แสนชัง 2

แ ส น ชั ง | 3 5 2 \"คุณหนู คณุ หนูเจา้ ขา\" บา่ วคนหนงึ วงิ เขา้ มาในหอ้ งดว้ ย ทา่ ทางรบี รอ้ น \"มอี ะไร?\" \"ทคี ุณหนูใหจ้ บั ตาดพู วกเรอื นจวิ ฮวา เมอื ครบู่ า่ วเหน็ บา่ ว รบั ใชข้ องคณุ หนูใหญ่เอากล่องเครอื งประดบั ไปมอบที เรอื นฟู่เซวยี นเจา้ คะ่ \" \"เครอื งประดบั ? นงั จา้ วเว่ยเอาเครอื งประดบั ไปใหน้ งั หวา่ นอที าํ ไม?\" \"เรอื งนี...\" บ่าวทเี ขา้ มารายงานทาํ ทา่ ทางลงั เลเสยี วชงิ จงึ สอดปากขนึ \"เรอื งนีคงเพอื ใหค้ ณุ หนูหา้ ใชส้ าํ หรบั ไปรว่ ม คดั เลอื กราํ บูชาฟ้าดนิ คณุ หนูลมื ไปแลว้ หรอื เจา้ คะ หลงั จากกลบั มาจากตําหนกั โตว้ อ๋อง ไป๋ อเี หนยี งกพ็ า ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 5 3 คุณหนูหา้ ไปขออนุญาตฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ ทนั ท\"ี \"ราํ บชู าฟ้า... พธิ บี วงสรวงฟ้าดนิ \" หลวิ จา้ วอวดี วงตาสวา่ ง วาบ \"ลกู อนุอยา่ งนางกลา้ ฝันเฟืองถงึ เพยี งนเี ชยี วหรอื \" \"คณุ หนูหา้ มคี วามสามารถในการรา่ ยราํ ไมน่ ้อย บางที อาจจะสรา้ งชอื ใหจ้ วนกไ็ ดน้ ะเจา้ คะ\" หลวิ จา้ วอวกี ระตุกมมุ ปากก่อนจะผอ่ นลมหายใจ ดวงตา ของนางฉายประกายแน่วแน่ \"ถา้ ขา้ ไมใ่ หน้ างรําเสยี อยา่ ง นางมสี ทิ ธมิ าเสนอหน้าร?ึ \" เพราะนนั จะตอ้ งเป็นตาํ แหน่งของนาง... คนทจี ะครอง ตาํ แหน่งเทพธดิ าผสู้ งู ส่ง ผบู้ วงสรวงฟ้าดนิ ของตา้ ถง ใน จวนแหง่ นีจะตอ้ งมแี คน่ างเทา่ นนั ! * ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 5 4 หลวิ จา้ วเวย่ รบั ของวา่ งและพูดคุยกบั อนั อ๋องอกี ครใู่ หญก่ ็ ออกไปยนื สง่ เขาทปี ระตชู นั สอง แต่ไมไ่ ดอ้ อกไปสง่ ที ประตจู วนเพราะนบั วา่ ผดิ ธรรมเนียมของสตรที ยี งั ไมอ่ อก เรอื น พอ่ บา้ นสกุลหลวิ เป็นคนรบั ชว่ งสง่ อนั อ๋องทหี น้า ประตอู ยา่ งนอบน้อมแทน พอพน้ ประตูจวนสกลุ หลวิ สหี น้าละมนุ ละไมอบอนุ่ ของอเู่ ห วนิ ซวนกแ็ ปรเปลยี นเป็นบงึ ตงึ คดิ ถงึ วา่ ตนตอ้ ง พะเน้าพะนอเอาใจ คอยเอย่ ปากหยอดคาํ หวานใหส้ ตรที มี ี ใจโหดเหยี มและน่าชงิ ชงั อยา่ งหลวิ จา้ วเว่ยแลว้ กร็ สู้ กึ ราํ คาญใจยงิ นกั ยอ้ นนึกไปถงึ เรอื งทหี ลวิ จา้ วเวย่ กลา้ ตอ่ วา่ หลวิ จา้ วอวตี อ่ หน้าเขาโดยไมค่ ดิ ไวห้ น้าพนี ้อง กร็ แู้ ลว้ วา่ ในจวนนีคงไม่ สงบ ไหนจะเรอื งผอู้ าวโุ สในจวนหลวิ กาํ ลงั ตระเตรยี มการ แต่งงานของหลวิ จา้ วอวยี งิ ทาํ ใหใ้ จเขารสู้ กึ วา้ วนุ่ \"จะรอชา้ มไิ ดแ้ ลว้ \" ชายหนุ่มพมึ พํากบั ตวั เอง เขาคงตอ้ ง เรง่ แผนจดั การตวั ปัญหาอยา่ งหลวิ จา้ วเวย่ กอ่ นทหี ลวิ จา้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 5 5 วอวจี ะถูกจบั หมนั หมายหรอื แต่งงานกบั ผอู้ นื แตเ่ รอื งนีจะตอ้ งกระทาํ การอยา่ งรอบคอบจะไดไ้ มก่ ระทบ กบั ชอื เสยี งของเขาและคนรกั และเพอื ไมใ่ หส้ ง่ ผลเสยี ต่อ เสน้ ทางสบู่ ลั ลงั ก์ ชายหนุ่มครุม่ คดิ อยคู่ รูห่ นึงกส็ งั ใหค้ นสนิทเรยี กกนุ ซอื ที เลยี งเอาไวใ้ นจวนมาพบเขาในเยน็ วนั นนั เพอื ปรกึ ษา แผนการใหร้ อบคอบ อยา่ งไรเสยี เหนือกวา่ เรอื งของอสิ ตรี หากแต่งหลวิ จา้ วอวี เขากส็ ามารถดงึ สกลุ เจนิ ทยี ามนีมเี สนาบดเี จนิ เขา้ มาเป็น พวกไดง้ า่ ยขนึ เทยี บกบั สกุลเถาทมี เี พยี งรองเจา้ กรมแลว้ การเลอื กหลวิ จา้ วอวยี อ่ มดกี วา่ มาก ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 5 6 * หลงั จากน้อมสง่ แขกทไี มไ่ ดร้ บั เชญิ หลวิ จา้ วเว่ยกต็ รง กลบั เรอื นจวิ ฮวาของนางทนั ที หญงิ สาวไปถงึ หอ้ งนอนก็ จดั การเปลอื งผา้ อาบนําตอนกลางวนั แสกๆ \"ชุดนนั เอาไปเผาเสยี \" นางชชี ดุ สเี หลอื งทเี พงิ ถอดออก เพยี งแคน่ ึกวา่ มนั ถูกอนั ออ๋ งแตะตอ้ ง ทงั ยงั มหี ลวิ จา้ วอวี อกี คนหญงิ สาวกข็ ยะแขยงจนไมอ่ ยากเหน็ มนั ใกลส้ ายตา อกี อาเจนิ โบกมอื ใหส้ าวใชค้ นหนึงมารบั เสอื ผา้ กองนนั ออกไปจดั การ หลงั จากนนั หลวิ จา้ วเวย่ ทเี พงิ อาบนําเสรจ็ กส็ วมเพยี งเสอื คลมุ มาทงิ ตวั นอนลงบนเตยี งแลว้ เรยี กให้ สาวใชม้ านวดหลงั ให้ \"วนั นีทงั รอ้ นทงั เมอื ยไปทงั ตวั พวกเจา้ นวดใหข้ า้ ท\"ี นาง นอนควําใชแ้ ขนรองใบหน้าแลว้ หลบั ตาลงอยา่ งเกยี จ ครา้ น ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 5 7 มฝี ่ทู แี รงมอื ดเี ขา้ มานวดไหล่กบั แผน่ หลงั ขาวโพลนให้ คลายเมอื ยขบ หลวิ จา้ วเว่ยหลบั ตาพรมิ ครางอยา่ งพอใจ จนกระทงั ไดย้ นิ เสยี งประตูหอ้ ง \"คุณหนูบา่ วเอาเครอื งประดบั ไปมอบใหค้ ณุ หนูหา้ เรยี บรอ้ ยแลว้ เจา้ ค่ะ\" อาเจนิ คุกเขา่ ลงรายงานเจา้ นาย \"มคี นเหน็ หรอื ไม?่ \" หลวิ จา้ วเวย่ ถามทงั ทไี มล่ มื ตา \"เหน็ กนั กลายคนเจา้ คะ่ ป่านนีขา่ วคงสะพดั ไปทวั \" \"เชน่ นนั กด็ \"ี \"คณุ หนู... เรอื งอนั อ๋องวนั น\"ี มฝี ่นู ึกอยากจะถามนางแต่ก็ ลงั เลกลวั จะไมเ่ หมาะสมจงึ เงยี บเสยี งลง \"พดู มาเถอะ\" \"บา่ วไมเ่ คยพบเชอื พระวงศม์ าก่อน สมยั อยจู่ นิ หยางเคย ไดย้ นิ มารดาเลา่ อยบู่ า้ งถงึ อาํ นาจบารมคี วามสงู สง่ แตอ่ นั อ๋องผนู้ ี หลงั จากไดพ้ บแลว้ บ่าวกลบั รสู้ กึ แปลกใจ ... คุณหนูระ... คุณหนูรองรา้ ยกาจปานนนั ทา่ นอ๋องกลบั ดไู ม่ ออกเลยหรอื เทยี บกบั คุณหนูของบ่าวแลว้ นางนบั เป็นตวั อะไร\" อาเจนิ เคยเล่าเรอื งทอี นั ออ๋ งกบั หลวิ จา้ วอวลี กั ลอบ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 5 8 มคี วามสมั พนั ธก์ นั ใหอ้ าหนิงกบั มฝี ่ฟู ังแลว้ เพราะไม่ ตอ้ งการใหพ้ วกนางยยุ งใหน้ ายสาวชว่ งชงิ ความโปรด ปราน และตอ้ งการใหท้ งั คเู่ ขา้ ใจเบอื งหลงั ความรกั ความแคน้ ในจวนสกลุ หลวิ ใหด้ เี พอื จะไดร้ ะวงั ตวั มากขนึ หลวิ จา้ วเว่ยฟังแลว้ แคน่ เสยี งในลาํ คอ \"เจา้ คดิ วา่ เขาดู ออกแลว้ เขาจะถอื สาหรอื ? เชน่ นนั เจา้ กด็ ูถกู ความหน้ามดื มวั เมาของบุรุษสกลุ อูเ่ กนิ ไป... บรุ ุษสกุลอไู่ มว่ า่ สงู ตาํ ยาม ปักใจกบั สตรใี ดแลว้ ต่อใหพ้ วกนางทาํ เรอื งชวั ชา้ แค่ไหนก็ กลายเป็นเพยี งฝ่นุ ผงในสายตาทงั สนิ \" ไมเ่ ชน่ นนั ฮอ่ งเต้อเู่ หอตจี ะโปรดปรานหลานไฉ่ซนิ จนไม่ คาํ นึงถงึ ชอื เสยี งเพยี งนนั ไดอ้ ยา่ งไร ตอนทนี างกลบั มาถงเยยี นกไ็ ดย้ นิ คาํ นนิ ทาถงึ กลยุทธท์ ี หลานไฉ่ซนิ ใชเ้ ขา้ วงั หลงั แลว้ หลงั จากนนั กม็ เี รอื งทบี ดิ า ของนางไดเ้ ลอื นขนึ เป็นอคั รราชครเู ทยี บเคยี งกบั บดิ าของ ฮองเฮา ไหนจะเรอื งของดจี ากดนิ แดนไกลโพน้ ทหี ลานไฉ่ ซนิ อยากได้ ฮอ่ งเตอ้ ่เู หอตกี ใ็ หค้ นเรง่ รดุ ไปสรรหา ควบมา้ ขา้ มวนั ขา้ มคนื ไมห่ ยดุ จนมา้ ตายไปเป็นรอ้ ยตวั ภายในปีเดยี วเพอื สตรผี หู้ นึงเขาทาํ ไดถ้ งึ เพยี งนนั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 5 9 ฮอ่ งเตอ้ ่เู หอตไี มน่ ับว่าเป็นโอรสสวรรคแ์ สนประเสรฐิ สาํ หรบั ราษฎร แต่กม็ ใิ ชท่ รราชย์ ตลอดมาเขายงั มสี ตริ คู้ ดิ ระหว่างการรกั ษาอาํ นาจและการแบง่ นําพระทยั เพอื ปวง ประชา นับเป็นการป้องกนั ไมใ่ หช้ าวบา้ นลกุ ฮอื มากอ่ กบฎ โค่นบลั ลงั กข์ องเขา ดงั นนั เขาจงึ เป็นฮอ่ งเตอ้ กี ผหู้ นึงใน ประวตั ศิ าสตรท์ ไี มน่ บั วา่ ดเี ลศิ หรอื เลวรา้ ยในสายตาของ ประชาชน แต่วรี บุรษุ ยงั มอิ าจผา่ นด่านหญงิ งาม ฮ่องเตท้ คี รองราชย์ ตงั แต่เยาวว์ ยั ผา่ นการกวาดลา้ งขุนนางกงั ฉนิ ไปจนถงึ คานอาํ นาจตระกลู ใหญ่ นานวนั มหี รอื จะไมเ่ บอื หน่ายและ ทะนงตน ชาตกิ อ่ นทงั ทเี ขาสามารถใหห้ ลานไฉ่ซนิ กนิ ยาป้องกนั การตงั ครรภแ์ ตเ่ ขากลบั มใิ หน้ างกนิ ทงั ทเี ขาไมเ่ คยใสใ่ จ โอรสธดิ า แตก่ ลบั ไมย่ อมทาํ ลายและยงั ปกป้องลกู ทเี กดิ ผดิ ทผี ดิ เวลาในทอ้ งนางอยา่ งสดุ กาํ ลงั เทา่ นนั กส็ ามารถมองเหน็ ไดแ้ ลว้ วา่ เรอื งความหน้ามดื ตา มวั นฝี ังอยใู่ นสายเลอื ด บดิ าเป็นเชน่ ไร ลกู กเ็ ป็นเชน่ นนั ตอ่ ใหห้ ลวิ จา้ วอวที าํ ตวั ราวกบั ปีศาจอนั อ๋องกจ็ ะหาเหตุผล มาเขา้ ขา้ งนางอยดู่ ี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 6 0 \"เจา้ มอิ าจดถู ูกความหลงใหลมวั เมาของบุรษุ สกุลอไู่ ด\"้ เพราะนางไดเ้ รยี นรดู้ ว้ ยชวี ติ ตวั เองมาแลว้ เชน่ นีถงึ ได้ กลา้ เดมิ พนั \"อะไรกนั ต่อใหร้ กั แคไ่ หนถา้ เขา้ ขา้ งไมล่ มื หลู มื ตาเชน่ นี มิ ทาํ ใหผ้ อู้ นื ตอ้ งเดอื นรอ้ นเพราะนางกนั หมดหรอื \" มฝี ่ยู น่ หน้า คดิ ไปวา่ หากอนั อ๋องรกั ตามใจหลวิ จา้ วอวถี งึ เพยี ง นนั หากนางลงมอื กบั ใครคนผนู้ นั คงซวยแถมยงั ถกู ซําเตมิ ดว้ ยอํานาจของเขาอกี \"ขา้ ถงึ ไดร้ งั เกยี จนกั อยา่ งไรเล่า\" หลวิ จา้ วเวย่ คลยี มิ บางอยา่ งอารมณ์ดี \"คุณหนูหากอนั ออ๋ งปักใจกบั คุณหนูรองถงึ เพยี งนนั วนั นี ทา่ นต่อวา่ คุณหนูรองไปหลายคาํ เขาจะไมค่ ดิ เอาเรอื ง ทา่ นหรอื เจา้ คะ\" อาเจนิ ทฟี ังอยนู่ ึกกงั วลขนึ มา \"นนั คอื สงิ ทขี า้ ต้องการอยแู่ ลว้ \" หญงิ สาวเปิดตาทสี ุกสกาว ขนึ \"ยงิ เขาเรง่ ลงมอื กบั ขา้ เทา่ ไหรก่ ย็ งิ ด\"ี คาํ พดู ทนี างกลา่ วทกุ คาํ ในวนั นีไมม่ ปี ระโยคใดมใิ ชก่ บั ดกั ทงั ออกแรงผลกั กระตุน้ ใหอ้ ูเ่ หวนิ ซวนรสู้ กึ วา่ เวลากระชนั ชดิ เขา้ มาจนตอ้ งหาทางกาํ จดั นางใหเ้ รว็ ขนึ และผลกั ดนั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 6 1 ใหห้ ลวิ จา้ วอวกี า้ วขนึ สเู่ วทขี องการชว่ งชงิ ความโดดเดน่ ยงิ เรง่ รบี ยงิ เผยชอ่ งโหว่ ยงิ ละโมบยงิ มจี ดุ อ่อน การวา่ กลา่ วหลวิ จา้ วอวมี ไิ ดท้ าํ เพยี งเพอื ความสะใจ แต่ ผา่ นการไตรต่ รองอยา่ งดมี าแลว้ คนพวกนันคดิ ว่า วางแผนเอาไวน้ ําหน้านางหนึงกา้ ว แต่แทจ้ รงิ แลว้ นางอยู่ หา่ งจากพวกเขาสบิ กา้ วและเป็นผชู้ กั จงู คนเหล่านนั เสยี ดว้ ยซํา การไดเ้ หน็ ศตั รกู า้ วตามรอยเทา้ ทนี างขดี เอาไวเ้ พอื ลง นรกชา่ งใหค้ วามรสู้ กึ ทรี นื รมย.์ .. \"อาเจนิ เจา้ ช่วยสง่ หนงั สอื บนโต๊ะอกั ษรนนั ไปใหท้ ่านน้า ของขา้ ท\"ี \"ไดเ้ จา้ คะ่ คุณหนู\" * เชา้ นหี ลวิ หว่านอตี นื เชา้ เป็นพเิ ศษเพราะนางตอ้ งไปรว่ ม คดั ตวั ทสี าํ นกั สงั คตี หลวง หญงิ สาวลกุ ขนึ มาประทนิ โฉม อยา่ งประณีตทุกขนั ตอนเพอื ใหแ้ น่ใจว่าตนจะโดดเดน่ ใน หมฝู่ งู ชน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 6 2 \"คุณหนูเจา้ ขา ทา่ นจะปักปินทคี ณุ หนูใหญ่เอามาใหจ้ รงิ ๆ หรอื เจา้ คะ?\" ถานองิ สาวใชค้ นสนิทของหลวิ หว่านออี ด สงสยั ไมไ่ ดข้ ณะจบั ปินทหี ลวิ จา้ วเวย่ สง่ มาใหค้ ุณหนูของ ตนพลกิ ไปพลกิ มาในมอื \"ยอ่ มต้องใช\"้ \"แตค่ ุณหนูใหญ่... ไมร่ มู้ เี จตนาใดแอบแฝง\" ถานองิ กงั วล นางอยใู่ นจวนหลวิ มานานพอมองออกวา่ พนี ้องในจวนนี หาไดร้ กั ใคร่ปรองดอง ตา่ งคนตา่ งแสวงหาผลประโยชน์ ทงั ยงั เหยยี บยาํ กนั เอง \"เจตนาของนางน่ะหรอื ? ...นางตอ้ งการใหข้ า้ กดหลวิ จา้ วอวไี วอ้ กี แรงน่ะส\"ิ \"กดคุณหนูรองหรอื เจา้ คะ?\" \"ใช่ ยามนใี นจวนคณุ หนูทมี ศี กั ดเิ ป็นบุตรภี รรยาเอกมสี อง คน แต่นิสยั สตรมี หี รอื จะยอมใหใ้ ครมาเทยี บเคยี งตวั เอง ได้ นางคดิ วา่ หากสนับสนุนขา้ อยา่ งไรขา้ กเ็ ป็นเพยี งบุตร อนุ ต่อใหย้ กฐานะขนึ มากย็ งั ตํากวา่ นางขนั หนึง ใชข้ า้ เหยยี บหลวิ จา้ วอวไี วอ้ กี แรงไมน่ ับวา่ นางเสยี ประโยชน์\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 6 3 \"รเู้ ชน่ นีแลว้ คุณหนูยงั จะผลกั เรอื ตามนําอกี หรอื เจา้ คะ\" \"เหตุใดจะไมท่ าํ เลา่ หลวิ จา้ วเว่ยไดก้ ดขม่ หลวิ จา้ วอวี แต่ ขา้ จะไดม้ ชี อื เสยี งโจษจนั ไปทวั ตา้ ถง ไดย้ กฐานะเป็นสตรี ทมี คี วามสามารถ มารดาของขา้ กจ็ ะไดป้ ระโยชน์เป็นอนุผู้ สงู สง่ เรอื งนีขา้ เองกม็ ไิ ดเ้ สยี ประโยชน์อนั ใด\" \"เช่นนีหมายความว่าคณุ หนูจะไดป้ ระโยชน์มากกวา่ คณุ หนูใหญ่ใชห่ รอื ไมเ่ จา้ คะ?\" ถานองิ ฟังแลว้ รสู้ กึ โล่งใจ ขนึ มา อยา่ งไรเสยี สตปิ ัญญาของคุณหนูหวา่ นอกี ย็ งั เหนือ ชนั เสมอ \"แน่นอน\" \"แต่ถา้ วนั หน้าคณุ หนูใหญเ่ กดิ ...\" \"กลวั อะไร หลงั จากขา้ กลายเป็นเทพธดิ าของแผน่ ดนิ นี แลว้ ขา้ ยงั ตอ้ งเกรงใจอะไรนางอกี เล่า\" \"นนั สิ นนั สิ บา่ วคดิ มากเกนิ ไป\" \"ไมต่ อ้ งพดู แลว้ รบี ทาํ ผมใหข้ า้ วนั นีขา้ จะตอ้ งงดงามทสี ุด\" \"ไดเ้ จา้ ค่ะคณุ หนู\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 6 4 หลวิ หวา่ นอแี ต่งตวั จนพอใจกร็ อถงึ เวลาทเี หมาะ มารดา ของนางมาตรวจสอบความเรยี บรอ้ ยอยา่ งตนื เตน้ และเดนิ ไปสง่ นางทปี ระตูจวนหวงั จะอวยพรใหบ้ ุตรสาวโชคดี อนุตามจวนสกลุ ชนชนั สงู ไมไ่ ดร้ บั อนุญาตใหเ้ ขา้ ออกจวน ตามอําเภอใจ ดงั นนั ไป๋ อเี หนียงจงึ ไมอ่ าจไปส่งบุตรที กี อง สงั คตี หลวงได้ สองแมล่ กู จงึ จงู มอื กนั มาทหี น้าประตจู วน พดู ปลกุ ปลอบกนั อยคู่ รูห่ นึง แมว้ นั นีจะเป็นเพยี งการรว่ ม ลงชอื คดั เลอื ก ตรวจรา่ งกายเพอื หาบาดแผลตําหนิ และดู ฝีมอื การรา่ ยราํ เบอื งตน้ ยงั ไมท่ ราบผลชขี าดแน่ชดั แต่ เหลา่ คณุ หนูทเี ขา้ รว่ มยอ่ มตอ้ งตนื เตน้ มากแน่ ไป๋ อเี หนียงรถู้ งึ ความทะเยอทะยานของบุตรสาวกค็ ดิ จะ สนบั สนุนนางใหถ้ งึ ทสี ดุ \"งานวนั นเี จา้ มติ อ้ งประหมา่ การ ตรวจรา่ งกายเจา้ ยอ่ มผา่ นไปโดยสะดวก สว่ นการรา่ ยราํ เจา้ ฝึกมาตงั แตย่ งั เลก็ ฝีมอื มไิ ดด้ อ้ ยไมม่ ที างถกู คดั ชอื ทงิ \" การราํ บูชาฟ้าดนิ เป็นการรา่ ยราํ ทยี ากและสาํ คญั มาก ดงั นนั การคดั เลอื กเบอื งตน้ จะรบั เอาเหลา่ สตรสี งู ศกั ดทิ มี ี พนื ฐานการร่ายราํ อยแู่ ลว้ ใหเ้ ขา้ รว่ มฝึกดว้ ยกนั กอ่ นจะ คดั เลอื กชขี าดในภายหลงั ดงั นนั หากพวกทจี ะเขา้ ไปหวงั ใชโ้ ชคโดยไมม่ พี นื ฐานการระบําคดิ วา่ เวลาเป็นเดอื นยอ่ ม ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 6 5 ฝึกไดจ้ ะถูกฆา่ ชอื อยา่ งไมไ่ วห้ น้า สตรที ถี ูกคดั ผา่ นรอบแรกจะตอ้ งไรต้ ําหนิบนรา่ งกาย มี ความสามารถการระบาํ ในขนั ไดด้ ี และมรี ปู โฉมน่ามอง ไมอ่ ปั ลกั ษณ์ มชี าตกิ าํ เนิดทไี มด่ า่ งพรอ้ ย รวมถงึ มวี นั เวลาตกฟากทดี ี ไมเ่ ป็นอปั มงคลตอ่ บา้ นเมอื ง เมอื ผา่ นจดุ นีเขา้ ไปแลว้ กจ็ ะเป็นการประชนั ฝีมอื และเสน้ สายต่อไป \"ขา้ รทู้ ่านแม่ ทา่ นรอฟังขา่ วดเี ถอะ\" หลวิ หว่านอตี บหลงั มอื ของมารดาเบาๆ หากนางสามารถเป็นผนู้ ําในการ ระบาํ บชู าฟ้าดนิ ไดฐ้ านะในจวนของมารดายอ่ มสงู ขนึ หญงิ สาวไมอ่ ยากใหม้ ารดาตอ้ งมชี วี ติ อยโู่ ดยตอ้ งทนมอง สหี น้าผอู้ กี ตอ่ ไปแลว้ \"เชน่ นนั กข็ อใหเ้ จา้ โชคด\"ี ไป๋ ซูเ่ หยายมิ มองบุตรที นี าง เลยี งมาอยา่ งภาคภมู ใิ จ แตก่ อ่ นทหี ลวิ หว่านอจี ะไดก้ า้ ว ขนึ รถมา้ นางกลบั เหน็ เจนิ ฮยุ่ เหมยเดนิ ประคองแขนหลวิ จา้ วอวมี าทางประตูจวน นางเหน็ หลวิ จา้ วอวแี ตง่ การเตม็ ยศ หวั จรดเทา้ ไมม่ ตี ําหนิ ทงั ยงั งดงามเป็นพเิ ศษในใจของไป๋ ซู่เหยาขมวดเกรง็ แต่ก็ ฝืนยมิ ใหส้ องแมล่ กู นางยอ่ คาํ นับเจนิ ฮุย่ เหมยแลว้ เอ่ยทกั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 6 6 \"ฮูหยนิ กบั คณุ หนูรองไมท่ ราบจะไปทใี ดแต่งตวั งดงามถงึ เพยี งนี\" หลวิ หว่านอหี ยดุ เทา้ ทจี ะกา้ วขนึ รถมา้ หนั มามองหลวิ จา้ วอวี นางขมวดควิ ฉบั ในใจเกดิ ลางสงั หรณ์ไมด่ ขี นึ มา \"วนั นีอวเี ออ๋ รข์ องขา้ จะไปรว่ มคดั เลอื กทกี องสงั คตี \" เจนิ ฮุ่ ยเหมยกลา่ วพลางหนั ไปจดั ชดุ ใหห้ ลวิ จา้ วอวอี ยา่ งรกั ใคร่ ไป๋ ซูเ่ หยาใบหน้าแขง็ ทอื ไปวบู หนึงเมอื ไดย้ นิ นางหนั ไป สบตากบั หลวิ หวา่ นอเี พอื ถามว่าบุตรที ราบเรอื งนีหรอื ไม่ ซงึ สหี น้าของบุตรสาวกบ็ ง่ บอกว่าไมร่ มู้ าก่อน \"ประเสรฐิ หวา่ นเอ๋อรข์ องขา้ กก็ ําลงั จะไปรว่ มคดั เลอื ก เช่นกนั สองพนี ้องไปงานเดยี วกนั เชน่ นี จะไดช้ ว่ ยเหลอื เกอื กลู กนั ได\"้ ไป๋ ซเู่ หยากดั ฟันเอย่ พรอ้ มรอยยมิ ประจบ ฐานะนางไมอ่ าจเทยี บเจนิ ฮุย่ เหมย หากวนั นบี ตุ รแี ขง่ ขนั กนั ไมร่ วู้ า่ อกี ฝ่ายจะเลน่ ลกู ไมอ้ ะไรบา้ ง \"เชน่ นีใหอ้ วเี ออ๋ รน์ งั รถไปพรอ้ มหวา่ นเอ๋อรเ์ ลยเถอะ สอง พนี ้องคงตนื เตน้ น่าดู ไปดว้ ยกนั จะไดไ้ มป่ ระหมา่ \" ไป๋ ซู่ เหยาเสนอ \"ขอบคณุ ไป๋ อเี หนียงทเี ป็นหว่ ง แตท่ ่านแมจ่ ะไปกบั ขา้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 6 7 หากนังไปกบั น้องหา้ คงเบยี ดกนั แยกกนั ไปคนละคนั ดกี วา่ \" \"เช่นนีเอง ฮูหยนิ จะไปทกี องสงั คตี หลวงเชน่ นี น้องสาวก็ วางใจ หว่านเออ๋ รจ์ ะไดม้ คี นดแู ล\" ไป๋ ซู่เหยาลอบกาํ หมดั นกึ แคน้ ใจทฐี านะตนไมอ่ าจออกไปปกป้องลกู ไดแ้ ต่ปาก ยงั เอ่ยฝากฝังบุตรสาว \"เจา้ ไมต่ อ้ งเป็นหว่ งหวา่ นอเี ป็นคณุ หนูสกลุ หลวิ ขา้ ยอ่ มไม่ ละเลยนางแน่\" \"ขอบคณุ ฮหู ยนิ \" \"เสยี เวลามากแลว้ รบี ออกเดนิ ทางกนั เถอะ\" เจนิ ฮุย่ เหมย ทหี น้าดาํ คราํ เครยี ดเพราะเรอื งทตี ําหนกั โตว้ อ๋องมาหลาย วนั วนั นีกลบั มแี รงกระตอื รอื รน้ ขนึ มาเพราะบตุ รคี ดิ จะทาํ เรอื งดๆี เป็นหน้าเป็นตาใหน้ างบา้ งจงึ แจ่มใสเป็นพเิ ศษ นางสงั ใหบ้ ่าวไพรจ่ ดั ขบวนรถมา้ ก่อนจะพยุงหลวิ จา้ วอวี อยา่ งถนุถนอมไปขนึ รถ หลวิ หวา่ นอกี บั ไป๋ ซูเ่ หยายนื แลกเปลยี นสายตาแหง่ ความ ขบั ขอ้ งใจใหก้ นั กอ่ นหญงิ สาวจะกดั ฟันหนั ไปขนึ รถมา้ ลอบสาบานวา่ นางไมม่ ที างยอมแพพ้ วกหลวิ จา้ วอวเี ป็น ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 6 8 อนั ขาด * \"วนั นีคณุ หนูงามเหลอื เกนิ เจา้ ค่ะ\" อาเจนิ อดอุทานอยา่ ง ชนื ชมคุณหนูของนางไมไ่ ด้ เหลา่ สาวใชใ้ นหอ้ งเองกไ็ มม่ ี ใครละสายตาไปจากรา่ งนายสาวเลยสกั คน \"บ่าวไมเ่ คยเหน็ คุณหนูสวมชดุ สชี มพมู าก่อน คดิ ไวว้ า่ สวมแลว้ ตอ้ งงดงามมาก ...มาวนั นีไดเ้ หน็ บา่ วเกอื บลมื หายใจเชยี วเจา้ คะ่ \" อาหนงิ เองกป็ ากหวานรบี กลา่ วชม นางไมห่ ยดุ \"หากบา่ วเป็นผชู้ าย แมต้ วั เปลา่ เลา่ เปลอื ยกจ็ ะตอ้ งหาก ทางปลน้ ชงิ ทรพั ยส์ นิ มาสขู่ อคุณหนูไปเกบ็ ไวใ้ นเรอื นแน่\" มฝี ่เู องกไ็ มน่ ้อยหน้า หลวิ จา้ วเว่ยหวั เราะสามสาวทรี ายลอ้ มตวั นางกอ่ นจะโบก มอื ใหข้ ยบั ออก \"พอๆ หากพวกเจา้ ยงั ชมขา้ อยเู่ ชน่ นีเทา้ ขา้ คงไมต่ ดิ พนื แลว้ \" \"แตเ่ หตุใดวนั นคี ุณหนูถงึ ยอมสวมชุดสสี ดใสเชน่ นีเลา่ เจา้ คะ?\" บา่ วทุกคนรดู้ ี สโี ปรดของหลวิ จา้ วเวย่ คอื สนี ําเงนิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 6 9 ดงั นนั ชุดทนี างสวมตามปกตจิ ะเป็นสโี ทนเยน็ เขม้ ๆ นอก เสยี จากเวลาอยใู่ นจวนทจี ะสวมสอี อ่ นอยบู่ า้ ง น้อยนกั ที หญงิ สาวจะสวมชดุ สสี ดเชน่ นีออกไปขา้ งนอก \"วนั ดๆี กต็ อ้ งแตง่ ตวั ใหง้ ามไวเ้ ป็นธรรมดา\" \"เช่นนนั พวกเราจะออกไปไหนกนั หรอื เจา้ คะ ...หรอื คณุ หนูจะไปรว่ มคดั เลอื ก\" มฝี ่อู ยากใหห้ ลวิ จา้ วเวย่ ไปรว่ ม คดั เลอื กรําบูชาฟ้าดนิ เพราะนางเป็นผฝู้ ึกสอนคณุ หนูมา เองกบั มอื ยอ่ มมนั ใจในฝีมอื ของนายสาว อกี ทงั ยงั เชอื มนั ในรปู โฉมของหญงิ งามอนั ดบั หนงึ แหง่ ถงเยยี น หากหลวิ จา้ วเว่ยไปร่วมคดั เลอื กสกั คน สตรอี นื คงกระเดน็ ออกไป ตงั แต่หน้าประตูกองสงั คตี หลวง \"มไิ ด.้ .. ขา้ จะไปกราบพระขอพรใหเ้ หล่าน้องสาวของขา้ \" * ยามทหี ลวิ จา้ วเวย่ ไปถงึ อารามหยง่ เหอนนั เป็นเวลาสาย มากแลว้ แตค่ นทมี าทาํ บุญกลบั แน่นขนดั หญงิ สาว ยา่ งเทา้ ลงจากรถมา้ ดว้ ยกรยิ าสาํ รวมชดชอ้ ย มอื นางกาํ ดา้ มรม่ เพอื บงั แดดแรงเอาไว้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 7 0 ดวงตากลมโตกวาดมองฝงู ชนทแี ออดั กนั ตงั แต่ในอาราม จนลน้ ออกมาดา้ นนอกแลว้ ถอนหายใจเฮอื ก \"คนมาก เพยี งนีขา้ ยงั ไมร่ บี เขา้ ไปดกี วา่ ... อาหนงิ มฝี ่ ู พวกเจา้ ไป เตรยี มบูชาธปู หอมกบั ดอกไมใ้ หพ้ อจาํ นวนคนทตี ดิ ตาม มา ขา้ จะไปเดนิ เลน่ รอบๆ รอคนซาเราคอ่ ยเขา้ ไป\" อารามหยง่ เหอเป็นอารามทใี หญ่ทสี ดุ และมชี อื เสยี งทสี ดุ ในถงเยยี น นบั เป็นสถานทๆี คนในทอ้ งถนิ และคนต่างถนิ ตอ้ งแวะมาเยอื นหากมาถงึ ถงเยยี นแลว้ ชอื เสยี งความ ศกั ดสิ ทิ ธขิ องพระทนี ีโดง่ ดงั ไปทวั ตา้ ถง แมแ้ ต่เชอื พระ วงศช์ นั สงู อยา่ งไทเฮากย็ งั ใหก้ ารอุปถมั ป์ อารามแหง่ นี อยา่ งออกนอกหน้า หญงิ สาวกาํ ดา้ มรม่ สขี าวนวลทมี พี หู่ อ้ ยเป็นพวงสมกบั เป็นรม่ ของสตรสี งู ศกั ดิ นางเลยี งผคู้ นไปทสี วนดา้ นขา้ ง ของอาราม พนื ทขี องอารามหยง่ เหอนนั กวา้ งใหญ่ไพศาล ทงั ไดร้ บั การบาํ รงุ ดแู ลอยา่ งดี เพยี งแคส่ วนพนั ธุไ์ มก้ ก็ วา้ ง ใหญ่สุดลูกหลู กู ตาแลว้ ยงั ไมน่ บั สว่ นทเี ปิดเป็นโรงทาน รบั คนเร่รอ่ นและยาจกเขา้ ไปอยอู่ าศยั อกี ในสวนมคี นบา้ งประปราย บางคนดคู ลา้ ยเป็นพวกพเนจร ทแี วะพกั ชวั คราว ถงึ ขนั ปูเสอื ทานอาหารบนสนามหญา้ ดู ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 7 1 แปลกตาและครกึ ครนื ไปอกี แบบ รา่ งระหงสก์ า้ วผา่ นคนเหลา่ นนั ไปตามทางเดนิ ทปี ูดว้ ยอฐิ แดง จงั หวะเทา้ ไมช่ า้ ไมเ่ รว็ ไมม่ จี ุดหมายแน่ชดั เพยี งแค่ เดนิ วนไปตามทางเดนิ อยา่ งเงยี บๆ นบั เป็นชว่ งเวลาที หลวิ จา้ วเว่ยปลดปลอ่ ยหวั ตวั เองใหว้ า่ งโลง่ ยามทสี าวเทา้ ในสวนแสนรม่ รนื นนั นางไมไ่ ดค้ ดิ ถงึ ความรกั ความแคน้ ขา้ มชาตขิ า้ มภพของตน ในใจมเี พยี งแต่ความว่างเปลา่ \"คุณหนูทา่ นจะลองใชส้ ระเสยี งทายหรอื ไม่เจา้ คะ?