แสนชัง 2

แ ส น ชั ง | 4 0 2 \"คณุ หนูจะกลบั จวนเลยหรอื ไมเ่ จา้ คะ?\" อาเจนิ ถาม หลวิ จา้ วเว่ยหยดุ เทา้ วูบหนึง นางปรายตามองบ่าวหญงิ ที รายลอ้ มแลว้ พลนั สา่ ยหน้า \"ไม.่ .. ขา้ อยากไปทโี รง กระดาษทางใตข้ องเมอื ง\" \"โรงกระดาษ? คุณหนูท่านจะไปทแี บบนนั ทาํ ไม?\" อาเจนิ ตกใจ โรงกระดาษไมเ่ หมอื นรา้ นหนงั สอื ทสี งบเงยี บ ที แบบนันเป็นโรงงานทมี ชี ายฉกรรจม์ ากกวา่ สตรี และสว่ น ใหญ่กเ็ ป็นพวกทาสชนั ตําไมเ่ จรญิ หเู จรญิ ตาอยา่ งยงิ \"ไปหาทหารมาเสรมิ ทพั เราอยา่ งไรเลา่ \" * แมอ้ าเจนิ จะไมช่ อบใจนกั ทคี ณุ หนูไปเยอื นสถานทไี มส่ ม ฐานะเชน่ นนั แต่นางกอ็ ดทนยอมรบั สงั บ่าวบงั คบั รถมา้ ใหไ้ ปสง่ คุณหนูทโี รงงานกระดาษ เมอื ไปถงึ อาเจนิ เป็นคนลงจากรถมา้ ไปแจง้ กบั หวั หน้า คนงานของโรงกระดาษ ชายแกท่ ผี มบนหวั ขาวโพลนและ หลงั เรมิ คดงอเดนิ คอ้ มตวั ตามนางออกมาพบหลวิ จา้ วเว่ย ดว้ ยสหี น้าตระหนก ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 0 3 โรงกระดาษแหง่ นีเป็นโรงงานทํากระดาษทใี หญท่ สี ดุ ในถงเยยี น เป็นกจิ การของคนสกุลกวนทนี บั เป็นเศรษฐมี ี ชอื ในเมอื งหลวง ในโรงงานมแี ตท่ าสชนั ตํา โดยเฉพาะทาสตอ้ งโทษสกั หน้าทถี กู จาํ หน่ายมาทาํ งาน หรอื ไพรย่ ากจนทขี ายตวั เป็นทาสเพอื ใชแ้ รงงานระดบั ล่าง ดงั นนั คนทวั ไปจงึ ไม่ นยิ มมาเยอื นยกเวน้ แต่มกี จิ ธรุ ะ ซงึ คนทมี าตดิ ตอ่ สว่ น ใหญ่กจ็ ะมาพรอ้ มกบั เถา้ แก่ ตดิ ต่อกบั เถา้ แกเ่ ป็นหลกั น้อยนกั ทหี วั หน้าคนงานอยา่ งเขาตอ้ งรบั แขกชนชนั สงู เอง เช่นนี \"ขา้ น้อยเซวยี ตงิ คาราวะคณุ หนู\" แมจ้ ะแกจ่ นผมขาวทงั หวั แลว้ แต่ทา่ ทางยามประจบเอาใจผสู้ งู ศกั ดยิ งั ดู กระฉบั กระเฉงคลอ่ งแคลว่ อยไู่ มน่ ้อย หลวิ จา้ วเว่ยใหอ้ าหนิงประคองมอื ลงจากรถมา้ นาง ประสานมอื คาํ นับกลบั ผเู้ ฒา่ แต่กม้ น้อยกว่าเขาเพอื บ่ง บอกฐานะตน \"ไมท่ ราบคณุ หนูผสู้ งู ศกั ดมิ อี ะไรใหข้ า้ น้อยรบั ใชห้ รอื ขอรบั \" เซวยี ตงิ เหงอื แตกผลกั ๆ สตรตี รงหน้าแมจ้ ะดอู ายุ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 0 4 น้อยออ่ นเยาวแ์ ตก่ ลบั ไมด่ อู ่อนตอ่ โลก กรยิ าทา่ ทางนาง สงู สง่ และไมน่ ่าผดิ ใจดว้ ย \"ทา่ นลงุ ไมต่ อ้ งเกรงใจถงึ เพยี งนนั ขา้ เพยี งอยากมาพบ คนผหู้ นึง\" จา้ วเว่ยยมิ คลา้ ยไมย่ มิ \"ทนี ีมที าสชอื ปานเกอ๋ หวั หรอื ไม่ หากมขี า้ ขอพบเขาสกั คร\"ู่ \"ปานเก๋อหวั ... น่าจะมคี นสกลุ ปานอยคู่ นหนงึ คณุ หนูรอ สกั ครู่ ขา้ น้อยจะไปถามคนงานดา้ นในดกู อ่ น อะ... อกี อยา่ ง คณุ หนูพกั รอในศาลาเถดิ ขอรบั \" เขาเกอื บจะพลงั ปากเชญิ นางไปนังดา้ นใน แต่พอคดิ วา่ คนตรงหน้าเป็น สตรสี งู ศกั ดิ สว่ นดา้ นในมแี ต่ทาสชายชนั ตําเดนิ เพ่นพา่ น สุดทา้ ยเซวยี ตงิ จงึ เปลยี นใจผายมอื ใหน้ างไปรอทศี าลา ดา้ นหน้าแทน ยามนันแดดรอ้ นมาก มฝี ่กู างรม่ บงั แดดใหห้ ญงิ สาวอยา่ ง ตงั ใจถนอม ทงั นายบา่ วเดนิ ไปทางศาลาเพอื พกั ในรม่ เงา แต่ไมม่ ใี ครนงั ลง มา้ นงั บนศาลาเกา่ และสกปรกเกนิ จะรบั ไหว ไมน่ านเซวยี ตงิ กพ็ าชายหนุ่มผหู้ นึงทรี ปู ร่างผอมกะหรอ่ ง ตวั สงู โยง่ ไมส่ มสว่ น บนใบหน้ามรี อยเปือนมอมแมม ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 0 5 เสอื ผา้ มรี อยปะชนุ ขาดวนิ ดกู ร็ วู้ ่าเป็นแรงงานระดบั ลา่ งที ทาํ งานแลกขา้ วไปวนั ๆ ชายหนุ่มทมี ใี บหนา้ ตอบซบู นัน คอ้ มหลงั คาํ นบั หลวิ จา้ วเว่ยตามคาํ สงั เซวยี ตงิ ทนั ที ทา่ ทางตวั สนั หวนั เกรงคลา้ ยพวกชนชนั ตาํ ทไี มเ่ คยพบกบั ผสู้ งู ศกั ดิ ทงั ยงั หวนั เกรงจะทาํ สงิ ใดผดิ พลาดจนนําภยั เขา้ หาตวั แต่ละครเหลา่ นนั หลอกไดแ้ ตผ่ อู้ นื สาํ หรบั หลวิ จา้ วเวย่ ทรี ู้ ตนื ลกึ หนาบางของคนผนู้ อี ยกู่ อ่ นแลว้ นางไมอ่ าจเชอื ทา่ ทางทเี หมอื นลกู นกหลงรงั ของเขา \"ทา่ นลุงขา้ มเี รอื งจะกลา่ วกบั เขาเป็นการสว่ นตวั ขอทา่ น ชว่ ยสง่ เสรมิ ดว้ ย\" หญงิ สาวเอย่ ปากแลว้ หวั หน้าคนงานก็ ไมร่ งั รอรบี โน้มกายแลว้ เดนิ ออกไปจากศาลา หลวิ จา้ วเว่ยโบกมอื ใหส้ ญั ญาณสาวใชท้ งั สาม เพอื ใหพ้ วก นางถอยหา่ งออกไปจากศาลาเชน่ กนั สามสาวใชแ้ มจ้ ะ ลงั เลแตส่ ุดทา้ ยกน็ ้อมรบั พวกนางขยบั ไปยนื หา่ งออกไป แตไ่ มไ่ กลจากครรลองสายตา คดิ ว่าหากคณุ หนูรอ้ งเรยี ก จะสามารถไปหาไดท้ นั ที ปานเกอ๋ หวั คกุ เขา่ อยบู่ นพนื ดนิ กลางแดด ในขณะทหี ลวิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 0 6 จา้ วเวย่ เดนิ วนรอบในศาลา นางใชน้ วิ ปาดฝ่นุ บนมา้ นงั แลว้ เชด็ มอื ทงิ ราวกบั กาํ ลงั เดนิ เล่นฆา่ เวลา ผา่ นไปหลาย อดึ ใจกไ็ มเ่ ปิดปากคยุ กบั ชายหนุ่ม เขายงั กม้ หน้านิงทาํ ที ราวกบั หวนั เกรงในอํานาจของนางเกบ็ ความซ่อนความไม่ พอใจอยา่ งอดทน แต่พอนานเขา้ กเ็ รมิ ไมเ่ ขา้ ใจสตรผี นู้ ี มอื ทวี างแปะไวบ้ นหวั เขา่ เรมิ กําแน่นขนึ เมอื คดิ วา่ ตน กาํ ลงั ถกู พวกผดู้ ลี อ้ เลน่ เหมอื นสตั วเ์ ลยี ง ทา่ มกลางความเงยี บงนั และแดดรอ้ นระอุ รมิ ฝีปากอมิ สวย กระตุกสงู ขนึ เมอื เหน็ รอ่ งรอยความไมพ่ อใจของทาสหนุ่ม นางคลผี า้ เชด็ หน้าออกเชด็ มอื ตวั เองพลางเอ่ยปากเสยี งใส \"ขา้ ชอื ว่าหลวิ จา้ วเวย่ \" นางแนะนําตวั \"ขอรบั คุณหนูหลวิ \" ปานเกอ๋ หวั กม้ หน้าตาํ ขานรบั นาง เสยี งเบา นําเสยี งเจอื แววระแวดระวงั แตห่ ลวิ จา้ วเวย่ ไม่ สนใจ \"เจา้ คดิ จะลงมอื กบั พวกสกลุ กวนเมอื ไหร?่ \" สนิ เสยี งนาง ปานเก๋อหวั เงยหน้าพรบึ ขนึ มองหลวิ จา้ วเว่ยทนั ที ดวงตา ของเขามคี วามตระหนกทไี มอ่ าจปิดมดิ \"คุณหนูทา่ นนี ขา้ ไมท่ ราบว่าทา่ นพดู เรอื งอะไร\" เขากม้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 0 7 หน้าลงอกี แตร่ บั รไู้ ดถ้ งึ แรงกดดนั จากประโยคเมอื ครู่ \"จะลงมอื ตอนไหน วนั สนิ ปีหรอื ? วางยาแลว้ ฆา่ ทงั จวน หรอื ไม?่ \" \"เจา้ !\" ปานเก๋อหวั ตะคอกใสน่ างดว้ ยความตกใจ เรอื ง พวกนนั เขาคดิ เอาไวน้ านแลว้ มแี คเ่ ขาทรี ู้ ยามนีเขา เพยี งแต่รอเวลาทเี หมาะสมก่อนจะฆา่ ลา้ งโคตรพวกสกลุ กวนใหส้ าสมกบั ความแคน้ แตส่ ตรผี นู้ ีกลบั โผลม่ าอยา่ งไม่ มปี ีมขี ลยุ่ ทงั ยงั เปิดเผยแผนการในใจเขาราวกบั พดู เรอื ง ดนิ ฟ้าอากาศ หลวิ จา้ วเวย่ ยมิ หวาน มองสหี น้าโกรธเกรยี วของเขาอยา่ ง พงึ พอใจ \"หากเจา้ ฆา่ คนสกุลกวนแลว้ จะทาํ อยา่ งไรตอ่ ? ใชช้ วี ติ แลกชวี ติ งนั หรอื ? สดุ ทา้ ยเจา้ จะตอ้ งถกู ประหาร คุณชาย สามของเจา้ จะถูกจารกึ วา่ อยา่ งไรเคยคดิ ถงึ หรอื ไม่ คน สกุลกวนกลบั กลายเป็นสกลุ ทนี ่าเวทนาสงั เวช แตค่ นใน ดวงของใจเจา้ จะกลายเป็นภตู ผที นี ําพาความวบิ ตั มิ าสู่ วงศต์ ระกลู \" \"หบุ ปาก! หบุ ปากเดยี วนี!\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 0 8 สามสาวใชเ้ หน็ ท่าทางเอด็ องึ มงุ่ รา้ ยของปานเก๋อหวั ก็ ทาํ ทา่ จะวงิ เขา้ มาปกป้องหลวิ จา้ วเว่ย แตห่ ญงิ สาวยกมอื หา้ มไมใ่ หพ้ วกนางเขา้ มาทงั ยงั พดู ต่อ \"แผนทาํ ตวั เป็นหมหู ลอกกนิ เสอื ของเจา้ คงใชไ้ ดแ้ ต่กบั สกุลกวน แต่คนทอี ยเู่ บอื งหลงั พวกเขาล่ะ?