แสนชัง 2

แ ส น ชั ง | 4 5 2 ฮ่องเตเ้ องกเ็ ขา้ ใจเรอื งนีดี แตห่ ากคดิ ถงึ วกิ ฤตทกี าํ ลงั จะ เกดิ กบั ลกู สะใภค้ นเดยี ว เขาเลอื กรกั ษาบลั ลงั กต์ วั เอง เอาไวม้ ากกวา่ \"ไดร้ บั ใชแ้ ผน่ ดนิ นับเป็นวาสนาของนาง แลว้ \" ไดย้ นิ เชน่ นนั กห็ มายความวา่ ฝ่าบาทอนุญาตใหใ้ ชร้ ปู โฉม ของว่าทลี กู สะใภแ้ ลว้ หยเู ยว่ฟางแมไ้ มพ่ อใจแตก่ น็ ิงไว้ เสยี ถงึ จะรสู้ กึ วา่ ฮ่องเตช้ า่ งไมไ่ วห้ น้าอนั อ๋องหลานชาย ของเขา แตค่ ดิ อกี ทหี ากสตรสี กุลหลวิ เสยี ชอื วนั หน้า หลานสาวของเขาจะไดก้ า้ วขนึ แทนทไี ดง้ า่ ยขนึ จงึ ไดแ้ ต่ กม้ หน้าลงไมค่ ดิ ทลู คา้ นแมแ้ ต่ครงึ คาํ \"ตงิ อานโหวจดั การเรอื งฝึกทหารลบั ผนู้ ี เฉนิ หรงปัวเจา้ เป็นคนควบคมุ ดูแลยามทสี ง่ นางไปซอื ฟัง จะใหผ้ ดิ พลาด ไมไ่ ดแ้ มแ้ ตน่ ้อย\" \"พะ่ ยะ่ คะ่ ฝ่าบาท\" ทงั สองประสานมอื ขานรบั \"สง่ จดหมายใหแ้ มท่ พั ประจาํ คา่ ยทงั หลาย ใหป้ ิดตายทาง ลบั และปรบั เปลยี นรปู แบบในคา่ ย อยา่ ใหค้ นนอกฉวย โอกาสเล่นงาน ...สว่ นพวกเจา้ กา้ วพน้ หอ้ งนไี ปใหล้ มื เรอื งนีเสยี นีเป็นความลบั ของบา้ นเมอื ง หากมคี น ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 5 3 นอกเหนือจากพวกเจา้ รเู้ รอื งนี เราจะประหารเกา้ ชวั โคตร ไมล่ ะเวน้ !\" \"รบั ดว้ ยเกลา้ พะ่ ยะ่ คะ่ \" * มอื เชา้ ในจวนสกลุ เนียเรยี บงา่ ยยงิ นกั หวงั เซยี วใหส้ าวใช้ ยกขา้ วตม้ กบั ผกั ดองเขา้ มาตงั โตะ๊ กอ่ นจะไลค่ นอนื ออก จากหอ้ งไปทนั ที เนียเถยี นชงิ ลา้ งหนา้ ลา้ งตาเสรจ็ กเ็ ดนิ มาทโี ต๊ะอาหาร มองขา้ วตม้ บนโต๊ะไมเ่ อย่ ปากอะไรกน็ งั ลงกนิ หวงั เซยี วยนื กมุ มอื คอ้ มกายอยดู่ า้ นขา้ งเขาและกลา่ ว รายงานขา่ ว \"คณุ ชาย เมอื คนื นีคลา้ ยว่าเฉนิ หรงปัวจะ กลบั เขา้ ถงเยยี นมาแลว้ ... เชา้ นฝี ่าบาทยกเลกิ วา่ ราชการ อา้ งวา่ ฝนตก แตก่ ลบั ใหเ้ รยี กพวกขนุ นางใหญ่หลายคน เขา้ วงั แทน\" เนียเถยี นชงิ ยงั คงกนิ ขา้ วไปเงยี บๆ ไมเ่ อย่ ตอบโตแ้ ละไม่ เอ่ยขดั อะไร ทา่ ทางการกนิ ของเขาสภุ าพน่ามองมาก ไม่ ว่าใครไดร้ ว่ มโต๊ะคงเจรญิ อาหารขนึ หลายเทา่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 5 4 หวงั เซยี วเหน็ วา่ ผเู้ ป็นนายไมอ่ อกความเหน็ เรอื งนีก็ เปลยี นประเดน็ \"อกี เรอื ง... เมอื คนื นีมคี นบุกเขา้ ไปในหอ พนั ราตรี ...เออ่ หญงิ ใบส้ กลุ วนั ผนู้ นั ถูกพาตวั ออกไปแลว้ ขอรบั \" ตะเกยี บในมอื ของเนียเถยี นชงิ ชะงกั อยวู่ บู หนึงกอ่ นเขาจะ กนิ ต่อไปเงยี บๆ \"คุณชายจะใหท้ าํ อยา่ งไรขอรบั ?\" \"นางอยากไดค้ น ขา้ กจ็ ะให\"้ เนียเถยี นชงิ ผลยิ มิ พงึ พอใจ \"ปลกุ พษิ ในตวั สตรสี กลุ วนั เวลาเชน่ นีนางควร ป่วยหนกั สกั หน่อยถงึ จะเหมาะ เขาจะไดต้ ดั สนิ ใจงา่ ยขนึ \" หวงั เซยี วกม้ หน้าคดิ ดเู หมอื น 'นาง' ของคณุ ชายคงมี ความสาํ คญั มาก ถงึ กบั ตอ้ งใหท้ าํ ใหค้ ุณชายของเขา แผนการเลก็ ๆ น้อยๆ ชว่ ยซอื นําใจคน ทงั ทเี รอื งใหญ่ ระดบั แวน่ แควน้ คุณชายกลบั ไมอ่ อกความเหน็ หากใหเ้ ดา คงเป็นวา่ ทฮี ูหยนิ ผนู้ นั แน่... แต่คณุ หนูผสู้ งู สง่ เชน่ นนั จะตอ้ งการคนใชแ้ รงประเภทนีไป ทาํ ไมกนั นะ... ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 5 5 * ในชว่ งสาย ขณะทสี าวใชก้ าํ ลงั สนุกกบั การชว่ ยหลวิ จา้ วเว่ ยแต่งตวั แมวขนฟูฟ่องตวั หนึงกก็ ระโดดเขา้ มาดา้ นใน หอ้ งทาํ เอาสาวใชด้ า้ นในรอ้ งกนั อยา่ งตกใจ \"นนั มนั เสยี วไป๋ แมวของฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ นีเจา้ คะ เหตุใดมนั มา อยทู่ นี ีไดเ้ ลา่ \" อาเจนิ พดู ขนึ แลว้ ทาํ ทา่ จะเขา้ ไปอมุ้ แมวตวั อว้ นลงจากโต๊ะ \"ใหค้ นพามนั ไปส่งคนื ใหเ้ รอื นทา่ นยา่ อยา่ ใหม้ นั ไป เพ่นพา่ นทอี นื \" จา้ วเวย่ ปรายตามองแมวตวั นนั อยา่ งเยน็ ชา ใจจรงิ นางเป็นคนประเภททไี มถ่ กู กบั คนแต่รกั สตั ว์ ชาตกิ อ่ นนนั ยงั มเี มตตาทงั ยงั ชอบเลน่ กบั เจา้ เสยี วไป๋ ตวั นี ไมน่ ้อย แต่หลงั จากทมี นั มาตายอยใู่ นหอ้ งนาง เนอื ของ มนั มาอยใู่ นปากนาง จา้ วเวย่ กร็ สู้ กึ ว่าตนควรอยหู่ า่ งๆ กบั แมวตวั นีไวด้ กี ว่า อาเจนิ สงั ใหบ้ ่าวแรงดผี หู้ นึงมารบั เจา้ แมวขาวตวั นนั ออกไป กอ่ นจะหนั กลบั มารอรบั ใชห้ ลวิ จา้ วเว่ยตามเดมิ ไมน่ านคนดา้ นนอกกม็ ารายงานว่าหลวิ หว่านอมี ารอนาง อยแู่ ลว้ หลวิ จา้ วเวย่ รบั ฟังแต่กลบั ไมไ่ ดเ้ รง่ รบี นางคอ่ ยๆ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 5 6 แตง่ กายตามปกตไิ ป ฟังพวกสาวใชค้ ยุ เลน่ กนั อยเู่ งยี บๆ \"มฝี ่เู จา้ ไดข้ า่ วคหู่ มนั ของเจา้ แลว้ หรอื ?\" สหี น้ามฝี ่วู นั นี แช่มชนื กว่าปกตคิ ลา้ ยคนไดร้ บั ขา่ วดหี ลวิ จา้ วเว่ยจงึ ถาม ขนึ มฝี ่ไู ดย้ นิ กย็ มิ เตม็ แกม้ พยกั หน้ารบั \"คนของรา้ นทใี หไ้ ปหาขา่ วสง่ จดหมายมาแจง้ แลว้ เจา้ คะ่ ตา้ ขงเดมิ ทพี กั อยกู่ บั คณะงวิ ในถงเยยี นนีเอง แตก่ อ่ นที เราจะกลบั มามเี ศรษฐผี หู้ นึงว่าจา้ งคณะละครเร่ของเขาไป แสดงในงานวนั เกดิ ของผเู้ ฒา่ ในจวนทอี ําเภอเสยี ง ไมเ่ กนิ เดอื นหน้าหากเขากลบั มาถงึ ถงเยยี นแลว้ คงไดพ้ บกนั \" \"ดแี ลว้ อยา่ ลมื กาํ ชบั ใหค้ ณะงวิ สง่ ขา่ วใหเ้ ขาดว้ ยล่ะ พอ มาถงึ จะไดร้ วู้ า่ เจา้ กอ็ ยใู่ นถงเยยี น\" \"เจา้ ค่ะคณุ หนู\" มฝี ่ยู มิ กวา้ งอยา่ งเบกิ บาน เงนิ ทจี า้ วเวย่ ใชซ้ อื ตวั นางนางยงั คงเกบ็ ไวเ้ พอื จะเอามาไถถ่ อนตวั เอง หลงั จากนีหากพบกบั คหู่ มนั นางจะไดเ้ ป็นอสิ ระและได้ แต่งงานเสยี ที พูดคุยกนั อกี ไมก่ คี าํ หลวิ จา้ วเวย่ กอ็ อกจากหอ้ งไปที หอ้ งรบั แขก หลวิ หว่านอที ถี ูกใหร้ อนานกําลงั มสี หี น้าหงกิ งอไมพ่ อใจ กระพอื พดั ในมอื อยา่ งหงดุ หงดิ แตเ่ มอื ไดย้ นิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 5 7 เสยี งคนกลมุ่ ใหญ่เดนิ มากร็ บี เปลยี นท่าทเี ป็นนุ่มนวล อ่อนโยน \"พสี าวคนดที า่ นมาแลว้ \" \"สายมากแลว้ พวกเราออกไปกนั เถอะ\" หลวิ จา้ วเว่ยไม่ คดิ จะนงั ลงจบิ ชากบั นาง มาถงึ กเ็ อ่ยประโยคนันแลว้ เดนิ นําหลวิ หว่านออี อกไปจากเรอื น หลวิ หวา่ นอถี กู หลวิ จา้ วเวย่ ทาํ ใหร้ อแลว้ ยงั ตอ้ งมาดูหน้า หยงิ ผยองของนางออกคาํ สงั กท็ าํ ใหข้ นุ่ ขอ้ งใจ แต่กจ็ าํ ตอ้ ง เกบ็ อาการ เดนิ ออกจากจวนไปอยา่ งสาํ รวมทา่ ที ทหี น้าประตูใหญ่สกลุ หลวิ เจนิ ฮุย่ เหมยกาํ ลงั ยนื สง่ หลวิ จา้ วอวขี นึ รถมา้ การทลี กู สาวผา่ นการคดั เลอื กรอบแรกได้ นนั ทาํ ใหห้ วั ใจทไี มค่ อ่ ยสงบของเจนิ ฮุย่ เหมยในชว่ งนีฟู ฟ่ องขนึ มาไดบ้ า้ ง ยามนีนางทงั รกั ทงั ถนอมหลวิ จา้ วอวี ราวกบั ไขม่ กุ บนฝ่ามอื ทงั ยงั คอยคดิ หาทางใชเ้ สน้ สาย เพอื จะหนุนหลงั ใหบ้ ุตรสาวไดเ้ ป็นตวั จรงิ ในวนั ตดั สนิ แม้ จะเหนือยแต่กด็ กี วา่ การตอ้ งตามไปขอขมาคนทกุ สารทศิ เพราะบตุ รสาวแบบทแี ลว้ มา เจนิ ฮุ่ยเหมยสงั เกตเหน็ วา่ หลวิ จา้ วเวย่ เดนิ นําสาวใช้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 5 8 ออกมาทปี ระตใู หญ่ ดา้ นหลงั ยงั มหี ลวิ หว่านอกี ข็ มวดควิ วบู หนึงอยา่ งไมพ่ อใจ \"มารดา\" หญงิ สาวทาํ ตวั รคู้ วาม ยามพบหน้านางกค็ ารา วะอยา่ งออ่ นชอ้ ยมไิ ดข้ าดตกบกพรอ่ ง แตเ่ จนิ ฮุย่ เหมยก ลบั รสู้ กึ อดึ อดั ยามทหี ลวิ จา้ วเวย่ เรยี กนางวา่ มารดาทไี ร นางรสู้ กึ เหมอื นมคี นมาบบี ทขี า้ งขมบั นางทุกที \"เจา้ กาํ ลงั จะออกไปไหนร?