เป็นเมียแม่ทัพ...ไม่ง่าย เล่ม1

ปฐมบท หลงั จากทีแมท่ พั นอ้ ยปถู้ านพา่ ยสงครามกลบั มาเมือง หลวงดว้ ยสภาพขากะเผลก บารมีตระกลู ปทู้ ีเคยเกรยี งไกรแผไ่ พศาล มีแตค่ นนบั หนา้ ถือตาก็ดบั แสง แมจ้ ะกลา่ ววา่ การศกึ ยอ่ มมีแพช้ นะ เป็นธรรมดา ทวา่ เรอื งนีก็ทาํ ใหต้ ระกลู ปตู้ อ้ งอดึ อดั คบั แคน้ ใจนานอยหู่ ลายเดือน หมอหลวงตา่ งพากนั วินิจฉยั วา่ อาการบาดเจบ็ ทีขาของ ทา่ นแมท่ พั ไรห้ นทางเยียวยา มเิ พียงแตจ่ ะไมเ่ หมือนเดิม แตข่ าอาจใชก้ ารไมไ่ ดอ้ ีก เรอื งนีสรา้ งผลกระทบแมแ้ ต่ ในงานเลยี งรบั รองขนุ นาง บรรดาจอหงวนใหมท่ ีเพิงจะ ดืมนาํ สาบานกลบั ถกู ฮ่องเตร้ ะบายอารมณใ์ ส่ หาวา่ 1

ปฏิบตั ติ นไมถ่ กู ธรรมเนียมและลดชนั ใหเ้ ป็นเพียงเสมียน ธรรมดา ความกลา้ หาญของแมท่ พั ใหญ่ผเู้ ป็นบดิ าทาํ ใหช้ ือเสียง ตระกลู ปเู้ ลอื งลือไปทวั แควน้ แมแ้ ตก่ องกาํ ลงั นกั รบฝีมือ ดีสกั แคไ่ หน ก็ไมอ่ าจลม้ แมท่ พั ใหญ่ได้ ดว้ ยมีบดิ าผลู้ ว่ งลบั เป็นดงั ตาํ นานของแผน่ ดิน แมท่ พั นอ้ ยปถู้ านจงึ ถกู คาดหวงั อยา่ งสงู เขาแบกความรบั ผดิ ชอบใหญ่หลวงไวบ้ นบา่ ตงั แตอ่ ายยุ งั นอ้ ย ปถู้ านเป็น เดก็ ทีมากความสามารถ โดดเดน่ ทงั ยงั มีพรสวรรคด์ า้ น การรบ เขาราํ เรยี นวรยทุ ธตอนอายสุ ามขวบ ฝึกกาํ หนด ลมปราณตอนหา้ ขวบ และเมืออายสุ บิ หา้ เขาก็สามารถ ลอบสงั หารหวั หนา้ โจรชือดงั เพียงลาํ พงั ได้ 2

ใตห้ ลา้ ลว้ นราํ ลือวา่ แมท่ พั นอ้ ยตระกลู ปเู้ กง่ กลา้ ไรค้ ตู่ อ่ กร ภายในระยะเวลาแปดปีตระกลู ปทู้ ีเกือบจะถกู ลืมกลบั มามีชือเสยี งอีกครงั ปถู้ านทมุ่ เทกาํ ลงั ความสามารถทงั หมดเพือนาํ พาความมงั คงั และกอบกชู้ ือเสยี งของตระกลู ใหก้ ลบั มารุง่ เรอื งเหมือนก่อน เขาไดร้ บั เหรยี ญตราอนั แสดงถงึ ความกลา้ หาญ ทงั ยงั ไดร้ บั การยกยอ่ งในฐานะ ผสู้ รา้ งคณุ งามความดีใหบ้ า้ นเมือง ทวา่ ความรุง่ โรจนท์ ีเคยโถมซดั เขา้ มาดจุ คลืนลกู ใหญ่ กลบั จางหายรวดเรว็ นกั 3

หลงั จากแมท่ พั นอ้ ยกลบั มาพรอ้ มอาการบาดเจ็บและแพ้ พา่ ย ในระยะเวลาเพียงสามเดือนใหห้ ลงั คาํ สรรเสรญิ เยนิ ยอเรมิ แปรเปลยี นเป็นความหมางเมนิ และเนือง จากตระกลู ปไู้ มม่ ีผใู้ ดทีสามารถทาํ หนา้ ทีแทนปถู้ านได้ สดุ ทา้ ยตระกลู นีจงึ ถกู ฮอ่ งเตร้ บิ อาํ นาจทางทหาร แมท่ พั นอ้ ยทีเคยเกรยี งไกรกลบั กลายเป็นนายทหารที สญู เสียกาํ ลงั พลและบาดเจ็บ ตระกลู ปหู้ มดสนิ ความหวงั ซาํ รา้ ยยงั มีราชโองการเนรเทศครอบครวั นีใหไ้ ปเฝา้ สสุ านจกั รพรรดทิ ีเมืองลวั หยางอีกดว้ ย ถงึ เบืองบนจะยงั คงบรรดาศกั ดแิ มท่ พั ไวใ้ หป้ ถู้ าน แตก่ ลบั ไมใ่ ช่แมท่ พั ที 4

ไดร้ บั การยกยอ่ งใหเ้ กียรติอีกตอ่ ไป หลงั จากราชโองการประกาศ บรรดาญาตสิ นิทมิตร สหายทีเคยติดตอ่ ไปมาหาสตู่ ระกลู ปตู้ า่ งก็พากนั คดิ วา่ ตระกลู นีหมดประโยชนแ์ ลว้ หากจะคบหากนั ตอ่ กร็ งั แต่ จะทาํ ใหฮ้ ่องเตไ้ มพ่ อพระทยั สดุ ทา้ ยอาจหนีไมพ่ น้ ถกู เชือมโยงจนกลายเป็นผมู้ ีความผดิ ไปดว้ ย ดงั นนั พวก เขาจงึ พากนั ตดั สายสมั พนั ธอ์ ยา่ งรวดเรว็ เพียงไมน่ าน บา้ นตระกลู ปกู้ ็เหลือแตค่ วามวา่ งเปลา่ หลงั จากถกู รบิ อาํ นาจและโดนเนรเทศ ปถู้ านกเ็ อาแต่ หมกตวั อยแู่ ตใ่ นหอ้ ง ทา่ นแมท่ พั ปเู้ ฉิงจงผเู้ ป็นป่นู งั ลงตรงโต๊ะหนิ ออ่ นในสวน 5

เลก็ ๆ ของหลานชาย มือทงั สองกาํ แนน่ แมว้ ยั จะลว่ ง เลยมาเจ็ดสบิ ปีแลว้ แตย่ งั นงั หลงั ตรงสง่างาม ดมู นั คง ราวกบั ไมใ้ หญ่ทีหยงั รากลกึ แผร่ ม่ เงาทา้ ทายพายฝุ น รวิ รอยบนใบหนา้ บง่ บอกประสบการณอ์ นั ยาวนานของแม่ ทพั กลา้ ลงุ เยียนยืนอยขู่ า้ งหลงั ทา่ นแมท่ พั ทงั สองเป็นสหายกนั มานบั สบิ ปีจนกลา่ วไดว้ า่ ลงุ เยียนกลายเป็นสว่ นหนงึ ของ ตระกลู ปไู้ ปแลว้ เรอื งราวตา่ งๆ ทีเกิดกบั ตระกลู ปเู้ ขา ยอ่ มรบั รูแ้ ละเจบ็ ปวดประหนงึ เกิดขนึ กบั ครอบครวั ของ ตน “ถา้ ตอ้ งไปตงั รกรากทีลวั หยาง หาเมียใหป้ ถู้ านสกั คนก็ น่าจะดี” 6