\" นางพดู ถงึ ตรงนกี เ็ หน็ สหี น้ามดื ทะมนึ ของปานเกอ๋ หวั เขาตกใจราว กบั ไมเ่ คยไดย้ นิ เรอื งราวนีมากอ่ น หลวิ จา้ วเว่ยจงึ หวั เราะ หยนั \"เจา้ ทมุ่ เทสบื เรอื งการตายของคณุ ชายสามมาเป็น ปีๆ แตก่ ลบั ไมร่ หู้ รอื วา่ สกลุ กวนมคี นหนุนหลงั เจา้ คดิ ว่า เพราะเหตุใดวนั อเี หนียงทดี นั ดน้ ไปหาทางการกลบั ไม่ อาจฟ้องรอ้ ง เหตุใดหลงั จากเจา้ ไปแจง้ กบั เจา้ เมอื งแลว้ ถงึ ถูกคนตามลา่ ไลฆ่ า่ ...ปานเก๋อหวั แทจ้ รงิ เจา้ กไ็ มเ่ ท่าไหร่ นีนา\" \"เจา้ ... เป็นใครกนั แน่\" ปานเกอ๋ หวั มสี หี น้าตกตะลงึ ราวกบั เหน็ ผี เรอื งของคณุ ชายสามสกลุ กวนหรอื เรอื งของวนั อี เหนียงมารดาของคุณชายสาม ถูกฝังกลบเอาไวม้ านาน กว่าสบิ ปีแลว้ คนทรี ไู้ มถ่ ูกฆา่ กถ็ ูกปิดปากไมอ่ าจเอย่ ถงึ ได้ อกี แลว้ เหตุใดสตรสี งู ศกั ดอิ ยา่ งนางถงึ ไดร้ .ู้ .. รแู้ มแ้ ต่ แผนการของเขา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 0 9 หลวิ จา้ วเว่ยมองสหี น้าของปานเกอ๋ หวั แลว้ หวั เราะเสยี งใส ออกมา ในชาตกิ อ่ นหลงั จากถูกจบั เพราะทาํ คณุ ไสยใสอ่ นั อ๋อง ฮ่องเตส้ งั โบยนางสสี บิ ไมก้ อ่ นจะสงั ขงั นางในคุก หลวง ครงึ เดอื นในคกุ นบั ว่ามปี ระโยชน์ไมน่ ้อย ยามนนั นางได้ พบกบั ปานเก๋อหวั ทนี นั ... จรงิ ๆ เรยี กวา่ พบกนั คงไม่ ถูกตอ้ งนัก เป็นนางทเี หน็ เขาอยใู่ นหอ้ งขงั ตดิ กนั เวลานัน โทษของเขาถกู ตดั สนิ แลว้ เพยี งแต่รอประหารหลงั สารท ฤดู ยายเฒา่ ทรี ว่ มหอ้ งขงั กบั หลวิ จา้ วเว่ยเป็นคนปากมาก ยามเบอื หน่ายมกั จะพูดพลา่ มไมห่ ยุด รวมถงึ เลา่ เรอื งของ เขาใหน้ างฟัง ปานเกอ๋ หวั ผนู้ เี ป็นตว้ นซวิ (ชายรกั ชาย) ตอนเดก็ เขา เรร่ อ่ นลาํ บากแทบเอาชวี ติ ไมร่ อดจนไดร้ บั ความชว่ ยเหลอื จากตระกลู วนั นายทา่ นสกุลวนั รบั เลยี งเขาเอาไวใ้ นจวน ตระกลู วนั นีมชี อื เสยี งเรอื งการทํากระดาษ กจิ การมงั คงั ใหญ่โต นบั วา่ เป็นเศรษฐอี นั ดบั ตน้ ๆ ของเจยี งหนาน ผนู้ ําตระกลู วนั มบี ตุ รชายหนึงคนและบตุ รหี นงึ คน บุตรี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 1 0 นามว่า วนั สวเี อ๋อร์ แตง่ เขา้ ไปเป็นอนุใหก้ บั นายทา่ นสกุล กวน มบี ุตรชายผูห้ นึงนามวา่ กวนเยยี จนิ หรอื คุณชาย สามสกลุ กวน กวนเยยี จนิ เป็นหลานตาของผูน้ ําตระกลู วนั เขาเองชอบ เรยี นรกู้ บั ทา่ นตามากกวา่ อยบู่ า้ นสกุลกวน ตงั แตเ่ ดก็ มกั แอบหนีออกจากจวนสกุลกวนไปขลกุ อยทู่ โี รงกระดาษ ของสกลุ วนั ซงึ ทนี นั เองทเี ขาไดพ้ บกบั ปานเก๋อหวั เดก็ ชายทงั สองสนิทสนมกนั มาตงั แต่เลก็ นายท่านสกลุ วนั เหน็ วา่ ปานเกอ๋ หวั หน่วยกา้ นดี ทงั ยงั ฉลาดหลกั แหลม จงึ สงั สอนเขาอยา่ งเขม้ งวดและใหต้ ดิ ตามหลานชายเป็น เพอื นเรยี น ปานเกอ๋ หวั เรยี วแรงมากกว่าเดก็ ทวั ไป ยามว่างเขาจงึ แอบฝึกวรยทุ ธอ์ ยา่ งลบั ๆ คดิ เอาไวว้ า่ วนั หน้าจะเป็น ประโยชน์กบั คณุ ชายสาม เดก็ ชายทงั สองเตบิ โตสนมิ สนม ความผกู พนั ผลบิ านเป็น ความรกั แมไ้ มเ่ คยพดู จาอยา่ งตรงไปตรงมาแตก่ าร เฝ้าคอยดแู ลปกป้องนบั สบิ ปีทาํ ใหต้ ่างกร็ ใู้ จตวั เอง ในปีหนึงขณะทที งั สองอายไุ ดส้ บิ หา้ ปี ปานเกอ๋ หวั กลบั ได้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 1 1 พบเบาะแสครอบครวั เดมิ ของเขา กวนเยยี จนิ สนบั สนุน เขาใหอ้ อกตามหาบดิ ามารดาบงั เกดิ เกลา้ ทงั ยงั ใหเ้ งนิ เขา เพอื ไถ่ตวั ออกจากตระกลู วนั ปานเกอ๋ หวั ไมอ่ ยากจากเดก็ หนุ่มไปแตก่ วนเยยี จนิ อยากใหเ้ ขาไดพ้ บกบั ครอบครวั ที แทจ้ รงิ จงึ กลอ่ มเขาอยหู่ ลายวนั สุดทา้ ยปานเก๋อหวั จงึ ยอม ออกเดนิ ทาง กอ่ นจากกนั เดก็ หนุ่มทงั สองแลกของแทนใจทงั ยงั ให้ คาํ มนั รอปานเกอ๋ หวั กลบั มาเจยี งหนานพวกเขาจะออก ทอ่ งยุทธภพเคยี งคู่กนั จนแกเ่ ฒา่ แต่คลอ้ ยหลงั ปานเกอ๋ หวั ออกเดนิ ทางไดไ้ มถ่ งึ ปี สกลุ วนั ก็ เกดิ เรอื งใหญ่ คุณชายใหญ่ผเู้ ป็นทายาทชายคนเดยี วของ ตระกลู ตกมา้ ไดร้ บั บาดเจบ็ สาหสั พยายามรกั ษาอยนู่ านก็ ไมอ่ าจรงั วญิ ญาณกลบั มาจากประตผู ี นายทา่ นสกุลวนั ทุกขใ์ จจนแกล่ งไปสบิ ปีเพยี งชวั ขา้ มคนื กจิ การสกุลวนั ไรท้ ายาทชายสบื ทอดแลว้ นายทา่ นสกลุ วนั กส็ ุขภาพไมด่ เี พราะความตรอมใจ เหลยี วซา้ ยแลขวา พบเพยี งกวนเยยี จนิ เป็นหลานชายคนเดยี ว จงึ ตดั ใจเขยี น พนิ ัยกรรมยกทรพั ยส์ นิ ทงั หมดใหห้ ลานชายผนู้ ี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 1 2 กวนเยยี จนิ เป็นหลานนอกของสกลุ วนั เมอื ไรท้ ายาทยก สมบตั ใิ หเ้ ขากไ็ มผ่ ดิ อกี ทงั กวนเยยี จนิ สนิทสนมกบั คน สกุลวนั มากกวา่ สกลุ กวน ทงั ยงั ชาํ นาญการทํากระดาษ เป็นอยา่ งดี ในสายตาคนนอกจงึ ไมร่ สู้ กึ วา่ เสยี หาย ตรงไหนแมจ้ ะเสยี ดายทสี กุลวนั ตอ้ งไรท้ ายาทสบื ทอดสกลุ กต็ าม แต่ทรพั ยส์ นิ มหาศาลของสกุลวนั ตกอยใู่ นมอื ของกวนเยยี จนิ เพยี งผเู้ ดยี ว อกี ทงั ยงั มเี คลด็ ลบั การทาํ กระดาษชนั สงู ทสี ามารถทาํ รายไดเ้ ป็นกอบเป็นกาํ ใหอ้ กี ผอู้ นื ไมส่ นใจ แต่คนในสกุลกวนไมส่ นไดห้ รอื พนี ้องของกวนเยยี จนิ นยั น์ตาแทบลุกเป็นไฟ ลกู หลานรนุ่ เดยี วกนั มใี ครราํ รวย เชน่ กวนเยยี จนิ บา้ ง แมแ้ ต่บดิ าของกวนเยยี จนิ ยงั รสู้ กึ รษิ ยาบุตรชาย เขายงั ตอ้ งรอคอยสว่ นแบง่ สมบตั จิ ากนายทา่ นผเู้ ฒา่ สกุลกวนที ไมร่ จู้ ะตกมาถงึ มอื ตนเทา่ ไหร่ แตบ่ ุตรชายทเี กดิ กบั อนุผนู้ ี กลบั กลายเป็นเศรษฐใี หญใ่ นเจยี งหนาน คนในสกลุ กวน ตา่ งขบเขยี วเคยี วฟันเฝ้าดกู วนเยยี จนิ อยา่ งไมพ่ อใจ สองปีต่อมากวนเยยี จนิ เสยี ชวี ติ ลงอยา่ งกะทนั หนั วนั อี เหนียงผเู้ ป็นมารดาโศกเศรา้ ยงิ นกั พอเหน็ คนสกลุ กวน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 1 3 รบี รมุ ทงึ ทรพั ยส์ มบตั ทิ บี ดิ านางยกใหห้ ลานชายกใ็ หร้ สู้ กึ เคยี ดแคน้ จนนําตาไหลเป็นสายเลอื ด นางปักใจว่าการ ตายของบตุ รชายมเี งอื นงาํ จงึ ลอบออกจากจวนสกลุ กวน ออกไปตกี ลองรอ้ งทกุ ข์ แตส่ ดุ ทา้ ยกลบั ถกู โบยตี โดนกล่าวหาว่าทําตวั ผดิ จารตี สตรถี กู ลากไปขงั ในหอ้ งเกบ็ ฟืน คนสกุลกวนฮบุ เอา กจิ การของสกุลวนั ทงั หมด ทรพั ยส์ นิ ของดอี นั ใดทเี ดมิ เป็นของกวนเยยี จนิ กบั วนั สวเี ออ๋ รล์ ว้ นถกู แบง่ สรรปันสว่ น กนั ในจวน พอตกลงกนั เป็นทเี รยี บรอ้ ยกพ็ ากนั ยา้ ยจวน เขา้ มาในถงเยยี นเพอื แสวงหาความกา้ วหนา้ ทงั ยงั เอาวธิ ี ทาํ กระดาษชนั สงู ของสกลุ วนั มาใชส้ รา้ งโรงกระดาษในถง เยยี น หลายปีมานีขยายกจิ การจนใหญ่โตรุง่ เรอื ง ปานเก๋อหวั กลบั ไปเจยี งนานอกี ครงั กพ็ บว่าจวนสกุลกวน ยา้ ยจากไปแลว้ ทงั ไดย้ นิ เรอื งราวของสกุลวนั กบั กวนเยยี จนิ กใ็ หเ้ สยี ใจนัก ชายหนุ่มมงุ่ มนั ไปขดุ ศพคนรกั เพอื พสิ จู น์ขา่ วลอื แตเ่ มอื พบหยกทเี ขาเคยมอบใหก้ วนเยยี จนิ วางอยใู่ นโลงขา้ งโครงกระดกู เก่าปานเก๋อหวั กแ็ ทบเสยี สติ เขาหนุ หนั ไปถามหาความจากเจา้ เมอื งเจยี งหนาน ยามนันเจา้ เมอื งคนใหมเ่ พงิ ประจาํ การเมอื ชายหนุ่มไป ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 1 4 แจง้ เรอื งเขากร็ บั ปากเขาเป็นมนั เป็นเหมาะจะสบื ความให้ กระจา่ งแลว้ แจง้ แกเ่ ขา แตพ่ อเขาหนั หลงั ออกจากจวนเจา้ เมอื งกถ็ กู นกั ฆา่ ตามไล่ ลา่ จนตอ้ งหนีหวั ซุกหวั ซุน ปานเก๋อหวั สาํ นกึ ในบญุ คุณของสกุลวนั ทชี บุ เลยี งตนมา จนโต ทงั ยงั มคี วามรกั มนั ทมี ตี อ่ กวนเยยี จนิ คาํ สญั ญาที ไมอ่ าจเป็นจรงิ นนั ทาํ ใหเ้ ขาเคยี ดแคน้ คนสกลุ กวนเขา้ กระดกู ดํา ชายหนุ่มดนั ดน้ เขา้ เมอื งหลวงมาตามสบื เรอื งราวของสกุล กวนและการตายของคนรกั