ึ \" \"วนั นีขา้ เหน็ วา่ น้องรองกบั น้องหา้ จะตอ้ งไปซอ้ มราํ วนั แรก พวกนางคงจะประหมา่ ลกู เลยคดิ จะไปสง่ แลว้ กช็ มดเู สยี หน่อย น้องๆ จะไดม้ กี าํ ลงั ใจทเี หน็ คนกนั เอง ไมม่ วั แต่ เกบ็ งาํ เขนิ อาย\" เจนิ ฮยุ่ เหมยไดย้ นิ เชน่ นนั แลว้ กแ็ ทบเกบ็ สหี น้าไมอ่ ยู่ นาง ตวดั สายตาไปทางหลวิ หวา่ นอี คาดวา่ นคี งเป็นแผนการ ของไป๋ อเี หนยี ง คดิ จะยมื มอื หลวิ จา้ วเวย่ มากาํ บงั เพอื ให้ บุตรสาวมาแขง่ ขนั กบั จา้ วอวขี องนาง ช่างมากเลห่ ์ เพทุบายนกั \"เรอื งเพยี งเทา่ นีอยา่ ใหพ้ วกน้องๆ รบกวนเจา้ จนเสยี สุขภาพเลย\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 5 9 \"เรอื งเลก็ น้อยเจา้ คะ่ อกี อยา่ งลกู ใหบ้ า่ วทาํ ขนมเตรยี มไว้ หากน้องๆ รา่ ยราํ เสรจ็ เกดิ หวิ หรอื เหนือยจะไดแ้ วะมากนิ ได้ ...ในจวนมมี ารดาคอยดแู ลอยา่ งดลี กู ไมม่ อี ะไรทาํ ยงั คดิ วา่ ตนเองชา่ งไรป้ ระโยชน์ คราวนีไดอ้ อกไปชว่ ยดูแล น้องสาวนับเป็นการแบ่งเบาภาระของทา่ นกบั ทา่ นยา่ อกี ทาง ลกู ยนิ ดยี งิ นกั \" เจนิ ฮยุ่ เหมยมองดวงตาใสแจ๋วราวกบั จรงิ ใจเตม็ เปียมของ หลวิ จา้ วเว่ยแลว้ ขบฟันแน่น ดทู า่ สงิ ทหี ลวิ จา้ วอวกี ลา่ วไว้ น่าจะจรงิ ลูกเลยี งคนนียากจะรบั มอื \"เช่นนนั กด็ ี พนี ้อง ออกไปดว้ ยกนั จะไดร้ กั ใคร่กลมเกลยี ว เจา้ เป็นพคี นโต ตอ้ งดแู ลน้องๆ ใหด้ ลี ่ะ\" \"ลกู ทราบแลว้ เจา้ คะ่ \" นางคาราวะเจนิ ฮุย่ เหมยแลว้ ใหอ้ า เจนิ ประคองขนึ รถมา้ หลวิ หวา่ นอเี องกข็ นึ รถมา้ คนั เดยี วกบั นางเพอื ไมใ่ หใ้ ครขวางได้ พอขนึ มานังไดส้ นิทก็ รบี เอย่ ปากชมหลวิ จา้ วเวย่ \"พใี หญช่ า่ งมฝี ีมอื ยงิ นกั \" สามารถปิดปากเจนิ ฮยุ่ เหมยได้ ดว้ ยคาํ พดู ไมก่ คี าํ ทงั ยงั ปกป้องไมใ่ หค้ นรงั นางเอาไวใ้ น จวนดว้ ย ประโยชน์เหลา่ นลี ว้ นตกอยทู่ หี ลวิ หวา่ นอที งั สนิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 6 0 หลวิ จา้ วเวย่ ไมต่ อบรบั คาํ ชมนาง เพยี งแต่นงั นิงมอง ออกไปนอกหน้าตา่ งเทา่ นนั ทดี า้ นนอก หลวิ จา้ วอวไี ดย้ นิ การสนทนาของเจนิ ฮุย่ เหมย กบั หลวิ จา้ วเว่ยชดั ทกุ ประโยค นางแหวกมา่ นถลงึ ตาใส่ มารดาอยา่ งไมพ่ อใจ \"ทา่ นแม.่ ..\" ...นงั หวา่ นอคี งดงึ นงั จา้ วเว่ยเขา้ เป็นพวกแลว้ วนั นีนงั จา้ ว เว่ยไปดว้ ยกเ็ พอื ออกหน้าใหม้ นั ทงั ยงั เป็นตวั กนั กาํ บงั ไมใ่ หน้ างลงมอื กบั หลวิ หวา่ นอไี ดง้ า่ ยๆ พวกมนั มสี องนางมเี พยี งหนึง ไมแ่ น่คนทเี พลยี งพลาํ อาจจะเป็นตวั นางเอง เจนิ ฮยุ่ เหมยเองกต็ ระหนกั นางสบตาหลวิ จา้ วอวแี ลว้ เออื มมอื ไปตบหลงั มอื บุตรสาวบนกรอบหน้าต่างเบาๆ \"เจา้ ไมต่ อ้ งหว่ ง แมจ่ ะจดั การเรอื งนีเอง\" นางคงตอ้ งหาคน ไปออกหน้าช่วยสนบั สนุนหลวิ จา้ วอวเี ช่นกนั หลวิ จา้ วอวไี ดย้ นิ เชน่ นนั แมใ้ นใจจะไมเ่ ชอื มนั นกั แต่ก็ ยนิ ยอม เพราะไมอ่ าจออกเดนิ ทางสายไปมากกว่านี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 6 1 * ยามรถมา้ จวนสกุลหลวิ มาถงึ สาํ นักสงั คตี กม็ รี ถมา้ จาก จวนอนื จอดเรยี งกนั อยแู่ ลว้ แต่ทแี ปลกตาคอื ทหาร อารกั ขา หลวิ จา้ วเว่ยกบั หลวิ หว่านอลี งจากรถมา้ แลว้ เหน็ ทหารอารกั ขามากมายยนื อยโู่ ดยรอบกแ็ ปลกใจ พวกนางหนั ไปมองรถมา้ ทปี ระดบั ตกแตง่ อยา่ งหรหู ราก็ พลนั ตระหนกั \"เชอื พระวงศเ์ สดจ็ เชน่ นนั หรอื ?\" การฝึกซอ้ มเพอื คดั ตวั นีไมไ่ ดเ้ ป็นความลบั เพยี งแต่หาก สตรมี ฐี านะตําจะไมพ่ าคนตดิ ตามมาเป็นธรรมดา แตพ่ วก ชนชนั สงู นนั นอกจากคนตดิ ตามยงั มญี าตสิ นิทมติ รสหาย ทจี ะมาใหก้ าํ ลงั ใจและโออ้ วด เป็นการขม่ ศตั รใู นตวั ดว้ ย ยามนีเหน็ รถมา้ ทมี ตี ราราชวงศป์ ระดบั หลวิ จา้ วเวย่ กย็ ก ยมิ ดเู หมอื นทหี ลวิ หว่านออี ยากใหน้ างมาดว้ ยเพอื ชว่ ย ขม่ หลวิ จา้ วอวจี ะดนู ้อยไปเลย ในเมอื มคี นถงึ ขนั เชญิ เชอื สายโอรสสวรรคม์ ารว่ มชมดูในวนั นี \"หลานไฉ่ซนิ !\" หลวิ จา้ วอวที เี พงิ ลงจากรถอกี คนั มา สงั เกตเหน็ ทุกอยา่ งรอบตวั กก็ ดั ฟันกรอด ทอดสายตาไป ทางศาลาสแี ดงกเ็ หน็ หลานไฉ่ซนิ นงั อยใู่ กลก้ บั องคห์ ญงิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 6 2 เหมยเจยี ว \"เสน้ สายหนอเสน้ สาย\" หลวิ จา้ วเวย่ เคาะพดั กบั มอื พลาง หวั เราะในลาํ คอ องคห์ ญงิ เหมยเจยี ว หรอื องคห์ ญงิ ใหญ่ เป็นพระธดิ าองค์ แรกของฮ่องเตอ้ เู่ หอตกี บั เหลยี วฮองเฮา ฐานะของนาง นบั วา่ สงู สง่ ทสี ดุ ในบรรดาพระธดิ าของฮอ่ งเต้ องคห์ ญงิ เหมยเจยี วอภเิ ษกกบั ญาตติ ระกลู ฝ่ายมารดาของ หลานไฉ่ซนิ อกี ทงั น้องสะใภข้ องเหลยี วฮองเฮามาจาก สกลุ หลานสายรอง ดงั นนั หากองคห์ ญงิ เหมยเจยี วจะสนิท สนมกบั หลานไฉ่ซนิ กไ็ มแ่ ปลก หลวิ จา้ วเว่ยนึกทบทวนเรอื งทตี าํ หนกั โตว้ อ๋อง ตอนแรก นางยงั แปลกใจทที า่ นหญงิ เลอ่ มวั ไมฉ่ ีกทงึ หลานไฉ่ซนิ เป็นชนิ ๆ หลงั จากทรี วู้ า่ หยกถกู คนของนางขโมยไป อกี ทงั ในภายหลงั กย็ อมรบั คําขอโทษอยา่ งเงยี บๆ และดู เหมอื นความสมั พนั ธจ์ ะไมไ่ ดถ้ กู สะบนั ยามนีเหน็ วา่ หลานไฉ่ซนิ สนิมสนมอยกู่ บั องคห์ ญงิ ใหญ่ก็ ถงึ ไดต้ ระหนักวา่ มคี วามสมั พนั ธส์ ายนอี ยอู่ กี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 6 3 ในบรรดาลูกทงั หมดของฮอ่ งเตอ้ ู่เหอตนี บั ว่าเขาเมตตา องคห์ ญงิ เหมยเจยี วทสี ดุ เพราะเป็นลกู คนแรกของเขา ทงั ยงั ถอื กาํ เนิดตอนทเี ขาอายยุ งั น้อยนกั จติ ใจยงั อ่อนโยนอยมู่ าก นางจงึ ไดร้ บั ความรกั ใครเ่ อน็ ดจู ากพระ บดิ ามากกวา่ ใคร แตพ่ อเหน็ ภาพการหวั รอ่ ต่อกระซกิ ของคนทงั สองหลวิ จา้ วเว่ยกน็ กึ ไปถงึ ชาตทิ แี ลว้ หลงั จากหลานไฉ่ซนิ ถบี สง่ ตวั เองจนไดเ้ ป็นพระสนม คนที เต้นผา่ งจนทนไมไ่ หวทสี ดุ กค็ อื องคห์ ญงิ ใหญ่ ขา่ วลอื แยๆ่ ตา่ งนานาเกยี วกบั หลานไฉ่ซนิ ใชว้ ธิ กี ารสกปรกล่อลวง ฮอ่ งเตล้ ว้ นเป็นฝีมอื ของนาง นางคงรสู้ กึ ราวกบั ถกู หกั หลงั ทถี กู สตรที นี บั เป็นมติ รสหายปีนขนึ ไปนอนบนเตยี งของ บดิ า อกี ทงั บบี คนั มารดาของนางจนแทบไมเ่ หลอื ทางถอย ยามนีมองพวกนางอยดู่ ว้ ยกนั แลว้ ชา่ งเป็นภาพชวนหวั ยงิ นกั * เพอื เป็นการรกั ษามารยาท หลวิ จา้ วเวย่ จงึ เดนิ นําน้องไป คาราวะองคห์ ญงิ เหมยเจยี ว แต่ไมไ่ ดพ้ ดู จาทกั ทายกนั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 