แสนชัง 2

แ ส น ชั ง | 5 5 2 ใหญอ่ ยู่ พระองคไ์ มม่ ที างสนใจพวกนางแน่ เขาตดิ ตามฝ่า บาทมานาน รจู้ กั ฮอ่ งเตด้ กี ว่าตวั เองเสยี ดว้ ยซํา นําหนกั ในใจของฝ่ าบาทนนั ...นกทรงเลยี งของพระองคย์ งั มคี า่ กว่าชวี ติ สตรสี กั นาง * \"เสดจ็ แม\"่ อนั อ๋องเขา้ มาทตี ําหนกั หยงเยวห่ ลงั จากทหี ลวิ จา้ วเวย่ กลบั ไปแลว้ ลกี ยุ้ เฟยกาํ ลงั เอนการอยบู่ นตงั ไดย้ นิ เสยี งเขากแ็ คน่ หวั เราะหึ \"ตอ้ งรบี มาหาขา้ ขนาดนีเชยี วหรอื ?\" นางไมล่ มื ตาขนึ ก็ รบั รไู้ ดถ้ งึ ความคาดหวงั ของโอรส \"เสดจ็ แม่ เรอื งนนั ทา่ นวา่ อยา่ งไร?\" \"พบกนั ครงั เดยี วยอ่ มไมอ่ าจตดั สนิ อะไรไดง้ า่ ยๆ ...คราว เรอื งกองทพั เอยี นเหอนางนับวา่ มนี ําใจชว่ ยเหลอื สกุลหยู เจา้ จําเรอื งนีไดบ้ า้ งหรอื ไม?่ \" อนั อ๋องลําคอแขง็ ทอื ขนึ ... แน่นอนเขาจาํ ได้ แต่นนั ไมเ่ กยี วกบั เรอื งทเี ขาจะกาํ จดั นาง อยดู่ ี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 5 3 \"ลกู ไมม่ วี นั แตง่ กบั นาง ลกู ตอ้ งการยกเลกิ ราชโองการ สมรส หากเสดจ็ แมไ่ มช่ ว่ ย ลกู จะไปกราบทูลเสดจ็ พอ่ เอง\" สนิ เสยี งเปลอื กตาของลกี ยุ้ เฟยกเ็ ปิดขนึ ทนั ที นางจอ้ งอู่เห วนิ ซวนนิงจนอนั อ๋องตอ้ งเป็นฝ่านเสหน้าหลบไป \"ขา้ ปกป้องเจา้ เกนิ ไปสนิ ะ\" นบั ตงั แตเ่ ลก็ จนโตเดก็ คนนี เตบิ โตมาใตป้ ีกของนาง แมจ้ ะอยภู่ ายในวงั หลงั ทแี สน โสมมทสี ดุ เขากลบั ถกู หอ่ หุม่ ดว้ ยฟูกนมิ ไมเ่ คยต้องพบ ภยนั ตรายเหมอื นองคช์ ายองคอ์ นื นางไมเ่ พยี งแตป่ กป้องแตย่ งั กาํ จดั ทกุ เภทภยั อยา่ งไมไ่ ว้ หน้า ตลอดชวี ติ ของเขาเตบิ โตมาราวกบั ไขม่ กุ ในฝ่ามอื ของนาง วนั นีนางถงึ เขา้ ใจวา่ การปกป้องจนเกนิ พอดนี นั ทาํ ใหบ้ ุตรชายหตู าคบั แคบเพยี งใด \"เสดจ็ แม.่ ..\" \"อยา่ ยกเสดจ็ พอ่ ของเจา้ มาขขู่ า้ คนขขี ลาดอยา่ งเจา้ น่ะ หรอื จะไปทลู ฟ้อง สนั ดานเจา้ เป็นเชน่ ไรขา้ เป็นมารดาจะ ไมร่ หู้ รอื ?\" ลกี ยุ้ เฟยแคน่ เสยี งเยย้ หยนั ก่อนจะยกชาขนึ มา จบิ \"ใกลจ้ ะเลอื กรชั ทายาทแลว้ แตเ่ จา้ กลบั วนุ่ วายเรอื งไม่ เป็นเรอื ง\" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 5 4 \"....\" \"แตง่ นางเขา้ ไปก่อนแลว้ คอ่ ยฆา่ กย็ งั ไมส่ าย ขา้ ดนู างวนั นี แลว้ รสู้ กึ ว่ายงั โงอ่ ยบู่ า้ ง เจา้ ไมน่ ่าควบคมุ ยาก\" \"ไมไ่ ด\"้ \"ทาํ ไมไมไ่ ด?้ \" \"....\" \"บอกขา้ สทิ าํ ไมไมไ่ ด้ หึ หรอื สตรนี างนันทเี จา้ อยากแตง่ เขา้ ใจจะขาดจะไมย่ อมแต่งกบั เจา้ หากนางไมไ่ ดเ้ ป็นหวาง เฟย\" ลกี ุย้ เฟยเดาไดอ้ ยา่ งแมน่ ยาํ อนั อ๋องกม้ หน้าลง รอง จากฮ่องเตก้ ม็ แี ต่เสดจ็ แมท่ เี ขาเกรงกลวั ทสี ุด \"เสดจ็ แมน่ างมชี วี ติ น่าสงสาร ทงั ยงั มปี มฝังใจ นางไมย่ อม แตง่ มาเป็นรองใครแน่\" \"ปมฝังใจ ฮ่าๆ\" ลกี ุย้ เฟยแคน่ เสยี งหวั เราะ \"เจา้ ไดย้ นิ สงิ ที ตวั เองพูดอยหู่ รอื ไม่ ปมฝังใจงนั รึ ปมฝังใจวา่ ตอ้ งเป็น ภรรยาเอก หรอื ปมฝังใจว่าจะตอ้ งเป็นพระชายาใหไ้ ดก้ นั เจา้ เคยคดิ หรอื ไม.่ .. หากเป็นสตรที รี กั เจา้ จรงิ นางจะไม่ เสยี งใหเ้ จา้ คดิ แผนอนั ตรายมากมายเพอื นาง แตน่ างจะ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 5 5 ชว่ ยใหเ้ จา้ เดนิ ทางทเี รยี บงา่ ยและปลอดภยั ทสี ดุ ...แต่ง เป็นเชอ่ เฟยแลว้ คอ่ ยเลอื นทหี ลงั กย็ งั ไมส่ าย แต่นางกลบั มปี มงนั หรอื .... ลกู ชายทแี สนโงเ่ ขลาของขา้ หตู าของเจา้ มดื บอดนัก\" \"นางไมใ่ ชค่ นเช่นนนั \" \"งนั รึ เจา้ แน่ใจแลว้ สนิ ะวา่ นางไมไ่ ดร้ กั ตาํ แหน่งอนั อ๋องที ครอบหวั เจา้ มากกว่าตวั เจา้ เคยคดิ ไหมว่าหากไมใ่ ช่ เพราะเจา้ เป็นอนั ออ๋ งนางจะชายตาแลหรอื ไม?่ \" \"เสดจ็ แมท่ า่ นอยา่ คาดเดาสง่ เดชเลย ลูกมใี จใหน้ างและ ลกู เชอื มนั วา่ นางเป็นคนด.ี .. หรอื ตอ่ ใหน้ างไมด่ ลี ูกกย็ นิ ดี รบั ไว้ ลกู รบั นางไดท้ กุ อยา่ ง ลกู เพยี งแคต่ อ้ งการแต่งกบั นางเทา่ นนั \" ลกี ยุ้ เฟยมองอนั อ๋องแลว้ ถอนหายใจยาวเหยยี ด \"เจา้ รู้ หรอื ไมว่ า่ ตําแหน่งหวางเฟยของเจา้ นันวนั หน้าจะ หมายถงึ อะไร?\" \"ลกู ร\"ู้ \"หากนางไมเ่ หมาะสม วนั หน้าขา้ จะเป็นคนทาํ ลายนาง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 5 6 เอง\" \"เสดจ็ แมช่ ว่ ยลกู ดว้ ยนะพะ่ ยะ่ คะ่ \" \"ห.ึ .. เรอื งเชน่ นีไมอ่ าจบุ่มบา่ ม เจา้ กบั ผหู้ ญงิ ของเจา้ ต้อง เกบ็ ความสมั พนั ธเ์ ป็นความลบั ใหม้ ดิ ชดิ ชว่ งนีทาํ ทา่ ที เสน่หาต่อหลวิ จา้ วเวย่ ใหม้ าก อยา่ งน้อยตอ้ งใหค้ นใน เมอื งเหน็ ว่าเจา้ รกั ใครเ่ มตตานางอยา่ งจรงิ ใจ\" \"ลกู ทราบแลว้ \" \"ชว่ งนีขา้ จะเรยี กนางเขา้ วงั บ่อยๆ คงตอ้ งทําตวั สนิทสนม ใหน้ างวางใจเสยี กอ่ น อนาคตจะไดล้ งมอื โดยงา่ ย\" \"เสดจ็ แมท่ รงพระปรชี า\" \"ทาํ เชน่ นีกด็ ี ชว่ งนีเจา้ อยา่ เพงิ พบกบั พวกขนุ นางใหม้ าก นกั อกี ไมน่ านสภาขนุ นางจะมกี ารถวายฎกี าแต่งตงั รชั ทายาท อยา่ ใหฝ้ ่าบาทเจอวา่ เจา้ พวั พนั กบั กลมุ่ ขนุ นาง พระองคไ์ มช่ อบเรอื งเชน่ นนั \" \"ลกู จะระวงั ใหม้ ากพ่ะยะ่ คะ่ \" \"อมื ...\" ลกี ุย้ เฟยปิดตาลงอกี ครงั ในหวั ยงั คดิ วา่ จะทาํ ลาย ชอื เสยี งหลวิ จา้ วเวย่ อยา่ งไรใหก้ ระทบกบั โอรสของนางให้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 5 7 น้อยทสี ดุ อยา่ งไรอนั อ๋องกเ็ ป็นลกู ในไส้ นางรกั และตามใจ เขามาตงั แตเ่ ดก็ จนโต เรอื งชวั รา้ ยอะไรทไี มเ่ คยทาํ เพอื ลกู แค่กาํ จดั สตรนี างเดยี วไมน่ บั วา่ ยากเยน็ อะไร สว่ นสตรที จี ะมาแทนท.ี .. หากไมอ่ ยใู่ นการควบคมุ ของ นาง วนั หน้านางกจ็ ะกาํ จดั ทงิ อกี คน วนั นีเพยี งต้องการให้ บตุ รชายมกี ําลงั ใจยนื หยดั ในชว่ งหวั เลยี วหวั ต่อเทา่ นนั จงึ ตกปากรบั คาํ อนาคตเป็นเรอื งทแี น่นอนเสยี ทไี หน... * ลกึ ลงไปใตพ้ นื ดนิ เมอื งถงเยยี นมเี สน้ ทางลบั ทที อดยาว และแตกแขนงซบั ซอ้ นราวกบั รากไม้ ยากเกนิ ทคี นทวั ไป จะจนิ ตนาการภาพอุโมงคท์ ที อดตวั ยาวเหยยี ดนีได้ สามปี... นบั ตงั แต่ทยี อ้ นกลบั มามชี วี ติ อกี ครงั เนียเถยี นชงิ ได้ เนรมติ อุโมงคใ์ ตด้ นิ นีขนึ มาดว้ ยความอดทนและเป็น ความลบั อยา่ งยงิ ยวด เขาสรา้ งเสน้ ทางมากมายที สามารถทะลไุ ปไดท้ ุกทโี ดยไมจ่ าํ เป็นตอ้ งโผล่ขนึ ไป ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 5 8 ดา้ นบน นอกจากอโุ มงคย์ งั สรา้ งหอ้ งลบั จาํ นวนมาก ทมี ที งั คกุ ทงั ทหี ลบภยั รวมถงึ หอ้ งเกบ็ พษิ และสมนุ ไพรทเี ขาสะสม เอาไว้ ในหอ้ งลบั แหง่ หนึง หลงั จากประตหู นิ เลอื นเปิดออก หวงั เซยี วกไ็ ดเ้ หน็ เจา้ นายของตวั เองกาํ ลงั โยนปลาตวั เลก็ ๆ ลงไปในสระนํา สระหนิ ใตด้ นิ แหง่ นนี บั ว่าพเิ ศษอยบู่ า้ งตรงทนี ําในสระเป็น นําเคม็ ใจกลางแผน่ ดนิ อยา่ งถงเยยี นการขนนําเคม็ มาถงึ ทนี นี นั นอกจากจะตอ้ งใชเ้ งนิ มหาศาลแลว้ คงตอ้ งบา้ บนิ ไมน่ ้อย ซงึ คณุ ชายของเขากลบั ทาํ ใหน้ ําเคม็ เตม็ สระได้ เทา่ นนั ไมพ่ อยงั ขนปลาทอี าศยั อยใู่ นนําเคม็ มาเลยี งดว้ ย ปลารปู ร่างประหลาดทเี หมอื นมคี างบวมดอู ปั ลกั ษณว์ า่ ยวนอยใู่ ตผ้ วิ นําใส มนั รอจนปลาตวั เลก็ ในมอื เนียเถยี นชงิ รว่ งลงไปในผวิ นํากร็ บี ว่ายมาแยง่ ชงิ อาหารกนั ทงั ฝงู หวงั เซยี วยนื มองมนั เงยี บๆ ไมค่ ดิ จะเขา้ ไปยงุ่ กบั มนั เหมอื นเนียเถยี นชงิ เจา้ นายเขาเป็นราชาแหง่ พษิ สตั วท์ ี เอามาเลยี งกม็ แี ต่สตั วพ์ ษิ ทงั นนั หากแตะตอ้ งสุม่ สสี มุ่ หา้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 5 9 อาจจะตายไมร่ ตู้ วั แตเ่ ดมิ บดิ าเขารบั ใชบ้ ดิ าของเนียเถยี นชงิ ตวั เขาเองกเ็ ลย ไดต้ ดิ ตามบดิ าของเนยี เถยี นชงิ ดว้ ย จนอดตี ประมขุ ตาย เขาเป็นคนเดยี วทตี ดิ ต่อกบั เนียเถยี นชงิ แต่นานหลายปี คณุ ชายทบี วชอยกู่ ย็ นื ยนั ว่าจะไมก่ ลบั เขา้ สาํ นกั แตเ่ มอื สามปีกอ่ น จๆู่ คณุ ชายกเ็ ปลยี นใจ เนียเถยี นชงิ ไมไ่ ดป้ ิดบงั เขาเรอื งนมิ ติ ทงั ยงั เลา่ ใหฟ้ ังถงึ เรอื งเหนือธรรมชาตทิ หี วงั เซยี วไดย้ นิ แลว้ กไ็ มก่ ลา้ เปิด ปากเลา่ ต่อกบั ใครเพราะคนคงหาวา่ เขาบา้ แต่เขากลบั เชอื อยา่ งหมดหวั ใจวา่ เจา้ นายของเขาเลา่ เรอื งจรงิ เพราะ หากใครไดอ้ ยใู่ กลบ้ ุรษุ ผนู้ ียอ่ มรสู้ กึ ไดเ้ ลยวา่ เขาไม่ ธรรมดา ...ไมเ่ หมอื นกบั คนทวั ๆ ไป บางครงั ความน่าเกรงขามของ เขายงั เหนือกว่าฮ่องเตเ้ สยี ดว้ ยซํา ยามทเี ขาจดจอ่ อยกู่ บั การสกดั พษิ นนั หวงั เซยี วมกั จะเหน็ ภาพของมารรา้ ยทนี ่า กลวั จนชวนใหข้ นหวั ลกุ ความแขง็ กรา้ วเยน็ ชาและ โหดเหยี มของเนียเถยี นชงิ ไมใ่ ช่สงิ ทใี ครอยากลมิ ลองแน่ \"ว่ามา\" นานทเี ดยี วกวา่ ชายหนุ่มในชดุ สเี ทาเขม้ จะวางมอื ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 6 0 จากการใชอ้ าหารปลาปักเป้าแลว้ เอย่ ปากกบั คนสนิท \"พวกสกุลเฉนิ กาํ ลงั จะสง่ ทหารลบั หญงิ ไปซอื ฟังแลว้ ขอรบั \" หวงั เซยี วรายงานขา่ ว ควิ เขม้ ขมวดเขา้ หากบั แวบหนึงกอ่ นจะคลายออก \"พวกที ชอบมดุ ใตก้ ระโปรงสตรี ยงั ไงกย็ งั คงสนั ดานเดมิ ไม่ เปลยี น\" เขากลา่ วพลางเชด็ มอื กบั ผา้ \"พวกเขาใชใ้ บหน้า ของนางหรอื ?\" หวงั เซยี วยมิ แหย แคค่ าํ วา่ 'นาง' กร็ แู้ ลว้ วา่ เจา้ นายไม่ พอใจกบั เรอื งนี \"ขอรบั \" \"ห\"ึ เนียเถยี นชงิ กระตุกมกุ ปาก กม้ มองปลาปักเป้าทวี า่ ยวนอยใู่ นสระหนิ เงยี บๆ \"คณุ ชายจะใหข้ วางหรอื ไมข่ อรบั ?\" \"ไมจ่ าํ เป็น... ต่อใหพ้ วกมนั ทาํ ไดจ้ รงิ ๆ สดุ ทา้ ยกไ็ มไ่ ดต้ าย ด\"ี ไมใ่ ชว่ ่าเขาไมอ่ ยากปกป้อง แต่เรอื งนีไมใ่ ช่โจทยข์ อง เขา คนทจี ะจดั การจงึ ไมใ่ ชต่ วั เขา ยกเวน้ แต่วา่ ภยั จะถงึ ตวั หลวิ จา้ วเว่ย เชน่ นนั เขาจะกําจดั พวกมนั ใหส้ นิ ซาก นางเองกค็ งไมช่ อบใหเ้ ขายมุ่ ยา่ มไปทุกเรอื ง สตรผี นู้ นั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 6 1 ชมชอบการลงมอื ดว้ ยตวั เองและหยงิ ทระนง เขาชว่ ยเรอื ง เลก็ ๆ น้อยๆ ไมใ่ หน้ างรไู้ ด้ แตเ่ รอื งใหญๆ่ หากนางไมข่ อ เขาจะไมย่ นื มอื ไปสอดแน่ เหยอื เป็นของนาง ความแคน้ เป็นของนาง ดงั นนั การแก้ แคน้ จงึ เป็นของนางดว้ ยเชน่ กนั \"คุณชาย... ทา่ นเคยบอกวา่ จะไมเ่ ขา้ หาคุณหนูหลวิ ไมใ่ ช่ หรอื แตเ่ หตุใดถงึ ไปพบนางเล่า?\" หวงั เซยี วสงสยั วนั กอ่ นทรี า้ นเครอื งประดบั ตามจรงิ ยงั ไมถ่ งึ วนั นบั รบั ตามที รา้ นแจง้ มา แต่พอคณุ ชายรวู้ า่ คุณหนูหลวิ จะไปทรี า้ นกร็ บี ไปดกั รอทนี นั ชา่ งต่างจากทเี คยพดู ว่าควรจะหา่ งจากนาง จรงิ ๆ เนียเถยี นชงิ ปรายตามองหวงั เซยี วทถี ามซอกแซก่ กอ่ นจะ ตอบอยา่ งตรงไปตรงมา \"ขา้ คดิ ถงึ นางเกนิ ไป\" หวงั เซยี วอา้ ปากคลา้ ยจะพดู อะไรแต่กพ็ ดู ไมอ่ อกเมอื ได้ ยนิ คํานนั คณุ ชายของเขาชา่ งเถรตรงจรงิ ๆ เชน่ นีคงนบั ไดว้ า่ แพใ้ จตนเองเสยี แลว้ คราวกอ่ นใครกนั ทบี อกว่าตนเองมอื เปือนเลอื ดไมใ่ ชค่ นที นางศรทั ธาแลว้ กลวั จะทาํ ใหน้ างผดิ หวงั เพยี งไมก่ วี นั ก็ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 6 2 หาเรอื งไปพบหน้าจนได.้ .. พษิ รกั หนอพษิ รกั ... หวงั เซยี วคดิ อยคู่ รหู่ นึงจงึ ซกั ต่อ \"เรอื งทที า่ นเคยเลา่ ... ชาตกิ อ่ นทที า่ นตายไปในอาราม ไมใ่ ชว่ า่ เป็นแบบขา่ วลอื หรอื ...ทา่ นรกั นางตงั แตต่ อนนนั ?\" \"ผดิ แลว้ \" เนียเถยี นชงิ หวั เราะ \"ตอนนนั ขา้ มแี ตค่ วาม เมตตา จติ ใจไมไ่ ดม้ กี เิ ลสตณั หา ตอนทพี บนางมแี ต่ ความรสู้ กึ สงสารเหน็ ใจ นางไรท้ พี งึ และน่าเวทนาขา้ จงึ ยนื มอื เขา้ ชว่ ยเหลอื \" \"แลว้ เหตุใดทา่ นถงึ ดรู กั ใครล่ กึ ซงึ กบั นางถงึ เพยี งนี หาก ชาตกิ อ่ นทที า่ นเลา่ มาเป็นจรงิ ชาตนิ ีทา่ นทมุ่ เทขนาดนี เพราะอะไร?\" หากไมไ่ ดร้ กั กนั มากอ่ นทคี ุณชายทําอยทู่ กุ วนั นีมนั จะไมม่ ากเกนิ ไปหรอื หลงั จากสงั เกตมานานหวงั เซยี วมนั ใจแลว้ ว่าเนยี เถยี นชงิ ทําหลายสงิ กเ็ พอื รอหลวิ จา้ วเว่ย แมแ้ ตก่ ารกลบั เขา้ สาํ นกั กอ่ ตงั หอต่างๆ หรอื การ สอบจว้ งหยวน ลว้ นเพอื สตรผี นู้ นั ทงั สนิ หากไมร่ กั มากอ่ นมหี รอื จะลงแรงมากมายเพยี งนี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 6 3 ตาคมตวดั ขนึ มองคนสนิท ชายหนุ่มถอนหายใจยาวกอ่ น จะสอดมอื ลงไปใตน้ ําเยน็ ควา้ ตวั ปลาทผี วิ หนงั เคลอื บไป ดว้ ยพษิ ขนึ มาเป็นๆ \"เจา้ คดิ วา่ ขา้ กบั นางผกู พนั กนั มาแค่ ชาตเิ ดยี วหรอื ?\" เขาแค่นเสยี ง ดวงตาคมจบั จอ้ งปลาทดี นิ พลา่ นอยใู่ นมอื ก่อนจะลูบผวิ ทมี เี มอื กเคลอื บของมนั เบาๆ \"...ชะตาคนเราพนั เกยี วกนั ดงั เกลยี วเชอื ก บางทขี า้ อาจจะ ตามนางมาเป็นสบิ ๆ ชาตแิ ลว้ กไ็ ด\"้ \"คุณชาย ทา่ นไมไ่ ดล้ อ้ ขา้ เลน่ ใชห่ รอื ไม\"่ แคบ่ อกวา่ กลบั มาเกดิ ใหมก่ เ็ หลอื เชอื พอแลว้ คราวนียงั มหี ลายภพ ชาตทิ งั ยงั มอี ภนิ ิหารเพมิ เตมิ เขา้ มาอกี หวงั เซยี วรสู้ กึ วา่ เกนิ กวา่ จะรบั จรงิ ๆ เนียเถยี นชงิ หวั เราะ ก่อนจะเลกิ ควิ เอ่ยอยา่ งยยี วน \"เจา้ นี เชอื คนงา่ ยจรงิ ๆ\" \"โธ่ คณุ ชาย ทา่ นพดู เสยี เป็นจรงิ เป็นจงั ขา้ กน็ กึ ว่าทา่ นพดู เรอื งจรงิ \" หวงั เซยี วลบู อกเมอื เหน็ วา่ เจา้ นายคลา้ ยจะเลา่ เรอื งโกหกเท่านนั ชายหนุ่มสา่ ยหน้าอยา่ งละเหยี ใจกบั คนสนทิ แตเ่ มอื หนั กลบั ไปยงั ทศิ ทหี วงั เซยี วมองไมเ่ หน็ สหี น้า ดวงตาของเขา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 6 4 กว็ าววบั ขนึ มา รอยยมิ หุบหาย มแี ตค่ วามถมงึ ตงึ และ ความเยน็ ชาลาํ ลกึ ยากจะหยงั * การซอ้ มราํ ผา่ นมาจนถงึ สปั ดาหส์ ดุ ทา้ ยแลว้ หลวิ จา้ วเว่ย ยงั คงเป็นคนพาหลวิ หวา่ นอไี ปทสี าํ นกั สงั คตี เพอื ฝึกซอ้ ม เป็นประจาํ หญงิ สาวพาน้องสาวมาถงึ กม็ กั จะแยกตวั ไป นงั ทโี ต๊ะหนิ กนิ ขนมจบิ ชาเฝ้ามองพวกนางรา่ งรํากนั อยู่ บนโรงฝึกทยี กพนื เปิดดา้ นขา้ งโลง่ ในบรรดาสตรที รี ว่ มฝึกซอ้ มเหน็ อยวู่ า่ ฝีมอื ของหลวิ หวา่ น อกี า้ วหน้าขนึ เหนอื กวา่ คนอนื มาก ตลอดมาครฝู ึกมกั มคี าํ ชมใหน้ างเสมอๆ มองผวิ เผนิ คงคดิ วา่ นางมคี วามตงั