จนไดร้ วู้ ่าทแี ทค้ ณุ ชายสาม ของเขาตายดว้ ยนํามอื ของคณุ ชายใหญ่ กวนเยยี จนิ ถูก พชี ายผลกั ตกบอ่ นํา คนในสกลุ กวนแมร้ เู้ หน็ กป็ ิดปาก เงยี บ ไมม่ ใี ครสกั คนคดิ จะเรยี กรอ้ งความเป็นธรรมให้ กวนเยยี จนิ ทงั ยงั กดั แบง่ ทรพั ยส์ มบตั ขิ องกวนเยยี จนิ ราว กบั อแี รง้ ทจี กิ กนิ ซากศพ นานวนั สกุลกวนรงุ่ เรอื งกลายเป็นเศรษฐใี หมผ่ โู้ ดง่ ดงั ของถงเยยี น ไมม่ คี นสบื ถามทมี าของเงนิ ทองเหลา่ นนั ไม่ มสี กั คนทสี าํ นึกระลกึ ถงึ กวนเยยี จนิ และวนั อเี หนยี งสองแม่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 1 5 ลกู ปานเก๋อหวั คงั แคน้ คบั อก เขาใชเ้ วลาสบื เรอื งราวอยา่ ง ละเอยี ดอยเู่ ป็นปี กอ่ นจะแสรง้ ขายตวั เขา้ ไปทาํ งานในโรง กระดาษของสกลุ กวน พน้ ฤดฝู นนีไปเขาจะเรมิ ทาํ ลาย ผลผลติ ของสกลุ กวน คณุ ภาพของกระดาษจะตําลง อกี ทงั กระดาษบางชดุ กลบั ทาํ ใหค้ นป่วย สกลุ กวนจะถกู รอ้ งเรยี นไมเ่ วน้ วนั พอถงึ วนั ปีใหม่ คนสกุลกวนปิดจวน ฉลองเฝ้าปีกนั พรอ้ มหน้า ปานเกอ๋ หวั ไดใ้ ชโ้ อกาสนีวางยา นอนหลบั คนสกลุ กวนแลว้ เขา้ ไปสงั หารพวกเขาทงั หมด ไมเ่ วน้ คนแกห่ รอื เดก็ กอ่ นจะจดุ ไฟเผาไลพ่ วกบ่าวไพรใ่ ห้ หนีตายออกจากจวน ขา่ วนีเดมิ โดง่ ดงั มากในตา้ ถง ภายนอกเล่าลอื กนั ออกไป วา่ ปานเกอ๋ หวั เป็นพวกตว้ นซวิ คลงั รกั ทสี งั หารคนสกุล กวนเพราะเคยถกู กดี กนั หลวิ จา้ วเว่ยเองกไ็ มค่ ดิ ว่าตนจะ มโี อกาสไดพ้ บปานเกอ๋ หวั ทงั ยงั ไดท้ ราบเบอื งลกึ เบอื งหลงั การสงั หารหมทู่ โี ดง่ ดงั ทสี ุดในถงเยยี น ภาพเขาในคุกนนั นิงสงบมาก ราวกบั เขาเฝ้ารอเวลาตาย อยแู่ ลว้ ไมม่ คี วามหวนั เกรงโทษทณั ฑท์ ที างการมอบให้ แมแ้ ต่น้อย ชายผนู้ ีแทบจะไมพ่ ดู อะไรเลยเวลาอยใู่ นคกุ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 1 6 ยกเวน้ แตม่ คี นถามเขาเกยี วกบั คณุ ชายสามกวนเยยี จนิ เขามกั จะมดี วงตาเป็นประกาย เลา่ ถงึ ความสดใสดงี าม และนําใจของคณุ ชายสามผนู้ นั ราวกบั ไดย้ อ้ นวนั วาน กลบั ไปเป็นเดก็ หนุ่มอกี ครงั ยามนันหลวิ จา้ วเว่ยฟังเรอื งของเขาแลว้ รสู้ กึ อจิ ฉา... อจิ ฉาทอี ยา่ งน้อยเขากไ็ ดใ้ ชเ้ ลอื ดของศตั รมู าใชห้ นีแคน้ แต่ตวั นางกลบั ไมอ่ าจตอบโตไ้ ดแ้ มแ้ ต่นิดเดยี ว หลวิ จา้ วเว่ยมองปานเกอ๋ หวั ทนี งั อยตู่ รงหน้าตน ยามนีเขา ยงั ไมไ่ ดล้ งมอื บอ่ นทาํ ลายสกลุ กวนแตค่ งกระจา่ งแจง้ ถงึ เรอื งราวตอนทอี ยเู่ จยี งหนานแลว้ \"เจา้ คดิ จะมาหา้ มขา้ เช่นนนั หรอื ?\" ปานเก๋อหวั ตาแดงกาํ มองนางอยา่ งไมพ่ อใจ \"ผดิ แลว้ กลบั กนั ขา้ จะชว่ ยเจา้ ลา้ งแคน้ ตา่ งหาก\" พอนาง พดู เช่นนีปานเก๋อหวั กช็ ะงกั คลา้ ยกาํ ลงั รอวา่ นางจะพูดสงิ ใดต่อ \"สกลุ กวนกแ็ คใ่ บไมใ้ บหญ้า หากไมม่ คี นหนุนหลงั เขาจะกลา้ ทําเรอื งฆา่ คนชงิ ทรพั ยเ์ ชน่ นีไดห้ รอื ทงั ยงั มคี น ของทางการคอยชว่ ยเหลอื เจา้ เคยคดิ บา้ งหรอื ไมว่ า่ เพราะอะไร? เจา้ คดิ ว่าแคพ่ วกเขาราํ รวยเงนิ ทองกจ็ ะ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 1 7 สามารถซอื คนของทางการไดเ้ ชน่ นนั หรอื ?\" \"....\" \"ปานเก๋อหวั ... ขา้ มาวนั นีเพราะวา่ เจา้ กบั ขา้ นบั วา่ มศี ตั รู กลมุ่ เดยี วกนั เจา้ อยากกาํ จดั สกลุ กวนสว่ นขา้ อยากกําจดั คนทหี นุนหลงั พวกมนั ... อกี อยา่ งหากเจา้ ใชว้ ธิ ขี องเจา้ เจา้ เคยคดิ หรอื ไมว่ า่ ชอื เสยี งของคณุ ชายสามจากนีไปอกี รอ้ ยปีจะเป็นเชน่ ไร เจา้ คดิ ว่าคนจะพดู ถงึ เขาเชน่ ไร? คณุ ชายผฉู้ ลาดเฉลยี วเกง่ กาจ มากคุณธรรมหรอื ? ...ผดิ แลว้ เขาจะกลายเป็นตว้ นซวิ ทลี อ่ ลวงบรุ ษุ ชกั นําหายนะ ลา้ งผลาญสกลุ ตนเอง วนั ขา้ งหน้าหากมบี ุรุษสกั คนมี ใบหน้างดงามดบู อบบางสกั หน่อยคนจะพากนั ชวี า่ ระวงั เขาจะเป็นอยา่ งคณุ ชายสามผนู้ นั ... ผคู้ นจะสาปแช่งดถู ูก เขา เวลาไดย้ นิ ชอื คนจะถ่มนําลายใส่ เจา้ ยนิ ดใี หเ้ ป็น เช่นนนั หรอื ?\" ปานเกอ๋ หวั กาํ หมดั แน่น เขาอยากจะเอย่ ว่าตนไมส่ นเรอื ง ชอื เสยี ง ขอแคค่ นสกุลกวนตายตกไปใหห้ มดเขากพ็ อใจ แลว้ แตเ่ มอื คดิ ถงึ คนรกั เขาไมอ่ าจหกั ใจใหอ้ กี ฝ่ายแปด เปือนคาํ คนเชน่ นันได้ หากคนในใตห้ ลา้ นีจะสาปแช่งกใ็ ห้ สาปแชง่ แค่เขาเถอะ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 1 8 \"เจา้ ต้องการอะไร?\" นยั ต์ตาวาววบั ของเขาตวดั ขนึ มอง โฉมสะคราญผนู้ พี จิ ารณา \"ขา้ ตอ้ งการบ่าวรบั ใชท้ ซี อื สตั ยเ์ ชอื ฟัง\" นางรวู้ า่ ปานเกอ๋ หวั ผนู้ ีมวี รยุทธล์ าํ เลศิ บดิ ามารดาทเี ขาออกไปตามหาจน พบนันเดมิ เป็นเจา้ สาํ นกั ยุทธท์ มี ชี อื เสยี ง ทงั ยงั มอบเคลด็ ลบั วชิ าเอาไวใ้ หเ้ ขามากมาย ชว่ งหลายปีทเี ขาอดทนรอ แผนการเดนิ ไปอยา่ งเงยี บๆ ชายหนุ่มกฝ็ ึกวรยทุ ธไ์ ปดว้ ย เสมอ ตอนทคี นของทางการไปคมุ ตวั เขายงั ขนกนั ไป หลายกองรอ้ ยเพราะไดย้ นิ ว่าวรยทุ ธข์ องเขาลาํ เลศิ มาก \"ขา้ จะไดอ้ ะไร?\" \"เจา้ จะไดเ้ หน็ สกุลกวนและคนทหี นุนหลงั พวกมนั ลม่ สลาย รา่ งกายแหลกเหลว สนิ ลกู หลาน ...รวมไปถงึ เจา้ จะ รกั ษาชอื เสยี งของคุณชายสามใหส้ งู สง่ ดงี ามเอาไวไ้ ดอ้ กี รอ้ ยปี\" แมเ้ ขาจะเรมิ หวนั ไหวกบั คาํ พูดนางแตป่ านเกอ๋ หวั ไปอาจ ลม้ เลกิ แผนการทวี างไวม้ าตลอดเพยี งเพราะคําพูดไมก่ คี าํ \"ขา้ จะเชอื เจา้ ไดอ้ ยา่ งไร?\" \"ขา้ กไ็ มไ่ ดค้ ดิ ใหเ้ จา้ เชอื วนั นีเดยี วนี ...ขา้ ใหเ้ จา้ เกบ็ ไปคดิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 1 9 ใหด้ กี อ่ นแลว้ กนั เลอื กเอาระหว่างตดิ ตามขา้ แลว้ รอดู หายนะของพวกมนั หรอื จะดนั ทุรงั ใชเ้ ลอื ดลา้ งเลอื ดแต่ สดุ ทา้ ยกลบั ทาํ ลายคนรกั ของเจา้ หากคดิ ตกแลว้ กใ็ หไ้ ป พบขา้ แลว้ กนั \" หลวิ จา้ วเว่ยสะบดั ผา้ เชด็ หน้าในมอื แลว้ กา้ วผา่ นตวั เขาอยา่ งไมถ่ อื สา \"....\" หญงิ สาวเดนิ ไปไมก่ กี า้ วกห็ ยุดเทา้ หนั มาพดู ราวกบั เพงิ นึกออก \"ขา้ เกอื บลมื บอกไป วนั อเี หนียงยงั ไมต่ ายหรอก นะ ถงึ จะถูกตดั ลนิ กบั หกั ขาทงั สองขา้ ง แต่นางยงั กระเสอื กกระสนอยใู่ นฝ่ายเยบ็ ปักของหอพนั ราตรี หาก เจา้ มนี ําใจน่าจะไปเยยี มนางดหู น่อย\" ปานเก๋อหวั ไดย้ นิ เชน่ นนั กร็ สู้ กึ ราวกบั ฟ้าถลม่ ลงตรงหน้า เขาพยายามสบื หาวนั อเี หนียงมานาน คดิ จะยา้ ยศพนาง ไปฝังรว่ มกบั กวนเยยี จนิ ทเี ขาทาํ หลมุ ศพใหมใ่ ห้ แตส่ บื หา อยา่ งไรกไ็ มพ่ บจนคดิ วา่ ระหวา่ งยา้ ยจวนคนสกุลกวนคง ฆา่ ปิดปากนางแลว้ ทงิ ไวใ้ นป่าใหส้ ตั วก์ นิ จนไมเ่ หลอื ซากศพ ไมค่ ดิ เลยวา่ .... ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 2 0 ปานเก๋อหวั หนั ตามโฉมสะคราญผนู้ นั แต่กลบั เหน็ วา่ นาง กา้ วขนึ รถมา้ ไปแลว้ ทงั ยงั ไมห่ นั กลบั มามองเขาแมแ้ ต่ หางตา * หลวิ จา้ วเวย่ กลบั ถงึ จวนเมฆฝนกต็ งั เคา้ แลว้ บรรยากาศ รอ้ นอบอา้ วมาทงั วนั ทไี หนไดเ้ พราะฝนใกลจ้ ะตกนีเอง หญงิ สาวใหส้ าวใชพ้ ยงุ ลงจากรถมา้ ทหี น้าประตจู วน แต่ บงั เอญิ เหลอื เกนิ ทรี ถมา้ อกี คนั ของจวนกเ็ ขา้ มาจอดเทยี บ หลวิ จา้ วเว่ยมองตราบนกรอบรถมา้ กร็ วู้ า่ เป็นบดิ าของนาง เอง หลวิ เฉยี นลงจากรถมา้ ดว้ ยทา่ ทางองอาจเครด่ ครดั ครนั เหน็ บุตรสาวคนโตยนื อยหู่ น้าประตูจวนควิ กข็ มวดฉบั กอ่ นจะคลายออกไวจนแทบมองไมท่ นั \"บดิ า\" หญงิ สาวคาํ นบั หลวิ เฉยี นอยา่ งอ่อนชอ้ ย นับวา่ ตงั แต่กลบั มาถงเยยี น นีเป็นครงั แรกทไี ดพ้ บหน้าบดิ า อยา่ งจรงิ จงั กอ่ นหน้านีนางเหน็ เงาหลงั เขาอยบู่ า้ งแตไ่ ม่ เคยประจญั หน้ากนั เชน่ นี \"เจา้ ไปไหนมา?