6 4 นานนกั เพราะกลองเรยี กซอ้ มดงั ขนึ หลวิ หวา่ นอี หลวิ จา้ วอวี หลานไฉ่ซนิ ลว้ นตอ้ งไปรวมตวั กนั บนโรงฝึก ตวั นางกบั องคห์ ญงิ เหมยเจยี วแมจ้ ะคนุ้ หน้าคนุ้ ตาแต่ไม่ นบั วา่ สนิทสนม พอน้องๆ ไปนางกข็ อตวั นําเหลา่ สาวใช้ ไปหามา้ นงั ในสวน เฝ้าดูสตรที เี รมิ ฝึกรา่ ยราํ อยา่ ง เครง่ ครดั ทดี า้ นบนโรงฝึกเงยี บๆ จา้ วเว่ยมองเลยไปทางองคห์ ญงิ ใหญ่ นางเองกก็ าํ ลงั จบั ตามองบนโรงฝึกเชน่ กนั ... หากถามว่าเชอื พระวงศค์ นไหนทหี ลวิ จา้ วเวย่ มคี วาม ใกลช้ ดิ ดว้ ยบา้ งนอกจากอนั ออ๋ งยอดดวงใจของนางแลว้ ก็ คงเป็นซง่ ซอื อ๋อง... นบั เป็นความสมั พนั ธท์ นี ่าประหลาด ทเี ดยี ว ในวยั เดก็ ตอนทมี ารดานางยงั มชี วี ติ อยู่ หลวิ จา้ วเว่ยเคย ตามมารดาเขา้ ไปร่วมงานเลยี งของไทเฮาในวงั ในงานนนั พวกเดก็ ชนชนั สงู ตา่ งจบั กลมุ่ เลน่ กนั เสยี งดงั ลนั สวน มี เพยี งเดก็ สองคนทนี ิงเงยี บอยบู่ นมา้ นงั หนงึ คอื นาง แต่แรกนางไมอ่ ยากไปรว่ มงานถงึ ขนั งอแง อาละวาดแตม่ ารดากจ็ บั นางเปลยี นชดุ ลากเขา้ วงั ไปจนได้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 6 5 หลวิ จา้ วเว่ยไมช่ อบพวกเดก็ ชนชนั สงู มาตงั แตไ่ หนแตไ่ ร จงึ ไมไ่ ดร้ วมกลุม่ เลน่ กบั คนอนื เพยี งแต่นังหน้างออยใู่ น สวน สองคอื ซ่งซอื อ๋อง หรอื ตอนนนั คอื องคช์ ายใหญ่ อเู่ หวนิ จวนิ พระองคโ์ ตกวา่ นางหลายปี ยามนนั นบั ว่าเป็นเดก็ ที โตทสี ดุ ในกลมุ่ แต่แมจ้ ะเกดิ กอ่ นแต่เพราะชาตกิ าํ เนิดตาํ กว่าองคช์ ายและองคห์ ญงิ พระองคอ์ นื ทาํ ใหเ้ ขาแปลกแยก พวกพนี ้องชอบดถู กู เหยยี ดหยามเขา และไมย่ อมรบั เขา รว่ มกลุม่ เดก็ สองคนทเี อาแตน่ งิ เงยี บไมก่ ระโดดโลดเต้นเหมอื นเดก็ คนอนื สดุ ทา้ ยกลบั กอ่ มติ รภาพระหวา่ งกนั ขนึ มา บา่ วที ตดิ ตามหลวิ จา้ วเว่ยในยามนนั เหน็ เรอื งนีเขา้ กเ็ อาไป โพนทะนาทวั จวนบอกว่านางมสี หายเป็นถงึ องคช์ าย เรอื งนีทาํ ใหพ้ วกอเี หนยี งรวมถงึ หลวิ จา้ วอวอี อกอาการ รษิ ยานางไมน่ ้อย โดยไมไ่ ดร้ เู้ ลยว่าองคช์ ายทวี ่านนั เป็น องคช์ ายทถี กู ตราหนา้ ว่าอยดู่ า้ นลา่ งสดุ ในหมอู่ งคช์ ายเลย ทเี ดยี ว พอโตแลว้ หลวิ จา้ วเว่ยกบั ซง่ ซอื อ๋องไมไ่ ดต้ ดิ ตอ่ กนั อกี มี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 6 6 เพยี งความทรงจาํ ในวยั เดก็ ทเี ชอื มตอ่ เป็นสะพาน เวลานี ไมต่ า่ งอะไรจากคนแปลกหน้า... แตอ่ ยา่ งน้อยกเ็ ป็นคน แปลกหน้าทหี วงั ดตี ่อกนั ครงั เมอื อยตู่ ําหนกั หลงิ ซานในงานเลยี งบุปผา หลวิ จา้ ว เวย่ เคยลอบพจิ ารณาฮวั หวางเฟยอยหู่ ลายที เนืองจาก ฐานะพระชายาของซ่งซอื อ๋องของนาง เพราะหากไมใ่ ช่ แลว้ คนอยา่ งหลวิ จา้ วเวย่ ยอ่ มไมส่ นใจสตรอี นื เชน่ นนั แน่ นางยงั จาํ ไดช้ าตกิ อ่ นเกดิ เรอื งน่าเศรา้ กบั ซง่ ซอื อ๋อง ... ชาตนิ ีแมจ้ า้ วเวย่ จะรแู้ ต่กไ็ มค่ ดิ จะยนื มอื ไปแทรกแซง ทกุ อยา่ งลว้ นขนึ อยกู่ บั ทางเลอื กของมนุษย์ แมเ้ ป็นสหายวยั เดก็ แต่นางไมใ่ ชเ่ ทพชะตาทคี อยลขิ ติ ชวี ติ ใครต่อใคร และ ตอ่ ใหน้ างอยากทาํ สตรตี วั คนเดยี วอยา่ งนางไมม่ ที างมอื ยดื ยาวถงึ เพยี งนนั ได้ นีเป็นขอ้ จาํ กดั ของอํานาจ หากนางเกดิ ในราชวงศ์ เป็น อยา่ งองคห์ ญงิ เหมยเจยี ว คงไมต่ อ้ งอดทนอดกลนั กบั ความอปั ยศอดสเู ช่นทเี คยพบพาน... นานทเี ดยี วสาํ หรบั การซอ้ มในครงึ แรก กรมพธิ กี ารได้ เชญิ ครสู อนราํ อาวโุ สหลายคนมาควบคมุ การฝึกซอ้ มอยา่ ง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 6 7 เครง่ ครดั ดงั นนั ต่อใหเ้ ป็นบตุ รชี นชนั สงู กไ็ มอ่ าจทําตวั อดิ ออดเรอื งมากไดใ้ นเวลานี อกี อยา่ งครฝู ึกเหลา่ นนั สว่ น ใหญจ่ ะไดร้ บั ตราตงั เป็นพเิ ศษจากฮอ่ งเตซ้ งึ ประกาศตน อุปถมั ภศ์ าสตรแ์ ละศลิ ป์ ทุกแขนง ดงั นนั พวกนางไมใ่ ชค่ น ทใี ครจะดถู ูกได้ พอไดเ้ วลาพกั หลวิ หวา่ นอกี เ็ ดนิ เหงอื โทรมกายเขา้ มาหา หลวิ จา้ วเวย่ ถานองิ บา่ วของนางรบี เตรยี มพดั เตรยี มชา เอาไวใ้ ห้ \"เป็นอยา่ งไรบา้ ง เจา้ คดิ ว่าไหวหรอื ไม?่ \" จา้ วเว่ยเอย่ ถาม น้องสาว \"แมจ้ ะเหนือยไปบา้ งแต่นบั วา่ สนุกดเี จา้ ค่ะ น้องชอบ\" หลวิ จา้ วอวเี ดนิ ตรงมาทางพวกนางแต่ครเู่ ดยี วกช็ ะงกั ฝีเทา้ สะบดั หน้าแยกไปหาทนี งั ทอี นื แทน หลวิ หวา่ นอเี หน็ เชน่ นนั กเ็ บะปากไมพ่ อใจแต่ไมพ่ ดู อะไรออกมา หลวิ จา้ วเวย่ คลยี มิ บางๆ โบกพดั มองพวกนางเลน่ สงครามทางสายตากนั ไมห่ ยดุ พวกบา่ วของชนชนั สงู ตา่ งเตรยี มของวา่ งยกขนึ ใหค้ ณุ หนู ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 6 8 ตวั เอง สว่ นสตรสี ามญั ตา่ งแยกยา้ ยกนั ไปทโี รงครวั เพอื หา นํากนิ หลานไฉ่ซนิ กา้ วลงบนั ไดมากร็ บี โผไปทางศาลาเขา้ ไปทาํ ทา่ ทสี นทิ สนมกบั องคห์ ญงิ ใหญ่ทนั ที เสยี งหวั เราะของ นางดงั ลนั ราวกบั จงใจประกาศว่าเสน้ สายของนางใหญ่ กว่าใครในนี หลวิ จา้ วอวดี ไู มพ่ อใจเรอื งนีมาก ยามนีหลวิ หวา่ นอพี า หลวิ จา้ วเว่ยมาเป็นพวก สว่ นหลานไฉ่ซนิ กถ็ งึ กบั ลากองค์ หญงิ มาคอยเฝ้า มแี คน่ างทหี วั เดยี วกระเทยี มลบี ถูกบบี ไว้ ตรงกลาง ในใจนางไมย่ นิ ยอมยงิ นกั ครฝู ึกใหพ้ วกนางพกั อยคู่ รงึ ชวั ยามกต็ กี ลองเรยี กซอ้ มอกี ครงั หลวิ หว่านอลี กุ ออกจากโต๊ะไปแลว้ แต่ทงิ ถานองิ ไว้ กบั บา่ วของหลวิ จา้ วเวย่ โฉมสะคราญทอดสายตามองหลานไฉ่ซนิ ทกี าํ ลงั คยุ กนั ตดิ พนั และทาํ ทา่ ลาํ บากใจทจี ะไปซอ้ มต่อกห็ วั เราะออกมา เบาๆ \"คุณหนูทา่ นหวั เราะอนั ใดหรอื เจา้ คะ?\" อาเจนิ ไดย้ นิ กถ็ าม ขนึ ทงั ยงั มองตามสายตาผเู้ ป็นนายไปทางองคห์ ญงิ เหมย ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 6 9 เจยี วกบั หลานไฉ่ซนิ \"สองคนนนั มอี ะไรน่าขาํ หรอื เจา้ คะ?\" ถานองิ ทยี กกานําชาออกไปเททงิ ครหู่ นึง พอกลบั มาได้ ยนิ บทสนทนาของพวกนางกห็ ยดุ เทา้ แอบฟังอยขู่ า้ งภเู ขา จาํ ลอง \"เจา้ ไมค่ ดิ ว่าตลกหรอื คนหนึงคดิ จะปีนเตยี งบดิ าอกี คน หนงึ แตก่ ลบั ยงั ปันหนา้ ยมิ แยม้ ใสก่ นั เชน่ นนั \" \"หา๊ !\" ไมใ่ ชแ่ คอ่ าเจนิ แมแ้ ต่อาหนิงกร็ อ้ งลนั มฝี ่รู บี ปิดปาก นางทงั ยงั หยกิ เตอื น ถานองิ เองไดย้ นิ ขา่ วนีกต็ าโตแทบ ถลนรบี เงยี หตู งั ใจฟังกวา่ เดมิ \"พวกเจา้ จะตกใจอะไร เรอื งนีหาใชค่ วามลบั ลองจบั บา่ ว ในจวนสกลุ หลานสกั คนมาซกั ถามกร็ ไู้ ด้ เรอื งทคี ณุ หนู หลานมใี จทะเยอทะยานอยากรบั ใชฝ้ ่าบาทแมแ้ ตบ่ ่าวชนั ตาํ ยงั ร.ู้ .. แต่ไมแ่ น่ว่าองคห์ ญงิ เหมยเจยี วจะรหู้ รอื ไม\"่ \"คงไมร่ หู้ รอกเจา้ คะ่ ไมเ่ ชน่ นนั คงไมค่ บหากนั สนิทสนม เชน่ นี... หรอื ไมอ่ งคห์ ญงิ คงคดิ จะหาสตรใี ห.้ ..