\" อา เจนิ เหน็ วา่ สระเสยี งทายอยไู่ มไ่ กลจงึ เอย่ ถามนายสาว \"สระเสยี งทายหรอื ?\" หญงิ จา้ วเว่ยเลกิ ควิ หนั ไปมอง ตามทสี าวใชช้ ใี หด้ แู ลว้ จงึ พยกั หน้าออกเดนิ ตรงไปดสู ระ ทวี า่ สระเสยี งทายนีแมจ้ ะเรยี กว่าสระแตก่ เ็ ป็นเพยี งบ่อนําทมี ี ขนาดใหญส่ กั หน่อย มรี างนํายาวทไี หลลงมาจากในตวั อาราม ว่ากนั ว่าเป็นนําทใี ชส้ รงองคพ์ ระดา้ นใน นับวา่ เป็น นําศกั ดสิ ทิ ธิ หากใครมเี รอื งทปี รารถนาในใจตอ้ งการหยงั ผลว่าจะไดด้ งั ใจหรอื ไมม่ กั จะมาทนี ีแลว้ อธษิ ฐานเสยี งทาย โยนเหรยี ญ หากเหรยี ญของตนลอยขนึ มาบนผวิ นํานบั ว่า ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 7 2 สมหวงั แตห่ ากเหรยี ญจมกน็ บั วา่ ไมส่ มปรารถนา นําของสระใสทาํ ใหเ้ หน็ วา่ ภายใตก้ น้ สระมเี หรยี ญ หลากหลายขนาดนอนนิงอยมู่ ากมาย ดูแลว้ ใตห้ ลา้ นีคน ไมส่ มหวงั คงจะมากกวา่ คนสมหวงั หลวิ จา้ วเว่ยมหี ลายความปรารถนาในใจซงึ นางไมค่ ดิ วา่ จะใชเ้ หรยี ญเพยี งเหรยี ญเดยี วตดั สนิ ผลชขี าดได้ แต่นาง ไดจ้ า่ ยเดมิ พนั แพงกวา่ นนั ไปแลว้ เพราะนางเดมิ พนั ดว้ ยชวี ติ ของตน... ดงั นนั การมายนื อยหู่ น้าสระเสยี งทายนีกเ็ พอื ชมทวิ ทศั น์ และมองความปรารถนาของผคู้ นเทา่ นนั ตงิ ! เสยี งเหรยี ญรว่ งลงสพู่ นื กอ่ นจะกลงิ มากระทบกบั ขา้ งเทา้ ของโฉมสะคราญ หลวิ จา้ วเวย่ ดงึ สายตากลบั มาจากสระ เสยี งทายแลว้ กม้ ลงมองเหรยี ญทหี มนุ ควา้ งอยแู่ ทบเทา้ นางก่อนจะนิงสนิท อาเจนิ ทาํ ทา่ จะเขา้ ไปเกบ็ แต่หญงิ สาว ยกมอื หา้ ม นางหุบร่มในมอื แลว้ ยอ่ กายลงเกบ็ เหรยี ญเงนิ อนั นนั คดิ จะนําส่งคนื เจา้ ของ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 7 3 ชายหนุ่มรปู รา่ งสงู โปรง่ กา้ วเขา้ มาใกลส้ องนายบ่าว ยามที หญงิ สาวลุกขนึ นางพลกิ ดเู หรยี ญในมอื ทมี ภี าพนูนแกะ คลา้ ยกบั รปู ดอกบวั ซงึ คนุ้ ตามาก หลวิ จา้ วเวย่ เงยหน้าขนึ คดิ จะสง่ คนื เหรยี ญใหเ้ จา้ ของแต่มอื ทเี ออื มออกไปกต็ อ้ ง ชะงกั คา้ งยามเหน็ ฝ่ายตรงขา้ มเตม็ ตา หญงิ สาวตะลงึ งนั มอื ทกี าํ ดา้ นรม่ กระชบั แน่นขนึ ในใจ นางเต้นกระหนํา วูบหนึงนางคดิ ว่าตนตอ้ งถอยหนีและวงิ ออกไป แตเ่ มอื คดิ ว่านนั เป็นเรอื งเสยี มารยาทอยา่ งมาก และคงเป็นการหกั หน้าเขาจงึ ไดย้ นื ปักหลกั อยแู่ มม้ อื จะสนั กต็ าม หลวิ จา้ วเว่ยสดู หายใจลกึ สายตาของนางอดไมไ่ ดท้ จี ะ กวาดมองใบหน้าหลอ่ เหลาของฝ่ายตรงขา้ ม ไมว่ า่ ควิ ตา จมกู ไรหนวด หรอื รมิ ฝีปาก นางมองลงไปถงึ ลกู กระเดอื กทเี ลอื นขนึ ลงกอ่ นจะดงึ สายตาออกมากม้ มอง ปลายเทา้ ตวั เองเพอื สงบใจ \"คณุ ชายท่านนี...\" หญงิ สาวพยายามตงั สตแิ ลว้ ปันหน้า ยมิ \"คุณชายคงเป็นคณุ ชายเนีย จว้ งหยวนผโู้ ดง่ ดงั ของ เมอื งหลวง\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 7 4 นางไดย้ นิ เขาหวั เราะในลาํ คอแลว้ เอย่ ปากเสยี งทมุ้ \"สว่ น เจา้ คงเป็นเซยี นบปุ ผากระมงั \" เขายมิ กวา้ งทา่ ทางเป็น กนั เองและดไู มถ่ อื ตวั หลวิ จา้ วเวย่ รสู้ กึ วา่ กอ้ นเนือในอก สนั ไหวเพยี งเพราะมองรอยยมิ ของเขา วา่ กนั วา่ เพยี งแคโ่ ฉมสะคราญเผยยมิ แผน่ ดนิ กส็ ยบแทบ เทา้ หลวิ จา้ วเวย่ ไมเ่ คยเขา้ ใจประโยคนีนกั แตย่ ามทเี นีย เถยี นชงิ ยมิ กวา้ งใหน้ าง หญงิ สาวกพ็ ลนั ตระหนกั ไดอ้ ยา่ ง ลกึ ซงึ \"เซยี นบปุ ผาอะไรกนั ทาํ ใหค้ ณุ ชายเนียขบขนั แลว้ ขา้ น้อยหลวิ จา้ วเวย่ \" นางคาํ นบั เขา \"คุณหนูหลวิ ไมต่ อ้ งมากพธิ ี ขา้ เนียเถยี นชงิ ไมส่ นใจเรอื ง พวกน\"ี \"คุณชายเนียช่างมนี ําใจ\" นางมองเขา อดมองสาํ รวจดูเขา ไมไ่ ดว้ า่ สขุ สบายดหี รอื ไม่ มสี ว่ นหนึงสว่ นใดอดิ โรยหรอื บกพรอ่ งตรงไหน แตพ่ อไมเ่ หน็ เรอื งเลา่ นนั กส็ บายใจขนึ \"นีคงเป็นเหรยี ญของทา่ น\" หญงิ สาวยนื เหรยี ญคนื ใหเ้ ขา แตช่ ายหนุ่มกลบั ไมร่ บั มนั ไวท้ งั ยงั ถอยหนี \"ไหนๆ มนั กม็ วี าสนาไดอ้ ยมู่ อื สาวงาม ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 7 5 แลว้ ขา้ ยกใหเ้ จา้ ใชเ้ สยี งทายดหี รอื ไม?่ \" เขาเสนอ \"ของๆ คณุ ชายขา้ คงไมอ่ าจรบั ไว\"้ \"อยา่ งไรมนั กต็ อ้ งลงไปนอนทกี น้ สระ ใหเ้ จา้ ไดเ้ ป็นคนใช้ นบั เป็นวาสนาของมนั เสยี อกี ยามนีในถงเยยี นมใี ครไม่ กลา่ วถงึ คณุ หนูหลวิ วนั นีไดม้ าพบตวั จรงิ ทงั ที นบั วา่ นี เป็นของขวญั พบหน้าจากขา้ เถอะ\" \"หากคณุ ชายเนียกลา่ วเชน่ นนั ขา้ มติ อ้ งใหข้ องขวญั ตอบ แทนทา่ นหรอื แตย่ ามนีขา้ ออกมาตวั เปลา่ เพยี งแค่ ตอ้ งการออกมาไหวพ้ ระมไิ ดพ้ กของมคี า่ มามอิ าจตอบ แทนทา่ นได\"้ \"แคเ่ จา้ ยอมใชเ้ หรยี ญนนั เสยี งทายกน็ บั วา่ ตอบแทนขา้ แลว้ ไมจ่ าํ เป็นตอ้ งมอบของกาํ นลั กนั อกี \" \"จะทาํ เชน่ นนั ไดอ้ ยา่ งไร ของขวญั พบหน้ามอิ าจรบั ไดแ้ ต่ ฝ่ายเดยี ว\" \"แคไ่ ดพ้ บกนั กเ็ ป็นของขวญั แลว้ มใิ ชห่ รอื \" ประโยคนีของ เขาเบานกั แมแ้ ต่อาเจนิ ยงั ไดย้ นิ ไมช่ ดั แตห่ ลวิ จา้ วเวย่ ก ลบั รสู้ กึ ถงึ อานุภาพของมนั หญงิ สายปรายตามองเขา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 7 6 อยา่ งพจิ ารณา ในใจกาํ ลงั รสู้ กึ ถงึ ความหวงั ทนี างเคยฝัง กลบลงไปไมก่ ลา้ คดิ หรอื เขาเองก.็ .. \"คุณหนูหลวิ เจา้ อธษิ ฐานเสยี เถอะ ขา้ อยากรวู้ า่ เหรยี ญนนั จะนําโชคใหเ้ จา้ หรอื ไม\"่ เนียเถยี นชงิ กลา่ วกลบเกลอื น เรง่ รดั ใหน้ างเสยี งทาย \"เชน่ นนั ทา่ นกเ็ สยี งทายพรอ้ มกนั เลยเถอะเจา้ คะ่ จะใหข้ า้ โยนอยคู่ นเดยี วไดอ้ ยา่ งไร\" \"อยา่ งนนั กไ็ ด\"้ เขายมิ รบั ลว้ งเหรยี ญอกี อนั ออกจากถุง เงนิ แลว้ ทาํ ทา่ จะเสยี งทาย หญงิ สาวจงึ หนั กลบั ไปมองสระ แลว้ กาํ เหรยี ญเอาไวใ้ นมอื คลา้ ยกาํ ลงั อธษิ ฐาน นางไมม่ คี วามปรารถนาใดทจี ะใหส้ งิ ศกั ดสิ ทิ ธชิ ว่ ยเหลอื มี เพยี งคําถามเกยี วกบั บรุ ษุ ทยี นื เคยี งกนั นี คาํ ถามทเี พงิ ผดุ ขนึ มาในใจยามทเี หน็ เขานีเอง นางอยากรูว้ า่ เขากก็ ลบั มาเหมอื นนางใชห่ รอื ไม?่ ขานถามอยใู่ นใจกอ่ นจะโยนเหรยี ญลงไปในสระ เกอื บจะ พรอ้ มกบั ทเี นียเถยี นชงิ โยนเหรยี ญของเขาลงไปเช่นกนั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 7 7 ทงั สองยนื มองเหรยี ญรว่ งลงไปนอนอยใู่ ตก้ น้ สระเงยี บๆ ยนื รออยหู่ ลายอดึ ใจกไ็ มเ่ หน็ ทที า่ วา่ เหรยี ญจะลอยขนึ มาก็ ถอนหายใจยาว ...หลวิ จา้ วเว่ยอดรสู้ กึ ผดิ หวงั ไมไ่ ด้ \"ไหนๆ กม็ วี าสนาไดเ้ สยี งทายพรอ้ มกนั ถงึ จะไมห่ ยงั ผล ดงั ใจ แต่ขา้ จะละลาบละลว้ งถามไดห้ รอื ไมว่ า่ คุณหนูหลวิ อธษิ ฐานสงิ ใด\" เนียเถยี นชงิ ยมิ ออ่ นโยนเอย่ ถามอยา่ ง สุภาพ แมค้ าํ ถามนีจะดผู ดิ มารยาทแตค่ นฟังกลบั ไมร่ สู้ กึ ว่าหยาบคายเลย \"ขา้ มไิ ดป้ รารถนาสงิ ใดหรอกเจา้ คะ่ เพยี งแต่อยากรวู้ ่าขา้ จะไดพ้ บคนทตี อ้ งการพบหรอื ไมเ่ ท่านนั \" ซงึ คาํ ตอบกท็ าํ ใหห้ วั ใจของนางหดรดั จนรสู้ กึ ปวดขนึ มา \"สหายหรอื ?