\" นําเสยี งและทา่ ทางลว้ นหา่ งเหนิ แตห่ ลวิ จา้ วเว่ยไมถ่ อื สา นางกบั หลวิ เฉยี นไมต่ า่ งจากคนแปลก ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 2 1 หน้ามาตงั แตไ่ หนแต่ไร \"วนั นีน้องรองกบั น้องหา้ ไปคดั ตวั ทกี องสงั คตี ลูกเลยไป ไหวพ้ ระทอี ารามหยง่ เหอเพอื ขอพรใหพ้ วกนาง จากนนั ก็ ไปดพู วกนอ้ งๆ รว่ มคดั ตวั กอ่ นกลบั มาไดแ้ วะเดนิ เทยี ว ชมตลาดอยคู่ รหู่ นึงเจา้ ค่ะ\" \"เป็นสตรอี ยา่ เทยี วออกไปเพน่ พา่ นขา้ งนอกใหม้ าก\" หลวิ เฉยี นกลา่ วดว้ ยนําเสยี งเครง่ ครดั หลวิ จา้ วเว่ยกย็ มิ รบั \"บดิ าสงั สอนถูกแลว้ วนั นลี กู เทยี วเล่นมากไป ...ลูกซอื ขนมมาไมน่ ้อย ลกู จะใหบ้ ่าวยกไปใหบ้ ดิ าชมิ นะเจา้ คะ\" \"ไมต่ อ้ ง ขา้ ไมช่ อบของกนิ เล่น เจา้ เขา้ ไปในจวนเถอะฝน ทาํ ทา่ จะตกแลว้ \" หลวิ เฉยี นกลา่ วตดั บทพรอ้ มไลน่ าง อยา่ งไมม่ เี ยอื ใย \"เชน่ นนั ลกู ไปกอ่ น บดิ าเดนิ ระวงั นะเจา้ คะ\" \"อมื \" นางไดย้ นิ เขาตอบเชน่ นนั กค็ าํ นบั เขาอยา่ งนอบนอ้ มอกี ครงั กอ่ นจะกา้ วเขา้ ประตจู วนไป อาหนิงกบั มฝี ่ไู มเ่ คยเหน็ หลวิ จา้ วเว่ยสนทนากบั หลวิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 2 2 เฉยี นมากอ่ น เมอื ไดเ้ หน็ กร็ สู้ กึ ปวดใจแทนคณุ หนูไมไ่ ด้ ทา่ ทางหา่ งเหนิ ราวกบั คนเดนิ ผา่ นกนั เชน่ นนี บั เป็นบุตร กบั บดิ าไดอ้ ยา่ งไร ในขณะทสี าวใชค้ ดิ สงสารผเู้ ป็นนายอยนู่ นั หลวิ จา้ วเวย่ ก ลบั ไมใ่ ส่ใจแมแ้ ตน่ ้อย ยามนีนางตอ้ งการใหห้ ลวิ เฉยี นยงิ หา่ งเหนิ กบั นางเทา่ ไหรก่ ย็ งิ ดี เพราะแผนการของนางจะ ไดล้ ลุ ่วงงา่ ยขนึ ทงั นายทงั บา่ วตา่ งคดิ ไปคนละทางแตก่ า้ วเทา้ มงุ่ หน้าไป ทางเรอื นจวิ ฮวาอยา่ งพรอ้ มเพรยี ง แต่แคเ่ หยยี บถงึ หวั โคง้ กอ่ นจะแยกเขา้ เรอื นของตนหลวิ จา้ วเวย่ กไ็ ดเ้ หน็ เหน็ หลวิ หวา่ นอวี งิ หน้าตนื มารอ้ งเรยี กนาง \"พใี หญ!่ พใี หญค่ นดที า่ นตอ้ งชว่ ยขา้ นะ\" หลวิ จา้ วเว่ยกม้ หน้าลงเพอื ซอ่ นรอยยมิ ชวั รา้ ยก่อนจะ เปลยี นสหี น้าแววตาเป็นหว่ งหาอาทรทงั ยงั ตระหนก \"น้องหา้ เกดิ เรอื งอนั ใดขนึ หรอื !?\" หลวิ หวา่ นอมี สี หี น้ายาํ แยแ่ มไ้ มไ่ ดร้ อ้ งไหอ้ อกมา แตก่ ็ แสดงออกถงึ ความน้อยเนือตําใจจนสดุ จะกลนั หลวิ จา้ ว ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 2 3 เวย่ รบี เขา้ ไปประคองนาง สาวใชข้ า้ งกายของหลวิ หวา่ นอี เองกม็ สี หี น้าไมน่ ่าดู ชา่ งเลน่ งวิ เกง่ กาจตงั แตน่ ายยนั บา่ ว... \"น้องหา้ คอ่ ยๆ พูด คอ่ ยๆ จากนั เถอะ เขา้ ไปในเรอื นขา้ กอ่ นแลว้ กนั \" จา้ วเวย่ ประคองแขนหลวิ หว่านอพี าเขา้ ไป ในเรอื นนาง เหลา่ สาวใชข้ องนางกร็ คู้ วามรบี จดั แจกเปิด ประตู เตรยี มเกา้ อี ทงั นําชารบั แขกอยา่ งพรกั พรอ้ ม หลวิ หวา่ นอสี งั เกตดสู าวใชข้ องหลวิ จา้ วเวย่ แลว้ เอ่ยชม \"สาวใชข้ องพสี าวชา่ งรคู้ วามจรงิ ๆ\" \"พวกนางนับวา่ รใู้ จขา้ ทสี ุด... อาหนิงเอาขนมทซี อื มาวนั นี ไปจดั มาใหน้ ้องหา้ ชมิ ส\"ิ จา้ วเว่ยยมิ รบั คําชมแทนบ่าวแลว้ หนั ไปสงั ใหค้ นเตรยี มขนมขนึ โต๊ะเพอื รบั แขก \"ไมต่ อ้ งหรอกเจา้ คะ่ ขา้ มาเพอื ขอใหพ้ สี าวชว่ ยเหลอื นบั วา่ เกรงใจมากแลว้ \" หว่านอเี อ่ยถอ้ ยคาํ เกรงอกเกรงใจ อาหนงิ ทกี าํ ลงั จะกา้ วออกไปจงึ รงั ฝีเทา้ ไว้ แตจ่ า้ วเวย่ โบก มอื ไลใ่ หน้ างไปทาํ ตามคาํ สงั \"ไดอ้ ยา่ งไรกนั แขกมาเยอื นถงึ เรอื นยอ่ มตอ้ งตอ้ นรบั ขบั สู้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 2 4 ใหด้ \"ี นางเอ่ยยมิ ๆ หวา่ นอเี องกไ็ มค่ ดิ ตอ่ ความเพราะ อยากจะเขา้ เรอื งไวๆ นางมองหลวิ จา้ วเวย่ จบิ ชาอยา่ ง อดทน พอหลวิ จา้ วเว่ยวางจอกชากเ็ ออื มมอื ขา้ มโต๊ะไปจบั มอื ผเู้ ป็นพไี ว้ \"พสี าว มารดา...\" \"หมื ... มารดาทาํ อะไรเจา้ หรอื ?\" หลวิ จา้ วเวย่ เลกิ ควิ ถาม สนิ เสยี งถานองิ สาวใชค้ นสนทิ ของหลวิ หวา่ นอกี ท็ งิ ตวั ลง คุกเขา่ ละลาํ ละลกั เอ่ยปากดว้ ยทา่ ทางน่าสงสาร \"บ่าวผดิ เองเจา้ คะ่ วนั นีหลงั จากกลบั จากสาํ นกั สงั คตี รถ มา้ ของคณุ หนูมาถงึ จวนกอ่ นรถมา้ ของฮหู ยนิ ใหญ่ แต่พอ ลงจากรถคุณหนูรองกลบั กน่ ดา่ คนบงั คบั รถมา้ ของคณุ หนู ... คณุ หนูรองกล่าวหาว่าเพราะรถมา้ ของคณุ หนูหยดุ กะทนั หนั ทาํ ใหร้ ถมา้ ของฮหู ยนิ ทตี ามมาตอ้ งกระชากตวั ใหห้ ยดุ คนดา้ นในไดร้ บั ความตกใจกนั มาก คุณหนูรอง หวั กระแทกจนเจบ็ ... ฮหู ยนิ ใหญเ่ ขา้ ขา้ งคุณหนูรองพอลง จากรถมา้ กส็ งั ใหโ้ บยบา่ วบงั คบั รถมา้ ของคณุ หนูทนั ท\"ี เรอื งนีฟังผวิ เผนิ เป็นเรอื งเลก็ แตแ่ ทจ้ รงิ แลว้ เป็นคาํ เตอื น จากเจนิ ฮุย่ เหมยไมใ่ หห้ ลวิ หวา่ นอที าํ ตวั เกนิ หน้าเกนิ ตา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 2 5 หลวิ จา้ วอวี เพยี งแคเ่ พราะรถมา้ มาถงึ จวนกอ่ นนางกห็ า ความเอาเรอื งได้ ทงั ยงั ใชว้ ธิ ตี วี วั กระทบคราด ลงโทษ บา่ วเพอื เตอื นผเู้ ป็นนาย \"ทงั ทวี นั นีเป็นวนั ดขี องคุณหนู แต่ฮหู ยนิ ใหญ่กบั คุณหนู รองกลบั ...\" โบยบา่ วบงั คบั รถมา้ ไมน่ ับวา่ สาํ คญั แตค่ ลา้ ยแสดงออกจง ใจวา่ ไมต่ อ้ งการใหห้ ลวิ หว่านอเี ดนิ ทางไปไหนอกี แตห่ ากออกจากจวนไมไ่ ดแ้ ลว้ จะไปร่วมซอ้ มทสี าํ นกั สงั คตี ไดอ้ ยา่ งไร \"คุณหนูใหญโ่ ปรดช่วยคุณหนูของบา่ ว ดว้ ยนะเจา้ คะ\" หลวิ จา้ วเวย่ มองสองนายบา่ วสลบั กนั พลางใชค้ วามคดิ กอ่ นมาหานางหลวิ หวา่ นอคี นไปปรกึ ษากบั ไป๋ อเี หนียง มาแลว้ ไมเ่ ชน่ นนั คงไมร่ บี เรง่ มาขอใหน้ างชว่ ยภายในวนั นี หลวิ หวา่ นอตี อ้ งการใหน้ างเหน็ ภาพความจนตรอกและ รอ้ นใจ เพอื ทจี ะคลายเกราะกาํ บงั และตกหลมุ พราง ชว่ ยเหลอื อกี ฝ่ายโดยไมร่ ะแวดระวงั ผลทจี ะตามมา \"มารดาคงหว่ งน้องรองจนเกนิ ไปทาํ ใหเ้ จา้ ตอ้ งลําบาก ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 2 6 แลว้ \" แมจ้ ะกระจา่ งถงึ เจตนาของเจนิ ฮยุ่ เหมยกบั หลวิ จา้ วอวแี ต่หลวิ จา้ วเว่ยตอ้ งวางตวั วา่ ตนเป็นพวกปากอยา่ งใจ อยา่ ง คาํ พดู เอย่ อยา่ งเป็นกลางไกล่เกลยี แต่ในใจจดบญั ชี สองแมล่ ูกนนั ไว้ เชน่ นีหลวิ หว่านอถี งึ จะเชอื ถอื นาง \"พใี หญ่คนดี ขา้ รวู้ า่ มารดาคงตกใจเกนิ ไปขา้ เองกร็ สู้ กึ ผดิ นกั แตข่ า้ กลวั วา่ เรอื งนีจะทาํ ใหม้ ารดาขนุ่ เคอื ง วนั หนา้ ขา้ ยงั ตอ้ งออกจากจวนไปรว่ มซอ้ มเพอื คดั ตวั หากมารดาไม่ คลายโทสะฝันของขา้ คงสลายแลว้ \" หลวิ หวา่ นอรี จู้ กั คดิ นางใหบ้ ่าวเป็นคนเลา่ เรอื งกลา่ วโทษบา้ นสายหลกั สองแม่ ลกู เพอื เลยี งไมใ่ หค้ นแอบอา้ งวา่ เป็นคาํ พดู นาง ไมใ่ หค้ น วา่ นางอกตญั ไู ด้ อกี ทงั หากวนั หนา้ เกดิ ปัญหาขนึ กแ็ ค่ โทษวา่ เป็นเพราะบ่าวไรห้ วั คดิ กพ็ อ ยามนางเปิดปาก คาํ พดู กม็ แี ตค่ วามเกรงอกเกรงใจเจนิ ฮุย่ เหมย หลวิ จา้ วเว่ยมองน้องสาวผนู้ อี ยา่ งพจิ ารณา สหี น้า หวาดหวนั น่าสงสารเชน่ นนี างเคยเหน็ มาแลว้ ครงั เมอื เตรยี มงานเคารพบรรพชน กอ่ นจะจดั พธิ ใี นจวนจดั งาน เลยี งเพอื ตอ้ นรบั ญาตพิ นี ้องทมี งุ่ หน้ามาจากทุกสารทศิ หลวิ หวา่ นอกี เ็ ป็นเชน่ นี กลวั จะเมาจงึ ขอรอ้ งใหห้ ลวิ จา้ ว เว่ยรบั จอกเหลา้ จากญาตผิ พู้ แี ทนนาง หลงั จากนนั เสอื ผา้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 2 7 ของนางถกู อาหารหกใสเ่ ปรอะไปทวั นางใชส้ ายตาน่า สงสารนีขอรอ้ งใหห้ ลวิ จา้ วเวย่ ไปสง่ นางเปลยี นชุด หลวิ จา้ วเว่ยอยใู่ นงานเลยี งนนั ทงั เบอื หน่ายและราํ คาญ แมจ้ ะราํ คาญหลวิ หวา่ นอที เี กาะตดิ นางเชน่ กนั แต่อยใู่ น งานเลยี งจาํ ตอ้ งรกั ษามารยาท ดงั นนั นางจงึ ยอมออกจาก งานไปสง่ หลวิ หวา่ นอี พอพน้ ออกจากงานนนั เองทพี ษิ จากหนานหยางออกฤทธิ นางถูกคนอุม้ ไปจดั ฉากกนิ สตั วเ์ ลยี งดบิ ๆ เนอื ตวั โชก เลอื ด ตอนนนั นางกย็ งั ไดเ้ หน็ สหี น้าตนื ตะลงึ ตกใจของ น้องสาวผนู้ ี... หลวิ หวา่ นอ.