หลงั จากพดู จบ เขาก็นิงไป 7

ตอนที 1 ชีวติ แรน้ แคน้ เมืองลวั หยาง สายลมของฤดใู บไมผ้ ลพิ ดั มาปะทะใบหนา้ ใหค้ วาม รูส้ กึ หนาวลกึ จนแสบผวิ ดงั ตอ้ งคมดาบของนกั รบผกู้ ลา้ สหี ยนุ จือยืนหยดั ตา้ นสายลม เสน้ ผมสหี มกึ สะบดั พลวิ นางยืนอยขู่ า้ งรถมา้ กาํ ลงั บนั ทกึ บญั ชีกองผา้ ทีเพิงซือ มาจากในเมือง สาวใชค้ นหนงึ เดินออกมาเรยี กใหน้ างเขา้ ไปดา้ นใน 8

บอกวา่ ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ เรยี กพบหลานสาวทกุ คนในบา้ น เพราะมีเรอื งจะประกาศใหร้ บั รู้ แมว้ า่ สีหยนุ จือจะเป็นหลานสาวคนโตและนบั เป็นคณุ หนใู หญ่ของตระกลู สี แตก่ ็ไมเ่ คยไดร้ บั การอมุ้ ชจู าก บรรดาฮหู ยนิ ในบา้ น ซาํ ยงั ไมไ่ ดร้ บั การใหเ้ กียรตสิ ม ฐานะคณุ หนใู หญ่อยา่ งทีควรจะเป็น ดว้ ยเมือสบิ ปีก่อน มารดาของนางถกู จบั ไดว้ า่ คบชสู้ ชู่ าย ในยามนนั ฮหู ยินผเู้ ฒา่ ซงึ เป็นหญิงมา่ ยทีตอ้ งดแู ลครอบ ครวั เพียงลาํ พงั พอรูเ้ รอื งเขา้ ก็โมโหลมแทบจบั สงั โบย มารดาของนางจนสนิ ใจ แมแ้ ตน่ อ้ งชายของนางทีมีอายุ เพียงเจด็ ขวบก็ยงั ถกู สงสยั วา่ ไมใ่ ชส่ ายเลือดตระกลู สี เขาจงึ ถกู ไลอ่ อกจากบา้ นและหายไปอยา่ งไรร้ อ่ งรอย 9

หลงั จากทีมารดาของนางจากไป ชีวิตของสหี ยนุ จือกต็ ก ตาํ ลง แมว้ า่ สีเจิงผเู้ ป็นบิดาจะไมไ่ ดแ้ ตง่ งานใหมแ่ ตก่ ็ กลายเป็นคนตดิ สรุ าไปเสยี แลว้ เมือยงั เดก็ คณุ หนใู หญ่ตระกลู สถี กู เลยี งดอู ยา่ งสขุ สบาย สมฐานะ จนกระทงั อายไุ ดเ้ กา้ ขวบ ชีวิตเดก็ นอ้ ยกลบั พลกิ ผนั จากหนา้ มือเป็นหลงั มือ ทีเคยอยดู่ ีกินดีมีผดู้ แู ล ใกลช้ ิด กลายเป็นมีแตค่ นทีจอ้ งจะเอาเปรยี บอยตู่ ลอด เวลา ตอ่ มาตระกลู สไี ดแ้ ตง่ ฮหู ยนิ สามเขา้ มาในบา้ น นางจงึ เป็นผเู้ ลยี งดสู ีหยนุ จือ ทวา่ ...โชคดีนนั สนั นกั เพราะ หลงั จากนนั ไมก่ ีปีฮหู ยนิ สามกข็ อลาไปบวชทีวดั จือหยุ 10

น ฮหู ยนิ หา้ จงึ ไดเ้ ป็นผดู้ แู ลตระกลู คนตอ่ ไป แตไ่ หนแตไ่ รฮหู ยนิ หา้ ก็ไมไ่ ดช้ อบสีหยนุ จืออยแู่ ลว้ ตอน นียงิ กาํ เรบิ เหิมเกรมิ แอบยกั ยอกเบียดบงั เอาขา้ วของเงิน ทองของนางจนเป็นเรอื งปกติ บางครงั ถงึ กบั ยใุ หส้ าวใช้ รงั แกนางอีกดว้ ย ครงั หนงึ ในวนั ทีอากาศหนาวเหนบ็ ฮหู ยินหา้ สงั ใหส้ หี ยุ นจือสวมเพียงเสือผา้ บางๆ ไปลา้ งจาน มือนางตอ้ งแช่ ในนาํ เยน็ จดั จนเป็นเกลด็ นาํ แข็ง และยงั ตอ้ งจ่มุ จานแต่ ละใบลงในนาํ ใหค้ รบสบิ ครงั จงึ จะยอมใหห้ ยดุ พกั ทีหนงึ สดุ ทา้ ยมือของนางก็บวมและบอบชาํ จนแทบดไู มไ่ ด้ สีหยนุ จือเกบ็ งาํ ความอดึ อดั คบั แคน้ ใจมาตลอดโดยไม่ 11

ปรปิ ากบน่ เมืออายคุ รบสบิ สอง สีหยนุ จือวิงไปทีเรอื นของฮหู ยินผู้ เฒา่ แลว้ คกุ เขา่ ขอรอ้ งอยหู่ นา้ ประตสู ามวนั สามคืนโดย ไมม่ ีเสยี งรอ้ งไหห้ รอื ฟมู ฟาย นางหวงั เพียงวา่ ฮหู ยนิ ผู้ เฒา่ จะยอมอนญุ าตใหไ้ ปชว่ ยงานทีรา้ นคา้ ของตระกลู สี แมเ้ พียงเลก็ นอ้ ยกย็ งั ดี ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ แมจ้ ะโกรธเกลียดมารดาของนาง แตก่ ย็ งั เหน็ วา่ สีหยนุ จือเป็นคนในตระกลู อีกทงั ตวั นางเองกเ็ คย ไดย้ ินเรอื งทีนางถกู รงั แกมาอยบู่ า้ ง จงึ พยกั หนา้ นอ้ ยๆ เป็นการอนญุ าต เหตทุ ีสหี ยนุ จือเลอื กทีจะมาช่วยงานในรา้ น นนั เพราะไม่ 12

อยากทนใหค้ นในบา้ นรงั แก และขา้ วของเงินทองของ นางก็ถกู ฮหู ยินหา้ ยกั ยอกไปเกือบทงั หมด จนตอนนีนาง แทบไมม่ ีจะกินจะใช้ หากนางไมท่ าํ อะไรสกั อยา่ ง อาจ จะไดช้ ือวา่ เป็นคณุ หนใู หญ่คนแรกในประวตั ศิ าสตรท์ ีอด ตายคาบา้ นกเ็ ป็นได้ สีหยนุ จือไดเ้ รยี นรูแ้ ละสงั สมประสบการณจ์ ากการทาํ งานในรา้ น แตถ่ า้ เจอปัญหาทีจดั การไมไ่ ดน้ างก็จะไป หาฮหู ยินสามทีวดั จือหยนุ เพือขอคาํ ปรกึ ษา ผา่ นไปเพียงไมก่ ีปี สีหยนุ จือทาํ ใหก้ ิจการของรา้ นคา้ ตระกลู สเี จรญิ รุง่ เรอื งขนึ อยา่ งเหน็ ไดช้ ดั นางหวงั วา่ ตอ่ ไปถา้ มีโอกาส นางจะใชเ้ งินทีเพียรเกบ็ 13

