา แมแ้ ต่มารดากถ็ กู บดิ าลาก ใหก้ ลบั เขา้ งานไป นางจงึ ทาํ ไดเ้ พยี งอดทนรอเวลาเลกิ งานเลยี งเทา่ นนั หลวิ จา้ วอวนี ําตานองหน้า นางแคน้ จนแทบกระอกั บดิ า โหดเหยี มกบั นางยงิ นกั ยามนีนางปวดทอ้ งจนจะตายอยู่ แลว้ แต่กลบั ไมม่ หี มอสกั คนคอยดแู ล ตงั แต่เดก็ หลวิ จา้ วอวแี มจ้ ะเป็นบุตรอี นุแตม่ ารดากม็ าจาก ตระกลู ใหญ่ แมข้ า้ วของเครอื งใชไ้ มอ่ าจเทยี บหลวิ จา้ วเว่ย ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 3 5 แต่มารดากร็ กั ถนอมนางมาก ยงุ ไมใ่ หไ้ ตไ่ รไมใ่ หต้ อม นางเพยี งแค่หกลม้ หรอื ตอ้ งพษิ ลมเยน็ มารดากว็ งิ ตาม หมอมาตรวจแลว้ ไมเ่ คยสกั ครงั ทตี อ้ งอดทนกบั ความ เจบ็ ปวดสาหสั และถูกละเลยเชน่ นี นางมองลอดชอ่ งของฉากกนั เหน็ พวกนางกาํ นลั กาํ ลงั ประคองชดุ ผา้ มจั ฉาสวรรคใ์ หห้ ลวิ จา้ วเวย่ สวมใจของนาง กแ็ ทบหลงั เลอื ด นยั น์ตาหดเลก็ ลงดว้ ยความอาฆาต นาง ไมร่ ตู้ วั ดว้ ยซําวา่ เผลอกดั รมิ ฝีปากจนแตก นางกาํ นลั ชว่ ยหลวิ จา้ วเวย่ สวมชุดอยา่ งพถิ พี ถิ นั และ ตรวจสอบความเรยี บรอ้ ยของนางตงั แตห่ วั จรดเทา้ อกี ครงั กอ่ นจะเรยี นใหอ้ าจารยเ์ ซยี มาตรวจดซู าํ อกี ที เมอื ทกุ อยา่ งพรอ้ มเหลา่ นางกาํ นลั กล็ า่ ถอยออกไป อาจารยเ์ ซยี เตรยี มนําทางนางออกไปจากหอ้ งเพอื ไปรอที ขา้ งตําหนกั เป๋ าเหอพรอ้ มนางระบาํ คนอนื \"อาจารยเ์ ซยี รบกวนทา่ นออกไปก่อน ขา้ ขอคยุ กบั น้อง รองของขา้ สกั คาํ แลว้ จะตามไป\" หลวิ จา้ วเวย่ ขอ หญงิ ชรา มองนางแวบหนึงกอ่ นจะเดนิ ออกไปจากหอ้ ง หญงิ สาวยกกระโปรงขนึ แลว้ เดนิ ออ้ มฉากกนั มายนื ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 3 6 ตรงหน้าหลวิ จา้ วอวที นี อนเอนอยบู่ นกองผา้ นางลบู กระโปรงและจดั กาํ ไลขอ้ มอื อยา่ งออ้ ยองิ กอ่ นจะเอ่ยปาก เสยี งหวานกระจา่ ง \"น้องสาว เจา้ ว่าขา้ เหมาะกบั ชดุ นี หรอื ไม?่ \" หลวิ จา้ วอวถี กู มดั ปากไว้ แมจ้ ะอยากกน่ ดา่ หลายคาํ กท็ าํ ไดเ้ พยี งถลงึ ตาใสอ่ กี ฝ่ายเทา่ นนั \"ดสู ภาพเจา้ สิ ชา่ งดูไมไ่ ด้ ทงั ทจี วนเจยี นจะไดป้ ีนขนึ ทสี งู แลว้ เชยี ว... แตอ่ ยา่ งว่าสวรรคย์ งั มคี วามยุตธิ รรมอยบู่ า้ ง คนทวี าสนาตนื เขนิ ยอ่ มไมอ่ าจถกู ยกยอ่ งไดว้ นั ยนั คาํ \" นงั แพศยา! หลวิ จา้ วอวกี รดี รอ้ งอยใู่ นลาํ คอเมอื ไดย้ นิ คาํ พดู บาดหู \"คนอยา่ งเจา้ กท็ าํ ไดเ้ ทา่ นีแหละ วงิ ไลต่ ามเงาของขา้ ทุก ชาตทิ ุกภพ ฝันเฟืองวา่ จะกา้ วขา้ มขา้ ไปได้ ...