ี .. ยามนันสตรผี นู้ ไี มไ่ ดร้ ว่ มมอื วางแผนกบั คนของหลวิ จา้ วอวี แต่นาง 'ล่วงร'ู้ เขา้ โดยบงั เอญิ ทงั ยงั คดิ ผลกั เรอื ตาม นํา อาํ นวยความสะดวกคะยนั คะยอใหห้ ลวิ จา้ วเวย่ ดมื ให้ มาก ทงั ยงั พานางออกจากงานเลยี งเพอื เปิดชอ่ งใหค้ น เลน่ งานพสี าวได้ โดยทมี อื นางไมต่ อ้ งเปือนเลอื ดกก็ าํ จดั ศตั รไู ปไดอ้ กี คน ชา่ งเป็นน้องสาวทฉี ลาดหลกั แหลมนกั ... ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 2 8 ยามนีเหน็ สหี น้าท่าทางของหลวิ หวา่ นอแี ลว้ หลวิ จา้ วเวย่ ก็ นึกถงึ ความหลงั นางอยากหวั เราะออกมาเหลอื เกนิ แต่ ตอ้ งอดทนเลน่ ละครครนุ่ คดิ ต่อไป หลวิ หว่านอเี หน็ หลวิ จา้ วเว่ยคดิ อยนู่ านกไ็ มป่ รปิ ากกร็ อ้ น ใจ นางกบั มารดาปรกึ ษากนั แลว้ หากนางอยากรําบชู าฟ้า ดนิ จาํ ตอ้ งใหพ้ สี าวคนนียนื มอื เขา้ มาชว่ ยเหลอื ใหไ้ ด้ ไมเ่ ชน่ นนั ประตูของนางคงปิดตายลง \"พสี าว ตวั ขา้ นนั ใฝ่ฝันอยากแสดงความสามารถใหเ้ ป็นที ประจกั ษ์ มใิ ชเ่ พยี งเพอื ตวั เองแตย่ งั เพอื ชอื เสยี งของสกุล หลวิ และมารดาของขา้ ... มารดาของขา้ หลงั จากเสยี ลูก ชายกส็ งบเสงยี มยงิ นกั ชวี ติ ในเรอื นหลงั แมภ้ ายนอกจะดู ไมข่ ดั สนแต่กลบั ไมอ่ าจผอ่ นปรนไดส้ กั คนื วนั หากขา้ ไดร้ บั เลอื กฐานะมารดาคงดขี นึ คนในจวนคงเกรงใจนาง มากขนึ ...อกี ไมก่ ปี ีขา้ กต็ อ้ งออกเรอื นขา้ เพยี งแคอ่ ยากให้ มารดาสขุ สบายในจวนเทา่ นนั \" หลวิ หวา่ นอจี บั มอื นาง เขยา่ \"พสี าวทา่ นไดโ้ ปรดชว่ ยเหลอื ขา้ ดว้ ยเถอะ วนั หน้า ทา่ นจะใหข้ า้ รบั ใชเ้ ป็นววั เป็นมา้ ขา้ ยอมทงั สนิ แต่งาน บวงสรวงปีนีขา้ อยากร่ายราํ ตอ่ หน้าพระพกั ตรจ์ รงิ ๆ\" \"ขา้ เขา้ ใจเหตุผลของเจา้ ดี แตง่ านนนี ้องรองกเ็ ขา้ ร่วมดว้ ย ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 2 9 หากขา้ ออกหน้าใหเ้ จา้ มารดาคงไมพ่ อใจนกั อกี อยา่ งหาก ขา้ ชว่ ยเหลอื ใหเ้ จา้ ชนะน้องรองคนื วนั ในจวนหลวิ ของขา้ คงยากลาํ บากแลว้ \" หลวิ หวา่ นอไี มค่ ดิ วา่ หลวิ จา้ วเว่ยจะ พดู เช่นนี ดวงตามแี ววดหู มนิ พาดผา่ นวูบหนึงกอ่ นจะกม้ หน้าลงตําเอ่ยเสยี งเครอื \"ตวั ขา้ ไมไ่ ดค้ ดิ อยากใหพ้ สี าวตอ้ งมาลาํ บากเพราะขา้ อกี ทงั ไมค่ ดิ ใหพ้ สี าวอุม้ ชจู นไดร้ บั ชยั ชนะ เพยี งแตอ่ ยากให้ พสี าวสง่ เสรมิ ใหข้ า้ ไดอ้ อกไปซอ้ มอยา่ งคณุ หนูคนอนื และ ดแู ลขา้ ระหวา่ งนนั กพ็ อ ...พสี าวขา้ สญั ญาจะภกั ดกี บั ทา่ น วนั หน้าจะไมท่ าํ ใหท้ า่ นผดิ หวงั ทสี ง่ เสรมิ ขา้ แน่\" แมอ้ อก จากจวนไดแ้ ตถ่ า้ ไปถงึ กองสงั คตี นางอาจจะถกู หลวิ จา้ วอวเี ล่นงานเอาได้ นางจาํ เป็นตอ้ งใหห้ ลวิ จา้ วเวย่ ออก หน้าคุม้ ครอง \"เรอื งนนั ไมย่ าก ในเมอื บ่าวบงั คบั รถมา้ ของเจา้ ถกู โบย เช่นนนั วนั หนา้ กใ็ หข้ า้ ไปส่งเจา้ ดหี รอื ไม่ วนั ๆ ในจวนขา้ ก็ ไมไ่ ดห้ ยบิ จบั งานสาํ คญั อะไร ออกไปใหก้ าํ ลงั ใจดเู จา้ กบั น้องรองซอ้ มกค็ งแกเ้ บอื ไดเ้ หมอื นกนั \" วาจานกี ล่าวออ้ ม คอ้ ม หลวิ จา้ วเว่ยใหห้ ลวิ หว่านอตี ดิ ตามออกจากจวนดว้ ย นบั เป็นการชว่ ยเหลอื ไมใ่ หใ้ ครขวางทางนาง อกี ทงั หลวิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 3 0 จา้ วเวย่ ไปกองสงั คตี ดว้ ยนบั วา่ เป็นการกนั ไมใ่ หห้ ลวิ จา้ วอวแี ผลงฤทธิ อกี ทงั หลวิ จา้ วอวเี กลยี ดหลวิ จา้ วเว่ยมาก กว่านาง หากมหี ลวิ จา้ วเว่ยอยดู่ ว้ ย หลวิ จา้ วอวคี งไมม่ อง ไปทางนางแน่ หลวิ หว่านอคี นทบทวนแลว้ เหน็ วา่ เป็นทางออกทดี กี พ็ ยกั หน้ารบั \"พสี าวคดิ รอบคอบ เชน่ นขี า้ คงตอ้ งรบกวนพสี าว แลว้ \" \"พนี อ้ งกนั เรอื งแคน่ ีนบั เป็นอะไรได\"้ หลวิ จา้ วเว่ยหวั เราะ ดงึ มอื ออกจากการเกาะกุมของหลวิ หวา่ นอเี บาๆ \"สว่ น เรอื งการแขง่ ขนั ของเจา้ แมข้ า้ ไมอ่ าจออกหน้าช่วยเหลอื แตใ่ หอ้ อกความคดิ นันไมย่ ากเลย ถา้ เจา้ กลวั ว่าระหว่างนี จะเกดิ เหตุไมค่ าดฝัน ใยไมป่ ัดเรอื งนนั ใหพ้ น้ ตวั เสยี เหลา่ ?\" \"ทา่ นพหี มายถงึ ?...\" \"ใบหน้าของเจา้ งดงามนกั ใครไดม้ องกต็ อ้ งชนื ชมแน่ แต่ หากเจา้ เบอื ราํ คาญทถี กู มอง กต็ อ้ งหาคนงามคนอนื มา แทนที เจา้ จะไดไ้ มต่ กเป็นเป้าสายตาอกี \" ความหมายของ ประโยคนีคอื หลวิ จา้ วเวย่ แนะนําใหห้ ลวิ หวา่ นอที าํ ใหห้ ลวิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 3 1 จา้ วอวเี บยี งเบนความสนใจไปจากนาง ยามนีหลวิ จา้ วอวี มองนางเป็นคแู่ ขง่ จงึ จบั จอ้ งไมว่ างตา หากคดิ จะเอาตวั รอดไปใหไ้ ดก้ ต็ อ้ งทาํ ใหห้ ลวิ จา้ วอวหี นั ไปสนใจผอู้ นื ผอู้ นื ทวี า่ จะเป็นใครไดเ้ ลา่ หากไมใ่ ช่คนในสนามแขง่ ดว้ ยกนั ไมน่ านดวงตาของหลวิ หว่านอกี ส็ วา่ งวาบขนึ นางมองพใี หญท่ ยี กชาขนึ จบิ อยา่ งสบายอารมณ์แลว้ นึก รงั เกยี จนกั หลวิ จา้ วเวย่ กาํ ลงั คดิ จะยมื มอื นางทาํ ลายหลานไฉ่ซนิ เรอื งนีกลา่ วไปแลว้ สมเหตุสมผลนกั พใี หญ่คนนไี มถ่ กู กบั หลานไฉ่ซนิ มาแตไ่ หนแต่ไร ยามนีนางคดิ จะผลกั ภยั ให้ พน้ ตวั เลยตอ้ งดนั ปลายลกู ธนูไปจอ่ ทคี ณุ หนูหลานแทน นบั วา่ หลวิ จา้ วเว่ยไดล้ า้ งแคน้ และตวั นางกไ็ ดห้ ลบภยั ชวั คราว ความคดิ เชน่ นีแมจ้ ะดลู กึ ซงึ แต่หลอกไดเ้ พยี งแคค่ นโง่ หลวิ จา้ วเว่ยเอ่ยว่าชแี นะนาง ทแี ทต้ อ้ งการหลอกใชใ้ ห้ นางกําจดั ศตั รใู หต้ น แมจ้ ะไมพ่ งึ ใจแตห่ ลวิ หวา่ นอกี ลบั ไม่ คดิ เปิดโปงว่านางรทู้ นั หลวิ จา้ วเวย่ เพราะยามนีตอ้ งพงึ อกี ฝ่าย ใหน้ างลาํ พองว่าตนเองฉลาดควบคมุ ไดท้ กุ อยา่ ง ไปเถอะ ตวั นางจะลดตวั แกลง้ โงส่ กั ครงั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 3 2 \"ขา้ เขา้ ใจแลว้ ขอบคณุ พใี หญท่ ชี แี นะ\" \"พนี ้องกนั อยา่ ไดเ้ กรงอกเกรงใจไปเลย วนั พรุง่ เจา้ กม็ ารอ ทเี รอื นขา้ เราจะไดอ้ อกไปพรอ้ มกนั \" \"ไดเ้ จา้ คะ่ เชน่ นีขา้ ไมร่ บกวนพสี าวพกั ผอ่ นแลว้ ขา้ ขอตวั กอ่ น\" \"เดนิ ดๆี \" * \"คณุ หนูเรอื งทคี ณุ หนูใหญ่ชแี นะเมอื ครู่ นางมใิ ช่กําลงั ยุ แยงยมื มอื คนอนื กาํ จดั ศตั รขู องตนหรอื ?\" ถานองิ เองกฟ็ ัง ออกถงึ ความหมายในบทสนทนาของคุณหนูของนางกบั หลวิ จา้ วเว่ย \"นางคดิ วา่ ตวั เองฉลาด หวงั จะใชโ้ อกาสนีลา้ งกระดาน ได้ จดั การทงั หลานไฉ่ซนิ ทงั หลวิ จา้ วอวี แลว้ ยงั ไดข้ า้ ไปเป็น พวก\" หลวิ หว่านอยี มิ หยนั อยา่ งดแู คลนเมอื คดิ ถงึ หลวิ จา้ ว เว่ยทปี ่านนีคงกาํ ลงั ลาํ พองใจ \"เรอื งทที า่ นสญั ญากบั คุณหนูใหญน่ ัน...