หอมรอมรบิ จากการทาํ งาน เปิดรา้ นคา้ เป็นของตนเอง สกั รา้ น หากภายภาคหนา้ มีเหตใุ หน้ างตอ้ งถกู ขบั ไลอ่ อกจาก ตระกลู อยา่ งนอ้ ยกย็ งั มีทีใหซ้ กุ หวั นอน ไมต่ อ้ งไปนอน ขา้ งถนนอยา่ งคนยากไร้ บา้ นตระกลู สี เรอื นของฮหู ยินผเู้ ฒา่ อยดู่ า้ นในสดุ ของฝังตะวนั ออก การตกแตง่ ภายในดเู รยี บง่ายแตเ่ ครอื งเรอื นทกุ ชินกลบั ทาํ อยา่ งประณีต ฝาหอ้ งสลกั ลายดอกไม้ ผนงั หอ้ งทาํ จากไมป้ ระดเู่ คลือบดว้ ยนาํ มนั สน แกะสลกั เป็นลวด ลายอยา่ งงดงาม เมือเดินเขา้ มาในบรเิ วณเรอื นกจ็ ะได้ 14

กลนิ ของไมจ้ นั ทนโ์ ชยมาทกั ทาย ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ เป็นผนู้ บั ถือพทุ ธ ดงั นนั นางจงึ คลอ้ งสรอ้ ย ประคาํ ไวท้ ีขอ้ มือเสมอ ทกุ วนั พระขนึ สบิ หา้ คาํ นางจะ งดเวน้ กิจตา่ งๆ และประกอบพิธีสวดมนตอ์ ยา่ งเครง่ ครดั อีกอยา่ งคือนางไมช่ อบใหผ้ หู้ ญิงในบา้ นแตง่ ตวั มอมแมม สาวใชจ้ งึ ลอบสาํ รวจตวั สหี ยนุ จือ พอเหน็ วา่ ชายแขน เสอื ของหญิงสาวเปือนฝ่นุ จงึ ทาํ ทา่ สง่ สญั ญาณวา่ ควร จะไปเปลยี นชดุ ใหม่ สหี ยนุ จือกลา่ วขอบคณุ ในคาํ เตือน ทวา่ นางทาํ เพียงแค่ กลบั ไปลา้ งมือและยงั คงใสช่ ดุ เดิมทีใสท่ าํ งานวนั นีไปพบ ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ เพราะนางรูด้ ีวา่ คนบา้ นนีไมม่ ีใครอยาก 15

เหน็ ตนแตง่ ตวั สวย ในเมือพวกเขาไมอ่ ยากเหน็ นางก็ ครา้ นทีจะแตง่ เพราะหากแตง่ แลว้ ไปขดั หขู ดั ตาใครเขา้ จะกลายเป็นสรา้ งความลาํ บากใหต้ วั เองเปลา่ ๆ เรอื นฮหู ยินผเู้ ฒา่ มีหญิงรบั ใชส้ องคทียืนเฝา้ อยหู่ นา้ ประตหู อ้ งรบั รอง พอ พวกนางไดย้ นิ เสยี งฝีเทา้ เดนิ ใกลเ้ ขา้ มากเ็ ตรยี มยิมตอ้ น รบั แตเ่ มือเหน็ วา่ ผมู้ าเยือนคือสหี ยนุ จือ ก็พากนั กลา่ ว ตอ้ นรบั อยา่ งเสยี ไมไ่ ด้ “ออ้ คณุ หนใู หญ่หรอื เจา้ คะ เชิญขา้ งในเจา้ คะ่ ฮหู ยินผู้ เฒา่ ใกลจ้ ะมาถงึ แลว้ ” คาํ เรยี กคณุ หนใู หญ่ ชา่ งฟังดฝู ืน ใจเหลอื เกิน 16

“ขอบคณุ แมน่ มทีอตุ สา่ หต์ อ้ นรบั ” สหี ยนุ จือคารวะกลบั อยา่ งนอบนอ้ ม แลว้ เดินกม้ หนา้ เขา้ ไปในหอ้ งรบั แขกทีมี ควนั หอมลอยอยจู่ างๆ ในอดีต บรรพบรุ ุษของตระกลู สีลว้ นเป็นผมู้ ีการศกึ ษา ทา่ นป่ขู องนางเคยเป็นถงึ ขา้ ราชบรพิ ารระดบั สองในราช สาํ นกั และยงั เป็นอาจารยใ์ หญ่ของสาํ นกั ฮ่านหลนิ บรรดาลกู หลานในตระกลู จงึ ไดร้ บั โอกาสใหเ้ ขา้ เรยี นที สาํ นกั ฮ่านหลนิ จากรุน่ สรู่ ุน่ ตอ่ ๆ กนั มา ทวา่ หลงั จากทา่ นป่ขู องนางลว่ งลบั กไ็ มม่ ีลกู หลานคน ไหนมีความสามารถพอทีจะไดเ้ ขา้ ไปทาํ งานในราช สาํ นกั อีก คงเหลือไวแ้ ตช่ ือเสยี งทีทา่ นป่ไู ดส้ งั สมใหผ้ คู้ น 17

กลา่ วขานวา่ ตระกลู สเี ป็นตระกลู ของผมู้ ีการศกึ ษา รุน่ ตอ่ มาของตระกลู กค็ ือทา่ นพอ่ และทา่ นอาทงั สขี อง นาง ทา่ นพอ่ เคยเขา้ สอบคดั เลือกเพือเป็นจอหงวน เขา ผา่ นการทดสอบจนมาถงึ ขนั สดุ ทา้ ย แตก่ ลบั เกิดเรอื งกบั ภรรยาเสยี กอ่ น หลงั จากนนั ชีวิตของเขาก็เหมือนดิงลง เหว ถกู ตดั รายชือและไมไ่ ดร้ บั สทิ ธิใหเ้ ขา้ รว่ มการสอบ ใดๆ อีก สว่ นบรรดาทา่ นอาแมจ้ ะพยายามลองสอบอยหู่ ลายครงั แตก่ ็ลม้ เหลวไปเสียทกุ ครงั จนพวกเขาคดิ วา่ คงหมดหวงั แลว้ จงึ ตดั สนิ ใจทีจะเปลียนมาทาํ การคา้ เพือเลยี งดคู น ในตระกลู 18

ขณะทีสีหยนุ จือกาํ ลงั นงั จิบชารออยใู่ นหอ้ งรบั รองอยา่ ง สงบนิง นางก็ไดย้ ินเสียงหวั เราะดงั มาจากดา้ นนอกประตู จาก นนั ไมน่ านประตหู อ้ งกถ็ กู เปิดออก สตรกี ลมุ่ หนงึ กาํ ลงั เดนิ เขา้ มาดา้ นใน พวกนางแตง่ กายดว้ ยเสอื ผา้ อาภรณ์ งดงาม ตา่ งพดู คยุ ยมิ และหวั เราะใหก้ นั อยา่ งสนกุ สนาน กลบบรรยากาศทีเงียบงนั เมือครูเ่ สยี หมดสนิ บรรดาสาวงามทีเดนิ เขา้ มาคือนอ้ งสาวทงั สขี องนาง นอ้ งบา้ นรองสหี ยนุ ชนุ นอ้ งบา้ นสสี หี ยนุ ซิว นอ้ งบา้ นหา้ สีหยนุ เจิง และนอ้ งสาวคนเลก็ บา้ นสามสหี ยนุ ถง พวก นางเป็นหลานสาวทีเป็นหนา้ เป็นตาของตระกลู และ เป็นหลานสาวทีฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ทงั รกั ทงั หวง 19