น้องรองขา้ เคยพลาดมาครงั หนึง แตจ่ ะไมม่ วี นั พลาดซําสอง ชาตนิ ี ของเจา้ กจ็ งแหงนหน้ามองขา้ ไปจนตายเถอะ\" หลวิ จา้ วเว่ยไมส่ นวา่ หลวิ จา้ วอวจี ะแสดงสหี น้าบดิ เบยี ว แคไ่ หน นางสะบดั ตวั เดนิ ออกมาอยา่ งทระนง เป็นเงารา่ ง ทงี ดงามจนหลวิ จา้ วอวไี มม่ วี นั เทยี บตดิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 3 7 การแสดงแรกเป็นการแสดงแสนยานุภาพทางทหาร ดงั นนั จงึ มแี ตผ่ ชู้ ายเตม็ ลาน หนงึ ในนนั มผี นู้ ําแสดงทโี ดด เด่นยงิ คอื องคช์ ายสอี เู่ หวนิ เจา พระโอรสของฮอ่ งเตแ้ ละ ฮองเฮา การแสดงชุดนเี ป็นการประกาศศกั ดาทางทหารต่อสายตา พวกทตู ตา่ งแควน้ ดงั นันจงึ มคี วามพรอ้ มเพรยี งแขง็ แกร่ง และชวนใหฮ้ กึ เหมิ มาก ฮองเฮาเป็นคนแรกทปี รบมอื เมอื การแสดงจบลง องคช์ าย อู่เหวนิ เจาเป็นลกู ทสี าํ คญั กบั นางทสี ุด แมน้ างจะรกั องค์ หญงิ เหมยเจยี วไมน่ ้อย แตเ่ พอื ตําแหน่งฐานะนางตอ้ งทน อดึ อดั กดดนั และเฝ้ารอหลายปีกวา่ จะไดล้ ูกชายมา ดงั นนั หากเทยี บกนั แลว้ นางรกั และถนอมองคช์ ายสยี งิ กวา่ ใคร ทงั หมด เรยี กไดว้ ่าเขาเป็นแกว้ ตาดวงใจของนาง ยงิ องค์ หญงิ เหมยเจยี วอภเิ ษกออกไปแลว้ นางกย็ งิ ทุม่ เทความ สนใจทงั หมดใหล้ กู ชายคนนี ฮองเฮายมิ กวา้ งอยา่ งจรงิ ใจเป็นครงั แรกเมอื ฝ่าบาทตรสั เรยี กใหพ้ ระโอรสออกมารบั รางวลั และตรสั ชมื ชมหลายคาํ ในใจของฮองเฮาพองฟูไปดว้ ยความภาคภมู ใิ จ ลูกน้อย ของนางเตบิ โตมาอยา่ งสงา่ งามโดยแท้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 3 8 เหลา่ สนมทนี งั อยใู่ นงานตา่ งกเ็ อ่ยปากชมองคช์ ายสคี นละ คาํ สองคํา แตฮ่ องเฮารวู้ า่ ในใจพวกนางไมม่ ใี ครยนิ ดอี ยา่ ง จรงิ ใจ เลยไปจากพวกสนม พวกองคช์ ายองคอ์ นื กป็ ันยมิ กล่าวชนื ชมพนี ้องไมข่ าดปากเชน่ กนั แตใ่ นใจไมร่ ใู้ คร เตรยี มวางแผนกาํ จดั องคช์ ายอเู่ หวนิ เจาแลว้ บา้ ง เหลยี วฮองเฮายดื แผน่ หลงั ตรงขนึ แสดงทา่ ทางคลา้ ยแม่ เสอื ทปี กป้องลูก หลงั รบั พระราชทานรางวลั และคาํ เยนิ ยอ มากมายองคช์ ายสกี ถ็ วายบงั คมลา ก่อนไปยงั หนั มาสง่ รอยยมิ กวา้ งใหพ้ ระมารดาราวกบั เดก็ น้อยไมม่ ผี ดิ เหลยี วฮองเฮาใจอ่อนยวบทนั ทที เี หน็ ท่าทางเดก็ ๆ เช่นนนั ของพระโอรส แมจ้ ะทาํ ทา่ ทางขงึ ขงั สกั แคไ่ หน พอ อยตู่ อ่ หน้านางบุตรชายกย็ งั ทําตวั เป็นเดก็ เสมอ รอยยมิ ขององคช์ ายสที าํ ใหเ้ หลยี วฮองเฮาจติ ใจสงบลงมาก * เนียเถยี นชงิ ดมื ไปไมน่ ้อยตงั แตเ่ รมิ เพราะการคะยนั คะยอ ของทนั ฮวาทนี งั ตดิ กนั เขาดกู ารแสดงชุดตา่ งๆ ดว้ ย ทา่ ทางสาํ รวม บรรยากาศโดยรอบไมน่ บั วา่ รอ้ นอบอา้ ว มี ลมพดั โชยมาเป็นระยะ แตฟ่ ้าโปรง่ โลง่ มาก ไมม่ แี มแ้ ต่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 3 9 เมฆหนาใหเ้ หน็ การแสดงผา่ นไปชดุ แลว้ ชดุ เล่ากระทงั ยามทแี ดดรม่ ลมตก มาถงึ คนของหอเทพพยากรณ์ประกาศฤกษ์ เชญิ การ แสดงเพอื การราํ บวงสรวงฟ้าดนิ จาํ ลองภาพการชว่ งชงิ ความอุมสมบรู ณ์และความสขุ สงบลงมาสใู่ ตห้ ลา้ จนิ ตลลี า ทสี าํ คญั ทสี ดุ ในงานคนื นี ชายหนุ่มไดย้ นิ นกั พรตประกาศกอ้ งทกี ลางลานจงึ เบน สายตาไปมองเหลา่ นางราํ หลายสบิ คนทสี วมชดุ สแี ดงยนื เรยี งแถวรออยตู่ รงประตตู าํ หนกั แต่ใครอนื กไ็ มส่ าํ คญั ใน สายตาเขาเทา่ กบั สตรผี หู้ นงึ แมจ้ ะมผี า้ โปรง่ ปิดบงั ใบหน้าครงึ ลา่ งอยเู่ ขากจ็ าํ นางได้ อยา่ งแมน่ ยาํ เนียเถยี นชงิ ยกเหลา้ ขนึ กรอกลงคอกอ่ นจะ กระตุกยมิ เขามองรา่ งสะโอดสะองของนางแลว้ เลอื น สายตาสงู ขนึ ไปยงั ทอ้ งฟ้าทปี ลอดโปรง่ ไรท้ วิ เมฆ ดวงตาวาววบั สรา้ งแรงกดดนั มหาศาลวูบหนึงจบั จอ้ งบน ฟ้าไกลพรอ้ มกบั ดวงหน้าเยน็ ชาลําลกึ * ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 4 0 จากทอ้ งฟ้าทตี ะวนั ใกลจ้ ะลาลบั ไรเ้ มฆ ไรค้ ลนื ลม จๆู่ กม็ ี เมฆกอ้ นมหมึ าเคลอื นเขา้ มาบงั ดวงอาทติ ยท์ กี าํ ลงั เคลอื น ตวั ลงลบั ทวิ เขา ลมโชยมารุนแรงจๆู่ หมเู่ มฆกก็ ะพรบิ แสงมฟี ้าแลบฟ้ารอ้ ง ขณะทเี สยี งกลองประโคมกระหมึ ขนึ ผคู้ นในลานกร็ สู้ กึ ได้ ถงึ ไอเยน็ อยา่ งกะทนั หนั ราวกบั ปาฎหิ ารยิ .์ .. คนทงั หมดจบั จอ้ งหญงิ สาวในชดุ ผา้ มจั ฉาสวรรคเ์ ป็น ตาเดยี ว เมอื เหน็ ละอองฝนโปรยปรายลงมาเบาๆ ยามที นางยา่ งเทา้ ขนึ เหยยี บเวทกี ลางลานกใ็ หร้ สู้ กึ ทงึ ยงิ นกั ...ดเู หมอื นปีนีจะเลอื กเทพธดิ าไดถ้ ูกคน คณุ หนูผนู้ ีคงเป็น ผมู้ บี ญุ บารมอี ยา่ งแทจ้ รงิ หญงิ สาวยสี บิ คนยนื ประจาํ ตาํ แหน่งลอ้ มแทน่ พธิ ี ดา้ นบน มเี พยี งโฉมสะคราญนางเดยี วทเี ยอื งยา่ งดว้ ยฝ่าเทา้ เปลอื ยเปล่า ผวิ กายขาวสะอาดกระจ่างใสราวกบั เกลด็ หมิ ะ แมย้ ามนี ไมไ่ ดเ้ หน็ หน้าชดั เจนกร็ บั รไู้ ดว้ า่ นางงดงามไมเ่ ป็นรองใคร ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 