\" จา้ วเวย่ เอด็ ขนึ \"อยา่ พดู จาสง่ เดช องคห์ ญงิ จรยิ วตั ร งดงาม แมจ้ ะใกลช้ ดิ สนิทสนมกนั ราวกบั พนี ้อง แต่คงไมม่ ี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 7 0 ทางสนบั สนุนสตรอี นื ใหพ้ ระบดิ าแน่\" \"พวกเจา้ ไมเ่ หน็ หรอื ว่าคุณหนูหลานอยากราํ ครงั นีแคไ่ หน ถงึ ขนั ไปเชญิ องคห์ ญงิ มาดูนางซอ้ มราํ คดิ วา่ นางทาํ เพอื ชอื เสยี งเกยี รตยิ ศรึ อยา่ งน้องหา้ ของขา้ นางอยากชนะเพอื ยกฐานะของตน อยา่ งน้องรองของขา้ นางอยากชนะเพอื สรา้ งชอื ใหต้ นเอง สว่ นคณุ หนูหลานผนู้ กี ลบั ตอ้ งการชนะ เพอื จะไดร้ าํ ตอ่ หน้าพระพกั ตรต์ า่ งหากเล่า\" \"ตายแลว้ \" อาเจนิ ลบู อกอยา่ งรสู้ กึ ขวญั เสยี สตรใี จกลา้ เช่นนีชา่ งน่ากลวั ยงิ นกั \"แตท่ ําไมคณุ หนูถงึ รเู้ รอื งนีเลา่ เจา้ คะ?\" มฝี ่ถู ามอยา่ ง สงสยั \"เจา้ เพงิ มาตดิ ตามขา้ ตอนอยจู่ นิ หยาง จงึ ไมร่ วู้ า่ ก่อนขา้ ออกจากถงเยยี นเคยมเี รอื งมรี าวกบั คณุ หนูหลานผนู้ ีอยู่ ไมน่ ้อย สหายเกา่ ศตั รเู กา่ เมอื คนคนื ถนิ ยอ่ มตอ้ งสบื หา ขา่ วคราวกนั บา้ ง\" \"เป็นเชน่ นี\" \"พวกเจา้ ไดย้ นิ แลว้ กป็ ิดปากใหส้ นิทล่ะ เรอื งขบขนั ชวน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 7 1 หวั แบบนีรกู้ นั แคพ่ วกเรากพ็ อ\" \"เจา้ คะ่ คณุ หนู\" เหลา่ สาวใชข้ านรบั อยา่ งพรอ้ มเพรยี ง ถานองิ ทไี ดย้ นิ เรอื งใหญ่เชน่ นีกด็ วงตาวาวโรจน์ คดิ ว่า โชคเขา้ ขา้ งคณุ หนูของนางยงิ นกั เรอื งนีจะตอ้ งมี ประโยชน์ในภายภาคหน้าแน่ นางรบี ทาํ ทกี ลบั มานงั รวม กบั บา่ วของหลวิ จา้ วเว่ย สหี น้าทา่ ทางเป็นปกตริ าวกบั ไม่ มอี ะไรเกดิ ขนึ * ฟ้ามดื แลว้ เหลา่ สตรสี กุลหลวิ ลว้ นกลบั มาถงึ จวนกอ่ นทฝี น จะตกลงมาราวกบั ฟ้ารวั ดา้ นนอกลมกรรโชกรนุ แรง แมแ้ ต่ในหอ้ งทปี ิดหน้าตา่ งอยา่ งมดิ ชดิ เปลวไฟในตะเกยี ง ยงั ไหววบู ตลอดเวลา \"เจา้ ไดย้ นิ มาไดเ้ ชน่ ไร?\" หลวิ หวา่ นอนี งั อยบู่ นเตยี งฟังสงิ ทถี านองิ รายงานดว้ ยหวั ใจทเี ต้นกระหนํา \"ยามนนั บา่ วออกไปเปลยี นชาใหค้ ุณหนูเจา้ คะ่ คณุ หนู ใหญ่คงเหน็ ว่าบา่ วไมอ่ ยจู่ งึ เลา่ ใหบ้ ่าวของนางฟัง\" \"หลวิ จา้ วเวย่ รเู้ รอื งนีไดย้ งั ไง?\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 7 2 \"มฝี ่บู า่ วของคุณหนูใหญก่ ถ็ ามเชน่ นีเจา้ คะ่ คณุ หนูใหญ่ บอกวา่ เพราะเป็นศตั รเู ก่าตงั แตก่ อ่ นออกจากถงเยยี น พอ กลบั เขา้ เมอื งมาเลยใหค้ นไปสบื หาขา่ วคราวของคณุ หนู หลาน\" \"สวรรค!์ เช่นนีกด็ ยี งิ นกั ถา้ องคห์ ญงิ รเู้ รอื งนนี งั หลานไฉ่ ซนิ ยอ่ มมใิ ชค่ ่แู ขง่ ของขา้ อกี แน่\" หว่านอรี สู้ กึ ตนื เตน้ ขนึ มา การกาํ จดั คู่แขง่ ทดี แู ขง็ แกรง่ ทสี ุดออกไปไดน้ บั วา่ เป็น เรอื งดที งั นนั \"แต่คณุ หนูเรอื งเชน่ นีไมอ่ าจพสิ จู น์ไดง้ า่ ยๆ แมอ้ งคห์ ญงิ จะทราบแต่กอ็ าจจะไมท่ รงเชอื นะเจา้ คะ\" \"เชอื หรอื ไมไ่ มส่ าํ คญั แค่ไดย้ นิ เรอื งนีนางกต็ อ้ งมคี วาม คลางแคลงใจ ตอ่ ใหห้ ลานไฉ่ซนิ ไมไ่ ดค้ ดิ จรงิ แต่องคห์ ญงิ ใหญจ่ ะยอมใหน้ างไปกรดี กรายร่ายราํ ตอ่ หน้าฝ่าบาทได้ อกี หรอื นางจะตอ้ งหาทางขดั ขวางเอาไวก้ อ่ นแน่!\" พวก เชอื พระวงศท์ งั ใจแคบทงั เหน็ แกต่ วั แคไ่ หนมใี ครไมร่ บู้ า้ ง ฉากหน้าสูงสง่ ดงี ามแตเ่ บอื งหลงั เพอื กาํ จดั ศตั รกู ลบั ใชพ้ นั วธิ กี ารอยา่ งไมล่ งั เล \"ถา้ เป็นเชน่ นนั กด็ ยี งิ นกั แต่เราจะใหอ้ งคห์ ญงิ ใหญ่ทราบ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 7 3 เรอื งไดอ้ ยา่ งไรเลา่ เจา้ คะ?\" ไป๋ อเี หนียงแมจ้ ะมเี งนิ ทองแต่ เสน้ สายระดบั เชอื พระวงศน์ นั ไมใ่ ชเ่ รอื งทนี างจะเออื มมอื ไปถงึ ดงั นนั คุณหนูของนางยอ่ มไมม่ ที างสอดแทรกเรอื งนี ไดง้ า่ ยๆ \"อยา่ โงห่ น่อยเลย ตอ่ ใหเ้ ราไมท่ าํ กม็ คี นพรอ้ มจะทาํ แทน อยแู่ ลว้ \" \"คุณหนูหมายถงึ ...\" \"พรุง่ นีเจา้ ทาํ ใหบ้ า่ วของนังจา้ วอวบี งั เอญิ ไดย้ นิ เรอื งนีสิ เล่นงวิ ใหแ้ นบเนยี นหน่อยละ่ คนไรส้ มองอยา่ งมนั ตอ้ ง หาทางรบี เอาไปใชป้ ระโยชน์แน่\" หลวิ หวา่ นอกี ระตุกยมิ รา้ ยกาจ ในใจนกึ สมเพชหลวิ จา้ วอวขี นึ มา ในบรรดาบุตรสี กลุ หลวิ จา้ วอวนี บั วา่ มพี รอ้ มกว่าคนอนื แมร้ ปู โฉมจะไมเ่ ลอเลศิ อยา่ งหลวิ จา้ วเวย่ แตน่ างมมี ารดา เป็นฮหู ยนิ เอก มอี าํ นาจบา้ นเดมิ ของมารดาทเี ป็นถงึ เสนาบดี ไมว่ า่ ดาวเดอื นดวงไหนหากนางตอ้ งการลว้ น ควา้ มาไดท้ งั สนิ หลวิ จา้ วอวมี ที งั อาํ นาจ มที งั โชค แต่กลบั ขาดสตปิ ัญญา นี ถงึ เรยี กว่าคนเราไมอ่ าจสมบรู ณ์พรอ้ มไปไดท้ ุกดา้ น แมจ้ ะ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 7 4 ถูกโอบอุม้ ขนึ สงู แคไ่ หนแต่ถา้ ตนเองโงเ่ สยี แลว้ สกั วนั ยอ่ ม กา้ วพลาดพลงั แน่ * หลวิ จา้ วเวย่ นงั อยหู่ ลงั โต๊ะเขยี นหนงั สอื ในหอ้ งไมม่ สี าว ใชเ้ พราะนางเหน็ วา่ คาํ แลว้ จงึ ไลพ่ วกนางแยกยา้ ยไปนอน จะมกี แ็ ตอ่ าเจนิ ทเี ป็นเวรนอนหอ้ งขา้ งเทา่ นนั ทนี บั วา่ อยู่ ใกลท้ สี ุด หลวิ จา้ วเว่ยกาํ ลงั อ่านนยิ ายประโลมโลกเรอื งหนึง เกยี วกบั บณั ฑติ ทมี คี วามรกั กบั ปีศาจสาวแต่ถูกสวรรค์ ขดั ขวาง จบั คนทงั คแู่ ยกจากกนั แมท้ งั สองจะพยายามฝ่า ฟันจนสนิ ชพี กไ็ มอ่ าจฝืนชะตาลขิ ติ สดุ ทา้ ยตอ้ งจากกนั ชวั นิรนั ดร์ หญงิ สาวอ่านจบลงดว้ ยสหี น้าเยน็ ชา ไมม่ แี ววโศกเศรา้ รนั ทด มแี ต่ความดแู คลนและเยย้ หยนั เทา่ นนั นางเกลยี ดชวี ติ ทตี อ้ งถูกผอู้ นื กุมชะตา จะอยหู่ รอื ตาย แต่งงานหรอื พรากจาก ชวี ติ ทไี มม่ สี ทิ ธกิ าํ หนดเองเชน่ นัน ชา่ งชวนใหแ้ คน้ ใจ แมผ้ ชู้ ขี าดจะเป็นสวรรคเ์ บอื งบนหลวิ จา้ วเวย่ กย็ งั รสู้ กึ วา่ ไมย่ ตุ ธิ รรม แต่นางจะต่อวา่ สวรรคไ์ ด้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 7 5 อยา่ งไรเล่า เหนือหวั ขนึ ไปสบิ ฉอื อาจมเี ทวดาจอ้ งมองอยู่ อกี ทงั ชวี ติ ทไี ดค้ นื มานนี างไมร่ วู้ า่ ตนไดม้ าจากนรกหรอื สวรรคเ์ ชน่ นันจงึ เกบ็ ความรสู้ กึ ดแู คลนเอาไวใ้ นอกเทา่ นนั หญงิ สาวพบั หนงั สอื เกบ็ รสู้ กึ ปวดเมอื ยไปทวั แผน่ หลงั จงึ คดิ จะเขา้ นอน แตข่ ณะทกี า้ วทเี ตยี งกลบั ไดย้ นิ เสยี ง ประหลาด ทแี รกหลวิ จา้ วเว่ยคดิ วา่ เพราะลมดา้ นนอกแรง ทาํ ใหพ้ วกตน้ ไมเ้ สยี ดสกี บั หลงั คา แตไ่ ดย้ นิ อยหู่ ลายที นางจงึ รสู้ กึ ไมช่ อบมาพากล หญงิ สาวดงึ ปินปักผมออกจากหวั ทาํ ใหผ้ มยาวทงิ ตวั สยาย เตม็ แผน่ หลงั นางกาํ ปินเหลก็ ทมี กี ลไกตรงปลายสามารถ ถอดปลอกเป็นเหลก็ แหลมเอาไวแ้ น่นขณะทขี ยบั ถอยหา่ ง หน้าต่าง ตากลมจอ้ งบานหน้าต่างนิงราวกบั กาํ ลงั หยงั เชงิ กบั สตั ว์ รา้ ย นานทเี ดยี วทนี างจบั ตารอแต่กลบั ไมม่ สี งิ ใดเกดิ ขนึ หญงิ สาวจงึ ผอ่ นลมหายใจถอนสายตาออกมาและหนั ไป ทงิ ตวั ลงนอน ผวั ะ! !!!!!!! ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 7 6 หลวิ จา้ วเว่ยหนั ขวบั ทนั ทที หี น้าต่างถกู กระแทกเปิดออก ลมดา้ นนอกตเี ขา้ มาอยา่ งรุนแรง แตท่ มี ากกวา่ นนั คอื ผบู้ ุก รุก มคี นกระโจนเขา้ มาพรอ้ มกบั เรอื นกายทเี ปียกโชกไป ทงั สรรพางค์ หญงิ สาวกดั ฟันไมใ่ หส้ ง่ เสยี งกรดี รอ้ งออกไป แมจ้ ะตกใจจนมอื สนั หากนางยนื อยคู่ งลม้ ลงไปกบั พนื แน่ \"คณุ หนูหลวิ \" \"เจา้ \" หลวิ จา้ วเวย่ รงั สตกิ ลบั มาพจิ ารณาดชู ายตรงหน้าอกี ครงั แลว้ สดู หายใจลกึ นางเดนิ ตรงไปกระชากผา้ ปิดหน้าของ คนทนี งั อยกู่ ่อนจะโยนมนั ทงิ บนพนื \"ปานเก๋อหวั \" \"เป็นขา้ เอง\" \"เจา้ ทาํ ลบั ๆ ลอ่ ๆ เชน่ นีคงไมใ่ ชค่ ดิ จะทาํ ใหข้ า้ ตกใจตาย กระมงั \" หลวิ จา้ วเว่ยโล่งอกไปบา้ งทเี หน็ ว่าอกี ฝ่ายเป็น ใคร นางพยายามปรบั ลมหายใจและตงั สตอิ กี ครงั รา่ งบางสาวเทา้ กลบั ไปทโี ตะ๊ กลางหอ้ งแลว้ หงายถว้ ย สะอาดใบหนึงขนึ รนิ นําชาใสจ่ นปรมิ ขอบ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 7 7 \"คุณหนูขา้ ไปทหี อพนั ราตรมี าแลว้ \" \"ออ้ เชน่ นนั ร\"ึ หญงิ สาวยกชาขนึ จบิ ขณะกวาดสายตา มองสภาพเปียกปอนของชายหนุ่ม นางไมร่ สู้ กึ กลวั ปาน เกอ๋ หวั ทบี ุกรกุ เขา้ มาในหอ้ งนอนของนางนกั เพราะแน่ใจ วา่ รสนิยมทางเพศของอกี ฝ่ายไมใ่ ชแ่ บบนาง หรอื ต่อให้ เขาสามารถมอี ะไรกบั สตรไี ด้ แต่บุรษุ ทปี ักใจกบั คนรกั จน ยอมกม้ หน้าอดทนรอจนแผนการลุลว่ งไดเ้ ป็นปีๆ ไมใ่ ช่ คนโลเลเพยี งเพราะความงามแน่ ปานเกอ๋ หวั เหน็ นางไมถ่ ามอะไรกก็ ม้ หน้าลงตาํ กดั ฟัน แน่นกอ่ นจะคลายออกแลว้ เอ่ยจดุ ประสงค์ \"คณุ หนูหลวิ เจา้ เป็นคนพูดเองวา่ จะชว่ ยเหลอื ขา้ ... วนั นีขา้ ตอ้ งการให้ เจา้ ชว่ ยเหลอื วนั ซอื ยามนีป่วยหนกั ยงั ไมฟ่ ืนคนื สติ ขา้ ให้ ทา่ นหมอมาตรวจดแู ลว้ พบวา่ เป็นโรคหายากตอ้ งใช้ สมนุ ไพรมรี าคาหลายตวั แตข่ า้ ...\" \"เชน่ นนั ร\"ึ หลวิ จา้ วเวย่ ลอบคดิ ในใจวา่ นางชา่ งป่วยไดถ้ กู เวลาจรงิ ๆ \"เจา้ พานางออกมาแลว้ หรอื ?\" หลวิ จา้ วเวย่ ถา มขนึ อยา่ งนกึ ทงึ ซงึ อกี ฝ่ายกพ็ ยกั หน้ารบั หลงั จากรเู้ รอื งของวนั อเี หนียงมารดาของคณุ ชายสามใน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 7 8 คนื นนั เขากไ็ มอ่ าจทนอยเู่ ฉยจงึ ไปพสิ จู น์ดว้ ยตวั เอง หอ พนั ราตรนี นั ภายในมคี วามซบั ซอ้ นทงั ยงั มคี า่ ยกล ประหลาดคอยรกั ษาความปลอดภยั กจ็ รงิ แต่สาํ หรบั ใน สว่ นของโรงซกั ลา้ งเยบ็ ปักทเี ป็นศนู ยร์ วมแรงงานชนั ตํา นนั กลบั ไมไ่ ดว้ างกาํ ลงั ดแู ลมากมายอะไร ปานเก๋อหวั ใช้ เวลาไมน่ านกพ็ บกบั หญงิ ชราทขี าหกั ทงั สองขา้ งและเป็น ใบ้ แมร้ ปู ลกั ษณ์ของนางจะเปลยี นจนแทบไมเ่ หลอื เคา้ เดมิ ทงั ยงั ดแู กช่ รากว่าอายจุ รงิ แต่ปานเก๋อหวั จาํ อกี ฝ่ายไดท้ นั ที ทเี หน็ หน้า นางเป็นผมู้ พี ระคณุ ของเขา และเป็นมารดา ของคนทเี ขารกั ไมว่ า่ เหตุผลไหนปานเก๋อหวั กต็ อ้ ง ชว่ ยชวี ติ นางใหไ้ ด้ เขาลกั คนออกจากหอพนั ราตรใี นคนื นนั แต่เมอื กลบั ไปถงึ บา้ นกพ็ บวา่ อาการของวนั ซอื ไมด่ นี กั นางตวั รอ้ นจดั และมี ผดผนื ขนึ ตามรา่ ง ปากกเ็ พอ้ พราํ แตเ่ พราะไมม่ ลี นิ ทาํ ให้ ฟังไมไ่ ดศ้ พั ท์ ตวั เขารอ้ นใจจนไปเชญิ หมอมาตรวจ แตก่ ็ ไมอ่ าจรกั ษาใหห้ ายขาดไดเ้ พราะคา่ ยาสงู มาก หลายปีมานีปานเก๋อหวั ใชเ้ งนิ ไปกบั การสบื ขา่ วการตาย ของคุณชายสามและบา้ นสกลุ กวนจนแทบหมดตวั แลว้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 7 9 ดงั นนั คา่ ยาแพงระยบั ทหี มอแจง้ มานนั เขาไมม่ ปี ัญญาจา่ ย ถา้ จะตอ้ งปลน้ ชงิ เอามาวนั หนา้ เขาคงไมอ่ าจอาศยั อยู่ ในถงเยยี นไดอ้ กี แบบนนั ใครจะทวงความยตุ ธิ รรมใหค้ น รกั ของเขากนั \"เรอื งยาขา้ ไมม่ ปี ัญหา แต่เจา้ เล่ามปี ัญหาหรอื ไม?่ \" หลวิ จา้ วเวย่ มองสหี น้าทฝี ืนจาํ ใจของเขาแลว้ เอย่ เสยี งเยน็ \"ขา้ ตอ้ งการบา่ วทซี อื สตั ยภ์ กั ดี หากเจา้ มาอยกู่ บั ขา้ ดว้ ยใจที ไมย่ นิ ยอมหรอื รสู้ กึ วา่ ถูกฝืนบงั คบั กไ็ ปเสยี เถอะ ไมว่ ่า เรอื งสกุลกวนหรอื สกุลวนั ขา้ ลว้ นไมส่ นใจหากตวั ขา้ ไมไ่ ด้ ประโยชน์\" \"เจา้ ...\" \"ขา้ ใหเ้ งนิ ใหย้ า และใหห้ มอแกเ่ จา้ ได้ แลว้ ยงั จะใหบ้ ่าว รบั ใชช้ ว่ ยดแู ลมารดาของคุณชายสามดว้ ย แตข่ า้ ตอ้ งการ หนังสอื สญั ญาขายตวั ของเจา้ กบั นาง... เป็นสญั ญาแบบ ขายขาดตลอดชพี ชวั ชวี ติ หากขา้ ไมย่ กเลกิ สญั ญาให้ เจา้ จะตอ้ งรบั ใชข้ า้ ไปจนตาย เจา้ ยอมหรอื ไมเ่ ลา่ ?\" \"ทาํ ไม?\" \"เพราะงานทขี า้ จะใหเ้ จา้ ทาํ นนั ตอ้ งใชค้ วามซอื สตั ยอ์ ยา่ ง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 8 0 ยงิ หากขา้ ตงั คา่ ตวั เจา้ เจา้ กจ็ ะเพอ้ ฝันถงึ อสิ ระลมๆ แลง้ ๆ วนั หน้าอาจรบั เงนิ ผอู้ นื เพอื ไถ่ตวั จะเป็นภยั กบั ขา้ ได้ ขา้ ยอ่ มตอ้ งการหลกั ประกนั ... เจา้ ทาํ งานใหข้ า้ ขา้ จะ ดแู ลนางใหเ้ จา้ เช่นนีดหี รอื ไม\"่ ปานเกอ๋ หวั นิงเงยี บอยา่ งลงั เล การขายตวั ชวั ชวี ติ นบั เป็น พนั ธะทจี ากนีจนวนั ตายเขากไ็ มม่ สี ทิ ธติ ดั มนั ขาดลงไดเ้ อง หากวนั หน้าเขาหนีเขาจะถกู ประกาศตตี ราเป็นทาส หลบหนนี าย ทวั แผน่ ดนิ มนี ักล่าค่าหวั อยทู่ กุ หวั ระแหง ตวั เขาไมเ่ ทา่ ไหรแ่ ต่วนั ซอื ยอ่ มไมอ่ าจหนไี ปทวั ได้ การตดั สนิ ใจครงั นนี บั วา่ หนกั องึ ราวกบั เขาตอ้ งแบกภเู ขา ไวบ้ นบา่ \"ขา้ แปลกใจจรงิ ทเี จา้ ดคู ดิ หนกั \" หลวิ จา้ วเวย่ ยมิ จาง \"มใิ ช่ ว่าเจา้ เตรยี มตวั จะตายตกไปพรอ้ มกบั พวกสกุลกวนอยู่ แลว้ หรอื การลงนามสญั ญาขายขาดนีตา่ งอะไรกนั หรอื ถา้ เจา้ หว่ งวนั ซอื ขา้ กร็ บั ปากวา่ จะไมท่ ําใหน้ างลาํ บากแน่ วนั หน้าหากจดั การทุกอยา่ งไปตามแผนขา้ จะคนื หนงั สอื สญั ญาใหน้ างเอง\" \"เจา้ สาบาน\" เขายาํ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 8 1 \"ขา้ สาบาน\" นางตอบรบั ทนั ควนั \"ได.้ .. ขา้ จะลงนาม\" สดุ ทา้ ยเขากต็ อบ จา้ วเวย่ ถอนหายใจ ลุกไปหยบิ ถุงเงนิ มาสง่ ใหเ้ ขา \"ดี นี เป็นเงนิ กอ้ นแรก เจา้ นําไปซอื ยาทจี าํ เป็นก่อน รอฟ้าสวา่ ง ขา้ จะใหบ้ ่าวเชญิ หมอทไี วใ้ จไดไ้ ปตรวจอาการนางอกี รอบ ...\" \"ขอรบั \" เมอื ยอมกลายเป็นบา่ วของนางแลว้ คาํ พูดคาํ จา ยอ่ มตอ้ งเปลยี นแปลงไป \"ขา้ ใหเ้ วลาเจา้ เตรยี มตวั อกี สองวนั เจา้ ตอ้ งมารายงานตวั ทนี ี ยา้ ยเขา้ มาอยหู่ อ้ งตดิ กบั พวกบา่ วชายของขา้ นบั จาก นีเจา้ จะเป็นบา่ วคมุ้ กนั ของขา้ โดยเฉพาะ\" \"ไดข้ อรบั คณุ หนู\" \"ดี เชน่ นนั กไ็ ปเถอะ\" นางโบกมอื ไล่ ซงึ ปานเกอ๋ หวั กล็ กุ ขนึ โคง้ หวั ใหน้ างทหี นงึ กอ่ นจะกระโดดออกไปจาก หน้าตา่ ง หายไปทา่ มกลางฟ้าฝนทคี าํ รามลนั หลวิ จา้ วเวย่ ถอนหายใจพลนั ไดย้ นิ เสยี งเคาะจากประตู \"เขา้ มา\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 8 2 \"คุณหนูไมเ่ ป็นอะไรนะเจา้ คะ\" เป็นอาเจนิ ทเี ดนิ เขา้ มา พรอ้ มกบั ไมพ้ ลองในมอื สหี น้านางไมส่ ดู้ เี มอื เหน็ รอยนํา เป็นหยอ่ มบนพนื นางยงั ไมไ่ ดห้ ลบั ดงั นันจงึ ไดย้ นิ เสยี ง สนทนาในหอ้ งคณุ หนูชดั เจน แต่เพราะคุณหนูไมเ่ รยี ก และไมม่ เี สยี งกรดี รอ้ งขอความชว่ ยเหลอื มเี พยี งการ สนทนากนั เทา่ นนั นางถงึ ไดย้ นื รอเตรยี มการอยแู่ คห่ น้า ประตู \"ไมเ่ ป็นอะไร หาผา้ มาเชด็ พนื ใหแ้ หง้ เสยี \" หลวิ จา้ วเว่ย สา่ ยหน้าหนั ไปชนี ําทเี ปรอะพนื อยา่ งไมย่ หี ระ \"ชา่ งไมร่ จู้ กั มารยาท หอ้ งหบั ของสตรใี ชท่ ๆี เขาจะเขา้ ออกไดต้ ามอําเภอใจหรอื \" อาเจนิ บน่ อบุ \"เขามเี รอื งรอ้ นใจถงึ ไดบ้ มุ่ บ่ามไปบา้ ง เจา้ อยา่ ถอื สาเลย วนั หน้าตา่ งกต็ อ้ งตดิ ตามขา้ ควรผกู มติ รเอาไวด้ กี ว่า\" \"บ่าวทราบแลว้ เจา้ คะ่ \" \"จดั การแลว้ กไ็ ปพกั ผอ่ นเสยี เหนือยมาทงั วนั แลว้ \" \"คณุ หนูจะนอนเลว้ หรอื เจา้ คะ?