สีหยนุ ชนุ งดงามตงั แตห่ วั จรดเทา้ ไมว่ า่ นางจะสวมชดุ อะไรกด็ โู ดดเดน่ สหี ยนุ ซิวมีกิรยิ างามสง่า ทาํ ใหผ้ พู้ บเหน็ ตา่ งประทบั ใจ ในทกุ ทว่ งทา่ การเคลือนไหว สหี ยนุ ถงแมจ้ ะเป็นลกู สาวของบา้ นสามแตน่ างอายนุ อ้ ย สดุ ในบรรดาหลานสาวทงั หมด และยงั คงไรเ้ ดียงสา รอยยมิ ของนางเหมือนภาพวาดต๊กุ ตา ทาํ ใหผ้ พู้ บเหน็ ตา่ งพากนั เอน็ ดู แตห่ ากจะพดู ถงึ รูปโฉมตอ้ งยกใหส้ ีหยนุ เจิง นางไดช้ ือวา่ เป็นหญิงงามประจาํ เมือง ความงามของนางมิอาจมีใคร 20

เทียบ เพียงแคร่ อยยมิ กส็ ามารถทาํ ใหผ้ พู้ บเหน็ ถงึ กบั นิง องึ ราวถกู สะกด “พีหยนุ จือ ทาํ ไมมานงั หลบอยตู่ รงนีเลา่ ? รบี เขา้ ไป ดา้ นในเถิด” ในบรรดานอ้ งทงั สมี ีเพียงหยนุ ถงทีเมือเจอนางกย็ อมทกั ตามมารยาท ใบหนา้ ไรเ้ ดียงสาและรอยยมิ ของนอ้ งเลก็ มกั จะปรากฏใหเ้ หน็ เสมอ ตา่ งกบั หยนุ เจิงทีไมเ่ คยคดิ แม้ แตจ่ ะมองหนา้ นางเสยี ดว้ ยซาํ ยงิ เรอื งทีจะทกั ทายหรอื ชวนคยุ ยงิ ไมต่ อ้ งพดู ถงึ สีหยนุ จือยิมนอ้ ยๆ แลว้ สา่ ยหนา้ “เจา้ เขา้ ไปเถอะ ขา้ เพิงกลบั มาจากรา้ น เสอื ผา้ เลอะเทอะไปหมด เดียวทา่ น 21

ยา่ จะวา่ เอาเปลา่ ๆ” สีหยนุ ถงเหมือนอยากจะพดู อะไรตอ่ แตก่ ลบั ถกู สหี ยุ นซิวดงึ ตวั เอาไวแ้ ลว้ กระซิบบางอยา่ งทีขา้ งหู สหี นา้ ของ นอ้ งเลก็ แดงเรอื ขนึ เลก็ นอ้ ย กอ่ นจะเดนิ ตามพีๆ ทงั สาม เขา้ ไปนงั ดา้ นใน ระหวา่ งทีนงั รอ สหี ยนุ จือไดย้ ินนอ้ งสาวบา้ นรองพดู วา่ “นางเป็นพีสาวคนโตแลว้ อยา่ งไร? นิสยั ไมด่ ี ทงั ยงั หนา้ ดา้ นอยทู่ ีนีใหค้ นอืนหวั เราะเยาะอยไู่ ด้ เจา้ จะไปยงุ่ เกียว นางทาํ ไมกนั ?” “...” 22

ทกุ คนในหอ้ งโถงลว้ นไดย้ นิ ทีสีหยนุ ชนุ พดู บา้ งก็ พยายามกลนั หวั เราะ บา้ งก็ยกผา้ ขนึ มาปิดปากแลว้ แอบยมิ ปกติแลว้ สีหยนุ จือก็มกั จะถกู รุมแกลง้ ใหอ้ บั อายอยเู่ สมอ นางจงึ ไดแ้ ตน่ ิงเฉยราวกบั คาํ พดู เมือครูไ่ มไ่ ดห้ มายถงึ ตน เพราะตงั แตอ่ ายเุ กา้ ขวบจนถงึ ตอนนีกไ็ ดย้ นิ คาํ ประชด สอ่ เสียดจากคนรอบขา้ งนบั ครงั ไมถ่ ว้ น แตล่ ะคาํ ช่าง แสนเจ็บปวด หากนางตอ้ งโตก้ ลบั เสียทกุ ครงั ก็คงจะได้ เถียงกนั จนไมเ่ ป็นอนั ทาํ อะไร 23

ตอนที 2 ขา่ วดีขา่ วรา้ ย เมือทกุ คนนงั ประจาํ ทีเรยี บรอ้ ยก็มีเสยี งดงั มาจากดา้ น นอก ประตถู กู เปิดออกอีกครงั 24

ฮหู ยินรองและฮหู ยนิ หา้ กาํ ลงั ประคองฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ เขา้ มา ในหอ้ งรบั รอง บรรดาหลานสาวและสาวใชต้ า่ งพากนั ลกุ ขนึ ทาํ ความเคารพ “นงั ลงเถอะ” ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ โบกมือเบาๆ จากนนั กเ็ ดนิ ไป นงั ทีของตน ฮหู ยินผเู้ ฒา่ กวาดตามองบรรดาหลานสาวทีรออยแู่ ลว้ พดู วา่ “พวกเจา้ ก็โตเป็นสาวแลว้ แตค่ นทีโตพอจะเป็น ฝังเป็นฝาก่อนขา้ จะตายก็คงมีอยไู่ มก่ ีคน ขา้ เองกอ็ ายุ ปนู นีไมร่ ูว้ า่ จะอยไู่ ดถ้ งึ เมือไร หากไมเ่ ตรยี มการใหพ้ วก เจา้ ไวก้ ่อน ในภายภาคหนา้ หากขา้ ตายกค็ งตายตาไม่ หลบั ” 25

เมือฮหู ยินผเู้ ฒา่ พดู จบ ฮหู ยนิ รองทียงั สวยและดอู อ่ น เยาว์ ชิงพดู ขนึ วา่ “โถทา่ นแม่ พดู เรอื งความเป็นความ ตายเชน่ นี ลกู หลานก็ตกใจหมดสเิ จา้ คะ ทา่ นแมย่ งั แขง็ แรง อายยุ ืนไดอ้ ีกเป็นรอ้ ยปีเจา้ คะ่ ” ฮหู ยนิ หา้ ยกผา้ เช็ดหนา้ ขนึ ปิดปากแลว้ แอบยิมเยาะ นางสอดสายตาเขา้ ไปในกลมุ่ ลกู หลานทีนงั อยเู่ พือมอง หาหญิงสาวผเู้ ป็นทีเกลียดชงั ของทกุ คนในบา้ น แมส้ ีหยนุ จือจะรูว้ า่ ฮหู ยินหา้ กาํ ลงั จอ้ งมองนาง แตก่ ไ็ ม่ ไดพ้ ยายามหลบหนา้ แตอ่ ยา่ งใด กลบั ยมิ ใหอ้ ยา่ งจรงิ ใจ “ทีผา่ นมาขา้ กงั วลมาตลอด อยากหาคคู่ รองทีเหมาะ สมใหก้ บั พวกเจา้ และบา้ นเรากไ็ มไ่ ดม้ ีงานมงคลกนั 26