4 1 แน่ บางคนเหน็ แลว้ กใ็ หน้ กึ อจิ ฉาวาสนาของสกลุ หลวิ ยามนมี ี บุตรสาวทโี ดดเดน่ และมากวาสนาเช่นนีคงไดม้ หี น้ามตี า ไปอกี นาน ในขณะทผี ชู้ มทงั หลายคดิ กนั ไปตา่ งๆ นานา หลวิ เฉยี นก ลบั เหงอื ตก เจนิ ฮยุ่ เหมยเองกแ็ ทบปันหน้าเอาไวไ้ มอ่ ยู่ สว่ นฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ทไี ดร้ เู้ รอื งจากบุตรชายแลว้ กข็ บกราม แน่น จดจอ้ งหลวิ จา้ วเว่ยบนเวทดี ว้ ยความคาดหวงั อยา่ ง ยงิ ฮ่องเตอ้ ู่เหอตเี ดมิ ทกี าํ ลงั เบอื หน่ายกบั พธิ กี ารทยี ดื ยาวมา ตลอดทงั วนั แตเ่ ขาไมอ่ าจพลาดการชมราํ บชู าฟ้าดนิ ที นบั วา่ เป็นสว่ นสาํ คญั ทสี ดุ ของพธิ ตี อนคาํ ดงั นนั จงึ อดทน นงั อยู่ คดิ ว่าหลงั จบการแสดงนีแลว้ จะปลกี ตวั ออกไป คอ่ ยปล่อยใหฮ้ องเฮาจดั การตอ่ ไปแทน แตเ่ พยี งแคล่ มโหมพดั รนุ แรงขนึ อยา่ งไมม่ ปี ีมขี ลยุ่ เมฆ ฝนเคลอื นเขา้ มาอยเู่ หนอื หวั พวกเขา พรอ้ มกบั แสงสนี ่า เกรงขาม กลนิ ไอฝนลอยละลวิ ขนึ เหนือผนื ดนิ พรอ้ มกบั รา่ งแน่งน้อยทกี า้ วขนึ สแู่ ทน่ เวทที ยี กสงู เบอื งหน้าเขา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 4 2 ฮอ่ งเตอ้ เู่ หอตรี สู้ กึ ว่าลมหายใจของเขาสะดุด ชายหนุ่ม เผลอบบี จอกเหลา้ ในมอื แน่น แผน่ หลงั ของเขายดื ตรงขนึ อยา่ งไมร่ ตู้ วั ยามทสี ายตาจบั จอ้ งไปทนี าง แมม้ ผี นื ผา้ ปิดบงั ใบหน้า แตด่ วงตาคู่นนั ไมว่ า่ พบเหน็ เมอื ไหรเ่ ขากจ็ าํ ได้ ดวงตาของสตรที เี ขาตามหามาตลอด... อยา่ งไรเสยี กเ็ ป็นฮอ่ งเต้ แมใ้ นใจเตน้ กระหนําไปดว้ ย ความตนื เตน้ ยนิ ดแี ละประหลาดใจเพยี งใด สหี น้าของเขา กย็ งั คงสงบเพยี งแตไ่ มอ่ าจละสายตาไปจากนางไดแ้ มแ้ ต่ น้อย หญงิ สาวเองกเ็ กดิ อาการชะงกั เมอื สบตากบั บุรุษบน บลั ลงั กท์ อง ฮอ่ งเตอ้ ่เู หอตคี ดิ วา่ นางคงตกใจทคี น้ พบวา่ ใต้ เทา้ เสยี วมาวของนางไมใ่ ชข่ นุ นางชนั สงู แต่กลบั เป็นโอรส สวรรค์ นางจงึ ไดช้ ะงกั กายไปวูบหนึงกอ่ นจะเกบ็ สหี น้า รา่ ยราํ ต่อไป เหน็ ทา่ ทางของนางแลว้ ฮอ่ งเตอ้ เู่ หอตกี ย็ งิ มนั ใจวา่ นางคอื เจา้ คา้ งคาวน้อยของเขา มมุ ปากชายหนุ่มจงึ กดลกึ ขณะที เฝ้ามองรา่ งน้อยนนั นงั ลงกอ่ นจะเอนตําจนแทบแนบไปกบั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 4 3 ลานเวทกี อ่ นจะยนั กายลกุ ขนึ มากรดี มอื สะบดั ชายแขน เสอื สาวใหพ้ ลวิ ไสวตอ้ งลมคลา้ ยนางกาํ ลงั พลกิ ฟืนจาก ธรณี สว่ นแรกของการแสดงเป็นชว่ งทเี นบิ นาบเชอื งชา้ เป็น ชว่ งของการทาํ ความเคารพ นอบน้อม และแสดงออกถงึ ความออ่ นชอ้ ย โอบออ้ มอารยี ์ ราวกบั เทพธดิ าทปี ระทาน สายนําฝนเพอื ชโลมทกุ สรรพสงิ ใหช้ มุ่ ชนื ฝนตกปรอยๆ ลงมา ฟ้ารอ้ ง ฟ้าแลบ สายฟ้า และดนตรี มหรสพ มดั รวมกนั แลว้ ทําใหบ้ รรยากาศการราํ บวงสรวง ครงั นีน่าพศิ วงกวา่ ครงั ไหนๆ ไมม่ ใี ครพดู คุยกบั แมแ้ ตค่ าํ เดยี ว ทกุ คนลว้ นไมอ่ าจละสายตาไปจากหญงิ สาวกลาง ลานพธิ ี บางคนถงึ กบั อ้าปากคา้ ง เรอื งฝีมอื การรา่ ยราํ ของหลวิ จา้ วเวย่ นับว่าไมม่ สี งิ ใดให้ ตําหนิ บวกกบั รูปโฉมยงิ กลายเป็นเลศิ ขนึ มาอกี เหนือกว่านนั คอื อภนิ ิหารบรรยากาศรอบตวั นางทดี ู ยงิ ใหญ่มาก ราวกบั แมแ้ ต่สรวงสวรรคก์ เ็ ออื อํานวยให้ นางในวนั นี หญงิ สาวหมนุ กายอยา่ งมนั คงกอ่ นจะกา้ วกงึ วงิ ไปทวั เวที ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 4 4 กระโปรงของนางพลวิ ไปกบั สายลม แขนเสอื ยาวลอย สะบดั ชายราวกบั วา่ วมงั กร ขอ้ มอื ขอ้ เทา้ ของนางสง่ เสยี งกรงุ๊ กรงิ เสมอยามทนี างขยบั ปินระยา้ บนผมของนางก็ เหวยี งไปตามทศิ ทางยามทนี างเอยี งศรี ษะ แมไ้ มเ่ หน็ สหี น้า ไมเ่ หน็ ว่านางโปรยรอยยมิ กวา้ งขวาง เพยี งใด แต่ผคู้ นกต็ รงึ ใจแลว้ และแน่ใจว่าหากนกึ ถงึ เทพธดิ าผมู้ เี มตตาอารยี ก์ ต็ อ้ งเป็นเช่นนีแน่ ยามทคี วามออ่ นน้อมถอ่ มตนแปรเปลยี นเป็นความมุง่ มนั และจรงิ จงั เสยี งฉนิ ดงั เบยี ดขนึ มากบั แตรสงั ข์ จงั หวะ ดนตรเี ปลยี นเรว็ ขนึ หนกั ขนึ และดคู กึ คะนองยงิ ขนึ หลวิ จา้ วเวย่ ยามนีทมุ่ สมาธสิ ดุ ตวั ไปกบั การรา่ ยราํ นางใช้ พลงั กายทงั หมดทมี อี ยา่ งไมอ่ อมแรง ฝนเรมิ ตกลงเมด็ มา ขนึ เรอื ยๆ ดงั นนั ยามทนี างหมนุ กาย ชายกระโปรงที สยายออกกเ็ หวยี งเอาเมด็ ฝนเป็นสายออกไป เมอื ตอ้ งกบั แสงของมกุ ราตรมี ากมายรอบเวทแี ลว้ เป็นภาพทงี ดงาม มาก ดงั หนึงสายฝนเหลา่ นนั เป็นสายสรอ้ ยทหี อ้ ยลงมา จากชายกระโปรงของนาง จากเทพธดิ าผมู้ จี ติ ใจอารยี ์ ขยบั ขนึ มาสผู่ ทู้ สี เู้ พอื แผน่ ดนิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 4 5 และใตห้ ลา้ จงั หวะเทา้ ในชว่ งนีเรง่ รุดว่องไวมาก ในขณะที ฝนตกเชน่ นีหากฝีเทา้ ไมม่ นั คงนางจะลม้ ลงไปงา่ ยๆ แต่ หลวิ จา้ วเวย่ มคี วามมงุ่ มนั มาก นางเพยี รฝึกมอื เทา้ มานานตงั แต่เรมิ เรยี นกบั มฝี ่ ู ไมเ่ คย