\" ถานองิ เป็นหว่ ง นกั หากคุณหนูยอมเป็นววั เป็นมา้ ใหค้ ุณหนูใหญ่จรงิ ๆ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 3 3 นางอาจจะตอ้ งพบกบั ความลาํ บาก \"เจา้ จะหว่ งอะไร รอขา้ ไดน้ ําราํ บูชาฟ้าดนิ แลว้ นางจะกลา้ มาชนี ิวสงั ขา้ ไดห้ รอื ...หรอื ตอ่ ใหส้ งั ถงึ เวลานันขา้ กไ็ ม่ จาํ เป็นตอ้ งไวห้ น้าใครอกี แลว้ ใครจะตอ้ งเป็นววั เป็นมา้ ให้ ใครกต็ อ้ งดกู นั อกี ท\"ี หลวิ หวา่ นอเี ชดิ หน้ามองเคา้ มองเมฆ ฝนบนฟ้า ...ตวั นางยอมกม้ หวั อยใู่ นจวนแหง่ นมี านานเกนิ พอแลว้ วนั ขา้ งหน้านางไมค่ ดิ จะกม้ หวั ใหใ้ ครอกี ขอเพยี งนางได้ กาํ ชยั ชนะไวใ้ นมอื เทา่ นนั * กลางดกึ ทา่ มกลางฝนฟ้าทกี ระหนําตกลงมาอยา่ งไมล่ มื หู ลมื ตา ลมพายุและเสยี งฟ้ารอ้ งฟ้าแลบวบู วาบไมข่ าดสาย คนสว่ นใหญร่ บี ปิดประตจู วนเขา้ นอนตงั แตห่ วั คาํ ถนนใน เมอื งจงึ วา่ งโลง่ ชายหนุ่มรปู ร่างสงู ใหญ่ควบมา้ ตดั ผา่ นกลางเมอื งอยา่ งรบี รอ้ น บนหวั เขาสวมหมวกงอบแบบชาวนา แตก่ ลนิ อาย ปราณสงั หารจากตวั เขม้ ขน้ จนไมอ่ าจเชอื ไดว้ า่ คนผนู้ ีเป็น เพยี งเกษตรกร เขาควบมา้ อยา่ งเรง่ รบี และไมห่ ยดุ พกั มอื ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 3 4 เทา้ ดา้ นชาไปหมดตลอดเวลารว่ มเดอื นทมี งุ่ หน้าสถู่ ง เยยี น ชายหนุ่มตะบงึ อาชาพงุ่ มาถงึ ประตูวงั หลวง แรกเรมิ ทหาร วงั ลว้ นตกใจทจี ๆู่ กม็ คี นพุง่ เขา้ มาอยา่ งไมม่ ปี ีมขี ลยุ่ ทงั กายยงั ชโลมไปดว้ ยเลอื ดและแผร่ งั สดี ุดนั ออกมาใหค้ น ผวา เหลา่ ทหารเวรเตรยี มยกอาวุธกนั แลว้ แต่ชายผนู้ นั กลบั กระชากมา้ จนลม้ ตงึ สว่ นเขาดดี ตวั ลงไปยนื อยบู่ น พนื อยา่ งนิงสงบ \"เปิดประตู นีแมท่ พั พทิ กั ษแ์ ผน่ ดนิ มเี รอื งดว่ นตอ้ งเขา้ เฝ้า ฝ่าบาท\" เสยี งเหยี มหาญประกาศชดั ไมเ่ พยี งเทา่ นนั ยงั ชู ตราพยคั ฆส์ าํ ทบั อกี ขอ้ พวกทหารเวรใจแทบรว่ งไปอยทู่ ี ตาตุ่ม ใครจะไปคดิ วา่ บุรษุ ทสี วมงอบอยา่ งชาวนากบั คลุม ตวั ดว้ ยหญา้ สานกนั ฝนจะเป็นถงึ แมท่ พั ใหญ่ พวกเขาไมก่ ลา้ รงั รอรบี เปิดประตูใหเ้ ฉินหรงปัวเขา้ ไป กอ่ นจะลบู อกปลอบขวญั ตวั เอง ยามปกตไิ ดเ้ หน็ เฉนิ หรงปัวกว็ า่ เขาน่าเกรงขามมากอยแู่ ลว้ แต่วนั นที งั ทฝี น ตกกระหนํา แต่เหลา่ ทหารกลบั รสู้ กึ วา่ เฉนิ หรงปัวผนู้ นั แผ่ รสู้ กึ ความกดดนั ผคู้ นออกมามากกว่าทุกที ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 3 5 ไมแ่ น่เรอื งทที าํ ใหเ้ ขาตอ้ งเขา้ วงั กลางดกึ เชน่ นีคงเป็นเรอื ง ใหญข่ องบา้ นเมอื ง * ซุนกงกงสะบดั พกู่ า้ วเทา้ วนไปมาอยหู่ น้าตาํ หนกั ของหมา่ ผนิ คนื นีฝนตกหนกั ลมดา้ นนอกโกรกแรงมากแต่เสยี งฟ้า รอ้ งสนนั กลบั ไมร่ ะคายหเู ทา่ กบั เสยี งดา้ นใน \"ฝ่าบาท... ฝ่าบาทเพคะ ...ดเี หลอื เกนิ ออื ...\" ซุนกงกงมองเพดาน รสู้ กึ ยนิ ดนี ักทตี นตดั แทง่ หยกทงิ ไป แลว้ การตอ้ งมาคอยทนฟังเหลา่ สนมแขง่ กนั ราํ รอ้ งอยทู่ ุก คาํ คนื เชน่ นจี งึ ไมน่ บั เป็นความทรมานจติ ใจ แต่กลบั รสู้ กึ ทวคี วามเคารพนบั ถอื ฮ่องเตอ้ ู่เหอตเี ขา้ ไปอกี ทอี ดทนฟัง เสยี งหนวกหพู วกนนั อยไู่ ดท้ ุกคนื \"ฝ่าบาทไดโ้ ปรด หมอ่ มฉนั ไมไ่ หว...\" หมา่ ผนิ ราํ รอ้ งครวญครางไมห่ ยดุ อยดู่ า้ นใน ขณะทบี นตวั นางมบี ุรุษทเี ป็นหนึงในใตห้ ลา้ กาํ ลงั ตอกสลกั ความเป็น ชายใสน่ างอยา่ งเป็นจงั หวะจะโคน พกั นฮี อ่ งเตไ้ มค่ อ่ ยเสดจ็ มาหานางเหมอื นดงั แต่กอ่ น ทาํ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 3 6 ใหส้ นมคนอนื ตดั สนิ วา่ นางเรมิ สญู สนิ ความโปรดปราน แลว้ ทาํ ใหค้ นทเี คยยโสโอหงั ไมเ่ หน็ หวั ใครในวงั อยา่ งนาง เรมิ ตอ้ งพบกบั ทกุ ขภ์ ยั หมา่ ผนิ รตู้ วั แลว้ วา่ ตนกําลงั อยใู่ น จุดเสยี ง ดงั นนั วนั นีในทสี ุดฝ่าบาทกพ็ ลกิ ป้ายของนาง หญงิ สาวจงึ พยายามวาดลวดลายเพลงรกั บนเตยี งกนั อยา่ งถงึ พรกิ ถงึ ขงิ เพราะตอ้ งการรงั พระทยั ฮอ่ งเตเ้ อาไว้ กบั ตน \"ฝะ... กรดี ! เจา้ เป็นใคร!?\" หมา่ สวนิ มา่ นกรดี ดงั ลนั เมอื จๆู่ กม็ ชี ายถอื ดาบเปิดประตพู รวดพราดเขา้ มาในหอ้ ง ทงั ทนี างกาํ ลงั รว่ มผา่ นคาํ คนื วสนั ตก์ บั ฮอ่ งเตอ้ ยู่ \"พระอาญามพิ น้ เกลา้ ฝ่าบาท... แมท่ พั เฉนิ ขอเขา้ เฝ้าพ่ะ ยะ่ คะ่ \" ซุนกงกงวงิ ตามชายคนนนั เขา้ มาหน้าตนื รบี กราบ ทลู แตก่ ร็ วู้ า่ สายไปเสยี แลว้ ภาพชายหญงิ ทเี ปลา่ เปลอื ย กบั กลนิ ทเี กดิ จากการรว่ มรกั กนั คละคลุง้ ไปทวั หอ้ ง เฉนิ หรงปัวชา่ งไมก่ ลวั ตาย! หมา่ สวนิ มา่ นรบี กระฉากผา้ หม่ ขนึ ปิดบงั ตวั นาง นางที เป็นถงึ สนมของฮอ่ งเตย้ ามนีมาเปลอื ยเปลา่ ตอ่ หน้าบรุ ุษ อนื นบั เป็นการถกู เหยยี บยาํ เกยี รตศิ กั ดศิ รี แต่นางรวู้ ่า ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 3 7 ยามนีตนไมอ่ าจเรยี กรอ้ งความเป็นธรรมได้ \"ฝ่าบาทเรอื งดว่ นพะ่ ยะ่ คะ่ \" เหน็ ว่าฮอ่ งเตย้ งั คงไมย่ อมลง จากเตยี ง เฉนิ หรงปัวทดี นั ดน้ เสยี งตายหนีมาจากซอื ฟัง จงึ กลา่ วเรง่ อยา่ งไมเ่ กรงใจ ในขณะทหี มา่ สวนิ มา่ นตระหนกจนหน้าซดี ในสมองคดิ พวั พนั วนุ่ วายไปหมด ฮอ่ งเต้อเู่ หอตกี ลบั นิงสงบยงิ นกั เขาถอนหายใจเฮอื กกอ่ นจะกวกั มอื เรยี กซุนกงกง ขนั ทรี หู้ น้าทรี บี เอาชดุ คลุมมงั กรมาสวมใหฮ้ อ่ งเต้ ทงั ยงั ปลดมา่ นทบึ ปิดไมใ่ หค้ นนอกเหน็ พระสนม \"หากเรอื งไมส่ าํ คญั พรงุ่ นีเราจะตดั หวั เจา้ เสยี บไวบ้ น ประตูวงั \" ความอุกอาจของเฉนิ หรงปัวในวนั นนี บั วา่ มาก เกนิ ขดี จาํ กดั แต่ฮอ่ งเตอ้ เู่ หอตยี งั รจู้ กั คดิ คนอยา่ งเฉนิ เฟยฉหี ากไมม่ ธี ุระเขาไมค่ ดิ จะเขา้ มาเฉยี ดวงั หลวงอยู่ แลว้ นีถงึ ขนั กลา้ เขา้ มาขดั เวลารว่ มอภริ มยข์ องเขาคงเป็น เรอื งคอขาดบาดตาย ชายหนุ่มในชดุ คลุมมงั กรมองสภาพเฉนิ หรงปัวแลว้ ถอน หายใจ ไหลซ่ า้ ยของอกี ฝ่ายมเี ลอื ดซมึ จนฟางสานทคี ลมุ อยชู่ มุ่ ไปดว้ ยสแี ดง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 3 8 \"หมอหลวง\" ฮ่องเตเ้ อย่ แคน่ นั ซนุ กงกงกเ็ ขา้ ใจทนั ที ยามนีฝนตกหนกั พวกเขา้ จงึ ไมไ่ ดก้ ลบั ไปยงั ตําหนักเฉยี นชงิ แตเ่ ลอื กจะใชห้ อ้ งปีกขา้ งของตําหนกั หมา่ ผนิ พดู คุย กนั โดยสงั กนั ไมใ่ หค้ นอนื เขา้ ใกลห้ อ้ งนนั โดยเดด็ ขาด \"เจา้ บอกวา่ ซอื ฟังกาํ ลงั เตรยี มรบงนั หรอื ? เจา้ รหู้ รอื ไมว่ า่ นีหมายความวา่ อยา่ งไร?\" \"หากหมอ่ มฉนั ไมร่ คู้ งไมย่ อมดนั ดน้ เสยี งตายเพอื เอาขา่ ว นีกลบั มาถงเยยี น... ไมเ่ พยี งเตรยี มทหาร ฮเู จยี เลอ่ ยงั มี แผนผงั ซอ้ มรบ แผนทคี า่ ยทหารต่างๆ ของตา้ ถง มแี มแ้ ต่ แผนทเี สน้ ทางลบั ในวงั หลวง เรอื งนีไมอ่ าจปล่อยผา่ นได\"้ ไดย้ นิ เชน่ นนั ฮอ่ งเตก้ ร็ ถู้ งึ อนั ตรายรา้ ยแรง ลําพงั เพยี ง แผนทซี อ้ มรบกน็ บั ว่ามชี ยั เหนือกว่าต้าถงแลว้ นียงั มแี ผน ทคี า่ ยทหารกบั วงั หลวง หากพวกนนั เลน่ ลกู ไม้ เพยี งแค่ สง่ คนลอบทาํ ลายสถานทเี หลา่ นีไมจ่ าํ เป็นตอ้ งรบตา้ ถงก็ คงยอ่ ยยบั ไมเ่ หลอื ชนิ ดี \"ฝ่าบาทเรยี กทหารเขา้ ประจาํ การเถดิ พะ่ ยะ่ คะ่ \" เฉนิ หรงปัวหวนั ใจวา่ ซอื ฟังจะยกทพั ในไมช่ า้ หากเป็นเชน่ นนั ทหารทเี พงิ ปลดระวางไปนบั แสนยอ่ มไมอ่ าจเรยี กคนื มา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 3 9 ตงั รบั ไดท้ นั \"ไมไ่ ด\"้ ฮ่องเตส้ า่ ยพระพกั ตร์ เขาสงั ปลดทลระวางทหาร ไมใ่ ชเ่ พยี งเพอื ลดอาํ นาจสกุลเฉนิ แต่เพราะสองสามปีมา นีตา้ ถงประสบเภทภยั บอ่ ยครงั ทาํ ใหผ้ ลผลติ ลดลงอยา่ ง มาก ทหารเหล่านันเป็นแรงงานชนั ดี เมอื ปลดระวางพวกเขาก็ จะกลบั เขา้ สเู่ ทอื กสวนไรน่ า เป็นกาํ ลงั หลกั ในการสรา้ ง ผลผลติ และเงนิ ทจี ะกลบั มาสะพดั อกี ครงั การใหพ้ วกเขา ไดก้ ลบั บา้ นไปชว่ ยครอบครวั ทาํ มาหากนิ นนั เป็นการ ผลกั ดนั ระบบเศรษฐกจิ ทดี ที สี ดุ ในเวลานี \"ฝ่ าบาท...