นานมากแลว้ หยนุ ชนุ หยนุ ซิว หยนุ เจิง พวกเจา้ ทงั สามเขา้ มาใกลๆ้ ขา้ หน่อย” ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ เรยี กหลานสาว ทงั สามใหเ้ ขา้ มาหา สหี ยนุ ถงอยากจะเดนิ เขา้ ไปดดู ว้ ย แตถ่ กู ฮหู ยินหา้ ดงึ ตวั มาเขกหวั ไปทีหนงึ นางจงึ ยอม กลบั ไปนงั ตามเดมิ อยา่ งไมค่ อ่ ยเตม็ ใจ “รองเจา้ เมืองขนุ นางขนั หก เขาเพิงจะไดเ้ ลอื นตาํ แหนง่ เมือปีทีแลว้ ตระกลู เขากน็ บั วา่ มีชือเสยี งทางดา้ นการ ศกึ ษาเหมือนกบั ตระกลู ของเรา หากไดผ้ กู สมั พนั ธด์ ว้ ย คงเหมาะสมกนั ไมน่ อ้ ย หยนุ ชนุ เจา้ เขา้ มาดสู ”ิ หยนุ ชนุ สหี นา้ แดงเรอื ดว้ ยความเขินอายแตย่ งั ไมล่ มื มารยาท นางทาํ ความเคารพฮหู ยินผเู้ ฒา่ ดว้ ยกิรยิ า นอบนอ้ ม กลา่ วตอบวา่ “หยนุ ชนุ ไมก่ ลา้ ปฏิเสธใหท้ า่ น 27

ยา่ เสยี หนา้ หรอกเจา้ คะ่ ” กิรยิ าของนางไมไ่ ดด้ เู กินงาม บรรดาพีนอ้ งไดย้ ินกแ็ อบอมยมิ บางคนกแ็ สรง้ ผลกั นาง เบาๆ บรรยากาศอบอวลไปดว้ ยความยนิ ดี หลงั จากฟังฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ พดู สีหยนุ จือก็เขา้ ใจไดท้ นั ทีวา่ ทีฮหู ยินผเู้ ฒา่ เรยี กลกู หลานทกุ คนในตระกลู ใหม้ ารวม ตวั กนั กเ็ พือจะแจง้ เรอื งคหู่ มนั คหู่ มายของหลานสาวคน โปรดทงั สามนนั เอง เมือรูอ้ ยา่ งนีนางจงึ กม้ มองมือที หยาบกรา้ นของตน ไหนจะมีตราบาปเป็นชนกั ติดหลงั จงึ ถกู ตดั สนิ วา่ เป็นสตรไี รศ้ กั ดิ หากไดแ้ ตง่ งานออกไปก็ คงทาํ ใหบ้ า้ นสามีอบั อายไมน่ อ้ ย ฮหู ยินผเู้ ฒา่ พดู ตอ่ วา่ “หยนุ ซิวเจา้ เองกเ็ ป็นเดก็ หวั ดี ทา่ นเจา้ เมืองบอกขา้ มาหลายครงั แลว้ วา่ อยากไดเ้ จา้ ไป 28

เป็นสะใภใ้ หญ่ ทา่ นเจา้ เมืองเคยเป็นลกู ศษิ ยข์ องทา่ นป่ ู และยงั ระลกึ ถงึ บญุ คณุ ของทา่ นป่อู ยเู่ สมอ ลกู ชายบา้ น นีก็หน่วยกา้ นไมเ่ ลว เจา้ คดิ วา่ อยา่ งไร” หยนุ ซิวอมยิมอยา่ งเหนียมอาย “หยนุ ซิวแลว้ แตท่ า่ นยา่ เจา้ คะ่ ” ทกุ คนพากนั หวั เราะชอบใจในคาํ ตอบของหยนุ ซิว ทวา่ เมือเหน็ ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ หยิบซองแดงซองสดุ ทา้ ยขนึ มา ทงั หอ้ งก็เงียบเสยี งลงอีกครงั ใครๆ กร็ ูว้ า่ สีหยนุ เจิงงดงาม โดดเดน่ ทีสดุ ในตระกลู ไมว่ า่ จะเป็นเรอื งรูปลกั ษณห์ รอื ความสามารถ คคู่ รองของหยนุ ชนุ และหยนุ ซิวตา่ งก็ไม่ ธรรมดา ทาํ ใหไ้ มอ่ าจเดาไดว้ า่ คคู่ รองของหยนุ เจิงจะราํ รวยและมีหนา้ มีตาในสงั คมขนาดไหน จงึ ตงั ตารอฟังคาํ 29

ฮหู ยินผเู้ ฒา่ “สว่ นฉบบั นีเป็นของหยนุ เจิง” ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ยมิ กรมิ มอง หยนุ เจิงดว้ ยแววตามีนยั จนสหี ยนุ เจิงถงึ กบั ประหมา่ ยก ผา้ เช็ดหนา้ ขนึ ปิดปาก แววตาของนางแฝงไปดว้ ยความ ตืนเตน้ “ตอ้ งโทษขา้ ทีไมไ่ ดเ้ ตรยี มการไว้ แตเ่ รอื งของพรหมลขิ ิต ไมใ่ ชเ่ รอื งทีจะไปบงั คบั กนั ได้ เมือสามเดือนก่อน หยุ นเจิงตดิ ตามขา้ ไปเมืองหยางโจว หลานสาวคนนีช่างซน นกั แอบพาสาวใชไ้ ปเดินเลน่ ทีตลาด กเ็ ลยไปตอ้ งตาใคร บางคนเขา้ ” ในขณะทีทกุ คนตา่ งรอคอยอยา่ งใจจดใจจอ่ ฮหู ยนิ ผู้ 30

เฒา่ กย็ ืนซองแดงไปทีสีหยนุ เจิง พลางบอกวา่ “ใตเ้ ทา้ อี ทา่ นผตู้ รวจการ เมือสามเดือนกอ่ นเขาไปวา่ ราชการที เมืองหยางโจวและไดเ้ หน็ เจา้ โดยบงั เอญิ ใตเ้ ทา้ อี ตามหาเจา้ จนแทบจะพลกิ เมืองหยางโจวกวา่ จะหาบา้ น ของเราพบ หยนุ เจิงแมเ้ ป็นเดก็ เอาแตใ่ จอยบู่ า้ ง แตม่ ีจิต ใจดีงามเสมอมา ใตเ้ ทา้ อีก็เป็นถงึ ขา้ ราชการขนั สงู ช่าง เป็นเรอื งน่ายินดีจรงิ ๆ” เมือฮหู ยินผเู้ ฒา่ พดู จบคนทงั หอ้ งก็นิงงนั สีหยนุ จือเอง ยงั รูส้ กึ ประหลาดใจอยไู่ มน่ อ้ ย ผตู้ รวจการเป็นถงึ ขนุ นาง ขนั สองในเมืองหลวง แมห้ ยนุ ชนุ และหยนุ ซิวจะไดค้ ู่ ครองทีสมฐานะ แตเ่ มือเทียบกบั ผตู้ รวจการทีมาสขู่ อหยุ นเจิง คคู่ รองของพวกนางก็ดตู าํ แหน่งดอ้ ยลงไปทนั ที ผู้ ตรวจการทา่ นนีมาตอ้ งตาตอ้ งใจสหี ยนุ เจิงไดต้ อ้ งไมใ่ ช่ 31

แคเ่ พราะพรหมลขิ ิตอยา่ งทีวา่ ไวแ้ น่ เรอื งนีตอ้ งมีการวาง แผนลว่ งหนา้ ไวเ้ ป็นอยา่ งดี เรอื งมงคลถกู ประกาศใหท้ ราบโดยทวั แลว้ ทกุ คนตา่ ง รายลอ้ มแสดงความยินดีกบั สตรที งั สามอยา่ งชืนมืน แม้ วา่ สหี ยนุ จือจะอยากเขา้ ไปรว่ มยินดีดว้ ยแตก่ ็คงทาํ ไมไ่ ด้ นางจงึ จะขอตวั กลบั กอ่ น แตก่ ็ไมล่ ืมทีจะคอ้ มกายคา รวะฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ และบรรดาฮหู ยินทีนงั อยู่ แมจ้ ะไมม่ ีใคร หนั มาสนใจ แตห่ ากนางไมท่ าํ กจ็ ะถกู ตาํ หนิวา่ ‘ไม่ เคารพผใู้ หญ่ ไรม้ ารยาท ไมร่ ูจ้ กั ทีตาํ ทีสงู ’ ในทนั ที เมือนางลกุ ขนึ เตรยี มจะกลา่ วลา กลบั ไดย้ นิ ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ บอกวา่ “หยนุ จือ เขา้ มาขา้ งใน ขา้ มีเรอื งจะคยุ กบั เจา้ ” เมือพดู จบฮหู ยนิ หา้ ก็ประคองฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ เขา้ ไปในหอ้ ง 32

สีหยนุ จือไมค่ าดคิดวา่ ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ จะเรยี กนางไว้ แมไ้ ม่ รูว้ า่ มีเรอื งอนั ใดแตน่ างรูส้ กึ สงั หรณใ์ จวา่ เรอื งนีอาจจะไม่ ใช่เรอื งดีแน่ ทวา่ กจ็ าํ ตอ้ งเดนิ ตามฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ เขา้ ไป ภายในหอ้ ง มีโต๊ะไหวเ้ จา้ ขนาดใหญ่ตงั อยู่ บนโต๊ะมีรูป จาํ ลองเจา้ แมก่ วนอมิ ทีแกะสลกั จากหยกดาํ อยา่ งวิจิตร ประดษิ ฐานไว้ รูปปันนีเป็นรูปปันจาํ ลองทีลกู ศษิ ยข์ อง ทา่ นป่สู งั ใหช้ า่ งฝีมือดีจากเจียงหนานแกะสลกั แลว้ นาํ มามอบให้ ฮหู ยินผเู้ ฒา่ จงึ นาํ มาตงั ไวเ้ คารพบชู าและยงั สงั ใหค้ นมาเชด็ ทาํ ความสะอาดวนั ละสามเวลา กลนิ ไมจ้ นั ทนภ์ ายในหอ้ งโชยมาเตะจมกู สหี ยนุ จืออยา่ ง แรง ยงิ คดิ ยงิ เป็นกงั วลในใจอยา่ งบอกไมถ่ กู สองมือกาํ 33

แน่นอยใู่ ตแ้ ขนเสอื “หยนุ จือ ขา้ รูด้ ีวา่ ทีผา่ นมาเลยี งดเู จา้ ไมไ่ ดส้ ขุ สบายนกั แมว้ า่ ความผดิ ของมารดาไมอ่ าจพาดพงิ ถงึ บตุ ร แตค่ น ในตระกลู สว่ นใหญ่ก็ไมไ่ ดร้ บั รูเ้ หตกุ ารณใ์ นเบืองลกึ เจา้ อยา่ ไดถ้ ือโทษโกรธพวกเขาเลย เพราะเรอื งทีผา่ นมามนั ก็นานมากแลว้ เอาละ่ ...ขอไมพ่ ดู ออ้ มคอ้ มแลว้ กนั ...” ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ นงั ลงบนเกา้ อีไม้ ในมือยงั คงถือสรอ้ ย ประคาํ ไวต้ ลอด นางเหลียวมองฮหู ยนิ หา้ ทียืนอยดู่ า้ น หลงั ดว้ ยสีหนา้ เรยี บเฉย บรรยากาศภายในหอ้ งเงียบ เสียจนสีหยนุ จือรูส้ กึ บิดมวนในทอ้ งดว้ ยความกงั วล “ชือเสยี งของเจา้ นบั วา่ แย่ หากคดิ จะแตง่ ออกคงเป็น 34

เรอื งยาก อยา่ หาวา่ ลาํ เอียงเลยนะ ใจขา้ ก็ไมไ่ ดอ้ ยากให้ เจา้ แตง่ ออกไปกบั ครอบครวั ยาจกใหต้ อ้ งลาํ บากนกั หรอก” สีหยนุ จือไดแ้ ตก่ ม้ หนา้ ฟัง รา่ งกายสนั เทาอยา่ งไมอ่ าจ ควบคมุ นางพอจะเดาไดแ้ ลว้ วา่ ทา่ นยา่ จะพดู อะไรตอ่ นนั เพราะชือเสยี งไมด่ ีของนางและเพราะชีวิตนีนางคงไม่ มีโอกาสไดแ้ ตง่ งานกบั ตระกลู ดีๆ ดงั นนั ถา้ อยากจะแตง่ งานกค็ งไมพ่ น้ ตอ้ งเป็นเมียรองหรอื รา้ ยกวา่ นนั อาจไมม่ ี โอกาสไดต้ บแตง่ อยา่ งเชิดหนา้ ชตู า หยนุ ชนุ และหยนุ ซิวไดแ้ ตง่ กบั ตระกลู ขนุ นางทีอยหู่ า่ งไป ไมไ่ กลนกั มีเพียงหยนุ เจิงทีตอ้ งยา้ ยเขา้ ไปอยใู่ นเมือง หลวง หรอื วา่ ...ทา่ นยา่ อยากใหน้ างแตง่ ไปเป็นเมียรอง 35

ของใตเ้ ทา้ อีอยา่ งนนั หรอื ? “อนั ทีจรงิ ตระกลู คหู่ มายของหยนุ เจิงเป็นถงึ ขนุ นาง แต่ จากทีขา้ เคยไดย้ นิ คาํ บอกเลา่ ของคนในเมืองหลวงวา่ เดิมทีทา่ นผตู้ รวจการเคยแตง่ งานมีฮหู ยนิ ใหญ่แตถ่ กู เมีย รองฆา่ ตายอยา่ งเลือดเยน็ ถงึ หยนุ เจิงจะเป็นเดก็ ทีมี ความสามารถมากแคไ่ หน แตข่ า้ กบั อาสะใภเ้ จา้ ก็อด เป็นหว่ งไมไ่ ด้ หากไดเ้ จา้ เดินทางไปอยเู่ ป็นเพือน ไมแ่ น่ วา่ นานวนั เขา้ ผตู้ รวจการคดิ ชอบพอในตวั เจา้ ขนึ มา เขา อาจจะรบั เจา้ เป็นเมียรองก็ได.้ ..” ฮหู ยินผเู้ ฒา่ พดู พลางเลือนลกู ประคาํ ในมือ นาํ เสยี งและ แววตาแฝงไปดว้ ยความเมตตาจนสีหยนุ จืออดคิดไมไ่ ด้ วา่ ทีอีกฝ่ายพดู มาทงั หมดกด็ ว้ ยความปรารถนาดีตอ่ 36