เกยี จครา้ นแมแ้ ต่การดดั แขนดดั ขาจนไดร้ บั ความเจบ็ ปวด อยา่ งยงิ ดงั นนั วนั นีถอื วา่ คุม้ แลว้ ทนี างยงั ยนื ไดอ้ ยา่ ง มนั คงทา่ มกลางเวทที ชี นื แฉะ หญงิ สาวกรดี มอื ซา้ ยขวา โบกแขนเสอื รา่ ยราํ ดว้ ยทา่ ทาง เดด็ เดยี วเดด็ ขาดดฮู กึ เหมิ แตกตา่ งจากชว่ งแรก กอ่ นจะ กงึ วงิ กงึ กระโดดวนรอบเวที ไกลออกไปมสี ายฟ้าผา่ ลงมาเป็นฉากหลงั ทชี วนใหผ้ คู้ น ขนลุก ขณะเดยี วกนั ดนตรกี เ็ ขา้ สอู่ งกใ์ หม่ หลวิ จา้ วเวย่ จงึ ถงึ เวลาทจี ะกระชากผา้ ปิดหน้าออกไปเสยี ที ตงั แตแ่ รกอนั อ๋องเฝ้ารอดกู ารราํ บูชาฟ้าดนิ ในวนั นีอยา่ งใจ จดใจจอ่ เพราะเขาทราบวา่ คนรกั ไดร้ บั การคดั เลอื ก ชาย หนุ่มจงึ ยนิ ดแี ละรอคอยเป็นอยา่ งยงิ แตน่ บั ตงั แต่การแสดงเรมิ เขากร็ สู้ กึ ไมช่ อบมาพากลนกั หวั ควิ เขม้ ขมวดเขา้ หากนั หนกั ขนึ ทุกที มบี างอยา่ งเตอื น ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 4 6 เขาถงึ สงิ ผดิ ปกติ แต่สตรที รี า่ ยราํ อยบู่ นลานนนั อยไู่ กล และเคลอื นไหวตลอดเวลาทาํ ใหเ้ ขาไมอ่ าจพจิ ารณาใหถ้ ี ถว้ นได้ กระทงั นางกระชากผา้ ปิดหน้าผนื นนั ออกดวงตา ของเขาจงึ วาวโรจน์ เสยี งฮอื ดงั ขนึ ระลอกหนึงเมอื โฉมหน้าของนางเปิดเผยตอ่ สายตาผคู้ น บางคนนกึ สงสยั อยบู่ า้ งเพราะจาํ ไดว้ า่ นาง ไมใ่ ชห่ ลวิ จา้ วอวี แต่สว่ นใหญ่เป็นพวกผใู้ หญ่ทไี มไ่ ดร้ จู้ กั เหลา่ เดก็ สาวอยแู่ ลว้ ดงั นนั จงึ ไมร่ วู้ า่ นางเป็นใครนอกจาก บุตรสี กุลหลวิ ดงั นนั ทสี ง่ เสยี งฮอื ฮากนั นันกเ็ พราะความ งามราวกบั ปีศาจของนางนนั เอง ฮอ่ งเตม้ องนางกระชากผา้ โยนทงิ ลงบนเวทดี ว้ ยใจทเี ตน้ ระทกึ เขาเผลอกลนั หายใจจนกระทงั ผา้ ตกถงึ พนื ใน ความรสู้ กึ เขาไมใ่ ชแ่ คน่ างกระชากผา้ ผนื นันแต่ไดก้ ระชาก มา่ นหมอกทขี วางกนั ระหวา่ งนางกบั เขาออกไปดว้ ย เรอื นรา่ งของนางเยา้ ยวนใจชายจนสุดจะหา้ ม เพยี งแค่ ปรายสายตาคมเฉยี วนนั ไปมองบุรษุ คนใด ชายพวกนนั ก็ แทบจะคลานมาแทบเทา้ นางอยแู่ ลว้ ไมต่ อ้ งนึกเลยวา่ ยาม ทนี างออกทา่ ทางร่ายราํ อยา่ งสดุ ตวั เชน่ นีจะชวนใหผ้ คู้ น ตกตะลงึ จนลมื หายใจเพยี งใด ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 4 7 ตอนแรกเฉนิ หรงปัวไมส่ นใจพธิ กี ารแสดงเหลา่ นีเลย เขา นงั แขง็ ทอื เป็นตอไมแ้ ค่คดิ จะรอเวลาใหง้ านเลยี งจบลง กระทงั เหน็ ว่าสตรที รี า่ ยราํ อยกู่ ลางลานนนั ดคู ุน้ ตามาก