\" เขามองหน้านาง แมจ้ ะมเี คา้ ลางในใจว่า คาํ พดู ของหญงิ สาวหมายถงึ ใครแตก่ อ็ ดหยงั เชงิ ไมไ่ ด้ หลวิ จา้ วเว่ยสา่ ยหน้า \"มอิ าจนบั เป็นสหาย\" \"เช่นนนั กช็ ายในดวงใจ\" เนียเถยี นชงิ พูดเรว็ กอ่ นจะยกมอื ขนึ ปิดปากตวั เอง ทาํ ราวกบั เพงิ นกึ ไดว้ า่ อกี ฝ่ายหมนั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 7 8 หมายแลว้ การกลา่ วเหมอื นนางรกั ชอบผอู้ นื ยอ่ มเป็นการ ผดิ มารยาทอยา่ งมหนั ต์ \"ขออภยั คณุ หนูหลวิ ขา้ มาจาก เมอื งอนื ยงั ไมค่ นุ้ เคยเรอื งราวในถงเยยี นดนี กั ขอคุณหนู อยา่ ไดถ้ อื สาทขี า้ ปากพลอ่ ย\" \"มไิ ด้ ขา้ ยอ่ มไมถ่ อื สาเรอื งแค่นี วนั นีไดพ้ บทา่ นจว้ งหยวน นบั เป็นโชคแลว้ \" \"เจา้ มาไหวพ้ ระหรอื ?\" \"ตอนแรกตงั ใจเชน่ นนั วนั นีน้องสาวทบี า้ นขา้ ไปเขา้ ร่วม คดั ตวั เพอื ราํ บชู าฟ้าดนิ ขา้ จงึ อยากมาอธษิ ฐานขอพรให้ พวกนาง แต่มาถงึ แลว้ เหน็ ดา้ นในคนแน่นขนดั จงึ ออกมา เดนิ เลน่ รอคนซากอ่ นถงึ จะเขา้ ไป\" \"เป็นเช่นนี ช่วงนถี งเยยี นมคี นเขา้ ออกมาก อารามหยง่ เหอมชี อื เสยี งไมแ่ ปลกทคี นจะแหก่ นั มา\" \"คณุ ชายเนียเล่าเจา้ คะ มาไหวพ้ ระทาํ บุญหรอื ?\" \"ไมเ่ ชงิ ในอดตี ขา้ เคยไดส้ นทนาธรรมกบั ไตซ้ อื ฝหู มงิ นบั เป็นสหายทางธรรมกนั ยามนียา้ ยมาอยทู่ ถี งเยยี นแลว้ จงึ แวะมาเยยี มเยอื นเขาเป็นครงั คราว\" ไตซ้ อื ฝหู มงิ เป็น ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 7 9 นกั บวชอาวุโสทมี ชี อื เสยี งมากรปู หนึงของอารามหยง่ เหอ หากเนียเถยี นชงิ เป็นสหายทางธรรมกบั เขากน็ บั วา่ น่า เลอื มใส หลวิ จา้ วเวย่ มองชายหนุ่มกอ่ นจะยมิ เศรา้ เขายงั คงเป็น คนสงู สง่ เกนิ กวา่ ทนี างจะเออื มถงึ จรงิ ๆ \"เชน่ นนั ขา้ คงไมร่ บกวนคุณชายแลว้ ขอบคณุ สาํ หรบั เหรยี ญเสยี งทายของคุณชาย วนั หน้าขา้ คงไดต้ อบแทน\" \"คณุ หนูหลวิ มติ อ้ งเกรงใจ\" หลวิ จา้ วเว่ยปลกี ตวั ออกมาดว้ ยหวั ใจทอี ดึ อดั อยไู่ มน่ ้อย นางปลอบใจตวั เอง แค่ไดเ้ หน็ ว่าเขาสุขสบายดกี เ็ พยี งพอ แลว้ อยา่ ไดส้ นทิ ชดิ เชอื จนดงึ เขามาพวั พนั กบั นางเลย เสน้ ทางทปี ดู ว้ ยขวากหนามและเลอื ดไมใ่ ชเ่ สน้ ทางทนี าง จะดงึ คนทนี างหวงแหนเขา้ มาร่วมดว้ ย ชาตนิ นี างกลบั มา เพอื ชาํ ระแคน้ มใิ ชก่ ลบั มาเพอื โปรดสตั ว์ มไิ ดต้ อ้ งการ เป็นวรี สตรี ละวางเวรกรรม หรอื ใชช้ วี ติ ใหมใ่ หด้ กี ว่าเดมิ สงิ ทนี างตอ้ งการคอื การไดเ้ หน็ ศตั รลู ม่ จมแมต้ วั นาง จะตอ้ งลม่ จมไปดว้ ยหญงิ สาวกไ็ มห่ วนั เกรง ตอ่ ใหช้ าติ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 8 0 หน้าพวกมนั จะไดโ้ อกาสเหมอื นทนี างได้ กลบั มาแกแ้ คน้ เลน่ งานนางอกี หญงิ สาวกไ็ มก่ ลวั เจตนานางเพยี งแค่ ขอใหช้ าตนิ ีไดใ้ ชเ้ ลอื ดพวกมนั มาลา้ งเทา้ ตอ่ ใหต้ อ้ งตก นรกหมกไหมน้ างกไ็ มใ่ ยดี ชวี ติ นี รา่ งนี นางไมเ่ คยยดึ ตดิ นบั ตงั แต่ลมื ตาขนึ มา คนทไี มก่ ลวั วา่ ตอ้ งตายนนั น่ากลวั เสยี ยงิ กวา่ พวกยอด ฝีมอื นางใชช้ วี ติ ของตนเดมิ พนั เพอื วางแผนเหยยี บพวก มนั ทกุ คนลงใตฝ้ ่าเทา้ แมใ้ นใจจะอยากยดึ โยงบุรษุ ผนู้ ีไว้ มากแคไ่ หน แตใ่ นอนาคตยามทฉี กี หน้ากากเผยตวั กบั ศตั รแู ลว้ เขาอาจจะต้องมาลําบากเพราะเกยี วพนั กบั นาง ชาตกิ อ่ นเขาตอ้ งตายกเ็ พราะเกยี วขอ้ งกบั นาง ชาตนิ นี าง ไมอ่ าจทนรบั ผลลพั ธเ์ ชน่ นนั ไดอ้ กี นางสามารถหลอกใช้ คนทงั ใตห้ ลา้ และมองดคู นลม้ ตายไดโ้ ดยไมร่ สู้ กึ รสู้ าอะไร แตก่ บั เนยี เถยี นชงิ นนั ไมเ่ หมอื นกนั ไมเ่ หมอื นแมแ้ ตน่ ้อย... * เนียเถยี นชงิ มองตามแผน่ หลงั ทะนงองอาจของรา่ งน้อย ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 8 1 นนั จากไป รอยยมิ ออ่ นโยนบนหน้าหบุ หายอยา่ งไร้ รอ่ งรอย ชายหนุ่มหนั กลบั ไปมองสระเสยี งทาย เขาถงึ ได้ เหน็ เหรยี ญตราดอกบวั สองเหรยี ญนนั ลอยขนึ พน้ ผวิ นํา ทงั ยงั ลอยเคยี งคไู่ มแ่ ยกจากอยอู่ ยา่ งนนั จว้ งหยวนหนุ่มดูมนั ดว้ ยสายตายากจะหยงั เขาไมไ่ ดเ้ อย่ อะไรเพยี งแตก่ ม้ เกบ็ เหรยี ญคนู่ นั เอาไวก้ ่อนจะจากไปคน ละทาง * \"คุณชายเนียผนู้ ีรปู งามยงิ นกั มองไกลๆ ว่างามแลว้ มา เหน็ ใกลๆ้ เชน่ นียงิ ไมเ่ หน็ ว่าจะตาํ หนทิ ใี ดได้ แถมเสยี ง พดู จากน็ ่าฟัง\" อาเจนิ ทขี ม่ อาการคลงั ไคลม้ าตลอดอด ไมไ่ ดท้ จี ะรอ้ งขนึ หลงั ออกหา่ งจากฝ่ายนนั มาไกลลบิ \"เจา้ ชนื ชอบเขาเพยี งนนั เชยี ว\" หลวิ จา้ วเวย่ เลกิ ควิ \"ไมใ่ ชแ่ ค่บา่ วนะเจา้ คะ สตรใี นถงเยยี นมใี ครไมช่ นื ชอบ เขาบา้ ง ทงั รปู งามทงั อนาคตไกล ในจวนไมม่ ที งั อนุ ไมม่ ี แมแ้ ต่บา่ วรบั ใชอ้ ุ่นเตยี ง สาวๆ ในเมอื งลว้ นชนื ชมเขา ทงั สนิ \" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 8 2 หลวิ จา้ วเว่ยยน่ จมกู นึกแปลกใจทบี า่ วของนางรเู้ รอื งเขา ถงึ เพยี งนี \"เรอื งพวกนที าํ ไมถงึ รกู้ นั เลา่ \" \"คนรกู้ นั ทวั แหละเจา้ คะ่ คุณหนู มแี มส่ อื ตงั กคี นสง่ เทยี บ ไปเยอื นจวนสกลุ เนีย แมส่ อื เขา้ ออกจนประตจู วนแทบจะ ถล่มลงมาอยแู่ ลว้ ไดย้ นิ ว่าเพราะคุณชายเนียบวชตงั แต่ ยงั เลก็ จงึ ไมส่ นใจเรอื งอยา่ งว่า บรุ ุษไมม่ กั มากเชน่ นีน้อย นกั จะพบ สตรใี ดไดไ้ ปครองต้องโชคดแี น่ๆ\" อาเจนิ เล่า อยา่ งออกรสเพราะเหน็ วา่ รอบขา้ งไมม่ คี น \"พวกเจา้ ชา่ งหลงรปู เหน็ วา่ เขารปู งามหน่อยกด็ ไี ปหมด\" หลวิ จา้ วเวย่ ยมิ พลางกลา่ วพลาง \"หรอื คุณหนูว่าไมด่ เี ลา่ เจา้ คะ\" \"....\" หลวิ จา้ วเวย่ ไมร่ จู้ ะตอบคาํ ไหน แมค้ ดิ จะหยอกอา เจนิ กลบั แต่ถา้ ใหก้ ลา่ วใสค่ วามเนียเถยี นชงิ นางกท็ าํ ไมไ่ ด้ เพราะคนผนู้ นั ดเี กนิ ใครจรงิ ๆ หญงิ สาวจงึ แสรง้ กางรม่ ใน มอื กลบเกลอื นคาํ ถามแทน \"แต่วนั นีแปลกนกั จๆู่ เขากเ็ ขา้ มาคยุ กบั คุณหนู... หรอื คุณชายเนียจะมใี จใหค้ ณุ หนูของบ่าวกนั \" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 8 3 \"เพอ้ เจอ้ \" \"กม็ แิ น่ไมใ่ ชห่ รอื เจา้ คะ คณุ หนูของบา่ วงามถงึ เพยี งนี อกี อยา่ งคณุ หนูกค็ ดิ จะถอนหมนั อยแู่ ลว้ หากวนั หน้าแตง่ ให้ คุณชายเนียคงสมกนั ราวกบั กงิ ทองใบหยก คณุ หนูของ บ่าวงดงามเป็นหนงึ คณุ ชายกห็ ลอ่ เหลาถงึ เพยี งนนั คนทงั ใตห้ ลา้ ตอ้ งอจิ ฉาพวกทา่ นแน่\" \"เจา้ พดู มากเกนิ ไปแลว้ \" \"เจา้ ค่ะๆ บา่ วไมพ่ ดู แลว้ ... แต่ยนื เคยี งกนั แลว้ สมกนั จรงิ ๆ นะเจา้ คะ\" \"อาเจนิ !