ใจ และเป็นคนทพี ฒั นาได้ แตค่ วามจรงิ แลว้ หลวิ จา้ วเว่ยกระ จา่ งดี น้องหา้ ของนางเป็นคนฉลาด นางไมค่ ดิ จะเผยความโดด เดน่ เป็นเลศิ อยา่ งหลานไฉ่ซนิ เพราะหวงั จะเอาใจพวก อาจารยท์ สี อนราํ และถอื เป็นการผกู มติ รกบั เพอื นทซี อ้ มราํ ดว้ ยกนั การแสดงฝีมอื สงู ตงั แต่เรมิ จะทาํ ใหร้ ะดบั ของนาง สงู กว่าผอู้ นื มากเกนิ ไป สตรพี วกนนั จะจอ้ งนางเป็นศตั รู ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 6 5 มากกว่ามติ ร แตห่ ากระดบั พอๆ กนั กบั คนอนื พวกนาง กลบั ไมร่ ะแวง หลวิ หวา่ นอเี ลน่ ละครเกง่ ยามนีอาจารยท์ สี อนกช็ นื ชม นาง เพอื นทฝี ึกซอ้ มดว้ ยกนั กเ็ อาใจชว่ ยนาง นบั วา่ นาง กลายเป็นขวญั ใจของคนในสาํ นักสงั คตี ไปแลว้ แตถ่ งึ อยา่ งนนั คนทวี างตวั มนั ใจวา่ จะไดร้ าํ กลบั เป็นหลวิ จา้ วอวี นางเชดิ จมกู มองผอู้ นื ดว้ ยหางตาตลอดเวลา พอ ไมม่ หี ลานไฉ่ซนิ แลว้ กค็ ลา้ ยกบั ว่าสาํ นกั สงั คตี อยใู่ ตฝ้ ่าเทา้ นาง ไมม่ ใี ครหน้าไหนชว่ งชงิ ตําแหน่งของนางไดอ้ กี ดู แลว้ โอหงั ยงิ นกั \"คุณหนูใหญ่หลวิ \" \"อาจารยเ์ ซยี \" หลวิ เจา้ เว่ยประคองมอื คํานับสตรสี งู วยั ที เดนิ เขา้ มาทกั \"เชญิ ดมื ชาดว้ ยกนั ก่อนสเิ จา้ คะ่ \" \"รบกวนคุณหนูแลว้ \" อาจารยเ์ ซยี ผนู้ ีอดตี กเ็ คยเป็นสตรี ผนู้ ําราํ บวงสรวง นางมชี อื เสยี งมากเรอื งการรา่ ยราํ จนฝ่า บาทใหน้ างเขา้ มาเป็นครฝู ึกทกี องสงั คตี หลวง อกี ทงั ชน ชนั สงู ไมน่ ้อยทมี กั จะเชญิ นางไปสอนคณุ หนูในจวนของ ตน ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 6 6 อาจารยเ์ ซยี นังลงทฝี ังตรงขา้ ม อาเจนิ เขา้ มารนิ นําชาให้ นางก่อนจะถอยฉากออกไป หลวิ จา้ วเวย่ ไมไ่ ดเ้ ปิดบท สนทนา คนทงั สองหนั ไปมองโรงฝึกทสี ตรที งั หลายกําลงั รา่ ยราํ พรอ้ มกนั อยเู่ งยี บๆ \"เจา้ ว่าสตรนี างใดเหมาะสมทสี ดุ สาํ หรบั การราํ บวงสรวง\" จๆู่ อาจารยเ์ ซยี กถ็ ามขนึ หญงิ สาวปรายตามองครฝู ึกชรา เลก็ น้อยก่อนจะเผยยมิ หวาน \"ขา้ ดแู ลว้ หากเป็นฝีมอื การรา่ ยราํ ยอ่ มต้องเป็นน้องหา้ ของ ขา้ หลวิ หว่านอี แมจ้ ะมบี างชว่ งทดี ขู าดพลงั ไปบา้ งแต่ นบั วา่ ดที สี ดุ ในบรรดาพวกนาง\" หลวิ จา้ วเวย่ วจิ ารณ์อยา่ ง ตรงไปตรงมา \"คุณหนูใหญห่ ลวิ มคี วามรเู้ รอื งระบําด\"ี \"เพยี งแต่เคยฝึกมาบา้ งเท่านนั \" \"เจา้ ราํ บูชาฟ้าดนิ เป็นหรอื ?\" อาจารยเ์ ซยี เลกิ ควิ อยา่ ง แปลกใจ \"เคยฝึกเอาไวบ้ า้ งเจา้ คะ่ \" \"เชน่ นนั เหตุใดไมล่ งแขง่ ดว้ ยเล่า\" หากโฉมสะคราญผนู้ ีลง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 6 7 แขง่ การตดั สนิ คงไมย่ ากเลยแมแ้ ต่น้อย \"จวนขา้ มนี ้องสาวสองคนลงแขง่ แลว้ ใหข้ า้ ลงอกี คนคงไม่ เหมาะสมนัก\" \"นนั สนิ ะ... แลว้ น้องรองของเจา้ เลา่ ไมค่ ดิ วา่ นางทาํ ไดด้ ี หรอื ?\" อาจารยเ์ ซยี เอ่ยอยา่ งเสยี ดายกอ่ นจะกลบั วกไป เรอื งเดมิ \"เรอื งทา่ ทางนางทาํ ไดด้ ี แต่สหี น้ากบั ความรสู้ กึ นันนาง ควบคุมไมไ่ ด้ ทา่ นดเู อาเถอะเวลานางระบาํ นางจะยมิ ตลอดเวลา การราํ บชู าฟ้าดนิ มที งั ความแขง็ กรา้ ว โศกเศรา้ อ่อนโยน แตน่ างกลบั ยมิ อยอู่ ยา่ งนนั ... น้องรอง ของขา้ ผนู้ เี หมาะสมกบั การระบําทมี จี งั หวะสดชนื สนุกสนาน หากมเี พลงเชน่ นนั ถงึ จะเป็นทขี องนาง\" \"ฮ่าๆ คุณหนูใหญ่หลวิ ช่างพดู ตรงไปตรงมา\" อาจารยเ์ ซยี ปรบมอื หวั เราะอยา่ งชอบใจ \"ขา้ เพยี งแตพ่ ูดไปตามเนือผา้ ความจรงิ ตอ้ งให้ อาจารยเ์ ซยี ชแี นะอกี มาก\" \"...แลว้ ในพวกนางเจา้ ว่าคนไหนลกั ษณะดที สี ดุ \" ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 6 8 \"ลกั ษณะดหี รอื เจา้ คะ?\" คําเรยี ก 'ลกั ษณะด'ี นีหลวิ จา้ ว เวย่ เคยไดย้ นิ คนใชแ้ ตก่ บั ชา้ งมา้ ไมเ่ คยไดย้ นิ เอามา อธบิ ายถงึ คนดว้ ยกนั จงึ งนุ งงไมน่ ้อย \"ใชล่ กั ษณะด.ี .. เจา้ คงเคยไดย้ นิ เรอื งสตรนี ําโชคกระมงั การคดั เลอื กพวกนางทใี ชท้ งั เวลาตกฟาก ตรวจดวงชะตา ทงั ตรวจตําหนิ กเ็ พอื หาสตรที ใี กลเ้ คยี งกบั สตรนี ําโชคผู้ นนั \" ไดย้ นิ อาจารยเ์ ซยี พูดแลว้ รอยยมิ บนใบหน้าของหลวิ จา้ ว เวย่ กค็ อ่ ยๆ จางหาย เรอื งสตรนี ําโชคนบั เป็นตํานานอยา่ ง หนงึ ในแควน้ ตา้ ถง ชว่ งทมี กี ารรบพงุ่ และกอ่ ตงั แควน้ ผนู้ ําตระกลู อ่ใู นตอนนนั ไดใ้ หน้ กั พรตชอื ดงั ตรวจดวงชะตา คนในสกุล ปรากฎวา่ พวกเขาจะมเี คราะหใ์ หญ่ วธิ แี กไ้ ข คอื การชบุ เลยี ง 'สตรนี ําโชค' เอาไวใ้ นบา้ น สตรนี ําโชคนีจะตอ้ งเป็นคนทมี ชี ะตาส่งเสรมิ ผคู้ น เป็น ผนู้ ําโชคลาภและความรงุ่ เรอื งมาสตู่ ระกลู นนั ๆ ทงั ยงั เป็น ตวั รบั เคราะหท์ คี อยกนั อนั ตรายใหอ้ อกหา่ งจากคนใน ตระกลู เรอื งพวกนีคงไมม่ ใี ครเชอื หากสกุลอู่ไมไ่ ดค้ รองบงั ลงั ก์ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 6 9 ทงั ทใี นยามนนั สกลุ เฉนิ นบั ว่ามอี ํานาจมากทสี ดุ แต่สกุลอู่ที เป็นสกลุ บณั ฑติ กลบั ไดเ้ ป็นฮอ่ งเต้ คนคดิ วา่ สว่ นหนึง เพราะพวกเขาเลยี งสตรนี ําโชคเอาไว้ เวลาต่อมาตาํ นานนีกลายเป็นจดุ กําเนิดความทกุ ขร์ ะทม ของสตรมี ากมาย พวกชนชนั สงู หลายจวนใชข้ อ้ อา้ งเรอื ง สตรนี ําโชคฉุดครา่ ลูกเมยี ผอู้ นื ไปกกั ตวั ไวใ้ นจวน ทงั ยงั ทาํ ราวกบั พวกนางเป็นนางบาํ เรอ ขม่ เหงรงั แกกนั นอกจากนนั บุรษุ ในจวนไมว่ า่ ใครกส็ ามารถระบายความ ใครก่ บั สตรนี ําโชคได้ ดว้ ยขอ้ อา้ งวา่ ตอ้ งใกลช้ ดิ นางให้ มากเพอื จะไดก้ ลนิ อายโชคลาภ สตรผี หู้ นึงทไี มใ่ ชโ่ สเภณี ตอ้ งรว่ มหลบั นอนกบั ผชู้ ายทงั ตระกลู เพยี งเพราะวนั เวลาตกฟากของนางเป็นมงคล แทจ้ รงิ แลว้ นนั กลบั กลายเป็นขอ้ อา้ ง สตรนี ําโชคอะไรกนั เดรจั ฉานพวกนนั เพยี งตอ้ งการทรี ะบายความใครก่ อ็ า้ ง เรอื งสตรนี ําโชค พาสตรที ไี มร่ อู้ โิ หน่อเิ หน่กลบั จวนมาเป็น กระถางรองรบั อารมณ์ เรอื งนีไมว่ า่ ไดย้ นิ กคี รงั ชา่ งชวนใหผ้ คู้ นหดหู่ แตย่ งั ดที เี รอื งพวกนนั ดาํ เนนิ อยไู่ ดไ้ มน่ าน เกดิ มบี ดิ าของ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 7 0 สตรผี หู้ นึงทถี กู ฉุดไปเจบ็ แคน้ จนทนไมไ่ หว เขาวางแผน ฆา่ บุตรชายสายตรงของตระกลู ทฉี ุดลูกสาวของเขาไปขม่ เหง ในยามนนั โอรสสวรรคไ์ มไ่ ดส้ งู สง่ เกนิ เออื มอยา่ งทกุ วนั นี เพราะเพงิ ผา่ นศกึ สงครามไปไมน่ าน สกลุ อู่ยงั คงเป็น มนุษยเ์ ดนิ ดนิ ในสายตาผคู้ นอยู่ อกี ทงั ตระกลู ทงั เจด็ กย็ งั อยคู่ รบ ฟ้าจงึ ไมไ่ ดถ้ กู ยกขนึ สงู ความแคน้ ของผเู้ ป็นพอ่ เมอื ระบายเสรจ็ เขากเ็ ดนิ ไปตี กลองรอ้ งทุกข์ แจง้ ความว่าตนเพงิ ฆา่ คนและป่าวประกาศ ว่าเหตใุ ดตนถงึ ฆา่ คน เรอื งของสตรนี ําโชคนนั มาจากสกลุ อู่เป็นตน้ กาํ เนิด ยามนี ถูกคนเป็นพ่อทคี งั แคน้ คบั อกประกาศความผดิ กย็ งิ ทาํ ให้ อํานาจสกุลอู่สนั คลอน ราษฎรมใี ครไมร่ บู้ า้ ง ในยามนนั พวกเขากาํ ลงั พยายามรวบรวมความเคารพศรทั ธาจาก ผคู้ น แตก่ ลบั กลายเป็นขม่ เหงประชาชนเช่นนีไมใ่ ชเ่ รอื งดี ไมเ่ พยี งแต่ป่าวประกาศอยนู่ านครงึ วนั ผเู้ ป็นพอ่ ผนู้ นั เลอื กจะปาดคอตายหน้ากลองรอ้ งทกุ ขเ์ ป็นทสี ะเทอื นใจ ผคู้ นอยา่ งยงิ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 7 1 ฮ่องเตใ้ นเวลานนั ตอ้ งรบี ประกาศกฎหมาย หา้ มการฉุด ครา่ สตรี บงั คบั คนมาเป็นตวั นําโชคในจวนอกี เรอื งราวถงึ ไดซ้ าลงไป นานหลายชวั คนเรอื งของสตรนี ําโชคกลายเป็นตํานาน ราษฎรคงลมื เลอื นไปแลว้ แต่ในหมชู่ นชนั สงู ยงั คงมอี ยแู่ ต่ ทาํ กนั อยา่ งลบั ๆ และไมไ่ ดท้ ารุณโหดรา้ ยแบบในอดตี โดยมากจะเป็นการผกู ชะตาของคนในจวนทเี จบ็ ป่วย หากเลยี งคนทมี ชี ะตาเกอื หนุนไวใ้ กลต้ วั กจ็ ะหายดี เหน็ จา้ วเว่ยมสี หี น้าไมด่ อี าจารยเ์ ซยี จงึ กลา่ วขนึ \"สตรที รี าํ บวงสรวงฟ้าดนิ สาํ หรบั คนสกุลอ่กู ค็ อื ตวั แทนของสตรนี ํา โชค พวกเขายงั คงพยายามเฟ้นหาสตรผี นู้ นั อยทู่ กุ ปี\" หลวิ จา้ วเวย่ ยกมมุ ปาก ...