นางอยา่ งจรงิ ใจ ในตอนแรกนางคดิ เพียงวา่ อีกฝ่ายตอ้ งการใหไ้ ปเป็นเมีย รองเพียงเพือสลดั นางลงจากตาํ แหนง่ หลานสาวคนโต ของตระกลู ถา้ ตอ้ งทาํ ขนาดนนั ก็สง่ นางไปเป็นบา่ วรบั ใชไ้ รย้ ศศกั ดอิ ยทู่ ีไหนสกั แหง่ นางยอมถกู กลนั แกลง้ ไป ชวั ชีวิตยงั จะดีเสียกวา่ “เจา้ คดิ วา่ อยา่ งไร?” ผทู้ ีนิงเงียบมาตลอดอยา่ งฮหู ยนิ หา้ พอเหน็ สีหยนุ จือตาเรมิ แดงกาํ สีหนา้ ทา่ ทางของ นางก็เปลยี นไปทนั ที พดู กบั หญิงสาวดว้ ยนาํ เสียงเยน็ ชา “ไมย่ นิ ยอมร?ึ ” สหี ยนุ จือพยายามกลนั นาํ ตาจนไหลส่ องขา้ งเรมิ สนั เทา 37

พลางสา่ ยหวั อยา่ งผนู้ อ้ ยทีไมม่ ีทางเลอื ก สายตามอง ทา่ นยา่ อยา่ งออ้ นวอน ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ เหน็ ทา่ ทีทีฮหู ยินหา้ มีตอ่ สีหยนุ จือกห็ ลบั ตา ลง จดจอ่ อยกู่ บั การนบั ลกู ประคาํ ในมือ ปลอ่ ยใหฮ้ หู ยิน หา้ กลา่ วตอ่ โดยไมห่ า้ มปราม “หญิงไรค้ า่ อยา่ งเจา้ ยงั มีหนา้ บอกวา่ ไมย่ ินยอมอีกร?ึ ไมว่ า่ หนา้ ตาหรอื กิรยิ ามารยาทก็หาไดเ้ ชิดหนา้ ชตู าวงศ์ ตระกลู อยา่ หาวา่ ขา้ ดถู กู ...ทีขา้ ยอมใหเ้ จา้ ไปกบั หยุ นเจิงก็ถือวา่ ใหเ้ กียรติเจา้ เกินไปดว้ ยซาํ !” สหี ยนุ จือไมแ่ มแ้ ตจ่ ะเอย่ ปาก ไดแ้ ตเ่ ก็บงาํ ความคบั แคน้ 38

ไวใ้ นใจ กาํ มือแน่นจนเลบ็ จิกเขา้ ไปในเนือ “ทา่ นยา่ ...หยนุ จือไมข่ อแตง่ งานกบั คนตระกลู สงู สง่ แตข่ อใหท้ า่ นยา่ โปรดเหน็ แกค่ วามเป็นหลาน” นางคกุ เข่าลงขยบั ไปขา้ งหนา้ สองกา้ ว ยืนมือทีสนั เทาเพือจะจบั ชายเสอื ของผเู้ ป็นยา่ ทวา่ ...ยงั ไมท่ นั ถงึ ตวั ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ฮหู ยนิ หา้ ก็สง่ สายตา คมกรบิ ไปยงั แมน่ มสองคนทียืนรอรบั ใชอ้ ยดู่ า้ นขา้ ง แม่ นมคนหนงึ รบี เดินมาขวางหนา้ และเตะนางลม้ ลง สว่ น อีกคนเหยียบซาํ ลงไปบนใบหนา้ อยา่ งไมเ่ กรงใจ ฮหู ยินผเู้ ฒา่ พลนั ลกุ ขนึ จากเกา้ อีแลว้ เดินไปทีหนา้ โต๊ะ ไหวเ้ จา้ โดยมีบรรดาแมน่ มคอยประคอง หญิงชราคกุ เขา่ 39

ลงกราบทีหนา้ แทน่ บชู า ไมแ่ มแ้ ตจ่ ะชายตามองหลาน สาวทีถกู กดหวั หมอบอยกู่ บั พืนเสยี ดว้ ยซาํ แมน่ มทงั สองลากสีหยนุ จือออกไปยงั สวนดา้ นนอก ระหวา่ งทีโดนลากออกไปนางยงั ทนั ไดย้ ินเสยี งฮหู ยินผู้ เฒา่ กาํ ชบั ใหฮ้ หู ยนิ หา้ ไปหยิบแผนผงั วงศต์ ระกลู นนั หมายความวา่ ทา่ นยา่ ไมย่ อมรบั คาํ ขอของตน ซาํ รา้ ยยงั ไมใ่ หน้ างมีทางเลอื กอืนอีก หากพน้ คืนนีไปใน แผนผงั วงศต์ ระกลู อาจจะไมม่ ีชือสีหยนุ จือแลว้ ก็เป็นได้ คงเหลอื เพียงสตรที ีไมม่ ีหวั นอนปลายเทา้ ... 40

ตอนที 3 ลบชือ สาวใชท้ ีลอบดเู หตกุ ารณร์ บี วิงออกจากเรอื นฮหู ยินผเู้ ฒา่ 41

นางลอดผา่ นชอ่ งรวั ออกไปดา้ นนอก วิงฝ่าฝงู ชนทีเดนิ ขวกั ไขวไ่ ปตามตรอกซอกซอย กวาดสายตามองราวกบั จะหาใครบางคน เดก็ สาววิงไปตามถนนหลายสาย จนในทีสดุ กเ็ จอคณุ ชายใหญ่สเี จิงทีนงั เมาอยใู่ นรา้ นเหลา้ “คณุ ชายเจา้ คะ รบี ไปเถอะเจา้ คะ่ คณุ หนใู หญ่กาํ ลงั จะ ถกู ขายแลว้ เจา้ คะ่ ” ชยุ่ ยากระตกุ แขนเสอื คณุ ชายใหญ่ ไปมา หวงั จะใหช้ ายตรงหนา้ ทีเอาแตเ่ มาทกุ วนั มาตลอด สบิ กวา่ ปีกลบั คืนสติโดยเรว็ “ขายก็ขายไปสิ อยา่ ลมื เหลอื เงินไวใ้ หข้ า้ กินเหลา้ ดว้ ย” 42

ชายทีหมอบอยบู่ นโต๊ะหนา้ แดงกาํ ดว้ ยฤทธิสรุ า เมือได้ ยินเสยี งโหวกเหวกอยขู่ า้ งกายกต็ อบกลบั ดว้ ยความ ราํ คาญกอ่ นจะหนั หนา้ ไปอีกทางแลว้ หลบั ตอ่ เดมิ ชยุ่ ยาเป็นสาวใชส้ ว่ นตวั ของคณุ หนใู หญ่สหี ยนุ จือ แตเ่ มือเกิดเรอื งทีเรอื นฮหู ยินใหญ่ในครงั นนั นางกถ็ กู ลง โทษใหไ้ ปทาํ งานในครวั แมเ้ วลาจะผา่ นมาหลายปีแลว้ แตน่ างก็ยงั หวงั วา่ คงมีสกั วนั ทีเจา้ นายจะสามารถยตุ ิ ความขดั แยง้ ตา่ งๆ ในตระกลู และหวงั วา่ คณุ หนใู หญ่ จะคิดถงึ นางและเรยี กกลบั มาใชง้ านอยา่ งเดิม ทวา่ ในตอนนีคณุ ชายใหญ่ยงั หลบั ฟบุ อยกู่ บั โต๊ะ ไมว่ า่ จะปลกุ อยา่ งไรกไ็ มย่ อมตืน เดก็ สาวรอ้ นใจจนไมร่ ูจ้ ะทาํ อยา่ งไรดี ไดแ้ ตก่ ระทืบเทา้ ไปมาพรอ้ มกบั เขยา่ ตวั เขา 43