\" \"หากเรยี กกลบั มากไ็ มแ่ น่วา่ จะรบชนะ อกี ทงั ถา้ เรยี ก กลบั มายามนีตา้ ถงทกี าํ ลงั เขา้ รปู เขา้ รอยคงตอ้ งเจอวกิ ฤต อกี แน่ เจา้ จะใหเ้ ราปลอ่ ยชาวบา้ นอดตายหรอื \" ฮ่องเต้ ตวาดใสเ่ ขา เฉนิ หรงปัวกาํ ดา้ มดาบสาปวสนั ตเ์ อาไวแ้ น่ คนผนู้ หี ากหว่ งใยราษฎรจรงิ ๆ จะคดิ กลนั แกลง้ เขาจน ทหารในกองทพั เอยี นเหอตายเปลา่ ทาํ ไม คําพดู ดสู งู สง่ หว่ งใยประชาราษฎร์ แตแ่ ทจ้ รงิ แลว้ กลวั คนอดอยากจะลกุ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 4 0 ฮอื มาลากตวั เองลงจากบลั ลงั กม์ ากกว่า เขาตอ่ สเู้ สยี งเป็นเสยี งตายฝ่าออกจากวงลอ้ มของทหาร ซอื ฟัง อดกลนั กบั บาดแผลทรี า้ วระบมไปทวั ตวั ตะบงึ มา้ ทคี วรจะตอ้ งใชเ้ วลากวา่ สามเดอื นเดนิ ทาง แต่เขากลบั มา ในเดอื นเดยี ว ไมใ่ ชเ่ พอื ฮ่องเตห้ น้าโง่ ทยี งั เอาแตห่ ลงใหล สตรไี มร่ ทู้ ตี ายแบบนี น่าสมเพชนกั ! \"เรอื งนีพกั ไวก้ อ่ น พรงุ่ นีเชา้ เรยี กตงิ อานโหว ซุยเจงิ โหว กบั ราชเลขาเขา้ มาพบเรา เจา้ เองกด็ ว้ ย ถงึ ตอนนนั คอ่ ย คดิ หาแผนรบั มอื \" \"รบั ดว้ ยเกลา้ พ่ะยะ่ คะ่ \" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 4 1 แสนชงั # 30. มากแผนการ ขนุ นางทมี อี าํ นาจเกยี วกบั เรอื งความมนั คงของบา้ นเมอื ง ลว้ นถูกเรยี กตวั ใหเ้ ขา้ เฝ้าตงั แต่เชา้ ตรู่ ตอนทเี ฉนิ หรงปัวก ลบั เขา้ วงั อกี ครงั นนั นอกจาก ตงิ อานโหว จากสกลุ โม่ ซุย เจงิ โหว จากสกลุ จาง และราชเลขาสกุลโอวหยาง ยงั มหี ยู เยวฟ่ างเสนาบดกี ลาโหม มหาเสนาบดฝี ่ายซา้ ยเฝิงหวาย และยงั มเี สนาบดคี ลงั จา้ วลถู่ งั อยกู่ นั พรอ้ มหน้า แมผ้ นู้ ําสกุลโมก่ บั ผนู้ ําสกลุ จางจะมบี รรดาศกั ดเิ ป็นโหวทงั คู่ แต่อาํ นาจในมอื กลบั ดอ้ ยกวา่ เฉนิ หรงปัวหลายเท่า ไม่ วา่ จะกาํ ลงั ทหารทนี ้อยกวา่ หรอื ตราพยคั ฆท์ อี ยใู่ นมอื เฉนิ เฟยฉี ตําแหน่งโหวของพวกเขาจงึ เป็นแค่หวั โขนเทา่ นนั หลงั จากฝ่าบาทแจง้ ใหเ้ ฉนิ หรงปัวรายงานเรอื งทพี บในซอื ฟังอกี ครงั สหี น้าเหลา่ ขนุ นางในหอ้ งกค็ ลาํ ลง ต่างคนต่าง จมอยใู่ นความคดิ ไมว่ า่ ใครกร็ บั รไู้ ดว้ ่าเรอื งนรี า้ ยแรงยงิ นกั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 4 2 \"ฝ่าบาทเราควรเตรยี มทพั ตอบโตห้ รอื ไมพ่ ะ่ ยะ่ คะ่ ?\" ซุย เจงิ โหวในฐานะสกุลจางทลู ถามขนึ \"เรอื งนนี บั ว่าอนั ตราย ยงิ \" \"ทา่ นโหวโปรดใจเยน็ ๆ กอ่ น หากเตรยี มทพั ในเวลานี นบั วา่ กระทบหลายฝ่าย อกี ทงั ซอื ฟังยงั ไมไ่ ดแ้ สดงเจตนา แน่ชดั ถงึ เรอื งการรบ\" หยเู ยว่ฟางเอย่ ทดั ทานขนึ ซงึ ทาํ ให้ เฉนิ เฟยฉไี มพ่ อใจทนั ที \"ยงั ไมแ่ สดงเจตนาหรอื แลว้ แผนทซี อ้ มรบ แผนทคี า่ ย ทหาร หรอื แมแ้ ต่แผนทใี นวงั หลวงเลา่ นนั คดิ ว่าฮูเจยี เลอ่ มี ไวด้ เู ลน่ หรอื ไร!?\" หยเู ยวฟ่ างถกู เฉนิ หรงปัวพูดแดกดนั แต่ไมร่ สู้ กึ กดดนั แมแ้ ต่น้อย ทา่ นปัวผนู้ กี แ็ ค่เดก็ หนุ่มไมร่ คู้ วามในสายตา เขา อกี ทงั เรอื งเมอื คราวกองทพั เอยี นเหอทาํ ใหเ้ ขาหมด เงนิ ไปไมน่ ้อยยอ่ มไมม่ ที างเขา้ ดว้ ยกบั เฉนิ เฟยฉี \"เรอื ง เหลา่ นนั มแี ตท่ ่านปัวทรี มู้ าคนเดยี ว หาไดม้ ใี ครรบั รองได้ วา่ เป็นจรงิ \" \"นีทา่ นจะหาว่าขา้ โกหกหรอื !?\" เฉนิ หรงปัวถลงึ ตา ตนเอง เสยี งตายคาบขา่ วกลบั มาเตอื นคนในถงเยยี นแตก่ ลบั ถูก ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 4 3 หาว่าโกหกเชน่ นีเขายอ่ มไมม่ ที างยอม \"โกหกหรอื ไมย่ ามนีมใิ ชเ่ รอื งสาํ คญั การทเี ราตดิ ต่อ สายในซอื ฟังไมไ่ ดก้ น็ บั วา่ ทางนนั คงเกดิ เรอื งแน่แลว้ \" ตงิ อานโหวเขา้ มาขวางสงครามนําลายของหยเู ยว่ฟาง กบั เฉนิ หรงปัว แมเ้ ขาจะเป็นผนู้ ําสกลุ โมแ่ ตก่ ไ็ มไ่ ดค้ ลงั สงครามจนลมื ใชส้ ติ \"แตป่ ัญหาคอื หากเราเรมิ จดั ทพั ยาม นีทางซอื ฟังตอ้ งรแู้ น่วา่ เราสง่ สายเขา้ ไป เช่นนีมใิ ชผ่ ลด\"ี \"รเู้ รอื งมสี ายนบั ว่าสาํ คญั อะไรอกี หากเกดิ สงคราม เราจะ มวั รกั ษาหน้าแตไ่ มป่ ้องกนั แผน่ ดนิ มไิ ด\"้ ซุยเจงิ โหวมอง ตงิ อานโหวอยา่ งไมพ่ อใจนกั ยามนีสกุลทหารทเี หลอื กนั อยกู่ ลบั ไมห่ า้ วหาญเหมอื นในอดตี ทงั ยงั สนใจแตเ่ รอื ง การเมอื งเชน่ นีชวนใหด้ ูถูกในความคดิ เขา \"หากเราเคลอื นไหวซอื ฟังจะใชเ้ รอื งนีเป็นขอ้ อ้างเพอื เปิด ศกึ ได\"้ มหาเสนาบดเี ฝิงกลา่ วขนึ บา้ ง \"การเตรยี มทพั ต้อง ทาํ แน่ แตต่ อ้ งเตรยี มอยา่ งลบั ๆ อกี ทงั จดุ ทสี าํ คญั กวา่ คอื การปิดตายช่องทางในผงั ของแตล่ ะคา่ ย ไมใ่ หค้ น ภายนอกใชเ้ รอื งนลี อบเขา้ มาโจมตภี ายในได\"้ \"หากมวั แตเ่ ตรยี มลบั ๆ จะมสิ ายเกนิ การณ์หรอกหรอื ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 4 4 ตา้ ถงนับแต่อดตี กม็ ใิ ชเ่ ต่าทหี ดหวั เชน่ นนั \" เฉนิ หรงปัวมิ อาจยอมรบั \"ฝ่าบาทกระหมอ่ มเสนอใหเ้ รยี กคนื ทหารที ปลดระวางและเตรยี มจดั ทพั รบั มอื เรอื งนที นั ที หากปลอ่ ย ไวน้ านเกนิ ไป จะจดั ทพั ทหี ลงั ยอ่ มสายเกนิ ไปแลว้ \" \"ทา่ นปัวยงั หนุ่มสนใจเรอื งความสงบสขุ ของบา้ นเมอื ง นบั วา่ เป็นยอดคน แต่แมท่ พั กย็ งั เป็นแมท่ พั พูดจา วนเวยี นแตเ่ รอื งทหารกบั สงคราม หาไดส้ นใจปากทอ้ ง ประชาชน ทา่ นรหู้ รอื ไม่ ยามนีผลผลติ ในตา้ ถงเหลอื อยกู่ ี แสนชงั หากพน้ ฤดฝู นปีนีไปแลว้ ไมม่ ผี ลผลติ กลบั เขา้ คลงั ปีหน้าตา้ ถงจะเผชญิ วกิ ฤตชนิดใด?\" เสนาบดคี ลงั กา้ ว ออกมาแคน่ เสยี งเอย่ อยา่ งหงดุ หงดิ \"ไมม่ ผี ลผลติ หมายถงึ ไมม่ เี งนิ อยา่ วา่ แตเ่ ตรยี มทพั ทงั อาวธุ ทงั เสบยี ง ไหนจะ ชดุ เกราะ ทา่ นจะเอาเงนิ จากทไี หนมาจดั สรรมากมาย เพยี งนนั หรอื จะใหข้ ดู รดี ราษฎรมาสง่ ใหก้ องทพั เลา่ \" \"เรอื งสงครามนบั วา่ สาํ คญั กจ็ รงิ แตต่ ่อใหร้ บชนะแต่ ประชาชนอดอยากลม้ ตาย จะมปี ระโยชน์อะไร ในสามปี นีตา้ ถงไมม่ ที างพรอ้ มรบ เรอื งนีไมใ่ ชค่ วามลบั อกี ทงั ยาม นีซอื ฟังยงั ไมแ่ สดงเจตนาอยา่ งโจง่ แจง้ เราเองกไ็ มค่ วร ตนื ตูม\" มหาเสนาบดเี ฝิงกลา่ วสาํ ทบั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 4 5 \"ตนื ตูมงนั หรอื หากไมใ่ หต้ นื ตมู ยามนีทา่ นจะรอให้ แผน่ ดนิ ยอ่ ยยบั เป็นจลุ กอ่ นหรอื ไร?