\" \"วา้ ... ป่านนีสองคนนนั จะซอื ธปู หอมไดค้ รบหรอื ยงั นะ\" * งานฉลองกอ่ ตงั ราชวงศแ์ ละงานบวงสรวงฟ้าดนิ นนั จดั ขนึ ทกุ ปีเพอื ประกาศความยงิ ใหญ่ของราชวงศส์ กุลอู่และ สรา้ งสริ มิ งคลใหบ้ า้ นเมอื ง ไมใ่ ชแ่ คใ่ นถงเยยี นตามเมอื ง ต่างๆ กจ็ ะมกี ารจดั บวงสรวงนําโดยเจา้ เมอื งอยา่ งพรอ้ ม เพรยี งกนั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 8 4 ชว่ งสองสามปีมานตี า้ ถงพบกบั ภยั พบิ ตั ทิ างธรรมชาติ มากมายทาํ ใหก้ ารฉลองมอิ าจจดั อยา่ งยงิ ใหญ่ ในปีนีฮ่อง แตจ่ งึ มรี าชโองการใหจ้ ดั งานใหใ้ หญ่ทสี ุดในรอบสามปีที ผา่ นมา และตงั ใจจะเสรมิ สรา้ งสริ มิ งคลเป็นขวญั กาํ ลงั ใจ ใหร้ าษฎร ดงั นนั กรมพธิ กี ารจงึ เขม้ งวดกบั รายละเอยี ดทกุ สว่ นมาก การคดั เลอื กนางราํ ในการราํ บูชาฟ้าดนิ นันเน้นยาํ เรอื ง ความเป็นมงคลอยา่ งยงิ ดงั นนั เรอื งของชาตกิ ําเนิด เวลา ตกฟาก หรอื แมแ้ ต่ชอื ตวั กย็ งั ตอ้ งตรวจสอบอยา่ งเขม้ งวด การราํ บวงสรวงนนั มกี ารราํ หลายชนิด นบั ตงั แต่เรมิ ถงึ จบ งาน แตท่ สี าํ คญั ทสี ดุ คอื การราํ บชู าฟ้าดนิ การรา่ ยราํ ชนิด นีตอ้ งใชส้ ตรรี า่ ยราํ ถงึ ยสี บิ คนในการแสดงชดุ เดยี ว แต่ เหลา่ คณุ หนูทมี ารว่ มคดั เลอื กนนั กลบั มงุ่ หมายเพยี งแต่ ตาํ แหน่งผนู้ ําซงึ เป็นใจกลางสายตาของชุดการแสดง เนืองจากเกยี วขอ้ งกบั ชว่ งอายุทเี หมาะสม ความสามารถ และฐานะ แมต้ ําแหน่งสาํ คญั ทจี ะสามารถสรา้ งชอื ไดน้ จี ะ เป็นทลี อ่ ตาล่อใจมาก แต่ยามทคี ดั ตวั นนั คณุ หนูจากชน ชนั สงู จรงิ ๆ กลบั มมี ารว่ มไมถ่ งึ สบิ จวน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 8 5 เป็นทรี กู้ นั อยแู่ ลว้ แมค้ ณุ หนูทเี กดิ จากอนุหากมี ความสามารถกจ็ ะยกฐานะตนเองได้ แตเ่ หลา่ ฮูหยนิ ในแต่ ละจวนมใี ครยนิ ดใี หบ้ ุตรอี นุขา้ มหน้าขา้ มตาตนเองกนั แม้ คนมคี วามสามารถจะมากแต่หากไมไ่ ดร้ บั อนุญาตจากผู้ อาวโุ สในจวนยอ่ มไมม่ สี ทิ ธเิ สนอหน้าออกมารว่ มแขง่ ขนั นบั วา่ หลวิ หวา่ นอโี ชคดที เี ลอื กเขา้ หาฮูหยนิ ผเู้ ฒา่ แตแ่ รก เพราะหากนางไปขออนุญาตเอากบั เจนิ ฮุย่ เหมยกไ็ มแ่ น่ ว่าวนั นีจะมโี อกาสไดอ้ อกจากจวน ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ หลวิ มองวา่ หลานชายแตล่ ะคนยงั อายนุ ้อย ยงั ไมอ่ าจสรา้ งชอื ใหจ้ วนสกลุ หลวิ ดงั นนั จงึ คดิ จะใชพ้ วก หลานสาวดงึ ชอื เสยี งวงศต์ ระกลู เอาไว้ แต่ปทู างใหก้ บั หลานชายในวนั หน้า ดงั นนั หลวิ หวา่ นอจี งึ ไดร้ บั อนุญาต ใหเ้ ขา้ รว่ มคดั เลอื ก หลวิ หว่านอรี สู้ กึ ลาํ พองใจอยไู่ มน่ ้อยราวกบั ชอื เสยี ง เกยี รตยิ ศนนั วางอยใู่ นมอื นางแลว้ ตอ่ เมอื เหน็ เจนิ ฮยุ่ เหมยประคองหลวิ จา้ วอวมี าขนึ รถมา้ นางรสู้ กึ เหมอื นฝัน สลายลงต่อหนา้ ตอ่ ตา เทยี บกนั แลว้ มารดานางแมม้ าจากครอบครวั ทมี งั คงั แตก่ ็ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 8 6 เป็นคหบดมี ใิ ช่ขนุ นาง ทงั ยงั มฐี านะเป็นอนุ ในขณะทเี จนิ ฮยุ่ เหมยแมเ้ ดมิ เคยเป็นอนุแต่ยามนีเป็นถงึ ฮหู ยนิ เอก และมคี รอบครวั เดมิ เป็นสกุลขนุ นางชนั สงู หากสกลุ หลวิ คดิ จะใชเ้ สน้ สายชว่ ยใครสกั คนระหว่างนางกบั หลวิ จา้ วอวี คงตอ้ งเลอื กลกู สาวสายตรงอยา่ งหลวิ จา้ วอวมี ากกว่าลกู อนุอยา่ งไมต่ อ้ งสงสยั อกี ทงั ไมร่ วู้ ่าหากแขง่ ขนั กนั ขนึ มาจรงิ ๆ พวกของเจนิ ฮุ่ย เหมยจะจดั การกบั นางอยา่ งไรเพอื ไมใ่ หข้ วางทางหลวิ จา้ วอวี แคค่ ดิ หลวิ หวา่ นอกี ต็ วั สนั ไปดว้ ยความแคน้ ใจ ไมว่ า่ รปู โฉม สตปิ ัญญา ความสามารถ นางลว้ นมี มากกวา่ พนี ้องคนอนื แตก่ ลบั ไมอ่ าจเผยประกายเพราะ มใิ ชบ่ ุตรภี รรยาเอก เทยี บกบั หลวิ จา้ วอวที ดี แี ต่ทาํ หน้าใส ซอื แต่นิสยั กลบั โงเ่ งา่ เน่าเฟะแลว้ นางเหนือกว่าไมร่ กู้ เี ทา่ แต่กลบั ตอ้ งอดทนอยตู่ ลอด หลวิ หวา่ นออี ดั อนั ในอกตลอดเวลาทอี ยบู่ นรถมา้ แคค่ ดิ วา่ หลวิ จา้ วอวลี งแขง่ แลว้ นางตอ้ งยอมหลกี ทางใหเ้ พราะ ฐานะลกู อนุหญงิ สาวกแ็ คน้ จนแทบกระอกั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 8 7 นางตอ้ งรวบรวมสตติ วั เองใหมเ่ มอื ไปถงึ สาํ นกั สงั คตี หลวง ทนี นั มรี ถมา้ ของสกุลใหญ่จอดรองกนั อยู่ มที งั คนทมี ารว่ ม คดั เลอื กและคนมาชมดคู วามครกึ ครนื นอกจากคณุ หนูชนชนั สงู แลว้ สตรที มี คี วามสามารถดา้ น กนั ร่ายราํ ในกองสงั คตี และสามญั ชนดา้ นนอกกม็ าเขา้ รว่ ม การคดั เลอื กครงั นี แมพ้ วกนางรวู้ า่ ตนมอิ าจไดต้ าํ แหน่ง สาํ คญั แต่การมชี อื รว่ มร่ายราํ กน็ บั เป็นเกยี รตปิ ระวตั ติ อ่ ครอบครวั แลว้ และหากคดิ จะเอาดดี า้ นนีในวนั ขา้ งหน้าก็ ควรไดผ้ า่ นงานบวงสรวงฟ้าดนิ เพอื เป็นตวั รบั รองฝีมอื การ รา่ ยราํ ของพวกนาง ตําแหน่งการร่ายราํ สาํ คญั ๆ นนั จะตอ้ งตกเป็นของสตรชี น ชนั สงู อยา่ งไมต่ อ้ งสงสยั แต่หากสตรเี หลา่ นนั ไมม่ ฝี ีมอื พอ หรอื มอิ าจเขา้ รว่ มงานได้ โชคกจ็ ะกลายเป็นของพวก นางราํ และหญงิ ชาวบา้ นทมี าเขา้ รว่ ม การรา่ ยราํ นีนอกจากชอื เสยี งและเกยี รตยิ ศแลว้ ยงั ไดร้ บั เงนิ เป็นสงิ ตอบแทนอกี ดว้ ย ดงั นนั หญงิ สามญั ชนหลาย ครอบครวั จงึ ตดั สนิ ใจมารว่ มคดั เลอื กเพราะเรอื งปากทอ้ ง เหลา่ คุณหนูแตล่ ะตระกลู บา้ งมกี ารหยงั เชงิ กนั มากอ่ นแลว้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 8 8 หากเหน็ ว่าบางจวนคดิ จะลงแขง่ บางจวนกจ็ ะเลยี งปีไม่ สง่ ลูกหลานเขา้ รว่ มเพราะไมต่ อ้ งการบาดหมางกนั หรอื ไมต่ อ้ งการขายหน้า อยา่ งไรเสยี งานกม็ จี ดั อยทู่ กุ ปี แมจ้ ะไมย่ งิ ใหญ่อยา่ งปีนีแตไ่ มส่ รา้ งรอยรา้ วระหว่าง ตระกลู ยอ่ มดกี ว่า เหลา่ คณุ หนูทยี นื เรยี งแถวลอบมองกนั ไปมา ไมเ่ หน็ ตวั เตง็ อยา่ งหยผู งิ เหยยี นทนี บั วา่ การรา่ ยราํ เป็นเลศิ ทสี ดุ ใน บรรดาสตรรี ุน่ ราวคราวเดยี วกนั กถ็ อนหายใจโลง่ อก บนใบหน้าทถี ูกประทนิ โฉมมาอยา่ งดขี องคุณหนูทงั หลาย มคี วามตนื เตน้ ประหมา่ เขนิ อาย แต่มสี ามคนทสี หี น้าปัน ยากจนแทบจะบดิ เบยี วควบคมุ ไมอ่ ยู่ หนงึ คอื หลานไฉ่ซนิ ทนั ทที นี างเหน็ หลวิ จา้ วอวกี แ็ ทบจะ ปรเี ขา้ ไปจดั การอกี ฝ่าย เรอื งคราวตําหนกั โตว้ อ๋องนางยงั ไมไ่ ดล้ า้ งแคน้ ใหส้ าสม แต่บดิ ากลบั ยอมรบั คาํ ขอโทษ หากไมค่ ดิ ถงึ ชอื เสยี งและความสุขสบายในวงั หลงั นางไม่ มที างยอมยนื รว่ มแถวกบั คนทลี อบกดั นางเชน่ นีแน่ สองคอื หลวิ จา้ วอวี นางยงั จาํ ความอบั อายทถี กู หลานไฉ่ ซนิ สาดนําใสต่ นตอ่ หน้าคนมากมายได้ ความแคน้ สมุ อก ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 8 9 แตไ่ มอ่ าจระบายออกทงั ยงั ตอ้ งเป็นคนยอมเอย่ ขอโทษ มารดาตอ้ งไปขอขมาทจี วนอกี ฝ่ายชา่ งหน้าขายหน้านกั หากการรา่ ยรําครงั นีนางพา่ ยแพใ้ หห้ ลานไฉ่ซนิ นางยอม ตายเสยี ยงั ดกี ว่า สามคอื หลวิ หวา่ นอี นางอารมณ์ไมด่ ตี งั แตเ่ หน็ หลวิ จา้ วอวี มารว่ มคดั เลอื กแลว้ ยงิ มาเหน็ หลานไฉ่ซนิ สหี น้านางกย็ งิ ทะมนึ รแู้ น่ว่าหลานไฉ่ซนิ กบั หลวิ จา้ วอวตี อ้ งแขง่ กนั อยา่ ง เอาเป็นเอาตาย สว่ นนางจะตอ้ งถกู ทงิ ไวข้ า้ งหลงั ไมม่ คี น เหน็ หวั ยงิ หลานไฉ่ซนิ เลอื งชอื วา่ บดิ านางรกั และตามใจ อยา่ งยงิ ราชครหู ลานคงใชเ้ สน้ สายทุกทางเพอื บตุ รสาว เชน่ นีโอกาสทนี างจะชนะกร็ บิ หรลี งไปอกี ทงั สามหมกหมนุ่ อยกู่ บั ความคดิ ของตวั เอง ฟาดฟันศตั รู ในจนิ ตนาการแตกพา่ ยยบั เยนิ ในขณะทยี นื รอเรยี กชอื พวกนางลงชอื รายงานตวั และแสดงใบจดแจง้ ฐานะทรี ะบุ ชอื วนั เดอื นปีเกดิ และนามบดิ ามารดา เมอื ผา่ นแลว้ จะมี การเรยี กเพอื ตรวจรา่ งกายหารอยตาํ หนิ โดยผตู้ รวจจะ เป็นมามาชนั สงู จากในวงั ทกี รมพธิ กี ารเชญิ มาโดยเฉพาะ สตรที งั หลายยนื เรยี งแถวกนั เพอื รอเขา้ รบั การตรวจ รา่ งกาย ในระหวา่ งนนั กเ็ ผยทา่ ทางตนื เตน้ จบั กลุ่มชวน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 9 0 คุย หรอื บางคนกอ็ อกทา่ ทางซอ้ มรา่ ยราํ รอ ต่างคนตา่ งหา วธิ รี ะงบั อาการประหมา่ ของตนจนลานกวา้ งของกองสงั คตี มเี สยี งดงั หงึ ๆ ออื องึ ไปหมด แต่จๆู่ สตรนี บั รอ้ ยกเ็ งยี บเสยี งลงพรอ้ มกนั ทาํ ใหแ้ มแ้ ต่ เจา้ หน้าทผี รู้ บั ตรวจใบจดแจง้ ยงั ต้องหนั ไปมองวา่ เหตุใด พวกนางจงึ เงยี บลงได้ ตอนนนั เองเขากไ็ ดเ้ หน็ โฉม สะคราญนางหนึงในชุดสชี มพสู ดเยอื งยา่ งอยบู่ นระเบยี ง ทางเดนิ รปู รา่ งของนางสะโอดสะอง ผวิ ขาวกระจา่ งเนยี นละเอยี ด ใบหน้าละเมยี ดละไมสะกดทกุ สายตาแมแ้ ตส่ ตรดี ว้ ยกนั ได้ เหน็ ครงั แรกยงั ลมื หายใจได้ หญงิ สาวถอื รม่ สขี าวเอาไว้ กอ่ นจะหุบมนั ลงเมอื เดนิ มาไดร้ ะยะหนึง รม่ ลวดลาย ประณตี นนั ดนู ่ารกั น่าชงั ยงิ นกั ยามทถี กู นางประคองเอาไว้ ในมอื ยงิ ตอนทหี ญงิ นางนนั คลยี มิ ราวกบั ขบขนั เจา้ รม่ ที หบุ ลงยากนันกท็ าํ ใหฟ้ องอากาศในใจใครหลายคนแตก โพล๊ะ นานทเี ดยี วกว่าเสยี งพูดในลานจะกลบั มา หญงิ สาว ทงั หลายเรมิ รูส้ กึ ตวั ถงึ อนั ตราย พวกนางหนั มองสตรอี นื รอบตวั รวมถงึ ตวั เองแลว้ พบว่าไมม่ ใี ครงามไดเ้ ทยี มสตรี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 9 1 ในชดุ ชมพผู นู้ นั ...เรยี กว่าหา่ งชนั กนั ไกลทเี ดยี ว หากนางเขา้ รว่ มการคดั เลอื ก ตาํ แหน่งผนู้ ําระบําบชู าฟ้า ดนิ คงไมม่ ที างหลุดรอดไมถ่ งึ มอื คนอนื แน่ ไมใ่ ชแ่ คส่ ตรสี ามญั ชนทคี ดิ เชน่ นี แมแ้ ตเ่ หลา่ คณุ หนูกย็ งั คดิ และหวาดระแวง มคี ุณหนูและฮหู ยนิ หลายคนทอี อกนั อยบู่ นระเบยี ง ทางเดนิ เพอื รอดคู นของตวั เองรว่ มทดสอบ หลวิ จา้ วเว่ ยจงึ เดนิ นําสาวใชเ้ ขา้ ไปยนื รวมกบั สตรที มี าชมดกู าร คดั เลอื กวนั นี คุณหนูผหู้ นึงทพี อจะคนุ้ เคยกบั นางตามงานเลยี งพลนั ถามหญงิ สาวขนึ อยา่ งใจกลา้ \"คุณหนูใหญห่ ลวิ วนั นีเจา้ มารว่ มคดั เลอื กดว้ ยหรอื ?\" เสยี งนนั ทาํ ใหผ้ คู้ นในลานเงยี บลงอกี ครงั ตา่ งคนต่างตงั ใจ เงยี หฟู ังรอคาํ ตอบเพราะอดหวนั ใจไมไ่ ด้ พวกนางลอบ มองไปทางเจา้ หน้าทที รี บั หน้าทจี ดชอื ยามนนี บั วา่ ลว่ งเลยเวลาแจง้ ชอื แลว้ หญงิ สาวทงั หลายคดิ อยากจะให้ พวกเขารบี เกบ็ ขา้ วของปิดโต๊ะเสยี หากหลวิ จา้ วเว่ยลง แขง่ ดว้ ยจรงิ ๆ พวกนางคงไมเ่ หลอื ทใี หย้ นื แลว้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 9 2 ไมต่ อ้ งพดู ถงึ ความสามารถ เพยี งแคใ่ ชใ้ บหน้าของนางก็ ชนะสตรที งั ถงเยยี นไดไ้ มย่ าก แลว้ ยงั ชอื เสยี งดงี ามทเี ป็น ทเี ลอื งลอื ในชว่ งทผี า่ นมาอกี หากต้องการคนทจี ะนํามา ซงึ ความเป็นมงคล มใี ครเหนือไปกวา่ เทพธดิ าของ กองทพั เอยี นเหอและเซยี นบุปผาอยา่ งนาง หากรแู้ ตแ่ รกวา่ นางจะลงแขง่ คณุ หนูคนอนื คงไมค่ ดิ จะ เสนอหน้ามาวนั นีดว้ ยซํา \"ผดิ แลว้ \" เสยี งใสกงั วานตอบกลบั \"วนั นนี ้องสาวของขา้ สองคนเขา้ รว่ มคดั เลอื ก ขา้ จงึ แวะมาใหก้ าํ ลงั ใจพวกนาง และรว่ มชมดคู วามคกึ คกั เทา่ นนั \" หลวิ จา้ วเว่ยเอ่ยปากราวกบั ไมใ่ ชเ่ รอื งใหญ่อะไร แต่ คาํ ตอบของนางกลบั ทาํ ใหส้ ตรหี ลายสบิ คนในลานกวา้ ง นนั ลอบถอนหายใจออกมาอยา่ งพรอ้ มเพรยี ง... ------------- ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 9 3 แสนชงั # 29. ขายตวั รบั ใช้นาย \"ผดิ แลว้ ... วนั นีน้องสาวของขา้ สองคนเขา้ รว่ มคดั เลอื ก ขา้ จงึ แวะมาใหก้ ําลงั ใจพวกนางและรว่ มชมดคู วามคกึ คกั เท่านนั \" หลวิ จา้ วเวย่ คลยี มิ จางๆ บนระเบยี งทางเดนิ ของ สาํ นกั สงั คตี มมี า้ นงั ยาวอยู่ คงเอาไวใ้ หพ้ วกอาจารยด์ นู ัก ดนตรรี ว่ มฝึกกนั ในลานไดส้ ะดวก หญงิ สาวไมไ่ ดส้ นสตรที ลี อบพจิ ารณานาง หลวิ จา้ วเวย่ ยนื รม่ ใหอ้ าหนิงเอาไปถอื แลว้ ขยบั ลงไปนงั บนมา้ นงั ถามไถ่ คณุ หนูผหู้ นึงทนี งั อยใู่ กลๆ้ กนั \"เรมิ การคดั ตวั แลว้ หรอื ?\" \"เพงิ ตรวจตาํ หนิ คงอกี พกั ใหญ่ถงึ จะเรมิ รํา\" \"ออ้ เป็นเชน่ นี\" พอนางรูแ้ ลว้ กห็ นั ไปหาบา่ วของตน \"เรา ไปหาทนี งั กนั เถอะ กวา่ พวกนางจะเรมิ ราํ คงอกี สกั พกั ขา้ ชกั จะหวิ แลว้ \" \"เชน่ นนั บา่ วเตรยี มของว่างไปดว้ ยนะเจา้ คะ\" อาเจนิ เสนอ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 9 4 นางเตรยี มขนมเอาไวเ้ ผอื คณุ หนูหวิ อยตู่ ลอดยามทอี อก จากจวน \"อมื \" จา้ วเวย่ พยกั หน้าอาเจนิ จงึ คอ้ มตวั กลบั ไปทรี ถมา้ สว่ นตวั นางยนื มอื ใหม้ ฝี ่ปู ระคองลกุ สาํ นกั สงั คตี แมจ้ ะตงั ชอื เช่นนีแต่ภายในกลบั แยกออกเป็น หลายกองงาน ทงั กองดนตรี กองนางราํ กองกายกรรม หรอื คณะอุปรากรหลวงกส็ งั กดั อยใู่ นสาํ นกั สงั คตี โดย สาํ นกั สงั คตี จะอยภู่ ายใตก้ ารจดั การของกรมพธิ กี ารอกี ทอดหนึง พนื ทขี องสาํ นกั สงั คตี นบั ว่ากวา้ งขวางอยไู่ มน่ อ้ ย แต่กไ็ ม่ อาจเทยี บพวกจวนใหญ่ๆ ของชนชนั สงู โดยรอบตกแต่ง ใหร้ ม่ รนื มที างนําไหลเวยี นเป็นมงคล และชวนใหส้ นุ ทรยี ์ หลวิ จา้ วเว่ยขา้ มสะพานหนิ แลว้ ไปนงั ในศาลาสแี ดงแหง่ หนงึ จากมมุ นนั พอจะมองเหน็ ลานกวา้ งได้ แมจ้ ะไม่ ใกลช้ ดิ กน็ บั วา่ สะดวกกว่าเพราะไมต่ อ้ งไปนงั มองสหี น้า ผอู้ นื อาหนิงปัดกวาดศาลาเตรยี มทนี งั ใหน้ าง สว่ นมฝี ่คู อยพดั ใหน้ าง ไมน่ านอาเจนิ กก็ ลบั มาพรอ้ มกลอ่ งขนมและชุดชา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 9 5 \"พวกเจา้ มานงั ดว้ ยกนั เถอะ อยา่ ยนื อยเู่ ลย\" นายสาววา่ เชน่ นนั แลว้ สามสาวใชก้ ไ็ มค่ ดิ อดิ ออด เพราะรู้ วา่ จา้ วเวย่ เป็นคนเดด็ ขาดมาก พูดคาํ ไหนคาํ นนั การ อดิ ออดเอาแต่รกั ษามารยาทรงั แตจ่ ะทาํ ใหจ้ า้ วเวย่ รําคาญ ใจ อาเจนิ คอยรบั ใชร้ นิ ชาและจดั จานขนมออกมาวางใหผ้ เู้ ป็น นาย หลวิ จา้ วเว่ยหยบิ กนิ อยไู่ มก่ ชี นิ กส็ งั ใหพ้ วกบา่ วแบ่ง ทเี หลอื กนิ กนั สว่ นนางหนั ไปมองลานกวา้ งทยี ามนีกาํ ลงั จะเรมิ ตน้ คดั คนมฝี ีมอื รา่ ยราํ แลว้ การคดั ผมู้ ฝี ีมอื จะทาํ กนั โดยใหผ้ เู้ ขา้ รว่ มยนื เรยี งแถวคราว ละสบิ คน กองสงั คตี จะเชญิ นกั ดนตรมี าให้ โดยจะบรรเลง แคเ่ พลงเดยี วคอื เพลงบูชาฟ้า หญงิ ทงั สบิ คนตอ้ งเรมิ ร่าย ราํ เพลงเดยี วกนั นบั วา่ เป็นการวดั ฝีมอื กนั อยา่ งโจง่ แจง้ ใครเด่นใครดอ้ ยยอ่ มเหน็ ไดช้ ดั แน่นอนว่าเหลา่ คุณหนูสงู ศกั ดยิ อ่ มไดร้ บั เกยี รตใิ หร้ ว่ ม คดั เลอื กในแถวแรก หลวิ จา้ วเวย่ มองพวกนางยนื เรยี ง แถวกนั แลว้ ยกมมุ ปากขนึ เงยี หฟู ังเสยี งแวว่ ของดนตรี ขณะทเี พง่ มองพวกนางเรมิ รา่ ยราํ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 9 6 \"คุณหนูรองกบั คุณหนูสกลุ หลานนีกแ็ ปลก เพงิ ทาํ เรอื งน่า ขายหน้าทตี าํ หนกั โตว้ อ๋องแทๆ้ ทาํ ไมพวกนางยงั กลา้ มารว่ มคดั ตวั อกี \" อาเจนิ มองสตรสี บิ คนทยี นื ราํ อยู่ ตรงหน้าลานแลว้ ยน่ จมกู ไมพ่ อใจ \"สตรผี นู้ ําราํ บูชาต้องนํามาซงึ ความเป็นมงคลไมใ่ ชห่ รอื พวกคุณหนูทกี อ่ เรอื งเช่นนนั นบั เป็นมงคลไดอ้ ยา่ งไร\" มฝี ่ ู เองกส็ งสยั จา้ วเวย่ หนั มาหยบิ จอกชาขนึ จรดปากแลว้ หวั เราะเบาๆ \"พวกเจา้ ผดิ แลว้ ละ่ ทพี วกนางกลา้ มาร่วมคดั เลอื กก็ เพราะเรอื งทตี าํ หนกั โตว้ อ๋องไมถ่ งึ พระเนตรพระกรรณ ของฝ่าบาท เจา้ ไมเ่ หน็ หรอื วา่ พอเจนิ ซอื ไปขอขมาทสี กุล หลาน ราชครหู ลานกไ็ มส่ บื ความรบี รบั ของทนั ที ตา่ งฝ่าย กต็ า่ งพยายามกลบเกลอื นขา่ วถงึ เพยี งนี ...