เขาเพ่งมองนางอยยู่ ามทนี างวงิ มาฝังเวทดี า้ นทเี ขานงั และสบตากนั ในชวั อดึ ใจนนั ชายหนึงรสู้ กึ ราวกบั ถกู สะกด ตรงึ เอาไว้ แตเ่ มอื ฉุดสตสิ าํ นึกคนื มาจากความตะลงึ งนั เขากห็ นั ไป มองพวกคณะทตู จากซอื ฟังทกี าํ ลงั มองนางอยอู่ ยา่ ง เคลบิ เคลมิ แยแ่ ลว้ ... * หญงิ งาม สายลม หยาดฝน และบทเพลง ทุกอยา่ งลงตวั พอเหมาะพอเจาะไปหมด ในใจของ อาจารยจ์ ากหอเทพพยากรณ์นนั เตน้ เรา่ ไปดว้ ยความยนิ ดี ปรดี าทปี ีนีคาํ นวณฤกษย์ ามไดเ้ หมาะสมถงึ เพยี งนี กลบั กนั ในขณะเหลา่ นกั พรตดใี จและฝันเฟืองถงึ รางวลั ใหญ่จากฮ่องเต้ เหลา่ สนมทนี งั อยใู่ นงานกลบั รสู้ กึ ว่าลําคอ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 4 8 ฝาดเฝือนกลนื สงิ ใดกไ็ รร้ สชาติ แมแ้ ตน่ ําชายงั รสู้ กึ วา่ รอ้ น ผา่ วลวกคอ พวกนางแต่ละคนสลบั กนั ลอบมองสพี ระพกั ตรข์ องฮ่องเต้ ตา่ งคนตา่ งหวาดหวนั ในใจ วงั หลงั ไมข่ าดแคลนหญงิ งาม จะเอาความงามชนดิ ไหน ลว้ นมที งั นนั แตส่ ตรที งี ดงามราวกบั ปีศาจจงิ จอกจอม ยวั ยวนและทรงเสน่หม์ หาศาลเชน่ นี หากเขา้ วงั หลงั มาคง เป็นตวั หายนะของพวกนางแน่ เหลา่ สนมตา่ งรอ้ นใจทงั ทหี ลวิ จา้ วเว่ยยงั ราํ ไมจ่ บเพลงเลย ดว้ ยซํา * จากเทพจาํ แลงทงี ดงามอ่อนโยน ราวกบั นางไดท้ งึ ภาพลกั ษณ์ความอ่อนหวานทงิ ไปพรอ้ มกบั ผา้ กลายเป็น ความเผด็ รอ้ น ยวั ยวน รนุ แรง ดมู นั ใจ ทระนง และดุดนั ราวกบั หากใครไมย่ อมกม้ หวั ใหน้ างจะบดขยพี วกเขาจน กลายเป็นผยุ ผง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 4 9 หญงิ สาวใชร้ า่ งกายรา่ ยราํ อยา่ งสงา่ งาม แมม้ นี างราํ ทรี าํ อยรู่ อบๆ เวทกี ไ็ มม่ ใี ครสามารถดงึ ดดู สายตาไดเ้ ทา่ หลวิ จา้ วเว่ย คลา้ ยวา่ นางไดต้ รงึ ความสนใจทงั หมดของผคู้ น ในงานไวท้ นี างเพยี งผเู้ ดยี ว แมแ้ ตห่ ยาดฝนกไ็ มอ่ าจสยบความรอ้ นแรงดงั เปลวเพลงิ ของนาง หญงิ สาวกรดี มอื ชา้ เรว็ ตามจงั หวะผผี า สายตา ของนางกวาดไปทวั ไมว่ า่ จะเป็นฝังขนุ นาง ทูต เชอื พระ วงศ์ หรอื ฮ่องเต้ คราวแรกนางยงั ตกใจทพี บเขานงั อยหู่ ลงั บลั ลงั ก์ แตเ่ มอื การแสดงผา่ นไปดวงตาสกุ สกาวคนู่ นั กก็ ลบั มาแน่วแน่ นางมองสบตาเขาอยา่ งเดด็ เดยี ว มคี วามหยอกเยา้ ยวั ยวน และผลกั ใสในที ในอกของฮ่องเตอ้ ู่เหอตนี นั แทบจะรอใหเ้ พลงจบไมไ่ หว ความยนิ ดที ไี ดพ้ บนางทวคี ณู ขนึ เรอื ยๆ ยงิ เหน็ เสน่ห์ อยา่ งรา้ ยกาจของนางกย็ งิ อยากครอบครองเอาไวใ้ นกาํ มอื เนียเถยี นชงิ มองหญงิ สาวทสี ยายชุดสแี ดงเพลงิ สะบดั ทา่ มกลางหยาดฝนพราํ นัยน์ตาของเขาไพลเ่ หน็ วหิ ค เพลงิ ทกี าํ ลงั ออกมาเลน่ นําฝน วหิ คเพลงิ ทมี สี ญั ชาตญาณ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 5 0 ดุดนั แน่วแน่ กลา้ ไดก้ ลา้ เสยี และรกั อสิ ระ สตรที กี าํ ลงั ถ่ายทอดภาพของการชว่ งชงิ แสงสวา่ งสใู่ ต้ หลา้ อยนู่ นั เหมอื นดงั วหิ คเพลงิ ทพี รอ้ มจะเผาผลาญตวั เอง เพอื รกั ษาศกั ดศิ รขี องตน ชายหนุ่มคลยี มิ บางๆ ออกมา... * ทว่ งทาํ นองเขา้ สชู่ ว่ งทา้ ย สตรที รี าํ ดา้ นลา่ งตอ้ งขนึ สเู่ วที เพอื รว่ มร่ายราํ ในช่วงสดุ ทา้ ยของเพลง พวกนางแตล่ ะคน ตา่ งมสี ตแิ ละจดจอ่ มากเพอื ไมใ่ หเ้ กดิ ความผดิ พลาด ภาพตอนจบของการรา่ ยราํ บูชาฟ้าดนิ หลวิ จา้ วเว่ยจะตอ้ ง เหยยี บบนหลงั และมอื ทปี ระสานกนั ของนางราํ ดา้ นลา่ ง ทาํ ราวกบั ว่านางกาํ ลงั เหาะเหนิ เดนิ อากาศ กอ่ นจะโปรย มกุ ลงมาคลา้ ยเทพธดิ าทชี นะศกึ และมอบคนื ความอุดม สมบรู ณ์สแู่ ผน่ ดนิ กอ่ นหน้านีพวกนางมเี วลาซอ้ มการต่อตวั นีแคค่ รงั เดยี ว เท่านนั ดงั นนั ทกุ คนจงึ ตงั ใจระมดั ระวงั มากเพอื ไมใ่ หเ้ กดิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 7 5 1 ความผดิ พลาดขนึ ในใจของหลวิ เฉยี นกบั เจนิ ฮยุ่ เหมยนนั กาํ ลงั เตน้ กระหนํา อยา่ งบา้ คลงั พวกผใู้ หญ่สกุลหลวิ ลว้ นเคยรว่ มงาน บวงสรวงฟ้าดนิ ดงั นนั ถงึ จาํ ไดว้ า่ ต้องมกี ารตอ่ ตวั ในตอน จบ ทแี มไ้ มไ่ ดพ้ ศิ ดารเหมอื นพวกกายกรรม แต่เพราะ หลวิ จา้ วเวย่ ไมเ่ คยไดซ้ อ้ มมากอ่ น ทงั มฝี นตกเช่นนี หาก ผดิ พลาดขนึ มา ไมใ่ ชแ่ ค่นางราํ บนเวทที จี ะลม้ ละเนละนาด สกลุ หลวิ กค็ งดงิ ลงเหวเชน่ กนั หลวิ หานกาํ หมดั แน่นขนึ เขามขี อ้ กงั ขามากมายตงั แต่ เหน็ พสี าวคนโตขนึ เวทแี ทนทสี าวคนรอง แต่พอดสู หี น้า บดิ าทเี หมอื นรอู้ ยแู่ ลว้ กเ็ ลอื กจะปิดปากเงยี บเอาไว้ ดวงตาของเขาจบั จอ้ งความงามอยา่ งรา้ ยกาจของหลวิ จา้ ว เวย่ ดว้ ยหวั ใจทเี ตน้ ระทกึ สายฝนยงั คงโปรยปราย หลวิ จา้ วเว่ยรสู้ กึ เหมอื นตวั เองกาํ ลงั กลนั ความคงั แคน้ ออกมาเป็นกาํ ลงั ความโดดเดน่ ความรา้ ยการ เสน่ห์ บรรยากาศทแี ผอ่ อกมาจากตวั นางนนั หนกั องึ สบั สน ปนเปจนผคู้ นไมอ่ าจแยกแยะไดว้ า่ ควรจะอธบิ ายเชน่ ไร ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น