\" \"อกี สกั พกั \" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 8 3 \"เชน่ นนั ... คุณหนูเจา้ ขาเรอื งทพี ูดกนั เมอื กลางวนั ทา่ น คดิ วา่ จะไดผ้ ลหรอื เจา้ คะ?\" อาเจนิ หมายถงึ เรอื งทหี ลาน ไฉ่ซนิ อยากเขา้ วงั หลวง ทพี วกนางกลา้ กล่าวกนั ในทแี จง้ เช่นนนั กเ็ พราะหลวิ จา้ วเว่ยสงั เพอื ขดุ หลมุ พรางถานองิ ทงั สนิ \"น้องหา้ ของขา้ เป็นคนฉลาด บา่ วขา้ งกายทนี างเลยี งก็ ฉลาด เรอื งนียอ่ มตอ้ งไดผ้ ลแน่ เพยี งแค่รอเวลาว่าจะชา้ เรว็ แคไ่ หนเทา่ นนั \" \"เช่นนนั กด็ แี ลว้ เจา้ คะ่ \" \"พูดเรอื งนี พรุง่ นนี ้องหา้ หยุดพกั เราเองกไ็ มต่ อ้ งออก นอกจวน ใหเ้ จา้ แจง้ บา่ วในเรอื นใหเ้ ขม้ งวดกวดขนั คนที ไมเ่ กยี วขอ้ งอยา่ ใหเ้ ขา้ มายมุ่ ยา่ มแถวเรอื นนีเดด็ ขาด... ขา้ เองกต็ อ้ งเรมิ ซอ้ มแลว้ เช่นกนั \" \"ไดเ้ จา้ คะ่ คุณหนู\" อาเจนิ ตาโตดว้ ยความปิตยิ นิ ดี คุณหนู ของนางจะเรมิ ซอ้ มระบําแลว้ เชน่ นีแปลวา่ นางมใี จแน่ว แน่จะขนึ ราํ บวงสรวง แบบนีสาวใชท้ กี ลวั วา่ หลวิ จา้ วเว่ย จะยกตําแหน่งนใี หส้ ตรอี นื กโ็ ล่งใจทนั ที \"ยงั มเี รอื งปานเก๋อหวั เมอื ครเู่ จา้ น่าจะไดย้ นิ แลว้ สง่ คนไป ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 8 4 ทรี า้ นคา้ ใหท้ างนนั เป็นคนจดั การหาคนมาดแู ลวนั ซอื ซะ ไมต่ อ้ งใชค้ นในจวนนี\" \"บา่ วทราบแลว้ เจา้ คะ่ \" \"เชน่ นนั กอ็ อกไปเถอะ\" \"เจา้ คะ่ คณุ หนู\" * ในตาํ หนกั อนั อ๋อง ชายหนุ่มในชดุ คลมุ สเี งนิ ขลบิ มว่ งเดนิ ลากผมทเี ปียกชนื เขา้ มาในหอ้ งหนังสอื ดา้ นในนนั มเี หมิ นเคอ่ [1] คนสนิทนงั รอเจา้ ของตําหนกั อยกู่ ่อนแลว้ \"เจาฉุนเซวยี เจา้ คดิ แผนการไดแ้ ลว้ เชน่ นนั หรอื ?\" หลาย วนั กอ่ นหลงั จากออกจากจวนสกุลหลวิ อนั ออ๋ งกไ็ ดเ้ รยี ก คนสนทิ มาช่วยวางแผนเกยี วกบั การกาํ จดั หลวิ จา้ วเว่ย ความยงุ่ ยากมากมายผดุ เป็นกระบวน เขาไมอ่ าจฆา่ นางทงิ เพราะหากพสี าวตาย คนอยา่ งหลวิ เฉยี นจะไมม่ ที างยกน้องสาวใหเ้ ขาแทนแน่ เนืองจากนนั ทาํ จะใหห้ ลวิ เฉยี นดเู อนเอยี งและเลอื กขา้ งเขามากเกนิ ไป ในเวลานีราชสาํ นักยงั ไมก่ าํ หนดตวั รชั ทายาทและฝ่าบาท ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 8 5 กร็ าํ คาญเรอื งนีเตม็ ที ขนุ นางทรี รู้ กั ษาตวั รอดอยา่ งหลวิ เฉยี นไมม่ ที างเสยี งเปิดหน้าว่าอยฝู่ ่ายเขากอ่ นทกุ อยา่ งจะ กระจา่ งแจง้ เขาไมอ่ าจเป็นฝ่ายยกเลกิ สญั ญาหมนั ลาํ พงั แคข่ ดั ราช โองการกม็ โี ทษประหารอยแู่ ลว้ แตเ่ หนอื กวา่ นันคอื การ ขดั ใจฮอ่ งเต้ หากเขาตอ้ งการตําแหน่งรชั ทายาทในเวลา เช่นนีเขาจะตอ้ งกม้ หน้าใหเ้ สดจ็ พ่อวางพระทยั ใหม้ าก ทสี ุด การกระดา้ งกระเดอื งอยา่ งโจง่ แจง้ มแี ตจ่ ะนําหายนะ มาสตู่ น เขาจะตอ้ งใหฮ้ อ่ งเตเ้ ป็นฝ่ายถอนรบั สงั เองโดยทเี ขาไม่ ตอ้ งทลู เสนอ แตเ่ รอื งนนั จะตอ้ งไมก่ ระทบความสมั พนั ธ์ ระหวา่ งฝ่าบาทกบั สกลุ หลวิ เพราะจะทาํ ใหก้ ารแต่งหลวิ จา้ วอวมี อี ุปสรรคได้ เขาตอ้ งมขี อ้ อา้ งทสี มเหตุสมผลสาํ หรบั การยกเลกิ ราช โองการหมนั และมเี หตผุ ลพอสาํ หรบั การเปลยี นเจา้ สาว เป็นน้องสาวของอดตี คหู่ มนั โดยไมใ่ หเ้ สยี ชอื ทงั หมดทงั มวลนีลว้ นเป็นเรอื งยงุ่ ยากทงั สนิ แต่เพราะมใี จ รกั มนั ต่อหลวิ จา้ วอวที าํ ใหย้ อมกดั ฟันหารอื เรอื งเหลา่ นีกบั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 8 6 คนสนทิ เพอื หาแผนการทรี ดั กุมสาํ หรบั ทุกฝ่าย \"ทา่ นอ๋อง กระหมอ่ มไปไตรต่ รองเงอื นไขต่างๆ ดแู ลว้ แผนการนนั มใิ ช่ว่าไมม่ ี เพยี งแตอ่ าจจะตอ้ งใชเ้ วลาและ ชวนลําบากใจสกั หน่อย\" เจาฉุนเซวยี ประสานมอื รายงาน ผเู้ ป็นนายอยา่ งนอบน้อม เขาเป็นคนสนิทของอนั อ๋องมา ตงั แตค่ รงั ทอี กี ฝ่ายเป็นเพยี งองคช์ ายเทา่ นนั มาถงึ วนั นี นบั วา่ เวลาผา่ นไปรวดเรว็ เหลอื เกนิ \"พดู มาเถอะ\" \"คุณหนูใหญ่สกุลหลวิ ผนู้ มี ชี อื เสยี งในถงเยยี นยงิ นกั ทงั เรอื งความงาม ทงั เรอื งความดเี มอื ครงั ทพั เอยี นเหอ ประสบภยั นบั วา่ ชอื เสยี งขจรขจายไปทกุ ยอ่ มหญา้ หาก คดิ จะจดั การนางท่านอ๋องควรจะเล่นงานทชี อื เสยี งกอ่ น\" \"ชอื เสยี งงนั หรอื หรอื จะใหย้ ดั ขอ้ หาคบชสู้ ชู่ ายใหน้ าง เล่า\" \"ทา่ นอ๋อง ขอ้ หาเชน่ นนั จะทาํ ใหส้ ตรใี นจวนสกุลหลวิ เสอื ม เสยี ไปดว้ ยพะ่ ยะ่ คะ่ \" นายของเขาอยากแตง่ กบั คนน้อง หากเล่นงานคนพดี ว้ ยขอ้ หาแบบนนั แทนทจี ะไดแ้ ตง่ พวกเชอื พระวงศก์ ลบั จะไมย่ อมรบั สตรสี กุลหลวิ ทกุ รุน่ เสยี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 8 7 อกี \"นนั สนิ ะ ขา้ ลมื นึกไป... เชน่ นนั เจา้ วา่ ขอ้ หาอะไรถงึ จะด\"ี \"เรอื งนีหากจะใหแ้ นบเนียนตอ้ งเป็นไปตามลาํ ดบั ขนั ตอน เรมิ แรกจากขา่ วลอื เรอื งความโหดเหยี ม โมโหรา้ ย อารมณ์ไมม่ นั คง ปูรองเป็นพนื ฐานเอาไว้ หลงั จากนนั ก็ คอ่ ยตอ่ ดว้ ยขา่ วลอื เรอื งทนี างชอื ชอบเกยี วกบั เรอื งลลี บั ไสยศาสตร์ และการบาํ รงุ ความงามดว้ ยวธิ แี ปลกๆ ... ตอ่ ไปใหเ้ ตมิ หลกั ฐานดว้ ยการทาํ ใหน้ างเป็นสตรวี ปิ รติ อาทเิ ชน่ การกนิ เนือสตั วด์ บิ ๆ อยใู่ นสภาพทดี โู หดรา้ ย หมนิ เหมส่ กั หน่อย พอถงึ ตรงนีแลว้ ทา่ นอ๋องจะตอ้ ง ออกมาแกต้ ่างใหน้ าง ทาํ ใหช้ าวเมอื งเหน็ วา่ ทา่ นมใี จ ผกู พนั ธก์ บั นางเพยี งใด...\" \".....\" \"หลงั จากเรอื งซาลงไปเลก็ น้อย ใหท้ ่านอ๋องจดั เลยี งใน ตาํ หนกั เชญิ นางมา ยามนนั ใหน้ างกอ่ คดที าํ คุณไสยใส่ ทา่ น จะตอ้ งเป็นทปี ระจกั ษ์ทงั คนทงั หลกั ฐาน และทา่ น อ๋องจะตอ้ งป่วยอยา่ งทนั ทที นั ใด... พระองคต์ อ้ งปวดใจ มาก แต่เมอื ฟืนแลว้ กย็ งั พยายามแกต้ ่างใหน้ างสารพดั \" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 8 8 \"ทาํ แบบนนั แลว้ เสดจ็ พอ่ จะยอมยกเลกิ ราชโองการหรอื ?