สว่ นการคดั ตวั หากไดร้ บั เลอื กขนึ มาใครจะกลา้ กลา่ ววา่ พวกนางไมเ่ ป็น มงคลเล่า อกี ทงั ไดล้ า้ งชอื ชบุ ตวั เรอื งทตี าํ หนกั โตว้ อ๋อง นบั เป็นอะไรได\"้ อยา่ งหยผู งิ เหยยี นนนั นางพลาดตรงมเี รอื งในตําหนกั ฤดู รอ้ น ใตเ้ ปลอื กตาฝ่าบาท อกี ทงั ฮ่องเตเ้ ป็นผสู้ บื สาวตดั สนิ เองทําใหไ้ มอ่ าจบดิ เบอื นเรอื งราวได้ ต่างจากสตรเี หลา่ นี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 9 7 ทแี มเ้ รอื งจะเกดิ ต่อหน้าคนมากมาย แต่ชนชนั สงู นนั ไมม่ ี ใครโง่ เรอื งความบาดหมางระหว่างจวนเป็นเรอื งทพี วก เขาระมดั ระวงั เป็นทสี ดุ ดงั นนั แมพ้ บเหน็ สงิ ใดมากต็ อ้ ง รจู้ กั ปิดปากเอาไวใ้ หส้ นทิ หลวิ จา้ วเวย่ จบั จอ้ งสตรที งั สบิ คนอยา่ งพจิ ารณา นาน ทเี ดยี วกวา่ จะเอ่ยปาก \"ดทู ่าคณุ หนูหลานจะมชี ยั เสยี แลว้ \" หากเทยี บระหว่างคุณหนูสกลุ หลวิ หลวิ หว่านอนี บั ว่าชนะ แตห่ ากเทยี บในสบิ คนนนั สตรที โี ดดเดน่ ทสี ดุ คอื หลานไฉ่ ซนิ นางตวั ออ่ นมาก สายตา และจรติ ทา่ ทางกด็ เู หมาะสม ทงั ยงั แสดงพลงั ชวนใหค้ นฮกึ เหมิ ยามมองนางรา่ ยราํ ไต่ ระดบั อารมณ์จากเรยี บเรอื ยไปสคู่ วามตนื เตน้ ปลุกเรา้ ราํ บชู าฟ้าดนิ เป็นจนิ ตลลี าทจี าํ ลองการยอื แยง่ ความอุดม สมบูรณ์ระหวา่ งมารกบั เทพ สตรผี นู้ ําในการรา่ ยราํ นีชว่ ง ตน้ จะตอ้ งเผยใหเ้ หน็ ความออ่ นน้อมกอ่ นจะเปลยี นไปสู่ ความแขง็ แกรง่ ดุดนั ดงั ตวั แทนของเทพธดิ าทสี ามารถ ชว่ งชงิ ความสงบสขุ คนื สผู่ นื แผน่ ดนิ ไดอ้ กี ครงั คณุ หนูคนอนื แมจ้ ะรา่ ยราํ ไดง้ ดงามออ่ นชอ้ ย แตส่ ายตา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 9 8 กบั พลงั ทถี ่ายทอดออกมายงั ไมช่ ดั เจนไดเ้ ทา่ หลานไฉ่ซนิ หลวิ จา้ วเวย่ มองนางแลว้ อดยมิ ไมไ่ ด้ ไมแ่ ปลกใจเลยวา่ เหตใุ ดชาตกิ อ่ นฮอ่ งเตอ้ เู่ หอตถี งึ หลงใหลหลานไฉ่ซนิ นกั ยามทตี อ้ งเปิดเผยจรติ กรยิ าหญงิ ผนู้ ีนบั วา่ สามารถแผเ่ สน่หอ์ ยา่ งรา้ ยกาจออกมาจนเกนิ ตา้ นทาน บรุ ุษทไี ดเ้ ชยชมนางคงรสู้ กึ ตนื เตน้ และแปลก ใหมอ่ ยตู่ ลอดแน่ \"คณุ หนูหนุนหลงั คุณหนูหา้ มใิ ช่หรอื เจา้ คะ หากคุณหนู สกุลหลานไดช้ ยั ไป แลว้ แผนของคณุ หนูเล่า?\" หลวิ จา้ วเวย่ กระตุกมุมปากเมอื ไดย้ นิ เสยี งมฝี ่ ู นางเลอื น สายตาไปจบั ทหี ลวิ หวา่ นอี \"พวกเจา้ ดนู ้องหา้ ของขา้ สิ ... ดอู อกหรอื ไมว่ า่ นางฉลาดเฉลยี วเหนอื พนี ้องคนอนื แค่ ไหน?\" \"เอ๊ะ\" \"น้องหา้ ผนู้ รี จู้ กั เกบ็ งาํ ประกาย ใบบรรดาคณุ หนูสงู ศกั ดทิ ี ยนื อยมู่ เี พยี งนางทเี ป็นลกู อนุ หากนางทําตวั โดดเด่นเสยี ตงั แตว่ นั นี คุณหนูคนอนื ยอ่ มไมอ่ าจยอมรบั โดยเฉพาะ จา้ วอวี นางจะหาทางบดขยนี ้องหา้ ผนู้ จี นไมเ่ หลอื ซาก ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 3 9 9 แน่นอนหากนางถูกกลบรศั ม\"ี การฆา่ หลวนซนี บั เป็นการตดั สนิ ทถี ูกตอ้ งทสี ดุ เรอื งหนึง ของหลวิ จา้ วเว่ย ชาตกิ อ่ นหลวิ จา้ วอวมี หี ลวนซขี า้ งกาย นนั ไมไ่ ดใ้ จรอ้ นบุม่ บ่ามและโงเ่ ขลาเชน่ ทุกวนั นี เพราะมี บ่าวทรี จู้ กั คดิ คอยควบคุมชแี นะหลวิ จา้ วอวจี งึ ค่อนขา้ งนงิ และรบั มอื ยากกวา่ ตอนนมี าก แต่พอขาดมอื เทา้ อยา่ งหล วนซไี ปสกั คน หลวิ จา้ วอวกี เ็ หมอื นโคลนเลนทมี อิ าจกอ่ กาํ แพงได้ \"อกี อยา่ งผา่ นการคดั เลอื กวนั นียงั ตอ้ งฝึกรว่ มกนั ไปอกี หลายวนั ผชู้ มนนั รกั ชอบความตนื เตน้ การเผยพฒั นาการ ออกมาทลี ะเลก็ ละน้อยคงซอื ใจครฝู ึกในกองสงั คตี ได้ ... เทยี บกบั หลานไฉ่ซนิ ทวี นั นีกท็ าํ ดถี งึ เพยี งนีแลว้ วนั หน้า จะทาํ ใหค้ รฝู ึกตนื ตาอกี กค็ งยากเสยี แลว้ \" มแี ตต่ อ้ งรกั ษา มาตรฐานความโดดเด่นเอาไวต้ งั แต่ตน้ จนจบ แตก่ ารจะ รกั ษามาตรฐานเชน่ นนั ทา่ มกลางดงเสอื ดงจระเขไ้ มใ่ ช่ เรอื งทจี ะทาํ ไดง้ า่ ยแน่ \"มคี ณุ หนูรองมารว่ มคดั เลอื กเชน่ นี คุณหนูหา้ คงลาํ บาก แลว้ \" อาหนงิ ว่า ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 0 0 \"เจนิ ซอื คงไมย่ อมใหล้ กู อนุโดดเดน่ กว่าลกู ตวั แน่ เชน่ นี เครอื งประดบั ทคี ุณหนูใหค้ ุณหนูหา้ ไปไมน่ บั วา่ เสยี เปล่า หรอื เจา้ คะ?\" อาเจนิ ถามขนึ \"เสยี เปลา่ ร?ึ ...ไมห่ รอก เพราะอกี ไมน่ านนางกจ็ ะวงิ พลา่ นมาหาขา้ \" \"หอื ...\" \"พวกเจา้ วา่ นางจะตอ่ สกู้ บั สองแมล่ กู นนั อยา่ งไร ไป๋ อี เหนียงแมจ้ ะมงั คงั แตอ่ นุกย็ งั เป็นอนุ ยามนใี นจวนมเี พยี ง ทา่ นยา่ กบั ขา้ ทสี องแมล่ กู นนั ไมอ่ าจลงมอื ไดซ้ งึ หน้าทงั ยงั ตอ้ งระแวดระวงั กรงเลบ็ หากน้องหา้ ฉลาดพอยอ่ มตอ้ งวงิ มาหาขา้ เพอื ใชข้ า้ เป็นเกราะกาํ บงั ภยั แน่\" ระหวา่ งนาง กบั ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ การเสนอหน้าไปขอใหฮ้ หู ยนิ ผเู้ ฒา่ ชว่ ยเหลอื อาจจะถูกตบกลบั มาเสยี อกี เพราะถา้ เทยี บ ระหว่างสกุลไป๋ กบั สกลุ เจนิ ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ยอ่ มต้องเอนเอยี ง เขา้ หาสกุลเจนิ เพอื รกั ษาไมตรใี นราชสาํ นกั เอาไว้ ดงั นนั จงึ เหลอื แตห่ ลวิ จา้ วเว่ยทพี อจะชว่ ยเหลอื หลวิ หวา่ นอไี ด้ สาวใชท้ งั สามครนุ่ คดิ ตามอยคู่ รหู่ นงึ คดิ ไปกไ็ มพ่ อใจหลวิ หว่านอที จี ะมาใชป้ ระโยชน์จากคณุ หนูของพวกนาง แต่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 0 1 พอมองสหี น้านายสาวแลว้ กต็ ระหนกั ว่านีคอื สงิ ทหี ลวิ จา้ ว เวย่ รออยู่ เช่นนนั คุณหนูคงเตรยี มรบั มอื เอาไวแ้ ลว้ \"คุณหนูตอ้ งการใชเ้ ป็นเชน่ นนั ใชห่ รอื ไมเ่ จา้ คะ?\" มฝี ่ถู าม อยา่ งใคร่รู้ ซงึ ทงั อาเจนิ และอาหนงิ กค็ ดิ ตรงกนั หลวิ จา้ วเวย่ หนั มาสบตาพวกนางแลว้ ยมิ หวาน ไมร่ บั ไมป่ ฎเิ สธแตท่ ุกคนกต็ ระหนกั แลว้ ว่านคี อื หมากทหี ลวิ จา้ วเว่ยวางเอาไว้ เสยี งดนตรเี บาลง ครขู องกองสงั คตี เรมิ ประกาศชอื คนที ผา่ นเขา้ รว่ มฝึกทนั ทอี ยา่ งไมใ่ หเ้ สยี เวลา ในสบิ คนมคี นไม่ ถูกเลอื กอยสู่ ามคน เป็นพวกทรี า่ ยราํ เงอะๆ งะๆ ไมน่ ่าดู นกั ดงั นนั ทงั หลวิ จา้ วอวี หลวิ หว่านอี และหลานไฉ่ซนิ ลว้ น ผา่ นเขา้ ไปรว่ มฝึกดว้ ยกนั ทงั หมด สามคนนนั วูบแรกได้ ยนิ ชอื ตวั กด็ ใี จจนเนือเตน้ แตพ่ อหนั ไปเหน็ หน้าอกี คนใน ใจกแ็ ทบหลงั เลอื ด สง่ สายตาฟาดฟันกนั ไมห่ ยดุ หลวิ จา้ วเว่ยรผู้ ลของทงั สามกพ็ อใจแลว้ นางใหอ้ าเจนิ เกบ็ ขา้ วของเรยี มออกจากสาํ นกั สงั คตี หลวงทนั ที ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น