\" เฉนิ หรงปัวโมโหยงิ นกั คนพวกนีหมกตวั อยใู่ นถงเยยี นตลอดชวี ติ แทบไมเ่ คย เหยยี บแนวรบ ไมเ่ คยเหน็ ทหารบาดเจบ็ ลม้ ตายถงึ ไดม้ ี หน้ามาบอกใหเ้ ขารอ \"ทา่ นปัว หากทา่ นรบชนะแต่ในแผน่ ดนิ รา้ งราษฏรแลว้ ทา่ นจะมชี ยั ชนะไปเพอื อะไรเล่า ทา่ นสนใจแตเ่ รอื งทหาร และสงคราม แต่พวกขา้ ทยี นื อยทู่ นี ีตอ้ งคดิ เผอื ชาวบา้ น ดว้ ย ปีหน้าหากไรผ้ ลผลติ เมอื งทางเหนอื จะเขา้ สู่ วกิ ฤตการณ์แลว้ ทอ้ งพระคลงั ยามนเี องกร็ อ่ ยหรอ ไรเ้ งนิ ไรเ้ สบยี ง ไรผ้ ลผลติ มใิ ชว่ า่ พวกขา้ มอิ ยากใหร้ บ แต่เวลา เชน่ นีมอิ าจรบได\"้ มหาเสนาบดเี ฝิงเป็นคนใจเยน็ เขาดู ออกวา่ เฉนิ หรงปัวเป็นคนใชไ้ ดแ้ ต่ยงั เถรตรงและแขง็ ทอื เกนิ ไป เขามองเหน็ แตภ่ ยั สงคราม แตก่ ลบั ไมเ่ หน็ อนั ตรายทมี ากกว่านัน กองทพั พบวกิ ฤตเรอื งเสบยี งยงั ไมน่ บั วา่ เป็นเรอื งใหญ่ แต่ หากคนทงั แควน้ ไรอ้ าหาร ไรเ้ งนิ ถงึ ยามนันไฟจะลุกทงั แผน่ ดนิ มรี อ้ ยกองทพั กไ็ มอ่ าจควบคุม กองกบฎจะถอื กาํ เนิด บลั ลงั กข์ องฮอ่ งเตไ้ มแ่ น่จะรกั ษาไวไ้ ดห้ รอื ไม่ ยงิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 4 6 ไปกวา่ นนั คอื ตําแหน่งขนุ นางของคนทงั หอ้ งนี หากไร้ ราษฎรทสี วามภิ กั ดแิ ลว้ หมวกบนหวั คงไมอ่ าจรกั ษาไวไ้ ด้ อกี ชาวบา้ นทวั ไปไมส่ นเรอื งการเมอื ง ใครจะเป็นฮอ่ งเต้กช็ า่ ง ใครจะเป็นเสนาบดกี ช็ า่ ง ตราบใดทพี วกเขายงั มขี า้ วกนิ อมิ ทอ้ ง แต่เมอื ไหรท่ ขี าดขา้ วขาดนํา มดี ทาํ ครวั กส็ ามารถ เอามาออกรบไดท้ งั สนิ หยเู ยว่ฟางเหน็ วา่ คนในหอ้ งนนั สว่ นใหญต่ า่ งยนื คนละฝัง กบั เฉนิ หรงปัวพลนั รสู้ กึ ดี เขาอดเอ่ยปากกระแหนะ กระแหนออกมาไมไ่ ด้ \"อกี อยา่ งดทู า่ นจะเรง่ รบี เรอื ง เตรยี มทพั ไปสกั หน่อยกระมงั หากเรยี กคนื ทหารครงั นีไม่ รปู้ ลายดาบจะหนั ไปทศิ ใดกนั แน่\" \"เจา้ !\" เฉนิ หรงปัวตวาดชหี น้าหยเู ยว่ฟางทนั ที กลา่ วหา วา่ เขามใี จคดิ ไมซ่ อื ต่อหน้าพระพกั ตร์ คดิ จะยยุ งแมท่ พั กบั ฮอ่ งเตใ้ หแ้ ตกคอในยามวกิ ฤตเชน่ นีชา่ งน่าตายนกั \"พอไดแ้ ลว้ !\" ฮอ่ งเต้อเู่ หอตที ปี ระทบั อยบู่ นเกา้ อสี ที องตบ โตะ๊ หา้ มทพั \"เราเรยี กพวกเจา้ มาใหช้ ว่ ยกนั หาทาง แกป้ ัญหา มใิ ชใ่ หม้ าทะเลาะกนั ใหเ้ ราฟัง\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 4 7 \"ขอประทานอภยั พะ่ ยะ่ คะ่ \" หยเู ยวฟ่ างรบี ประสานมอื ขอ อภยั แต่ยงั คงบุย้ ใบป้ ากทาํ สหี น้าทา้ ทายเฉนิ หรงปัวอยา่ ง ไมไ่ วห้ น้า \"ฝ่าบาททรงไตรต่ รองดว้ ยพ่ะยะ่ คะ่ \" เฉนิ หรงปัวประสาน มอื วงิ วอนเชน่ กนั \"เรายงั เรยี กคนื ทหารตอนนไี มไ่ ด\"้ ฮอ่ งเตอ้ ู่เหอตถี อน หายใจ \"แตเ่ รากไ็ มอ่ าจไมป่ ้องกนั ตา้ ถงไมพ่ รอ้ มรบั สงคราม ไมว่ ่าจะเป็นซยงหนูหรอื ซอื ฟังลว้ นไมพ่ รอ้ มรบ พวกเราต้องหาทางหยดุ ฮเู จยี เล่อกอ่ นเขาจะเคลอื นไหว ไปมากกวา่ นี\" \"เช่นนนั เราจะหยุดเขาไดอ้ ยา่ งไรพะ่ ยะ่ คะ่ หรอื จะสง่ คน ไปลอบสงั หาร?\" \"นกั ฆา่ จะเขา้ วงั บูรพาไดห้ รอื ? พวกเจา้ กไ็ ดย้ นิ เฉนิ หรงปัวพดู แลว้ ยามนซี อื ฟังโดยเฉพาะเมอื งหลวงมแี ต่ ทหารเดนิ กนั ใหว้ อ่ น นกั ฆา่ หรอื คนน่าสงสยั ลว้ นไมอ่ าจ เขา้ ถงึ ไดง้ า่ ยๆ\" ฮอ่ งเตส้ ะบดั มอื ราวกบั ไดย้ นิ คาํ พดู ไร้ สาระทสี ดุ ของวนั \"ยามนใี นซอื ฟังไทจ่ อื ฮูเจยี เล่อนบั วา่ มอี าํ นาจมากกวา่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 4 8 ฮอ่ งเตฮ้ เู ตยี เสยี อกี เราจะเขา้ ถงึ ตวั เขายอ่ มไมง่ า่ ยแน่ เชน่ นีจะขวางเขาไดอ้ ยา่ งไร\" \"ฝ่าบาทเราสง่ คนไปเปิดเจรจาลบั ๆ ดหี รอื ไมพ่ ะ่ ยะ่ คะ่ \" เสนาบดคี ลงั ลองเสนอ \"ฮเู จยี เลอ่ เตรยี มทพั ทงั ทขี ดั กบั พนั ธสญั ญายงั คดิ จะฟังเรา อกี รึ อกี อยา่ งเวลาเชน่ นีซอื ฟังนบั วา่ เป็นตอ่ กวา่ ตา้ ถงมาก หากเจา้ เป็นพวกเขาจะยอมเจรจาหรอื เปิดศกึ เล่า\" ฮ่องเต้ แคน่ เสยี งขนึ จมกู \"พวกเขาแคร่ อหาขอ้ อา้ งเปิดศกึ เทา่ นนั \" เฉนิ หรงปัวกม้ ตาํ รสู้ กึ คลา้ ยมดี าบมาจอ่ อยทู่ คี อ ไมว่ า่ จะขยบั ตวั ไปทาง ไหนลว้ นมจี ดุ จบทเี ลวรา้ ยไมต่ า่ งกนั ฮ่องเตม้ องสหี น้าแมท่ พั หนุ่มแลว้ ตรสั \"เชน่ นนั กท็ าํ ลาย ขอ้ อา้ งนันเสยี \" ทงั หอ้ งเงยี บลงอกี ครงั ยามนีต่างคนตา่ งคดิ วา่ ควรจะพดู อะไรไมใ่ หผ้ ดิ หฮู อ่ งเต้ เพราะสพี ระพกั ตรเ์ รมิ ไมน่ ่าดมู าก ขนึ ทุกที ตงิ อานโหวคลา้ ยมคี วามคดิ หนึงแต่ไมร่ จู้ ะกราบทลู ดี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 4 9 หรอื ไม่ จงึ อา้ ๆ หุบๆ ปากอยเู่ ชน่ นัน \"มอี ะไรกพ็ ดู มา\" \"ฝ่าบาท... วรี บุรษุ ยงั มอิ าจผ่านด่านสาวงาม ฮูเจยี เล่อผนู้ ี มไิ ดม้ ชี อื ว่าเป็นพระอรหนั ตต์ ดั ขาดทางโลก หากเราใช้ อุบายหญงิ งามกบั เขาจะพอเป็นทางออกไดห้ รอื ไม?่ \" \"ฮูเจยี เลอ่ จะโงถ่ งึ เพยี งนนั เชยี วหรอื ต่อใหเ้ ขาหลงใหล สตรกี ค็ งไมอ่ าจรงั ตวั เขาไวใ้ นฉางซาสกั สามสปี ีแน่\" ซุย เจงิ โหวแยง้ ขนึ \"ขา้ มไิ ดค้ ดิ ใชส้ ตรรี งั ไทจ่ อื ผนู้ ี แต่คดิ จะใชส้ ตรเี พอื ลงมอื สงั หารฮอ่ งเต้ฮูเตยี \" ตงิ อานโหวกลา่ วเชน่ นนั แลว้ ทงั หอ้ งก็ ยงิ เงยี บและกดดนั ขนึ อกี หลายเท่าตวั \"หากฮอ่ งเตฮ้ เู ตยี ตายตามธรรมชาติ อยา่ งน้อยๆ ซอื ฟังตอ้ งไวอ้ าลยั ทงั แควน้ สามเดอื น ไทจ่ อื เป็นบุตรชายยอ่ มตอ้ งไวอ้ าลยั อยา่ ง ตาํ หนึงปี มากทสี ุดสามปี นบั ว่าวธิ นี พี อจะซอื เวลา ใหต้ า้ ถงเตรยี มตวั ไดบ้ า้ ง\" \"เรอื งนีเป็นความคดิ ทใี ชไ้ ดแ้ ต่อนั ตรายยงิ นกั หากทางซอื ฟังจบั ไดข้ นึ มา ความสมั พนั ธข์ องทงั สองแควน้ จะยงิ แยล่ ง ไปอกี \" มหาเสนาบดเี ฝิงว่า ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 5 0 \"อกี อยา่ งสตรเี ช่นไรทฮี ูเจยี เล่อจะยอมใหค้ วามไวว้ างใจ และใกลช้ ดิ สนิทสนมในเวลาอนั สนั มใิ ช่ต้องงดงามราวกบั นางฟ้านางสวรรคห์ รอื แลว้ ยงั ตอ้ งรูว้ รยทุ ธถ์ งึ จะทาํ เรอื ง สาํ คญั เชน่ นีไดแ้ ลว้ หนีรอดออกจากเมอื ง เวลากระชนั นกั ทา่ นจะฝึกคนแบบนีไดอ้ ยา่ งไร\" ซุยเจงิ โหวหนั มามองตงิ อานโหวอยา่ งสงสยั \"ทา่ นลมื ไปแลว้ หรอื สกลุ โมข่ องขา้ พอจะมชี อื เสยี งเรอื ง วชิ าเปลยี นแปลงใบหน้าอยบู่ า้ ง ...สกลุ เฉนิ เองกค็ งฝึก ทหารลบั เอาไวไ้ มน่ ้อย ในนันน่าจะมสี ตรที หี า้ วหาญใช้ การได้ หากใหท้ หารลบั สตรเี ปลยี นใบหน้าเป็นโฉม สะคราญและแฝงตวั เขา้ ซอื ฟัง น่าจะยงั ทนั เวลา\" \"ด!ี แผนการนบั วา่ ใชไ้ ด\"้ ฮอ่ งเตอ้ ่เู หอตตี บโต๊ะ แต่เขา กลบั เหน็ เฉนิ หรงปัวทาํ สหี น้าลําบากใจ \"เจา้ ไมเ่ ตม็ ใจร?ึ \" \"มไิ ดฝ้ ่าบาท\" \"ทา่ นปัวคงไมใ่ จออ่ นกบั สตรขี นึ มากระมงั ทา่ นรกั ทหาร ในกองทพั ราวกบั ชวี ติ ตน ใชส้ ตรนี างเดยี วแลกกบั ชวี ติ นับ หมนื นบั แสนมใิ ชว้ า่ คุม้ กนั แลว้ หรอื ?\" หยเู ยวฟ่ างเอย่ หยนั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 5 1 เฉนิ หรงปัวกาํ หมดั แน่น แมจ้ ะนึกคา้ นอยใู่ นใจลกึ ๆ แต่ คาํ พดู นนี บั วา่ เป็นจรงิ สตรนี างเดยี วแลกกบั พนี ้องใน กองทพั นบั วา่ เป็นอะไรได้ \"เอาตามนีแหละ ตงิ อานโหวดแู ลเรอื งเปลยี นรปู โฉมให้ ทหารลบั เอาใหง้ ดงามหยาดเยมิ หยดุ ลมหายใจคนมองไป เลย ฮูเจยี เล่อจะตอ้ งตะลงึ ทนั ทที เี หน็ นาง และตอ้ งรกั นาง อยา่ งหกั ปักหวั ปํ า\" \"ฝ่าบาทหญงิ งามเชน่ นนั หากใหป้ ันออกมาคงไมง่ า่ ย แต่ หมอ่ มฉนั เคยไดย้ นิ เรอื งสตรที ไี ดร้ บั ฉายาเป็นเซยี นบปุ ผา นางนบั วา่ งดงามทสี ดุ ในถงเยยี น หากใชร้ ปู โฉมของนาง มาเป็นแบบคงจะทาํ ใหง้ านนียงิ รวดเรว็ ขนึ มาก\" \"เซยี นบุปผา?\" ฮอ่ งเต้อู่เหอตนี ึกทวน คลา้ ยว่าเขาเคย ถามเรอื งงวิ ทชี อื คลา้ ยกนั นีกบั องครกั ษ์ลบั \"นางเป็นสตรี สกลุ ใด?\" \"สกุลหลวิ พ่ะยะ่ คะ่ ... อกี อยา่ งนางเป็นคหู่ มนั ของอนั อ๋อง\" ตงิ อานโหวกม้ หน้าลงตํา ขอ้ เสนอนีใจกลา้ นัก สตรผี นู้ นั วนั หน้าจะกลายเป็นเชอื พระวงศ์ การใชร้ ปู โฉมของนาง มาลอ่ ลวงบุรษุ นบั เป็นการหมนิ เกยี รตอิ ยา่ งสงู ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น