\" \"เรอื งนนั ตอ้ งใชข้ า่ วสามดา้ น ดา้ นหนึงคอื ชาวเมอื ง เรอื ง ของคณุ หนูหลวิ จะตอ้ งโจษจนั ยงิ กว่าตอนเป็นเซยี นบุปผา เสยี อกี อกี ดา้ นคงตอ้ งพงึ ลกี ุย้ เฟยพระมารดาของทา่ น อ๋อง ว่ากนั ว่าคนเป็นแมไ่ มอ่ าจทนเหน็ บุตรไดร้ บั ความอ ยตุ ธิ รรม ยามทที า่ นออ๋ งลม้ ป่วยลงคงตอ้ งใหพ้ ระนางเป็น คนสานต่อรอ้ งเรยี นต่อฮอ่ งเต\"้ อนั อ๋องหรตี าลง ไมใ่ ชเ่ ขาไมร่ วู้ า่ พระมารดาหมายตาสตรี สกลุ หยเู อาไวใ้ หเ้ ขา หากใหน้ างรว่ มเล่นงวิ ฉากนีดไี มด่ ี นางอาจจะคา้ นขนึ มา \"อกี ดา้ นเลา่ \" \"อกี ดา้ นคอื หลวิ เฉยี น... คนผนู้ ถี งึ เวลาตอ้ งสละสงิ ใดเพอื รกั ษาตําแหน่งลว้ นกลา้ ทงั สนิ ถงึ เวลาเขายอ่ มหา่ งเหนิ กบั บุตรสาว ทงั ยงั รสู้ กึ วา่ คุณหนูใหญใ่ ชก้ ารไมไ่ ดแ้ ลว้ ทา่ น อ๋องน่าจะยนื ขอ้ เสนอใหเ้ ขา... อาจจะผลกั ดนั ตาํ แหน่งให้ เขา แลกกบั ใหเ้ ขายนื ฎกี าสาํ นึกผดิ และเสนอคุณหนูรอง ใหแ้ ตง่ แทนคณุ หนูใหญ่\" \"....\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 8 9 \"ตงั แตแ่ รกฝ่าบาทเลอื กคุณหนูหลวิ จา้ วเวย่ เพอื ขวางทาง สกลุ หยเู ทา่ นนั ทรงเคยเคารพยกยอ่ งมหาเสนาบดหี ลวิ อกี ทงั หลายปีนีกอ็ มุ้ ชหู ลวิ เฉยี นไวใ้ ชป้ ระโยชน์ไมน่ ้อย ดงั นนั พระองคค์ งไมอ่ ยากแตกหกั กบั สกุลหลวิ งา่ ยๆ ยาม ทหี ลวิ เฉยี นยนื ฎกี ายอ่ มจะเป็นทางลงทดี ที สี ดุ สาํ หรบั ทุก ฝ่าย ถงึ เวลานนั ทา่ นออ๋ งคอ่ ยยนื ฎกี าขอผอ่ นผนั โทษให้ คณุ หนูใหญห่ ลวิ อยา่ งใจกวา้ ง และแสดงทา่ ทยี อมรบั การ ตดั สนิ ใจของฝ่าบาททกุ ประการเทา่ นนั ทาํ เชน่ นพี ระองค์ ยอ่ มไดท้ งั ชอื เสยี งและไดร้ บั ความไวว้ างพระทยั จาก ฮอ่ งเต\"้ \"....\" \"เรอื งเหลา่ นีนบั ว่าใชเ้ วลาและยงุ่ ยากยงิ นกั ... แตจ่ าก เงอื นไขทงั หมดทที า่ นอ๋องเคยตรสั ไว้ กระหมอ่ มทบทวนดู แลว้ เหน็ วา่ แผนนีจะสามารถใชห้ ลบเลยี งปัญหาได้ ครอบคลุมทสี ดุ พะ่ ยะ่ คะ่ \" \"ขา้ รแู้ ลว้ ขอบคุณเจา้ มาก เรอื งนีขา้ ตอ้ งคดิ ใหร้ อบคอบ สกั หน่อย\" \"พ่ะยะ่ คะ่ ... แตร่ ะหว่างทที า่ นอ๋องชงั พระทยั กระหมอ่ ม ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 9 0 ของบงั อาจแนะนําวา่ พระองคค์ วรทาํ ใหค้ ุณหนูหลวิ ไวใ้ จ หรอื หากทําใหน้ างรกั ทา่ นอ๋องอยา่ งหวั ปักหวั ปําไดย้ งิ เป็น การดี แผนการทกุ อยา่ งจะไดง้ า่ ยขนึ อกี หลายสว่ น\" \"ขา้ รแู้ ลว้ \" \"เช่นนนั กระหมอ่ มทลู ลา\" อนั อ๋องมองเปลวไฟในตะเกยี งนงิ ภาพแผนการทเี จาฉุน เซวยี กลา่ วถงึ ไหลผา่ นในจนิ ตนาการของเขาเป็นฉากๆ กอ่ นจะจบลงทภี าพของสตรใี นดวงใจทกี า้ วลงจากเกยี ว หามแปด หลวิ จา้ วอวที ไี ดค้ รองตาํ แหน่งหวางเฟยของเขาจะเป็นสขุ เพยี งใดกนั นะ แมแ้ ผนการเหลา่ นีจะยงุ่ ยากซบั ซอ้ นไปสกั หน่อยแต่หากลงมอื ทาํ แลว้ ยงั ผลตามทตี งั ใจ เช่นนนั ตอ้ ง คมุ้ คา่ แน่ เปลวไฟวบู ไหวเพราะแรงลม แต่การตดั สนิ ใจของอนั อ๋อง กลบั แน่วนิงไมไ่ หวเอนอกี ตอ่ ไป * หกวนั ต่อมาในถงเยยี นมขี า่ วหนงึ ทไี มน่ บั ว่าใหญ่โตแต่ก็ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 9 1 ไมเ่ ลก็ รถมา้ ของคณุ หนูจวนสกลุ หลานมา้ เกดิ พยศขนึ กลาง ตลาด ทาํ เอาวงิ เตลดิ ชนแผงคา้ ขายไปทวั ดที ไี มม่ คี นลม้ ตายเพราะเรอื งนี แต่คุณหนูหลานทอี ยดู่ า้ นในกลบั ไดร้ บั บาดเจบ็ ขาของนางมเี ลอื ดอาบจนกระโปรงทสี วมแดง ฉาน พดู ไปแลว้ น่าเสยี ดายยงิ นกั กอ่ นหน้านีนางเขา้ รว่ มคดั ตวั งานราํ บวงสรวงฟ้าดนิ วา่ กนั วา่ นางเป็นตวั เตง็ ของปีนี ทเี ดยี ว แตพ่ ธิ สี าํ คญั มกี ฎระเบยี บมาก สตรที มี เี ลอื ดออกกอ่ นงานเชน่ นีนบั วา่ ไมเ่ ป็นมงคล ปกติ เพยี งแคร่ ะดมู าโดยเฉพาะในวนั งานกจ็ ะถูกคดั ชอื ออก แลว้ นีถงึ ขนั เลอื ดตกยางออก ทงั ยงั มบี าดแผลบนรา่ งกาย นบั วา่ คณุ หนูหลานผนู้ คี งสนิ วาสนาไดข้ นึ ราํ บวงสรวงไป ชวั ชวี ติ ... คนไดย้ นิ แลว้ ต่างกถ็ อนหายใจ น่าเสยี ดาย... น่าเสยี ดาย... * ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 9 2 ขา่ วเรอื งหลานไฉ่ซนิ ยงั ไปไมถ่ งึ เรอื นจวิ ฮวาของหลวิ จา้ ว เว่ย แต่สงิ ทไี ปถงึ กลบั เป็นเทยี บเชญิ หยกทปี ระดบั อยา่ ง หรหู ราอลงั การ ซ่งมามาเป็นคนนํามนั มาสง่ ทเี รอื นจวิ ฮวาดว้ ยตวั เอง ทงั ยงั กาํ ชบั วา่ ฮหู ยนิ ผูเ้ ฒา่ รอคาํ ตอบจากนางอยู่ หลวิ จา้ วเวย่ รบั เทยี บมาพลกิ ดกู เ็ หน็ วา่ มาจากตาํ หนกั หยง เยวใ่ นวงั หลวง เจา้ ของเทยี บยอ่ มเป็นลกี ยุ้ เฟยผเู้ ป็น เจา้ ของตาํ หนกั แน่ ในเทยี บเขยี นเชญิ ใหน้ างไปเขา้ เฝ้า ลกี ุย้ เฟยในวงั เพอื รว่ มดมธปู หอม ความทะมนึ พาดผา่ นแววตาของหญงิ สาว นางกาํ เทยี บ เชญิ หยกนันเอาไวใ้ นมอื แน่นจนอยากบบี มนั ใหแ้ หลกจน เป็นผยุ ผง ใบหน้างดงามเผยความเยน็ ชา นางขบกราม กลา่ วเสยี งลอดไรฟังอยา่ งเดอื ดดาล ชาตกิ อ่ นเป็นเช่นไร ชาตนิ พี วกมนั กย็ งั เดนิ ทางเกา่ ... \"พวกสวะ... คดิ จะเรมิ กนั แลว้ สนิ ะ\" ------------ [1] เหมนิ เคอ่ : บณั ทติ หรอื คนมคี วามรทู้ ชี นชนั สงู เลยี ง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 9 3 ไวใ้ นจวน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 9 4 แสนชงั # 31. ลกี ้ยุ เฟย งานบวงสรวงฟ้าดนิ ถกู จดั พรอ้ มกบั งานฉลองครบรอบ การกอ่ ตงั ราชวงศ์ ดงั นนั พธิ กี ารจงึ มคี วามเขม้ งวดในทุก ขนั ตอน สตรที ตี อ้ งรว่ มพธิ ไี มใ่ ช่แคน่ างรํา แมแ้ ตน่ าง กาํ นลั สตรที เี ป็นผอู้ นั เชญิ ธง อาหาร เครอื งบวงสรวง ทกุ คนตอ้ งรกั ษาเนือรกั ษาตวั อยา่ งดี กอ่ นวนั งานจะมี เลอื ดออกไมไ่ ดเ้ ดด็ ขาด แมแ้ ต่รอบเดอื นกจ็ ะมไี มไ่ ด้ เพราะถอื เป็นเรอื งอปั มงคล การทมี า้ ของหลานไฉ่ซนิ เกดิ พยศขนึ มากลางตลาด นอกจากจะทาํ ใหน้ างบาดเจบ็ เลอื ดไหลแลว้ ยงั ดบั ฝันของ นางอยา่ งสนิ เชงิ หากเรอื งแผลนีเกดิ ขนึ ในจวนอยา่ งลบั ๆ ยงั หาหนทางปิดบงั ได้ แตน่ ีกลบั เกดิ ทา่ มกลางฝงู ชน คน มากมายเหน็ ว่านางเจบ็ ตวั หลานไฉ่ซนิ โกรธจนลมื เจบ็ นางไมไ่ ดก้ รดี รอ้ งอยา่ งเสยี สตแิ ตก่ ก็ วาดทาํ ลายขา้ วของในหอ้ งไปไมน่ ้อยเพอื ระบาย ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 9 5 โทสะทสี ุมในอก \"ทา่ นพอ่ ทา่ นจะตอ้ งจดั การเรอื งนีใหล้ ูก!\" หญงิ สาวแทบ จะตะโกนใสร่ าชครูหลานดว้ ยความเจบ็ ใจ \"ลกู คดิ วา่ เป็น พวกสกุลหลวิ แน่ พวกมนั คดิ จะขวางไมใ่ หล้ ูกไดข้ นึ ราํ ทา่ นพอ่ ... ท่านตอ้ งระบายแคน้ ใหล้ ูก นงั หลวิ จา้ วอวี นัง หลวิ หว่านอี ไมม่ ตี วั ดสี กั คน!\" \"ไมใ่ ชส่ กลุ หลวิ \" \"อะไรนะเจา้ คะ\" \"พ่อบอกวา่ ไมใ่ ชส่ กุลหลวิ พ่อใหค้ นของเราไปสบื หาตวั คนทาํ ดแู ลว้ \" ราชครหู ลานมสี หี น้าเครง่ เครยี ด เขาหนั มา จอ้ งบุตรอี ยา่ งหนกั ใจ \"หากไมใ่ ชพ่ วกมนั แลว้ เป็นใคร!? ใครทมี นั คดิ ลอบกดั ลกู เช่นนี!?\" \"ไฉ่ซนิ ... ชว่ งนีเจา้ ไดท้ าํ อะไรใหอ้ งคห์ ญงิ ใหญไ่ มพ่ อใจ หรอื ไม?่ \" \"องคห์ ญงิ ใหญ?่ \" หลานไฉ่ซนิ ตวั แขง็ ทอื ราวกลบั ถูกสาป นางหนั ไปมองบดิ าราวกบั ไมเ่ ชอื หู \"...