ตามหาสตรที จี ะทาํ ใหพ้ วกเขา ไดเ้ ป็นฮอ่ งเต้ต่อไปงนั หรอื \"คนแบบนนั รอ้ ยปีจะมสี กั คน\" \"ใชไ่ หมเลา่ เราถงึ ทาํ ไดแ้ คห่ าสตรที มี คี วามสามารถและ ลกั ษณะดที สี ดุ ใกลเ้ คยี งกบั สตรนี ําโชคตวั จรงิ มากทสี ดุ เทา่ นนั \" \"สตรนี ําโชคตวั จรงิ หรอื เจา้ คะ?\" จา้ วเวย่ แปลกใจ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 7 2 \"ขา้ หมายถงึ สตรนี ําโชคคนแรกทสี กุลอูเ่ ลยี งไวช้ ว่ งกลยี คุ อยา่ งไรเลา่ คนทมี โี ชคชะตาเกอื หนุนผอู้ นื จนเขาได้ กลายเป็นเชอื พระวงศเ์ ชน่ นีไมน่ บั ว่าเป็นสตรนี ําโชคตวั จรงิ หรอื \" \"นนั สนิ ะเจา้ คะ\" พดู ถงึ ตรงนีกเ็ งยี บไปอกี อดึ ใจ นบั วา่ สกลุ อู่ในยามนนั โชคดจี นน่าประหลาดใจจรงิ ๆ ทงั ที ไมไ่ ดเ้ ป็นสกุลทหารแตส่ ุดทา้ ยกลบั ไดบ้ ลั ลงั กไ์ ปครองทงั ยงั สบื ทอดกนั มาเป็นรอ้ ยๆ ปีไดอ้ ยา่ งมนั คง หากจะบอก วา่ ไมม่ เี รอื งของโชคลาภเขา้ มาเกอื หนุนคงไมม่ ใี ครเชอื \"ใกลถ้ งึ วนั คดั เลอื กแลว้ น้องสาวของเจา้ คงตนื เตน้ กนั น่าด\"ู อาจารยเ์ ซยี ยกยมิ คาํ วา่ ตนื เตน้ นีคงตอ้ งแทนทดี ว้ ย คาํ วา่ ฟาดฟันกนั มากกว่า ซงึ หลวิ จา้ วเว่ยกเ็ ขา้ ใจความใน \"ยอ่ มเป็นธรรมดา ตวั ขา้ เองกย็ งั ตนื เตน้ แทนพวกนางเลย เจา้ คะ่ ถงึ วนั สอบพวกนางแตล่ ะคนคงแสดงฝีมอื กนั เตม็ ท\"ี \"เชน่ นนั กด็ แี ลว้ คนมฝี ีมอื ฟ้าดนิ ตอ้ งช่วยสง่ เสรมิ แน่\" หลวิ จา้ วเวย่ ยกชาขนึ จบิ บางๆ แลว้ ถามหญงิ ชรา ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 7 3 \"อาจารยเ์ ซยี มตี วั เลอื กในใจแลว้ หรอื ยงั เจา้ คะ\" หญงิ ชราเพยี งแต่ยมิ ตอบแต่ไมก่ ลา่ วอะไรออกมา จา้ วเว่ย ไมถ่ ามซําเพราะคอ่ นขา้ งแน่ใจวา่ พวกครฝู ึกคงเลอื กหลวิ หวา่ นอี โฉมสะคราญครนุ่ คดิ พลางลบู ถว้ ยชาในมอื กอ่ นจะหนั ไป ยมิ ใหห้ ลวิ หว่านอที เี พงิ ไดห้ ยดุ พกั นางกาํ ลงั มองมาทหี ลวิ จา้ วเวย่ และอาจารยเ์ ซยี ดสู หี น้าคงคาดหวงั วา่ หลวิ จา้ วเว่ ยจะกลา่ วสง่ เสรมิ นางกบั ครูฝึกแน่ๆ ไมใ่ ชแ่ ค่หลวิ หวา่ นอที คี ดิ เชน่ นนั หลวิ จา้ วอวกี เ็ หน็ เรอื งนี อยกู่ บั ตา ยงิ เหน็ ว่าหลวิ หว่านอรี บี วงิ อยา่ งรา่ เรงิ ตรงไปหา อาจารยเ์ ซยี กบั หลวิ จา้ วเวย่ นางกย็ งิ คดิ ไปไกลถงึ ว่าคน พวกนีคงรว่ มมอื กนั แน่แลว้ หลวิ จา้ วอวแี ยกตวั ไปยงั ศาลาอกี ทาง ทนี นั ป้าสะใภข้ อง นางรออยู่ หลงั จากทนี างตอ้ งมาสาํ นกั สงั คตี ตวั คนเดยี ว มารดากก็ ลบั ไปทสี กลุ เจนิ ขอใหฮ้ หู ยนิ ผเู้ ฒา่ สกลุ เจนิ ชว่ ย สนับสนุนนาง ดงั นนั ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ จงึ สงั ใหล้ ูกสะใภม้ าออก หน้าดูหลวิ จา้ วอวที นี ี ไมใ่ หใ้ ครกดขม่ นางได้ เจนิ ป๋ ายฮหู ยนิ เหน็ หลวิ จา้ วอวหี น้างอตรงมาหากแ็ ปลกใจ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 7 4 นกั \"เกดิ อะไรขนึ เหตุใดทําหน้าเชน่ นนั \" \"ทา่ นป้าดพู วกนางส\"ิ หลวิ จา้ วอวพี ยกั พเยดิ ไปทางโต๊ะ หนิ ทหี ลวิ จา้ วเวย่ นงั \"หลานว่าพวกนางคงสมคบกนั เตรยี มจะโกงการแขง่ ครงั นีแลว้ \" \"โถ เดก็ โง่ พวกนางโกงไดแ้ ลว้ เราจะโกงไมไ่ ดห้ รอื มอี นั ใดทเี จา้ ตอ้ งกลวั เจา้ ยงั มสี กุลเจนิ หนุนหลงั อยู่ แค่ลูกอนุ คนหนึงไมม่ สี ทิ ธมิ าเทยี บเคยี งเจา้ ไดห้ รอก\" ป๋ ายซู่องิ ยก ผา้ เชด็ หน้าขนึ ปิดปากหวั เราะกอ่ นจะลบู ไหลห่ ลวิ จา้ วอวี ปลอบนางใหใ้ จเยน็ \"ทา่ นป้าพดู จรงิ ๆ นะ ขา้ ไมย่ อมแพน้ งั หว่านอนี ะ\" \"แน่นอนอยแู่ ลว้ จา้ วอวขี องขา้ งดงามถงึ เพยี งจะกลวั ไป ไย\" \"เช่นนนั กด็ ี ขา้ เชอื ทา่ น\" หลวิ จา้ วอวคี ลายใจลงบา้ งเมอื นกึ ถงึ สกลุ เจนิ ทยี งิ ใหญ่หนุนหลงั นางอยู่ เทยี บกบั หลวิ จา้ วเวย่ กบั ไป๋ อเี หนียงทหี นุนหลงั หลวิ หวา่ นอแี ลว้ อยา่ งไร นางกเ็ หนือกว่ามาก * ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 7 5 \"คุณหนู ทา่ นใหเ้ อาผา้ มจั ฉาออกมาทาํ ไมหรอื เจา้ คะ?\" อา เจนิ ยกพบั ผา้ มจั ฉาสแี ดงสดทคี ุณหนูเคยสงั ใหห้ าชา่ งทดี ี ทสี ุดในจนิ หยางตดั เยบ็ เอาไว้ ตงั แตม่ าถงึ ถงเยยี นนางไม่ เคยนําออกมาสกั ครงั แต่วนั นีกลบั สงั ใหอ้ าเจนิ ไปหยบิ มา ให้ \"ใกลว้ นั คดั เลอื กแลว้ ขา้ คงต้องกระตุน้ น้องๆ ของขา้ เสยี หน่อย\" \"กระตุน้ หรอื เจา้ คะ?\" ผา้ มจั ฉาสวรรคม์ คี า่ ควรเมอื ง ปีๆ หนึงผลติ ออกมาแค่ ไมก่ พี บั ต่อใหม้ เี งนิ กไ็ มอ่ าจหาซอื ได้ ดงั นนั สตรใี ดทไี ด้ สวมใสผ่ า้ มจั ฉาจงึ นบั วา่ มหี น้ามตี าอยา่ งยงิ \"เจา้ ใหค้ นไปเรยี กน้องหา้ มา ใหน้ างมาดชู ุดน\"ี \"คณุ หนู! ทา่ นจะยกชดุ นีใหค้ ณุ หนูหา้ หรอื เจา้ คะ?\" มฝี ่ ู ตาโต ชดุ สงู คา่ เชน่ นีหากยกใหผ้ อู้ นื ไปจะไมน่ ่าเสยี ดาย เกนิ ไปหรอกหรอื \"น่าแปลกทใี ดกนั ผา้ มจั ฉานีเป็นชดุ สาํ หรบั ราํ ใครไดร้ าํ คนนนั กค็ วรไดส้ วม เพอื ชอื เสยี งของจวนหลวิ นบั ว่าขา้ ได้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 7 6 สง่ เสรมิ น้องๆ ไมด่ หี รอื ไรเลา่ \" \"คุณหนู...\" \"ไปเรยี กนางมาเถอะ... เรยี กดงั ๆ ดว้ ยละ่ เรอื งทขี า้ มผี า้ มจั ฉาและกาํ ลงั จะยกใหน้ ้องหา้ น่ะ ยงิ คนรมู้ ากเทา่ ไหรก่ ็ ยงิ ด\"ี * \"พสี าวทา่ นจะใหข้ า้ สวมชดุ นีจรงิ หรอื ?\" หลวิ หวา่ นอถี าม ดว้ ยความตะลงึ นางรวู้ า่ ผา้ มจั ฉามคี ่าควรเมอื ง คนทสี วม ใสน่ บั ว่าเป็นสตรที มี วี าสนาและเป็นหน้าเป็นตาทเี ดยี ว แมแ้ ต่ในวงั พระสนมบางคนคงยงั ไมเ่ คยไดจ้ บั ดว้ ยซํา ใน จวนสกุลหลวิ แหง่ นีเหน็ ทคี งมอี ยแู่ ค่ผนื นีผนื เดยี ว \"หากเจา้ สามารถเอาชนะสตรอี นื แลว้ เป็นผนู้ ําราํ บชู าฟ้า ดนิ ได้ เจา้ ยอ่ มคู่ควรกบั มนั ...