แลว้ เรยี กซาํ ๆ “คณุ ชาย...คณุ ชาย!” ทา้ ยทีสดุ จงึ คดิ ไดว้ า่ ถงึ อยทู่ ีนีไปก็ไรป้ ระโยชน์ ไมส่ กู้ ลบั ถามคณุ หนใู หญ่วา่ จะทาํ อยา่ งไรตอ่ ไปดีกวา่ พอคดิ ได้ อยา่ งนีจงึ สะบดั แขนเสอื ของคณุ ชายออก หนั หลงั วิง กลบั ไปทางเดมิ ใหต้ ายอยา่ งไรขา้ ก็จะไมย่ อมอยรู่ ว่ มหอเดียวกบั สหี ยุ นเจิงเดด็ ขาด เมือออกมาจากเรอื นของฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ สีหยนุ จือก็ 44

รบี กลบั ไปเก็บของทีหอ้ ง นางหยบิ เสอื ผา้ ออกมาจากตู้ เพียงสองชดุ เตรยี มจะหนีออกทางประตดู า้ นหลงั แต่ คิดไมถ่ งึ วา่ ฮหู ยินหา้ จะคาดการณไ์ วก้ ่อนลว่ งหนา้ และ สงั ใหค้ นมาเฝา้ ประตดู า้ นหลงั ไว้ เมือยามหนา้ ประตเู หน็ สีหยนุ จือเดนิ มากไ็ มพ่ ดู พราํ พา กนั ลากตวั นางไปขงั ไวใ้ นหอ้ งเก็บฟื น แมอ้ ากาศขา้ งนอกจะหนาวเหน็บเพียงใด ก็ไมเ่ ทา่ ความ หนาวทีเสียดแทงใจของนางในเวลานี สหี ยนุ จือนงั กอดเขา่ ซกุ ตวั อยใู่ นมมุ มืดของหอ้ ง ไมม่ ี นาํ ตาแมแ้ ตห่ ยดเดียว 45

นนั เพราะนางไมค่ ิดจะยอมแพ!้ มมุ มืดเป็นเพียงทีกาํ บงั ไมใ่ หค้ นทีเขา้ มาไดเ้ หน็ สหี นา้ ของนางตอนนีกเ็ ทา่ นนั ... สหี ยนุ เจิงเตรยี มตวั แตง่ เขา้ เมืองหลวง ในครงั นีตระกลู สีตงั ใจจดั งานฉลองอยา่ งยิงใหญ่ คงใช้ เวลาเตรยี มงานไมน่ อ้ ยกวา่ หนงึ เดือน สหี ยนุ จือไดแ้ ตค่ ิด ในใจ ภายในหนงึ เดือนนีตอ่ ใหต้ นเองตอ้ งเสยี งตอ่ การ ถกู โบยกต็ อ้ งหาทางหนีไปจากทีนีใหไ้ ด้ 46

“คณุ หนใู หญ่ คณุ หนใู หญ่เจา้ คะ บา่ วช่ยุ ยาเองเจา้ คะ่ ” สหี ยนุ จือมองลอดผา่ นช่องหนา้ ตา่ งก็เหน็ ใบหนา้ ทีคนุ้ เคย นางยืดตวั ขนึ มองไปดา้ นหลงั ของสาวใชค้ นสนิท อยา่ งระแวง เดก็ สาวสง่ ขนมสองชินผา่ นชอ่ งสลกั ของ ประตเู ขา้ มาให้ “คณุ หนใู หญ่เจา้ คะ ขา้ แอบขโมยมาจากหอ้ งครวั คณุ หนรู บี กินเถอะเจา้ คะ่ ” แมว้ า่ ทอ้ งจะหวิ แตใ่ จนางยงั คงกงั วล จงึ ฝืนเปิดปากพดู ทงั ทียงั เจบ็ แผลตรงมมุ ปาก บอกกบั สาวใชด้ ว้ ยเสียง แหบแหง้ 47

“ชยุ่ ยา ฮหู ยินหา้ ไดป้ ลอ่ ยข่าววา่ ขา้ ป่วยหรอื หาย สาบสญู บา้ งหรอื ไม?่ ” เดก็ สาวสา่ ยหวั “ไมม่ ีเจา้ คะ่ บา่ วไปตามหาคณุ ชายที รา้ นเหลา้ แตค่ ณุ ชายเมาไมไ่ ดส้ ติ พอบา่ วกลบั มาก็เหน็ คณุ หนใู หญ่ถกู จบั มาขงั ไวท้ ีนีแลว้ บา่ วรอจนพวกนนั กลบั ไปจงึ ไดล้ อบมาหาคณุ หนเู จา้ คะ่ ” ถา้ คาํ นวณไมผ่ ดิ นางน่าจะถกู จบั มาขงั ไดร้ าวหนงึ ชวั ยาม ตอนนีฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ คงจะหาโอกาสเหมาะๆ เพือ ประกาศปลดชือนางออกจากตระกลู เป็นแน่ แตจ่ ะใช้ เหตผุ ลอะไรในการปลดอยา่ งกะทนั หนั นี คงไมใ่ ช่แคก่ าร ตายหรอื หายสาบสญู ธรรมดาแนน่ อน ดงั นนั นางจะตอ้ ง 48

สรา้ งขา่ วลอื บางอยา่ งกอ่ นทีอีกฝ่ายจะปลอ่ ยขา่ วออกไป คนภายนอกจะไดร้ ูว้ า่ นางยงั มีชีวิตอยู่ นีอาจจะเป็นการ ช่วยยืดเวลาใหน้ างไดอ้ ีกสกั พกั พอคดิ ไดเ้ ชน่ นีสีหยนุ จือกก็ วกั มือเรยี กเดก็ สาวใหเ้ อาหู มาใกลๆ้ แลว้ บอกวา่ “เจา้ ไปทีรา้ นคา้ แถวตรอกเป่ยถาง บอกพวกเขาวา่ คณุ หนใู หญ่ของตระกลู สีจะแตง่ งานวนั พรุง่ นี แตเ่ ดมิ ทีนดั จา่ ยคา่ สนิ คา้ ทงั หมดในวนั พรุง่ นี ขอเลอื นเวลาไปอีก หนงึ เดือนและขอเชิญทกุ ทา่ นมาดืมฉลองรว่ มกนั ” “เจา้ คะ่ ขา้ จะไปบอกเดียวนี” ชยุ่ ยาพยกั หนา้ ซาํ ๆ หนั 49

หลงั เตรยี มจะไปทาํ ตามคาํ สงั ของคณุ หนใู หญ่ แตก่ อ่ นจะไป สหี ยนุ จือพดู ยาํ กบั เดก็ สาวอีกวา่ “อยา่ ลืมนะ...ตอ้ งบอกกบั รา้ นคา้ ในตรอกเป่ยถาง” “ทราบแลว้ เจา้ คะ่ ” เมือพดู จบเดก็ สาวก็เดนิ หายเขา้ ไป ในพงหญา้ ขา้ งทาง สหี ยนุ จือนงั พิงผนงั หอ้ ง ไดแ้ ตห่ วงั วา่ ชือเสยี งของคณุ หนู ใหญ่แหง่ ตระกลู สียงั จะพอมีประโยชนอ์ ยบู่ า้ ง อยา่ ง นอ้ ยทีสดุ ก็สามารถทาํ ใหเ้ จา้ ของรา้ นคา้ แถวเป่ยถางทีไม่ ชอบการคา้ งคา่ สนิ คา้ ออกมาโวยวายสกั หนอ่ ย 50