จะเป็นไปได้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 9 6 อยา่ งไร ไมก่ วี นั กอ่ นนางยงั ไปดลู กู ซอ้ มรํา\" \"เชน่ นนั เหตุใดคนขององคห์ ญงิ ถงึ ตอ้ งเลน่ งานเจา้ \" หลานไฉ่ซนิ นิงเงยี บ นางกม้ หน้าลงทบทวนดว้ ยความ สบั สน นางไมเ่ ขา้ ใจวา่ เหตใุ ดองคห์ ญงิ เหมยเจยี วตอ้ งทาํ รา้ ยตน ในเมอื ทผี า่ นมานบั วา่ ความสมั พนั ธส์ นทิ สนมกนั ไมน่ ้อยเลย \"...หรอื ว่านางจะรอู้ ะไร\" เรอื งทหี ลานไฉ่ซนิ อยากเขา้ วงั นนั นบั วา่ รกู้ นั ในสกุลหลาน แตไ่ มไ่ ดแ้ พรง่ พรายออกไปขา้ งนอก นางไมเ่ คยบอกองค์ หญงิ เหมยเจยี วเพราะถงึ จะสนทิ กนั แต่อกี ฝ่ายเป็น พระธดิ าของฮองเฮา นางไมม่ ที างยนิ ดแี น่หากรวู้ า่ หลาน ไฉ่ซนิ คดิ จะตงั ตวั เป็นคแู่ ขง่ กบั มารดาของตน คดิ มาถงึ ตรงนีหลานไฉ่ซนิ กก็ ดั ฟันกรอด กดขม่ ความ หนาวเยอื กในอก กอ่ นจะหนั ไปสบตาบดิ าทมี สี หี น้า เครง่ เครยี ด ยามนียงั ไมไ่ ดก้ า้ วเขา้ วงั หลวงกถ็ กู ดกั อยทู่ ปี ากประตูเสยี แลว้ เสน้ ทางขา้ งหน้าคงไมอ่ าจราบรนื ไดโ้ ดยงา่ ย หลาน ไฉ่ซนิ ตวั สนั ไปดว้ ยโทสะและความหวาดหวนั ใจ นึกกลวั วา่ องคห์ ญงิ ใหญ่จะไมป่ ลอ่ ยนางไปงา่ ยๆ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 9 7 \"ทา่ นพอ่ ขา้ ควรทาํ เชน่ ไรด.ี ..\" * เขา้ วงั คนทกี ระตอื รอื รน้ ทสี ดุ ไมใ่ ชห่ ลวิ จา้ วเว่ยแตก่ ลบั เป็นฮู หยนิ ผเู้ ฒา่ หลวิ หลงั จากรวู้ า่ หลานสาวตอบรบั เทยี บเชญิ ของลกี ุย้ เฟย นางกส็ งั ใหม้ ามาผใู้ หญใ่ นจวนมาทบทวน เรอื งมารยาทในวงั ใหห้ ลวิ จา้ วเว่ยถงึ เรอื นจวิ ฮวา ทงั ยงั สงั สอนเรอื งกรยิ าใหบ้ ่าวของนางอกี ทอด อยา่ งไรเสยี หลวิ จา้ วเว่ยกอ็ อกจากจวนไปเป็นปีๆ ฮูหยนิ ผู้ เฒา่ ยอ่ มไมว่ างใจว่านางจะวางตวั ไดส้ มฐานะ จงึ ใหเ้ หลา่ มามากาํ ชบั นางในเรอื งทคี วรระวงั นานหลายชวั ยามคนจงึ ออกจากเรอื นจวิ ฮวา หญงิ สาวเงยี บขรมึ มองเหลา่ สาวใชท้ ที ุบบา่ ทบุ แขนคลาย ความเมอื ยขบกนั อยา่ งเหมอ่ ลอย \"คุณหนู เขา้ วงั ครงั นีจะเกดิ เรอื งหรอื ไม?่ \" อาหนิงถาม เสยี งซอื ดสู หี น้าไมแ่ จม่ ใสของจา้ วเว่ยกร็ วู้ า่ นีไมใ่ ชเ่ รอื งดี จงึ อดหว่ งไมไ่ ด้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 9 8 \"จะเกดิ อนั ใดขนึ ได้ ลกี ยุ้ เฟยเชญิ ขา้ ครงั แรกกเ็ กดิ เรอื ง คนจะไมจ่ บั ตานางหรอื \" โฉมสะคราญผลยิ มิ ชวนหวั ราว กบั คาํ ถามของอาหนิงช่างไรเ้ ดยี งสา แต่ในใจนางกลบั ไม่ คลายกงั วลลงเลย นางไมก่ งั วลเรอื งหยซู นิ ซนิ ชาตกิ อ่ นกเ็ ป็นเชน่ นี หยซู นิ ซนิ เชญิ นางไปนงั เลน่ ทตี ําหนกั บอ่ ยๆ เพอื ใหน้ างคลายใจ ทาํ ตวั มเี มตตาอารยี ส์ นิทสนมกบั นาง จนสุดทา้ ยถงึ ได้ ตวดั เขยี วเลบ็ ใสน่ างอยา่ งรา้ ยกาจ มาวนั นีกค็ งไมต่ ่าง นีเป็นแค่การเรมิ ตน้ เทยี บเชญิ จะถกู สง่ มาหลงั จากนอี กี หลายครงั ดงั นนั หยซู นิ ซนิ คงไมร่ บี รอ้ นเล่นงานนางตงั แตแ่ รกพบหน้า ทวา่ สงิ ทจี า้ วเว่ยกลวั ไมใ่ ชก่ ารตอ้ งพบหน้ากบั ว่าทแี มส่ ามี แต่เป็นความกงั วลว่าจะพบฮ่องเตอ้ เู่ หอตี แมค้ วามเป็นไปไดจ้ ะน้อยเสยี ยงิ กวา่ น้อย แตว่ งั หลวงคอื ถนิ ของฮ่องเต้ อกี ทงั ตาํ หนกั ของลกี ยุ้ เฟยนนั อยหู่ า่ งจาก ตําหนกั เฉยี นชงิ ของฝ่าบาทเป็นรองแคต่ าํ หนกั คนุ หนิง ของฮองเฮาเทา่ นนั หากเดนิ ไมร่ ะวงั อาจจะกา้ วพลาดได้ หลวิ จา้ วเว่ยไมต่ อ้ งการพบฮอ่ งเตใ้ นเวลานี เพราะมนั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 4 9 9 อาจจะทําใหแ้ ผนการของนางผดิ พลาด หมากทวี างไว้ อาจจะตอ้ งเคลอื นทงั กระดาน ดงั นนั ยามนนี างจะตอ้ งอยู่ หา่ งจากเขาใหม้ ากทสี ดุ แต่หยซู นิ ซนิ สง่ เทยี บมาแลว้ การจะหาขอ้ อา้ งหลบเลยี ง ยอ่ มไมด่ แี น่ ดงั นนั อยา่ งไรนางกค็ งตอ้ งไป แต่ตอ้ งไปดว้ ย ความระมดั ระวงั ทุกฝีกา้ ว หญงิ สาวถอนหายใจเฮอื ก รสู้ กึ ว่าหมากทนี างเตรยี มกล ยทุ ธม์ าอยา่ งยาวนาน ยามนีถงึ เวลาทาํ แตม้ แลว้ ดงั นนั ใครจะตายใครจะอยู่ กข็ นึ อยกู่ บั ว่านับจากนีใครจะเลอื ก เดนิ ทางไหน กอ่ นจะถงึ วนั ลา้ งกระดาน... ไมร่ รู้ ะหว่างทางจะมใี ครตอ้ ง พบกบั หายนะบา้ ง \"เตรยี มชดุ ใหข้ า้ ...ขา้ จะออกไปขา้ งนอกหน่อย\" \"คุณหนูจะไปทใี ดหรอื เจา้ คะ?\" \"ตลาด ...น้าสะใภใ้ กลค้ ลอดแลว้ ขา้ ควรเตรยี มของ รบั ขวญั น้องชาย\" \"ไดเ้ จา้ ค่ะคณุ หนู\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 0 0 * \"...ยามนีสายเกนิ กวา่ จะสรา้ งเขอื นใหญข่ วางแมน่ ําลวั แลว้ แตห่ ากฝ่าบาทต้องการใหพ้ นื ทเี กษตรทงั หมดมนี ําใชจ้ น หมดฤดูโดยทนี ําไมท่ ว่ มหรอื แลง้ กระหมอ่ มคงตอ้ งทลู เสนอใหท้ ําฝายกนั นําชวั คราวตามเสน้ ทางนี\" เนียเถยี นชงิ ใชไ้ มช้ ไี ปบนแผนผงั เสน้ ทางนําทไี หลผา่ นเขต การเกษตร \"ชว่ งนีทางเหนอื มฝี นตกอยบู่ า้ งนบั ว่าเป็น สญั ญาณทดี ี หากฝนตกสมาํ เสมอเช่นนีจนหมดฤดคู งไมม่ ี ปัญหาอะไร... แต่เมอื เทยี บกบั หา้ ปีทผี า่ นมา มเี มอื งทแี ลง้ ฝนอยทู่ กุ ปี ตามเมอื งเหลา่ นีไมอ่ าจปลูกพชื ได\"้ \"หลงั ปีใหมต่ า้ ถงตอ้ งตระเตรยี มเสบยี งใหพ้ รอ้ ม เมอื ง เหลา่ นนั จะตอ้ งทํามผี ลติ ผลหมนุ เวยี นในเมอื งและสง่ เขา้ คลงั หลวง\" ฮอ่ งเตม้ องปลายไมท้ จี ว้ งหยวนหนุ่มชแี ลว้ สา่ ยพระพกั ตรไ์ มพ่ อพระทยั \"ตามจาํ นวนผลผลติ ทฝี ่าบาทต้องการนนั มากกวา่ ทตี า้ ถง ในยามนีเกบ็ เกยี วไดถ้ งึ สามเทา่ เรอื งนีหากจะใหเ้ ป็นไป ไดฝ้ ่าบาทตอ้ งบุกเบกิ คคู ลองและทางนําหมนุ เวยี นเพอื ให้ นําเขา้ สพู่ นื ทกี ารเกษตรไดอ้ ยา่ งทวั ถงึ ... แต่นีเรมิ เขา้ ฤดู ฝนแลว้ หากจะทาํ ใหไ้ ดผ้ ล เรอื งนีฝ่าบาทควรเรง่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 0 1 ดาํ เนนิ การภายในเดอื นนี หากเลยจากนีอาจจะเขา้ สชู่ ว่ ง นําหลาก การสรา้ งฝายและปันนําจะเป็นไปไดย้ าก อกี ทงั ไมท่ นั การณ์\" \"การสรา้ งฝายตอ้ งใชง้ บประมาณ เรอื งเช่นนคี ลงั หลวงไม่ ยอมปลอ่ ยงบใหแ้ น่\" ฮอ่ งเตอ้ เู่ หอตคี รา้ นจะรบกบั เสนาบดี คลงั ไมว่ า่ เรอื งใดทเี อย่ ถงึ งบในคลงั ขนึ มา มกั จะได้ คาํ ตอบว่า 'ไม'่ อยเู่ สมอ เนียเถยี นชงิ คอ้ มกายกลา่ วดว้ ยเสยี งสุภาพ \"การสรา้ งฝาย และทางนําสามารถใชว้ สั ดุในทอ้ งถนิ ได้ อกี ทงั ยามนีมี ทหารปลดระวางกลบั บา้ นอยไู่ มน่ ้อยหมายถงึ แรงงานตาม เมอื งตา่ งๆ ทมี มี ากขนึ หากฝ่าบาทมรี าชโองการลดภาษี ใหแ้ รงงานทชี ว่ ยสรา้ งฝายและขดุ ลอกคคู ลอง เรอื งนี อาจจะไมจ่ าํ เป็นตอ้ งใชเ้ งนิ ในคลงั เป็นการชวั คราว\" ฮอ่ งเตเ้ หลอื บพระเนตรมองสหี น้าไมแ่ สดงอารมณ์ของจว้ ง หยวนคนลา่ สดุ อยา่ งพจิ ารณา บรุ ษุ อนาคตไกลทรี จู้ กั ใช้ สมองทงั ยงั มวี ธิ เี อาตวั รอดรจู้ กั หนกั เบา ไมเ่ หมอื นขนุ นาง ใหมไ่ ฟแรงทปี กตมิ กั จะสดุ โตง่ ไปกบั การทาํ เพอื ราษฎรจน ลาํ เสน้ เพอื นรว่ มงาน หรอื ไมม่ องสถานการณ์ใหก้ ระจา่ ง เนียเถยี นชงิ ผนู้ ีนบั ว่าพระองคค์ ดิ ถกู แลว้ ทดี งึ เขามาไวข้ า้ ง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น