ผา้ ผนื นีขา้ ไดม้ าจากบา้ น เดมิ ของมารดา เกบ็ ไวเ้ ปล่าๆ มาหลายปีกไ็ มไ่ ดใ้ ช้ ประโยชน์ แต่หากเจา้ คดิ จะสรา้ งชอื ใหว้ งศต์ ระกลู ขา้ กจ็ ะ สนับสนุน\" หลวิ จา้ วเวย่ เอย่ ปากอยา่ งใจกวา้ ง หลวิ หว่านอลี บู ไลผ้ า้ ในมอื ดว้ ยความตนื ตาตนื ใจ แต่นาง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 7 7 ไมห่ ลงเชอื คารมหลวิ จา้ วเวย่ ไปเสยี หมดหรอก นางคดิ วา่ ทพี ใี หญท่ ําเชน่ นีกเ็ พอื ใหน้ างเหยยี บหลวิ จา้ วอวใี หจ้ มดนิ หากนางชนะแลว้ ยงั ไดส้ วมชดุ ผา้ มจั ฉาขนึ รา่ ยราํ ฐานะ บตุ รภี รรยาเอกของหลวิ จา้ วอวนี บั เป็นอะไรได้ ผา้ ทมี คี า่ ควรเมอื งเชน่ นีนางกลบั ไมม่ อี ยใู่ นมอื แมแ้ ต่ครงึ ผนื นี นบั เป็นการขา้ มหวั ครงั ใหญท่ เี ดยี ว แตถ่ งึ จะคาดเดาความคดิ หลวิ จา้ วเวย่ ได้ หลวิ หวา่ นอกี ท็ าํ เพยี งยมิ รบั เรอื งนีประโยชน์ตกอยกู่ บั นาง เหตุใดจะไม่ ยอมรบั เอาไวเ้ ล่า หลวิ จา้ วเวย่ เหน็ สหี น้าของหลวิ หว่านอยี ามมองผา้ มจั ฉาก็ ยกมมุ ปาก น้องหา้ ของนางฉลาด ยอ่ มรูว้ า่ การครอบครอง ผา้ มจั ฉายอ่ มเป็นผลดกี บั ตวั นางแน่ นางจบั จอ้ งความ เกลยี ดชงั ของหลวิ จา้ วเว่ยกบั หลวิ จา้ วอวแี ลว้ ใชใ้ หเ้ ป็น ประโยชน์ไดเ้ สมอ แตจ่ ะเป็นประโยชน์จรงิ น่ะหรอื หลวิ จา้ วเว่ยยกชาขนึ จบิ เพอื ปิดประกายขบขนั ในดวงตา ตน น้องหา้ คนดขี องนางอยา่ ไดด้ ูถูกความรษิ ยาของหลวิ จา้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 7 8 วอวเี ชยี ว * \"มารดา! นงั จา้ วเว่ยจะยกผา้ มจ้ ฉาใหน้ งั หว่านอี พวกมนั คดิ จะเหยยี บหวั ลกู ทา่ นเหน็ หรอื ไม!่ ? ทา่ นยงั นงิ เฉยได้ อยอู่ กี หรอื ลกู อนุชนั ตาํ แบบนังหวา่ นอมี สี ทิ ธอิ ะไร ขา้ เป็น ใครมนั เป็นใคร มารดาขา้ ไมย่ อมนะ!\" หลวิ จา้ วอวกี ล่าวอ ยา่ งโกรธเกรยี วเมอื ใหส้ าวใชไ้ ปสบื มาแน่แลว้ วา่ หลวิ จา้ ว เว่ยมผี า้ มจั ฉาและคดิ จะยกใหห้ ลวิ หวา่ นอจี รงิ ๆ \"พวกมนั คดิ จะรวมหวั กนั ขม่ ขา้ นงั พวกชนั ตาํ กลา้ ดยี งั ไง!\" หลวิ จา้ วอวขี บเขยี วเคยี วฟัน ยงิ มารดาเอาแต่นงั นงิ ไมพ่ ดู ไมจ่ านางยงิ แคน้ ใจ เจนิ ฮุ่ยเหมยเองกส็ หี น้าไมด่ นี กั หากลกู อนุมผี า้ มจั ฉาสวม แต่ลกู นางไมม่ เี ชน่ นนี บั วา่ เป็นการขา้ มหวั นางเชน่ กนั การจะคมุ จวนสกุลหลวิ ไวใ้ นมอื ตอ้ งอาศยั หลายสงิ หนงึ ในนันคอื การแบง่ แยกชนชนั กนั อยา่ งชดั เจน แตห่ ากคน ชนั ตํากวา่ กลบั มาสวมใสส่ งิ ทไี มเ่ หมาะสมกบั ฐานะ แลว้ ยงั สวมตอ่ หน้าผอู้ นื นบั วา่ เป็นการเสยี มารยาทอยา่ งยงิ แต่ ในครงั นีเป็นชุดสาํ หรบั การราํ บวงสรวง เพอื ใหเ้ กยี รตพิ ธิ ี ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 7 9 การสวมเสอื ผา้ ทดี ที สี ุดไมน่ บั เป็นเรอื งผดิ แตน่ นั จะทาํ ให้ อาํ นาจในจวนของนางถูกทดสอบแน่ หากหลวิ หวา่ นอไี ดข้ นึ ราํ ทงั ยงั ไดส้ วมใสช่ ดุ ผา้ มจั ฉา คน ทจี ะไดห้ น้าทสี ดุ คงเป็นไป๋ อเี หนียง ฐานะของนางจะถูกยก สงู ขนึ อาจจะเทยี บเคยี งนางเลยทเี ดยี ว ชอื เสยี งเกยี รตยิ ศ จะหลงั ไหลเขา้ หาอนุผหู้ นึง ยอ่ มตอ้ งมกี ารเปรยี บเทยี บ กนั แน่ \"มารดา\" หลวิ จา้ วอวคี กุ เขา่ ลงกอดขานางเขยา่ \"ขา้ อยาก ไดผ้ า้ มจั ฉา\" \"ผา้ มจั ฉาปีหนึงผลติ ไมก่ พี บั สว่ นมากจะสง่ เขา้ วงั หรอื ไม่ กส็ ง่ ใหต้ ระกลู เชอื พระวงศ์ ไมไ่ ดม้ ขี ายอยทู่ วั ไป ไมใ่ ชข่ า้ ไมอ่ ยากซอื ใหเ้ จา้ แตข่ า้ ไมร่ จู้ ะไปซอื ทไี หน\" \"แลว้ ท่านจะยอมใหข้ า้ น้อยหน้าสองคนนนั หรอื ทา่ นแม่ ทา่ นเป็นฮหู ยนิ เอกของจวนนี ทา่ นสงั ใหน้ งั จา้ วเวย่ ยกผา้ ใหข้ า้ ไมไ่ ดห้ รอื ไมเ่ หน็ จะตอ้ งคอยเกรงใจราวกบั เตา่ หด หวั ทา่ นมอี ํานาจในมอื แทๆ้ \" เจนิ ฮุย่ เหมยไดย้ นิ กถ็ อนหายใจ หากจะใหน้ างช่วงชงิ ขา้ ว ของจากหลวิ จา้ วเวย่ มใิ ชท่ าํ ไมไ่ ด้ แต่ไมเ่ หมาะสม ผา้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 8 0 มจั ฉานนั ไมไ่ ดร้ วมอยใู่ นกองสนิ เดมิ ของเถาหนีฮวา ทงั ไมใ่ ชข่ องสกลุ หลวิ หากนางไปบงั คบั เอามาจะเป็นการ เปิดชอ่ งใหค้ นครหาได้ \"พวกมนั ทําราวกบั นงั หวา่ นอจี ะไดร้ าํ แลว้ ชา่ งกลา้ คดิ ได\"้ หลวิ จา้ วอวเี หยยี ดหยนั อยา่ งดถู กู แตค่ าํ นนั ทาํ ใหเ้ จนิ ฮยุ่ เหมยตาสวา่ งวาบ \"จรงิ ๆ แลว้ หากจะใหเ้ จา้ ไดส้ วมผา้ มจั ฉากย็ งั พอมวี ธิ ี ขอ แค่เจา้ ไดต้ ําแหน่งผนู้ ําราํ มา ถงึ ตอนนนั เรากไ็ ปคยุ กบั ฮู หยนิ ผเู้ ฒา่ ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ รกั หน้าตาสกลุ หลวิ มากกวา่ อะไร หากรวู้ า่ จา้ วเว่ยมผี า้ มจั ฉายอ่ มตอ้ งบงั คบั ยมื มาใหเ้ จา้ สวม แน่\" หลวิ จา้ วอวหี นั ขวบ \"แลว้ นงั จา้ วเวย่ จะยอมร?ึ \" \"กบั ขา้ นางอาจไมย่ อมได้ แต่กบั ทา่ นยา่ ของเจา้ ไม่ เหมอื นกนั ขา้ เป็นเพยี งแมเ่ ลยี ง แตน่ นั คอื ยา่ แทๆ้ และผู้ อาวุโสสงู สดุ ในตระกลู หลวิ หากยา่ ของเจา้ ออกหน้านาง ยงั มสี ทิ ธพิ ูดอนั ใดอกี เลา่ \" \"ดี ดเี หลอื เกนิ เจา้ คะ่ !\" หลวิ จา้ วอวตี าโต พอคดิ วา่ จะชงิ ของจากหลวิ จา้ วเวย่ ไดย้ งิ พอใจ ยงิ ทาํ ใหอ้ กี ฝ่ายกระอกั ได้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 8 1 เทา่ ไหรน่ างยงิ ยนิ ดเี ทา่ นนั เจนิ ฮยุ่ เหมยลูบหวั บุตรอี ยา่ งรกั ถนอม \"ตอนนีขอแค่ใหเ้ จา้ ตงั ใจฝึก ตงั ใจสอบ และกลายเป็นผนู้ ําราํ บวงสรวงเสยี ทา่ นยา่ จะตอ้ งเขา้ ขา้ งเจา้ แน่\" \"ทา่ นแม่ ขา้ จะชนะจรงิ ๆ ใชห่ รอื ไม่ ขา้ กลวั พวกมนั จะเลน่ ลกู ไมอ้ ะไร\" \"เจา้ จะตอ้ งชนะแน่นอน มแี มอ่ ยจู่ ะไมม่ บี ุตรอนุคนใดไดด้ ี ไปกวา่ เจา้ แน่\" เจนิ ฮุย่ เหมยรบั ปากอยา่ งหนกั แน่น \"ประเสรฐิ นัก\" \"รอบเดอื นของเจา้ ใกลม้ าถงึ แลว้ หรอื ยงั ?\" \"เรอื งนี... ลูกกลวั วา่ มนั จะมาตรงกบั ชว่ งวนั งาน\" \"เชน่ นนั แมจ่ ะไปหายาเลอื นมาใหเ้ จา้ ... แตข่ อใหม้ าหลงั วนั งานน่าจะดที สี ุด\" ยาสมนุ ไพรสาํ หรบั เลอื นรอบเดอื น นนั มใี ชก้ นั เป็นปกติ เพราะในตา้ ถงถอื เรอื งความมงคล ของพธิ กี าร ในวนั พธิ ไี มว่ า่ จะเป็นการไหวบ้ รรพชน แต่งงาน วนั เกดิ ผอู้ าวโุ ส ในจวน หากเป็นสตรที มี รี อบ เดอื นไมอ่ าจเขา้ รว่ มไดเ้ ดด็ ขาดเพราะนบั วา่ เป็นเรอื ง ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 8 2 อปั มงคลและสกปรก แต่หากไมอ่ าจหลกี เลยี งพวกนางจะกลนั ใจกนิ ยาสมนุ ไพร ทที าํ ใหร้ อบเดอื นเลอื นออกไป แมจ้ ะมผี ลตามมาคอื การ ปวดทอ้ งอยา่ งทุกขท์ รมานในครงั ต่อไปทรี อบเดอื นมา แต่ นบั วา่ เป็นเคราะหข์ องสตรี พวกนางจงึ จาํ ใจอดทน สาํ หรบั พธิ บี วงสรวงใหญเ่ ช่นนี กรมพธิ กี ารจะแจก สมนุ ไพรใหก้ บั สตรที เี ขา้ รว่ มงานทงั หมด ไมว่ า่ จะนาง กาํ นลั คนเชญิ ของ นกั ดนตรี นางรํา ทกุ คนจะตอ้ งดมื ยา อยา่ งเลยี งไมไ่ ดเ้ พราะพธิ กี ารไมอ่ าจผดิ พลาด ต่อใหค้ นทมี รี อบเดอื นมากอ่ นหนา้ วนั งานและแสรง้ ปิด เป็นความลบั เอาไวแ้ ลว้ กไ็ มอ่ าจปฎเิ สธยาเลอื น เพราะ หากเขา้ รว่ มงานโดยมรี อบเดอื น จะมโี ทษหนักถงึ ขนั ลบ หลูเ่ บอื งสงู หากมตี าํ แหน่งในวงั อาจถกู ปลด แต่หาก ประจวบกบั เคราะหไ์ มด่ สี ตรผี นู้ นั อาจถงึ ขนั มโี ทษตาย ยาทกี รมพธิ กี ารแจกจา่ ยนบั วา่ ราคาไมส่ งู แตอ่ อกฤทธิ หนักหน่วง ถอื ว่าไดผ้ ลชะงดั แต่สาํ หรบั สตรชี นั สงู ทเี ขา้ รว่ มพธิ ี พวกนางมสี ทิ ธจิ ะจดั หายาเอง ดว้ ยกาํ ลงั ทรพั ยท์ ี มมี ากพอ และเพอื ความปลอดภยั กนั คนเล่นลกู ไมพ้ วก ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 8 3 นางจงึ ไมร่ บั ยารวมกบั คนอนื แตจ่ ะใหห้ มอปรงุ ยาทไี ดผ้ ล และออกฤทธไิ มร่ นุ แรงเทา่ ของกรมพธิ กี ารเพอื บรรเทา ความเจบ็ ปวดเมอื รอบเดอื นกลบั มาอกี ครงั เจนิ ฮยุ่ เหมยในฐานทเี ป็นมารดายอ่ มเป็นคนดูแลเรอื งยา เหลา่ นีใหห้ ลวิ จา้ วอวี นางไมม่ ที างใหล้ กู ดมื ยาราคาถูก ของกรมพธิ กี ารแน่ ฤทธยิ าพวกนนั เป็นอยา่ งไรนางเคย ผา่ นมาแลว้ หากใชข้ องไมม่ รี าคาความทรมานจากการ ปวดทอ้ งกจ็ ะยงิ เพมิ มากขนึ เป็นทวคี ณู ในวนั งานในชว่ งเวลาเชา้ มดื จะมกี ารตรวจรา่ งกายอกี ครงั ไมว่ า่ ตาํ แหน่งหน้าทใี ดลว้ นมตี วั สาํ รอง หากตวั จรงิ มี ปัญหาพวกนางจะถูกเขยี ออกจากพธิ ี ไมพ่ อหลงั จากนนั อาจจะตอ้ งรบั โทษตามมา เรอื งความยงิ ใหญ่ของราชวงศเ์ ป็นเรอื งทพี วกคนในวงั ยอมลงทุนอยา่ งหน้ามดื ตามวั ทุกสงิ ตอ้ งเลศิ ลาํ และดที สี ุด เสมอ * หลวิ จา้ วเว่ยทอดสายตามองขบวนของเหลา่ อเี หนียงที ตอ้ งขนึ รถออกจากจวนไปสวดมนต์ทอี ารามประจาํ ตระกลู ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 8 4 อยา่ งกะทนั หนั ไมม่ ใี ครดไู มอ่ อกวา่ เจนิ ฮยุ่ เหมยกาํ ลงั เลน่ ลกู ไม้ แตล่ กู ไมข้ องนางนับวา่ มเี หตุผลอยบู่ า้ ง ใกลถ้ งึ วนั ครบรอบพธิ เี คารพบรรพชน แตป่ ีนวี นั กลบั ใกลเ้ คยี งกบั พธิ บี วงสรวงของฝ่าบาท จงึ ทาํ ใหค้ นสกลุ หลวิ ตอ้ งหาฤกษ์ยามใหม่ แต่ถงึ อยา่ งนนั พธิ ที สี บื ทอดมาแต่ เดมิ กไ็ มค่ วรละทงิ เสยี ทงั หมด ในฐานะฮูหยนิ เอกเจนิ ฮุย่ เหมยจงึ สงั ใหเ้ หลา่ อเี หนียงนุ่งขาวหม่ ขาวไปสวดมนตท์ ี วดั ประจาํ ตระกลู เจด็ วนั เจด็ คนื เพอื ความเป็นมงคล และให้ กลบั มากอ่ นวนั พธิ บี วงสรวงฟ้าดนิ หากแคส่ วดมนตก์ แ็ ลว้ ไปเถดิ แตใ่ นอกี สามวนั ขา้ งหน้าจะ เป็นการคดั ตวั รอบสดุ ทา้ ยในการราํ บชู าฟ้าดนิ นนั หมายถงึ ไป๋ อเี หนียงจะไมไ่ ดอ้ ยทู่ นี ีดว้ ยตอนทหี ลวิ หว่านอี ทดสอบ นนี บั ว่าเป็นการตดั กาํ ลงั หลวิ หวา่ นออี ยา่ งรนุ แรง เมอื ไมม่ มี ารดาคอยปกป้อง ไมร่ วู้ า่ ฮูหยนิ ใหญ่จะใชไ้ ม้ ไหนกบั นาง \"หากตอ้ งการจะไลไ่ ป๋ อเี หนียงกน็ ่าจะใหน้ างออกไปคน เดยี วกไ็ ดแ้ ลว้ ไมเ่ หน็ ตอ้ งไปกนั ทุกเรอื นเช่นนี\" อาหนงิ มองขบวนของเหลา่ อเี หนียงแลว้ ยน่ หน้าแอบดถู ูกเจนิ ฮยุ่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 8 5 เหมยในใจ \"หากยงั มอี เี หนียงคนอนื อยู่ ไมแ่ น่เหตุการณ์อาจพลกิ ผนั ...เจนิ ฮยุ่ เหมยอยากคมุ จวนสกุลหลวิ เอาไวใ้ นฝ่ามอื ดงั นนั จงึ ตอ้ งใหพ้ วกนางออกไปดว้ ยกนั ใหห้ มด\" \"ทาํ ราวกบั วางแผนจะฆา่ คนปิดปาก\" อาหนิงพูดขนึ แลว้ ก็ ตอ้ งชะงกั กอ่ นจะตาโตเมอื ฉุกคดิ \"หรอื ฮูหยนิ คดิ จะฆา่ ...\" \"ไมห่ รอก... หากนางตายในเวลานนี บั วา่ โจง่ แจง้ เกนิ ไป ถา้ มขี า่ วลอื ออกไปคนอยา่ งหลวิ เฉยี นไมช่ อบใจแน่ๆ เขา เกลยี ดการทจี วนเรามขี า่ วคาวเป็นขปี ากชาวบา้ นทสี ุด\" หญงิ สาวกลา่ วเสยี งเออื ยเชอื ยพลางกม้ มองเลบ็ มอื ทเี พงิ ใชน้ ํามนั สกดั สฟี ้าอ่อนจากดอกไมท้ ามาใหมอ่ ยา่ งชนื ชม \"...แต่ถงึ ไมต่ ายกลายเป็นศพ กค็ งตอ้ งตายทงั เป็น\" จุดอ่อนของเจนิ ฮุย่ เหมยคอื หลวิ จา้ วอวี และนนั กเ็ ป็นจดุ แขง็ ดว้ ยเชน่ กนั นางทาํ ทกุ อยา่ งไดเ้ พอื บุตรสาว แมจ้ ะ เป็นเรอื งเลวทรามตําชา้ นางกพ็ รอ้ มลงมอื แน่ คราวนีเพอื ชว่ งชงิ ตาํ แหน่งอนั มหี น้ามตี าใหล้ กู สาวสุดทรี กั ของนาง และเพอื รกั ษาฐานะในจวนสกุลหลวิ เจนิ ฮยุ่ เหมยคงไมย่ อมปลอ่ ยใหเ้ กดิ เรอื งผดิ พลาด ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 8 6 หลวิ จา้ วเว่ยมองหลวิ หวา่ นอที รี าํ ลาไป๋ อเี หนียงดว้ ยสหี น้า เป็นกงั วลอยา่ งยงิ แลว้ ยมิ อ่อนโยนออกมา \"เวทนาแลว้ ... เวทนายงิ นกั \" * ยงิ ใกลว้ นั คดั เลอื กรอบสดุ ทา้ ยหลวิ หวา่ นอยี งิ รอ้ นรน นาง มกั จะทาํ ตวั ตดิ กบั หลวิ จา้ วเวย่ ยงิ มารดาไมอ่ ยใู่ นจวนทาํ ใหน้ างหวาดระแวงไปหมด แต่กไ็ มใ่ ชท่ ุกครงั ทจี ะพงึ พงิ พี ใหญ่ได้ เชน่ วนั นี อนั อ๋องสง่ เทยี บมาชวนหลวิ จา้ วเวย่ ไปทานขา้ วรว่ มกนั ที เหลาอาหารชอื ดงั แน่นอนวา่ นางยอ่ มไมม่ สี ทิ ธติ ดิ ตามไป ดว้ ย หลวิ จา้ วเวย่ แต่งตวั งดงามเป็นพเิ ศษราวกบั วา่ ยนิ ดที จี ะได้ ออกไปพบกบั คนรกั นางสวมชดุ สฟี ้านําทะเล ปักปิน ไขม่ ุกและสวมกําไลไขม่ กุ ดแู ลว้ นุ่มนวลงดงามกวา่ ปกติ แตเ่ ดมิ ความงามของหลวิ จา้ วเว่ยนบั ไดว้ า่ เป็นประเภท ฉูดฉาด งดงามโดดเดน่ บาดตา ไมไ่ ดด้ ูละมนุ ละไมชวนให้ ใจเยน็ แต่ทําใหค้ นมองยงิ รอ้ นระอุราวกบั ถูกความ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 8 7 สะคราญของนางแผดเผา ดงั นนั นางถงึ ชอบสวมใสส่ นี ํา เงนิ เพอื ดบั ความเรา่ รอ้ นเกนิ ไปของรปู โฉมทตี ดิ ตวั มา มาวนั นีหญงิ สาวเพมิ ความนุ่มนวลดว้ ยไขม่ กุ ระเรอื เขา้ ไป อกี ยงิ ทาํ ใหล้ ดระดบั ความรอ้ นแรงบาดใจ แตเ่ พมิ ความน่า ทะนุถนอมไดอ้ กี หลายสว่ น ตามจรงิ การทชี ายหญงิ ออกไปพบปะกนั สองต่อสองถอื เป็นเรอื งไมเ่ หมาะสม แตใ่ นฐานะคหู่ มนั นนั เป็นขอ้ ยกเวน้ เพราะหมนั หมายกนั แลว้ ถอื ว่าอยใู่ นชว่ งดใู จ พวกผอู้ าวโุ ส กจ็ ะลมื ตาขา้ งปิดตาขา้ ง เพอื ใหห้ นุ่มสาวไดม้ เี วลาผกู สมคั รรกั ใคร่ หลงั แตง่ งานจะไดป้ รองดองกนั มากขนึ แต่ การออกไปพบกนั ไมใ่ ชไ่ ปเพยี งลําพงั ทงั สองฝ่ายจะตอ้ ง มบี ่าวตดิ ตามเพอื ป้องกนั คาํ ครหาจากผคู้ น อนั อ๋องสง่ คนสนทิ มารอหน้าทหี น้าจวน กล่าวคําตาม มารยาทอยหู่ ลายคําแลว้ เป็นคนควบมา้ นําทางนางไปที รา้ น เหลาอาหารชอื ดงั ในเมอื งถงเยยี นมคี นมาลมิ รสแน่นขนดั ทกุ วนั ดงั นนั ถนนสายนนั จงึ มคี นพลกุ พลา่ นเตม็ ไปหมด เมอื รถมา้ จอดเทยี บดา้ นหน้ารา้ นหลวิ จา้ วเว่ยกต็ อ้ งยมิ รบั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 8 8 ความเสแสรง้ ของชายหนุ่มในชุดสนี ําตาล เขาทาํ ราวกบั รอ้ นใจจนนังไมต่ ดิ จงึ เดนิ วนไปมาอยหู่ น้าประตู พอนาง มาถงึ กเ็ รง่ เขา้ มาประคองมอื นางลงจากรถมา้ ดูทะนุ ถนอมและเสน่หาเป็นอยา่ งยงิ ภาพนีมสี ายตาเป็นสบิ ๆ คมู่ องเหน็ ดทู า่ วนั พรุง่ อนั ออ๋ ง กบั หลวิ จา้ วเว่ยคงกลายเป็นครู่ กั ทชี วนฝันทสี ดุ ในถงเยยี น แลว่ หลวิ จา้ วเว่ยปล่อยใหเ้ ขาเลน่ ละครไปตามใจ ชายหนุ่มนํา นางขนึ ไปบนชนั สองของเหลาอาหาร ทนี งั ตดิ กบั ระเบยี ง ดา้ นใน สามารถมองลงมาเหน็ เวทดี า้ นลา่ งไดอ้ ยา่ งชดั เจน ดทู า่ เขาจะจองโตะ๊ ทาํ เลดเี อาไวก้ ่อนเพอื รอนาง นงั กนั ไดเ้ พยี งครเู่ ดยี วอาหารกย็ กมาถงึ รายการอาหารมี ของโปรดนางอยหู่ ลายชนิด หลวิ จา้ วเวย่ มองอาหารมากมายบนโต๊ะแลว้ มองสายตารกั ใครอ่ ่อนโยนทที อดมายงั นางแลว้ ยมิ เขนิ อาย หากเป็น นางในชาตกิ อ่ นคงรสู้ กึ ยนิ ดไี มน่ ้อยทไี ดร้ บั ความใสใ่ จจาก วา่ ทสี ามี เพราะอยา่ งน้อยหมายความวา่ หลงั แตง่ เขา้ ตําหนกั ไปนางคงไมต่ อ้ งลาํ บากมากนัก แตจ่ า้ วเวย่ ในยาม ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 8 9 นีมแี ต่ความขบขนั จนแทบจะเปิดปากหวั เราะเสยี งดงั ออกมา \"ทา่ นอ๋องชา่ งรูใ้ จขา้ จรงิ ๆ\" \"เจา้ ลองชมิ ดู หากวา่ เจา้ ชอบวนั หน้าขา้ จะพามาทานอกี \" \"เชน่ นนั ตอ้ งเสยี มารยาทแลว้ \" หลวิ จา้ วเว่ยไมป่ ฎเิ สธ อาหารรสเลศิ ต่อใหร้ งั เกยี จอเู่ หวนิ ซวนแคไ่ หน แต่เมอื นึก ถงึ ตอนทหี วิ โหยเจยี นตายแต่ไมม่ ขี า้ วตกถงึ ทอ้ ง ยามนี นางจงึ กลายเป็นพวกทไี มใ่ ชอ้ ารมณ์กบั อาหาร อกี อยา่ ง คอื ยงิ อาหารอรอ่ ยนางจะยงิ อารมณ์ดกี ว่าปกตพิ วกสาวใช้ ถงึ ไดข้ ยนั สรรหาขนมมาใหน้ างชมิ ไมเ่ วน้ วนั \"เหลาอาหารแหง่ นีมชี อื เสยี งมาก จะมาทานไดค้ งตอ้ ง ลาํ บากจองโต๊ะอยหู่ ลายวนั ลาํ บากทา่ นอ๋องแลว้ จรงิ ๆ\" \"เรอื งแคน่ ีไมน่ บั วา่ ลาํ บากอะไร\" เขาตอบเพอื ใหน้ างซงึ ใจ แต่หลวิ จา้ วเว่ยไมไ่ ดค้ ดิ อยา่ งทพี ูด เขาเป็นถงึ ชนิ อ๋อง คน ทลี าํ บากคงเป็นขนั ทขี องเขามากกว่า อกี อยา่ งเจา้ ของ เหลาอาหารคงไมอ่ ยากมปี ัญหากบั เชอื พระวงศแ์ น่ เรอื ง จองโต๊ะนีจะนบั ว่าลาํ บากอะไรกนั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 9 0 \"ขา้ เคยไดย้ นิ ว่าทนี นี อกจากอาหารรสเลศิ แลว้ ยงั มคี ณะงวิ ทมี ชี อื เสยี ง วนั นีจะไดเ้ หน็ หรอื ไม?่ \" หลวิ จา้ วเวย่ เอย่ ถาม อยา่ งคาดหวงั ทนี งั ของพวกเขานับวา่ โดดเดน่ และเป็นเป้าสายตามาก ดู แลว้ อู่เหวนิ ซวนคงจงใจแสดงความรกั ต่อนางใหค้ นใน เมอื งไดป้ ระจกั ษ์เป็นแน่ \"ยอ่ มต้องมี เจา้ รออกี สกั ครู่ ขา้ ถามมาแลว้ วา่ วนั นพี วกเขา จะเลน่ เรอื ง 'จว้ งหยวนอปั ลกั ษณ์' เหน็ ว่าเป็นเรอื งใหม่ น่าสนใจไมน่ ้อย\" อ่เู หวนิ ซวนดใี จทกี อ่ นนางมาถงึ เขา รอบคอบถามเจา้ ของเหลาอาหารไวก้ อ่ นวา่ วนั นีงวิ จะเลน่ เรอื งอะไร พอตอบนางไดช้ ดั เจนเชน่ นีแลว้ ยงิ ตอกยาํ ว่า เขาใสใ่ จเพอื นางแคไ่ หน \"เช่นนนั ขา้ จะตงั ตารอชม\" พวกเขานงั ทานขา้ วตอ่ ไปเงยี บๆ ไมน่ านบนเวทงี วิ ก็ เรมิ ทาํ การแสดง งวิ เรอื งใหมจ่ รงิ ดงั ทอี ู่เหวนิ ซวนวา่ แมจ้ ะ นําเคา้ โครงมาจากงวิ ทนี ิยมเลน่ กนั มา แตน่ บั วา่ ดดั แปลง หลายอยา่ ง ทสี าํ คญั คอื เนือเรอื งไมใ่ ชโ่ ศกนาฎกรรมอยา่ ง ทแี ลว้ ๆ มา แตก่ ลบั เป็นเรอื งตลก ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 9 1 'จว้ งหยวนอปั ลกั ษณ์' เป็นเรอื งราวของชายหน้าตา อปั ลกั ษณ์ทยี ากจนขน้ แคน้ เขาชงิ ชงั ชาวบา้ นและคน รอบตวั ทมี กั จะดถู ูกเหยยี ดหยามและหาว่าเขาถูกผสี าง สาปแชง่ ดงั นนั จงึ พยายามดนิ รนเพอื จะสอบขนุ นางหวงั วา่ พอมอี าํ นาจจะเหยยี บทกุ คนทตี ่อวา่ เขาลงใตฝ้ ่าเทา้ แต่เขายากจนมากการจะเขา้ เมอื งหลวงมาสอบตอ้ งใชเ้ งนิ มาก ดงั นนั เขาจงึ จาํ ใจแตง่ กบั หญงิ สาวอปั ลกั ษณท์ เี ป็น ลกู คนขายเนือ หญงิ สาวแมจ้ ะไมง่ ดงามแตน่ บั วา่ มนี ําใจ ชว่ ยใหเ้ งนิ เขามาสอบและชว่ ยดูแลมารดาเขาทบี า้ นนอก ระหว่างทเี ขาไมอ่ ยู่ พอชายอปั ลกั ษณ์เขา้ เมอื งหลวงกส็ อบไดเ้ ป็นถงึ จว้ ง หยวน แมห้ น้าตาไมน่ ่ามองแตม่ อี นาคตไกล หญงิ งาม ชนิดใดในเมอื งหลวงทเี ขาจะไขวค่ วา้ มาไมไ่ ด้ ยามนันมี บตุ รขี นุ นางใหญผ่ หู้ นึงงดงามเลอโฉมยงิ นกั บดิ าของนาง ตงั ใจจะยกนางใหแ้ ต่งกบั เขาโดยไมร่ งั เกยี จใบหน้า อปั ลกั ษณ์ของเขา ชายอปั ลกั ษณ์อยากตบแตง่ ใจจะขาดแตต่ ดิ สญั ญาสมรส กบั หญงิ อปั ลกั ษณ์ทบี า้ นนอก ดงั นนั เขาจงึ คดิ หาอุบาย เพอื จะหยา่ นาง เรมิ แรกเขาหลอกนางใหเ้ ดนิ ทางตดิ ตาม ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 9 2 มารดาของเขามาอยดู่ ว้ ยกนั ทเี มอื งหลวง หลงั จากนนั อุบายมากมายกเ็ รมิ ขนึ คนในเหลาอาหารหวั เราะกนั อยา่ งทอ้ งคดั ทอ้ งแขง็ เรอื งที ควรจะเป็นเรอื งเศรา้ เพราะบุรษุ ลมื บุญคณุ ไดใ้ หมล่ มื เกา่ กลบั กลายเป็นเรอื งขบขนั เพราะความโงซ่ อื ของหญงิ อปั ลกั ษณ์ทเี อาตวั รอดไดเ้ สมอ อกี อยา่ งคอื ตวั ละครทุกตวั แสดงสหี น้าทา่ ทางมากกวา่ ปกติ ยงิ ทาํ ใหด้ ูไมส่ มจรงิ แต่ กลบั กลายเป็นตลก แมแ้ ต่ฉากรอ้ งไหค้ ราํ ครวญของนางเอกกก็ ลายเป็นเรยี ก เสยี งหวั เราะไดด้ งั กระหมึ จา้ วเวย่ ดูงวิ ดา้ นลา่ งแลว้ ปรบมอื หวั เราะชอบใจ นางชนื ชมมากถงึ ขนั ใหม้ ฝี ่ลู งไปโยนเงนิ ใหน้ กั แสดงบน เวที หญงิ สาวหวั เราะดงั สนนั จบั จอ้ งบนเวทไี มล่ ะสายตา กลบั กนั อู่เหวนิ ซวนกลบั เงยี บลงทุกขณะ เงยี บจนราวกบั เขาไมไ่ ดน้ งั อยทู่ นี ี ดวงตาของเขาดํามดื สหี น้าซดี สลบั เขยี วยามมองเรอื งชวนหวั บนเวที ก่อนจะกวาดสายมอง ผคู้ นนบั รอ้ ยทปี รบมอื หวั เราะชอบใจอยู่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 9 3 ...แผนกาํ จดั หลวิ จา้ วเว่ยของเขา แสดงความรกั ต่อนาง ใหน้ างตายใจ ...ใหม้ ารดาชว่ ยเหลอื ทาํ ใหน้ างเสยี ชอื ทาํ ใหน้ างกลายเป็นหญงิ วปิ รติ การเลน่ คุณไสย... ทกุ อยา่ งถูกตแี ผอ่ ยบู่ นเวทนี นั แลว้ มคี นเอาแผนของเขามาเล่นเป็นงวิ ! ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 9 4 แสนชงั # 33. ชิงตาํ แหน่งเทพธิดา เพยี งไมก่ วี นั กอ่ นพธิ บี วงสรวงฟ้าดนิ ในถงเยยี นมกี ระแส ละครงวิ เรอื งหนึงโดง่ ดงั ขนึ มา แต่เดมิ พวกงวิ มกั จะเลน่ แต่เรอื งทเี ศรา้ โศกชวนหดหหู่ รอื ซาบซงึ กนิ ใจ สว่ นการเลน่ ตลกมกั จะเป็นของพวกคณะ ละครเรห่ รอื พวกคณะละครขาจรทมี กั เปิดเลน่ เรยี ไรเงนิ ตามทอ้ งถนนมากกวา่ น้อยนกั ทงี วิ จะเลน่ เรอื งชวนหวั ดงั นนั พอมี 'จว้ งหยวนอปั ลกั ษณ์' ขนึ มาจงึ กลายเป็น กระแสนิยม ผคู้ นโดยมากมกั ชอบดชู มสงิ ทที าํ ใหต้ นสบายใจอยแู่ ลว้ แมง้ วิ เรอื งนีจะไมช่ ว่ ยยกระดบั รสนิยมใหค้ นผชู้ มสงู สง่ ขนึ มา เหมอื นเวลาทชี นชนั สงู หลายคนแสรง้ อดทนดงู วิ เรอื งทเี ขา้ ใจยากๆ เพอื ใหค้ นอนื เหน็ วา่ เขาฉลาดและ เขา้ ใจศลิ ปะชนั สงู ดงั นนั สาํ หรบั จว้ งหยวนอปั ลกั ษณแ์ ลว้ นบั วา่ พวกเขาไมต่ อ้ งอดึ อดั ทาํ หน้าเขา้ อกเขา้ ใจแสรง้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 9 5 ซาบซงึ เหมอื นเรอื งอนื ๆ คนทชี มชอบดงู วิ อยแู่ ลว้ ยงิ ชอบใจเมอื ไดด้ งู วิ ทไี มใ่ ชบ่ ท โศกทงั ยงั แปลกใหม่ สว่ นคนทไี มไ่ ดช้ อบกส็ นใจขนึ มา เพราะเนือหาเขา้ ถงึ งา่ ยทงั ยงั ขบขนั บทของจว้ งหยวนอปั ลกั ษณ์คอื ชายตาขาวทลี ะโมบ อยาก หยา่ เมยี ไปแต่งหญงิ งาม แตข่ ขี ลาด จะฆา่ นางกก็ ลวั ถกู จบั ทงั ยงั กลวั ผมี าหลอก หญงิ อปั ลกั ษณน์ นั ตอนมชี วี ติ หน้าตากน็ ่ากลวั อยแู่ ลว้ พอตายคงน่ากลวั ยงิ กว่าเดมิ เขา คดิ เชน่ นีกไ็ มก่ ลา้ ลงมอื ทําอะไร ดว้ ยความขขี ลาดไมก่ ลา้ ลงมอื ฆา่ กค็ ดิ หาทางจะไล่นางจงึ ไปปรกึ ษามารดา มารดาชายอปั ลกั ษณ์เหน็ วา่ ทลี กู สะใภ้ คนใหมเ่ ป็นถงึ บุตรขี นุ นางใหญ่กค็ ดิ โลภมากถงึ ลาภยศ ดงั นนั จงึ รวมหวั กบั บตุ รชายคดิ หาวธิ หี ยา่ หญงิ ขายเนอื อุบายมากมายเกดิ ขนึ เป็นตอนๆ หญงิ อปั ลกั ษณ์ทที งั โง่ และซอื พาตวั เองรอดพน้ ภยั มาอยา่ งงงๆ แตเ่ รยี กเสยี ง หวั เราะคกึ ครนื จากผชู้ มไดถ้ ว้ นหน้า หลวิ จา้ วเว่ยปรายตามองสหี น้าของอเู่ หวนิ ซวนแลว้ หวั เราะออกมาจนทอ้ งคดั ทอ้ งแขง็ นางรอเวลานีมาตลอด ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 9 6 รอดสู หี น้าโงง่ มของบุรษุ ผนู้ ีจนแทบอยากจะโยนเงนิ ใหอ้ นั อ๋อง เพราะถูกใจกบั สหี น้าของเขายงิ นกั แผนการทขี บคดิ มาอยา่ งรอบคอบเพอื ใหไ้ ดแ้ ต่งสตรที ี ตอ้ งการและไมใ่ หก้ ระทบกบั บลั ลงั ก์ ยามนีพงั พนิ าศลงไม่ เป็นทา่ หากหลงั จากนเี ขาจะเดนิ แผนอกี กค็ งตอ้ งไมม่ ี เหลอื ทางทจี ะประคองทงั สองเอาไวใ้ นฝ่ามอื พรอ้ มกนั อกี แลว้ แผนเดมิ นีหากวนั หน้ายงั จะใชก้ บั นาง ต่อใหใ้ ชส้ าํ เรจ็ พวก มนั กจ็ ะไมก่ ลายเป็นดอกบวั ขาวทบี รสิ ทุ ธผิ ดุ ผอ่ งรอดตวั ไปอยา่ งไรม้ ลทนิ อกี ผคู้ นยอ่ มจะฉุกคดิ ถงึ เลห่ เ์ พทบุ ายที พวกมนั รวมหวั กนั ทาํ นางเหยยี ดยมิ ... หลวิ จา้ วเว่ยใชง้ วิ สรา้ งประโยชน์ใหต้ วั เองสองครงั แตท่ กุ ครงั แทบไมเ่ กยี วขอ้ งกบั ตวั นางโดยตรงเลยโดยเฉพาะ ครงั นี ครงั แรกนางยงั ไดป้ ระโยชน์จากชอื เสยี งของเซยี น บปุ ผา แตค่ รงั นีคนไมร่ ยู้ อ่ มไมอ่ าจเชอื มโยงสงิ ใดกบั นาง ไดเ้ ลยแมแ้ ต่น้อย จะมกี แ็ ต่พวกคดิ ชวั ทจี ะต้องรอ้ นใจทแี ผนการถูกตแี ผใ่ ห้ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 9 7 คนนบั รอ้ ยนับพนั ชมดู ขอแคง่ วิ เรอื งใหมข่ องนางนีโดง่ ดงั ไปทวั ถงึ เวลานนั กต็ อ้ ง บบี ใหอ้ ู่เหวนิ ซวนตอ้ งเลอื กรกั ษาไวเ้ พยี งสงิ เดยี ว ระหวา่ งตาํ แหน่งรชั ทายาทของบลั ลงั กม์ งั กรกบั หญงิ คน รกั นางอยากรเู้ หลอื เกนิ วา่ ถงึ วนั นนั เขาจะเลอื กอะไร จะขดั ราชโองการเพอื หลวิ จา้ วอวหี รอื ไม่ นางแทบอดใจชมไมไ่ หวแลว้ * ในขณะทอี ู่เหวนิ ซวนกาํ ลงั คราํ เครง่ กบั งวิ ตลกทโี ดง่ ดงั ใน เมอื งหลวงในจวนสกลุ เจนิ เสยี งขา้ วของกระจดั กระจายก็ ดงั ขนึ ระลอกหนึง เจนิ ไหก่ งั เสนาบดเี กษตรหรอื นายทา่ นผเู้ ฒา่ สกุลเจนิ ปา ฎกี าทถี กู ตกี ลบั มาลงบนโต๊ะ สหี น้าของเขาแดงกาํ ดว้ ย ความเดอื ดดาล เจนิ จงิ ยนิ หรอื นายทา่ นใหญ่สกลุ เจนิ เองก็ มสี หี น้าบูดเบยี วบงึ ตงึ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 9 8 ทที อ้ งพระโรงวนั นพี วกเขาเสนอเรอื งการขนึ ภาษเี กบ็ เกยี วทวี างแผนกนั มาเป็นเดอื นแลว้ แตก่ ลบั ถูกฝ่าบาทตี กลบั ทงั ยงั โยนเรอื งปรบั เสน้ ทางนําลงมาแทน ผลประโยชน์ทคี ดิ วา่ จะไดก้ อบโดยครงั ใหญห่ ายวบั ไปกบั ตา แถมยงั ตอ้ งเสยี ทงั กาํ ลงั คนทงั เวลาลําบากเพมิ อกี บรรยากาศในหอ้ งหนงั สอื ของเสนาบดสี กุลเจนิ จงึ กดดนั ยงิ นกั ยามทบี ่าวคนสนิทเปิดประตูเขา้ ไปกต็ อ้ งสะดงุ้ กบั เสยี งตวาดหว้ น \"รรู้ ยึ งั วา่ ใครมนั เป็นคนเสนอเรอื งทางนํา!?\" \"ใครจงใจขวางทางเรา\" เจนิ จงิ ยนิ กห็ นั ไปจอ้ งเขา \"ใตเ้ ทา้ ขา้ น้อยสบื มาแลว้ ไมก่ วี นั กอ่ นมแี คเ่ นยี เถยี นชงิ ที เขา้ เฝ้า คดิ ว่าเรอื งนีคงเป็นฝีมอื เขา\" เจนิ จงิ ยนิ ขมวดควิ ฉบั \"เนียเถยี งชงิ ? จว้ งหยวนคน ใหมน่ ่ะร.ึ .. เขาสงั กดั สาํ นักราชเลขาจะมายมุ่ ยา่ มเรอื งทาง นําทาํ ไม?\" \"จะอะไรเสยี อกี กเ็ พอื เอาพระทยั ฝ่าบาท คงคดิ จะปีนป่าย ทสี งู ทาํ ความชอบ\" เจนิ ไหก่ งั แคน่ เสยี งอยา่ งดแู คลน \"แค่ ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 5 9 9 พวกเดก็ หดั คลาน เพงิ สอบไดก้ ค็ ดิ จะแผลงฤทธไิ มด่ ตู ามา้ ตาเรอื ... แมแ้ ต่มงั กรยงั สงู้ ดู นิ เจา้ ถนิ ไมไ่ ด้ ไอ้ เดก็ เมอื วานซนื นคี ดิ จะขวางทางขา้ ชา่ งไมร่ จู้ กั ทตี าํ ทสี งู \" การขนึ ภาษเี กบ็ เกยี วจะทาํ ใหส้ กลุ เจนิ มงั คงั มากขนึ อกี หลายเท่า เขาเสยี เวลาคดิ และวางแผนกนั อยนู่ าน ทุม่ เทปู ทางอยา่ งเหนือยยาก เมอื เสยี โอกาสตรงนีไปจงึ ทาํ ใหเ้ จนิ ไหก่ งั แคน้ ใจยงิ นกั \"ทา่ นพอ่ จว้ งหยวนใหมผ่ นู้ ีนบั วา่ ยงั พอใชก้ ารได้ หากเรา ดงึ เขาเขา้ มาเป็นพวกดว้ ยวนั หน้าอาจจะพอมปี ระโยชน์\" เจนิ จงิ ยนิ คดิ แลว้ เอย่ ปากว่าเช่นนนั \"หากมนั ไมร่ นหาทกี ย็ งั พอดงึ มาได้ แต่ครงั นมี นั ทาํ แผน ใหญ่พวกเราพงั ไมเ่ ป็นทา่ นบั ว่าตาไมม่ แี วว คนเชน่ นตี ่อ ใหห้ วั คดิ ใชไ้ ดแ้ ตห่ ตู าคบั แคบ ขา้ ไมต่ อ้ งการ\" \"เช่นนีเราจะทาํ อยา่ งไรดี ฝ่าบาททรงเรง่ รดั เรอื งทางนํามา ทงั ใหก้ รมโยธาเขา้ มาตรวจดูดว้ ย\" \"เรอื งนีเราตอ้ งทาํ ตามพระสงคไ์ ปก่อน\" เจนิ ไหก่ งั กําหมดั แน่น \"รอถงึ จงั หวะเหมาะสมเราคอ่ ยคดิ หาโอกาสกนั ใหม่ อกี ครงั ... อกี อยา่ งตอ้ งสงั สอนเจา้ จว้ งหยวนผนู้ ีใหร้ จู้ กั ที ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 0 0 ตาํ ทสี งู มนั ทาํ ใหเ้ ราตอ้ งเสยี ประโยชน์เท่าไหร่ กต็ อ้ งทํา ใหม้ นั คายออกมาเท่านนั \" \"เรอื งนี... ยามนเี นียเถยี นชงิ นบั วา่ เป็นคนโปรดของฝ่า บาท หากเราลงมอื กบั เขาอาจจะทาํ ใหฝ้ ่าบาทไมพ่ อ พระทยั \" \"มขี นุ นางใหมท่ ไี หนทเี รมิ งานแลว้ ราบรนื ไปเสยี ทุกอยา่ ง เราไมจ่ าํ เป็นตอ้ งลงมอื เอง ...ใหค้ นในสาํ นักราชเลขา จดั การเขา เรอื งราวในกรมกอง ผนู้ ้อยกบั ผใู้ หญ่เขา้ กนั ไมไ่ ด้ ฝ่าบาทไมม่ าสนใจเรอื งพวกนีหรอก\" เจนิ ไหก่ งั เจน จดั ในแวดวงขนุ นาง กวา่ เขาจะปีนขนึ มาอยบู่ นตําแหน่ง เสนาบดไี ดต้ อ้ งทุม่ เทชวี ติ จติ ใจไปมากมาย ลกู ไมอ้ ุบาย หลากชนิดลว้ นเคยพบเหน็ มาแลว้ ทงั นนั ดงั นนั การ จดั การขนุ นางใหมผ่ หู้ นึงจงึ งา่ ยไมต่ ่างจากพลกิ ฝ่ามอื \"ลกู เขา้ ใจแลว้ ลกู จะใหค้ นไปจดั การเรอื งนีเอง\" เจนิ จงิ ยนิ รบั คาํ อยา่ งกระตอื รอื รน้ สกลุ เจนิ เสยี ประโยชน์ยอ่ ม กระทบกบั เขาโดยตรงเช่นกนั ดงั นนั การสงั สอนพวกไมม่ ี ตานบั วา่ เป็นเรอื งสมควร * ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น

แ ส น ชั ง | 6 0 1 หลงั จากแยกกบั หลวิ จา้ วเวย่ อนั ออ๋ งกแ็ ทบทนยนื อยไู่ ม่ ไหว เขาเรง่ ควบมา้ กลบั ตาํ หนกั อ๋องอยา่ งเรง่ รบี แรกเรมิ เขาคดิ จะสงั หา้ มใหพ้ วกโรงงวิ หา้ มเล่นเรอื งจว้ ง หยวนอปั ลกั ษณ์ แต่เพงิ ทราบทหี ลงั วา่ งวิ เรอื งนีเรมิ เล่น มาหลายวนั แลว้ และมคี นชมมากขนึ เรอื ยๆ ไมเ่ พยี งแคท่ ี เหลาอาหาร ยามนีคณะงวิ ทงั เมอื งลว้ นยกตอนในเรอื งนี มาเล่นเรยี กเงนิ ทงั นนั แมแ้ ต่คณะละครเรท่ เี ลน่ ตามขา้ งถนนยงั สง่ คนไปสบื หา บทรอ้ งงวิ เอามาปรบั เพอื แสดง นบั วา่ ทาํ เงนิ ไดเ้ ป็นกอบ เป็นกาํ จะระงบั เอาไวต้ อนนีกไ็ มท่ นั การณ์แลว้ อนั อ๋องโทสะพลงุ่ พลา่ น เขากวาดแจกนั พระราชทานทมี ี คา่ ควรเมอื งแตกเป็นเสยี งๆ กอ่ นจะชกั ดาบฟันตูว้ างของ จนพงั ยบั เพอื ระบายอารมณ์ ชายหนุ่มคดิ ทบทวนอยคู่ รใู่ หญ่ แผนการกาํ จดั หลวิ จา้ ว เว่ยนีมแี คต่ วั เขา เจาฉุนเซวยี น และลกี ยุ้ เฟยทรี ู้ แมแ้ ต่ หลวิ จา้ วอวเี ขายงั ไมไ่ ดเ้ ลา่ แผนการอยา่ งละเอยี ดใหน้ าง ฟัง เพยี งแต่สง่ จดหมายอธบิ ายวา่ เขากาํ ลงั จดั การและให้ นางขม่ ใจรออยา่ งอดทนสกั พกั ผู้ แ ต่ ง : ห า น ห นี ว์ , ป ล า ย ฝั น